Η οικονομία της Ευρωζώνης με την ύφεση στο προσκήνιο*
Το πρώτο, οι δυσκολίες διαχείρισης
της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στη Γαλλία, με δεδομένη την
οικονομική πολιτική της Ευρωζώνης, δηλαδή το μείγμα διαχείρισης που
αποδίδεται βασικά στη γερμανική κυβέρνηση. Το δεύτερο, τις οξύτατες
αντιθέσεις ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου της Γαλλίας, αντιθέσεις που
αντανακλώνται στους ανταγωνισμούς στην Ευρωζώνη και επηρεάζονται και απ'
αυτούς. Ανταγωνισμοί που τουλάχιστον εκφράζονται μέσα στο Σοσιαλιστικό
Κόμμα, άρα και στην κυβέρνηση.
Άλλωστε, Πρόεδρος της Γαλλίας και
κυβέρνηση ανήκουν στο Σοσιαλιστικό Κόμμα...
...Εγραψε, για
παράδειγμα, η «Καθημερινή», (ηλεκτρονική έκδοση, 25/8/2014): «Ο
Μοντεμπούρ ζήτησε να υιοθετηθούν νέες οικονομικές πολιτικές και
αμφισβήτησε αυτό που χαρακτήρισε "εμμονή" της Γερμανίας με τη
δημοσιονομική λιτότητα. Η Γαλλία βρίσκεται υπό την πίεση των 28 χωρών
της ΕΕ να βάλει τα οικονομικά της σε τάξη, ωστόσο ο υπουργός Οικονομικών
αμφισβητούσε από την πλευρά του κατά πόσο τα μέτρα λιτότητας θα έδιναν
πράγματι ώθηση στην οικονομία της χώρας. Και όλα αυτά τη στιγμή που
Γάλλοι αξιωματούχοι αναφέρουν ότι το έλλειμμα θα ξεπεράσει για ακόμα μια
φορά τον στόχο του 3%».
Ποια
ήταν η αφορμή αποπομπής της κυβέρνησης; Σε μια συνέντευξή του που
δημοσιεύθηκε το Σάββατο στην εφημερίδα «Le Monde», ο Μοντεμπούρ είχε
πει: «Πρέπει να υψώσουμε τον τόνο. Η Γερμανία έχει πιαστεί στην παγίδα
της πολιτικής της λιτότητας που έχει επιβάλει σε όλη την Ευρώπη», και
διευκρίνισε «όταν λέω η Γερμανία, ομιλώ για τη γερμανική δεξιά που
υποστηρίζει την (καγκελάριο) Αγκελα Μέρκελ. Η Γαλλία δεν έχει την τάση
να ευθυγραμμίζεται με τα ιδεολογικά αξιώματα της γερμανικής δεξιάς».
Αυτή η δήλωση ήταν, όπως λέγεται, η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι».
Το σχόλιο, πηγής κοντά στον πρωθυπουργό, όπως μεταφέρθηκε από το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ήταν χαρακτηριστικό: «Θεωρείται πλέον ότι ξεπεράστηκαν τα όρια, ένας υπουργός Οικονομίας δεν μπορεί να εκφράζεται με τέτοιους όρους για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και για έναν Ευρωπαίο εταίρο όπως η Γερμανία».
Βεβαίως, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών δεν ήταν η πρώτη φορά που εκφραζόταν ενάντια στην πολιτική διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη και ιδιαίτερα στη Γερμανία, εκτιμώντας ότι αυτή η πολιτική δεν οδηγεί στην ανάπτυξη. Είχε, μάλιστα, εκφράσει την άποψη για αλλαγή μείγματος και για λιγότερο ισχυρό ευρώ...
...Επομένως, οι αντιθέσεις ήταν γνωστές. Και εκφράζουν αντιθέσεις ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου...Φαίνεται όμως ότι σ' αυτήν τη φάση οι ενδοαστικές αντιθέσεις φουντώνουν ακόμη περισσότερο.
Ταυτόχρονα,
επανέρχονται με ένταση και έμφαση εκτιμήσεις όπως για επερχόμενη ύφεση
στην Ευρωζώνη μετά από μείωση του ΑΕΠ το δεύτερο τρίμηνο του 2014 στη
Γερμανία και στην Ιταλία και στασιμότητα στη Γαλλία...σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο ημερήσιο δελτίο για τους
συνδρομητές του «Stratfor Global Intelligence» και αναδημοσίευσε
πρόσφατα η «Καθημερινή», (15/8/2014), αναφέρονται τα εξής:
«Είναι σαφές ότι το 2014 δεν θα είναι η χρονιά της οικονομικής ανάκαμψης στην Ιταλία. Ούτε στη Γαλλία η οικονομία θα αναπτυχθεί σημαντικά το 2014. Για τη Γαλλία και την Ιταλία η απουσία ανάπτυξης σημαίνει ότι ελλείμματα και χρέη θα μειωθούν δυσκολότερα και ότι η επίτευξη πολιτικής συναίνεσης θα είναι επίσης δυσκολότερη. Η ανεργία στη Γαλλία βρίσκεται στο 10,2% και στην Ιταλία στο 12,3%. Υψηλότερη ανεργία σημαίνει ασθενέστερη εσωτερική ζήτηση, μικρότερη προσφορά και ζήτηση πιστώσεων και λιγότερα φορολογικά έσοδα. Με άλλα λόγια, Γαλλία και Ιταλία έχουν παγιδευτεί σε φαύλο κύκλο ασθενικών κυβερνήσεων, αυξανόμενης κοινωνικής αναταραχής και μειωμένης οικονομικής δραστηριότητας...
Αφορμή και αντιθέσεις
Αυτή η δήλωση ήταν, όπως λέγεται, η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι».
Το σχόλιο, πηγής κοντά στον πρωθυπουργό, όπως μεταφέρθηκε από το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ήταν χαρακτηριστικό: «Θεωρείται πλέον ότι ξεπεράστηκαν τα όρια, ένας υπουργός Οικονομίας δεν μπορεί να εκφράζεται με τέτοιους όρους για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και για έναν Ευρωπαίο εταίρο όπως η Γερμανία».
Βεβαίως, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών δεν ήταν η πρώτη φορά που εκφραζόταν ενάντια στην πολιτική διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη και ιδιαίτερα στη Γερμανία, εκτιμώντας ότι αυτή η πολιτική δεν οδηγεί στην ανάπτυξη. Είχε, μάλιστα, εκφράσει την άποψη για αλλαγή μείγματος και για λιγότερο ισχυρό ευρώ...
...Επομένως, οι αντιθέσεις ήταν γνωστές. Και εκφράζουν αντιθέσεις ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου...Φαίνεται όμως ότι σ' αυτήν τη φάση οι ενδοαστικές αντιθέσεις φουντώνουν ακόμη περισσότερο.
Η κρίση επανακάμπτει;
«Είναι σαφές ότι το 2014 δεν θα είναι η χρονιά της οικονομικής ανάκαμψης στην Ιταλία. Ούτε στη Γαλλία η οικονομία θα αναπτυχθεί σημαντικά το 2014. Για τη Γαλλία και την Ιταλία η απουσία ανάπτυξης σημαίνει ότι ελλείμματα και χρέη θα μειωθούν δυσκολότερα και ότι η επίτευξη πολιτικής συναίνεσης θα είναι επίσης δυσκολότερη. Η ανεργία στη Γαλλία βρίσκεται στο 10,2% και στην Ιταλία στο 12,3%. Υψηλότερη ανεργία σημαίνει ασθενέστερη εσωτερική ζήτηση, μικρότερη προσφορά και ζήτηση πιστώσεων και λιγότερα φορολογικά έσοδα. Με άλλα λόγια, Γαλλία και Ιταλία έχουν παγιδευτεί σε φαύλο κύκλο ασθενικών κυβερνήσεων, αυξανόμενης κοινωνικής αναταραχής και μειωμένης οικονομικής δραστηριότητας...
...Μπορεί το Βερολίνο
να επέτρεψε στην ΕΚΤ να υιοθετήσει τη γαλλοϊταλική πρόταση περί
ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά αντιλαμβανόμενο ότι το μέτρο μπορεί να είναι
αμφιλεγόμενο στο εσωτερικό της χώρας, τόσο πολιτικά όσο και θεσμικά,
προσπαθεί να το καθυστερήσει όσο είναι δυνατόν. Μπορούμε να περιμένουμε
ότι η Γερμανία θα αποδεχτεί ορισμένες από τις προτάσεις της Γαλλίας και
της Ιταλίας, ωστόσο πλήρης αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου της ΕΕ και
της πολιτικής της φαίνεται απίθανη δεδομένου του πολιτικού
κατακερματισμού». «Stratfor Global Intelligence» σημαίνει επίσης ΗΠΑ...
...Εγραφε, επίσης, η «Καθημερινή» (19/8/2014), από τους «NEW YORK TIMES»: «Κανείς δεν θα πρέπει να αισθάνεται κατάπληκτος που ακόμη μια φορά συρρικνώνεται η οικονομία της Ευρωζώνης. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Στη διάρκεια του δευτέρου τριμήνου, η οικονομία της Ευρωζώνης παρέμεινε στάσιμη, ενώ της Γερμανίας και της Ιταλίας συρρικνώθηκε κατά 0,2% του ΑΕΠ και της Γαλλίας επίσης παρέμεινε στάσιμη. Ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη μειώθηκε τον Ιούλη στο 0,4% από 1,6% τον Ιούλη του 2013 και η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 0,3% τον Ιούνη».
Πώς
θα εξελιχθεί η καπιταλιστική οικονομική κρίση;
Μένει να το δούμε. Πάντως, οι ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες δεν φαίνεται να περνούν στην ανάκαμψη, στη Γερμανία έχουμε και πισωγύρισμα, μετά την όποια ανάκαμψη προδιαγράφεται νέα ύφεση. Το βέβαιο είναι ότι οι ανταγωνισμοί θα οξυνθούν ακόμη περισσότερο.
Και η υπόθεση «συμμαχία του Νότου», για αλλαγή στο
μείγμα πολιτικής, μάλλον φαίνεται απραγματοποίητη.
Γράψαμε στο «Ριζοσπάστη», 26/8/2014: «Στην Ισπανία πήγε την Κυριακή η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, σε μία επίσκεψη, όπως αναφέρεται, προετοιμασίας για τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 30 Αυγούστου. Η Μέρκελ και ο Ισπανός πρωθυπουργός, Μαριάνο Ραχόι - και οι δύο είναι στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα - σε συνέντευξή τους επέμειναν στη συνέχιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που εφαρμόζονται συνολικά στην ΕΕ, ενώ ανέδειξαν την αναιμική ανάκαμψη που παρατηρείται για δεύτερο τρίμηνο στην οικονομία της Ισπανίας με 0,6%».
Την ίδια ώρα η Αγκελα Μέρκελ, όπως γράφτηκε στον αστικό Τύπο, θα στηρίξει για πρόεδρο του Γιούρογκρουπ τον Ισπανό υπουργό Οικονομικών Λουίς Ντε Γκίντος.
Καθόλου αισιόδοξες λοιπόν οι αστικές εκτιμήσεις
για την καπιταλιστική κρίση στην Ευρωζώνη.
Γι' αυτό ας μην τσιμπήσει ο λαός μας ότι η Ελλάδα οδεύει στην ανάκαμψη, ότι η αστική διαχείριση είτε της συγκυβέρνησης, είτε του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να τον ανακουφίσει. Τώρα οργάνωση, λαϊκή συμμαχία, αντεπίθεση, ανασύνταξη του εργατικού, λαϊκού κινήματος, συμπόρευση με το ΚΚΕ, για μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με εργατική - λαϊκή εξουσία.
*Ολόκληρο το άρθρο (ΕΔΩ)
...Εγραφε, επίσης, η «Καθημερινή» (19/8/2014), από τους «NEW YORK TIMES»: «Κανείς δεν θα πρέπει να αισθάνεται κατάπληκτος που ακόμη μια φορά συρρικνώνεται η οικονομία της Ευρωζώνης. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Στη διάρκεια του δευτέρου τριμήνου, η οικονομία της Ευρωζώνης παρέμεινε στάσιμη, ενώ της Γερμανίας και της Ιταλίας συρρικνώθηκε κατά 0,2% του ΑΕΠ και της Γαλλίας επίσης παρέμεινε στάσιμη. Ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη μειώθηκε τον Ιούλη στο 0,4% από 1,6% τον Ιούλη του 2013 και η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 0,3% τον Ιούνη».
Ζόρια με απρόβλεπτες εξελίξεις
Μένει να το δούμε. Πάντως, οι ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες δεν φαίνεται να περνούν στην ανάκαμψη, στη Γερμανία έχουμε και πισωγύρισμα, μετά την όποια ανάκαμψη προδιαγράφεται νέα ύφεση. Το βέβαιο είναι ότι οι ανταγωνισμοί θα οξυνθούν ακόμη περισσότερο.
Και η υπόθεση «συμμαχία του Νότου», για αλλαγή στο
μείγμα πολιτικής, μάλλον φαίνεται απραγματοποίητη.
Γράψαμε στο «Ριζοσπάστη», 26/8/2014: «Στην Ισπανία πήγε την Κυριακή η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, σε μία επίσκεψη, όπως αναφέρεται, προετοιμασίας για τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 30 Αυγούστου. Η Μέρκελ και ο Ισπανός πρωθυπουργός, Μαριάνο Ραχόι - και οι δύο είναι στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα - σε συνέντευξή τους επέμειναν στη συνέχιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που εφαρμόζονται συνολικά στην ΕΕ, ενώ ανέδειξαν την αναιμική ανάκαμψη που παρατηρείται για δεύτερο τρίμηνο στην οικονομία της Ισπανίας με 0,6%».
Την ίδια ώρα η Αγκελα Μέρκελ, όπως γράφτηκε στον αστικό Τύπο, θα στηρίξει για πρόεδρο του Γιούρογκρουπ τον Ισπανό υπουργό Οικονομικών Λουίς Ντε Γκίντος.
Καθόλου αισιόδοξες λοιπόν οι αστικές εκτιμήσεις
για την καπιταλιστική κρίση στην Ευρωζώνη.
Γι' αυτό ας μην τσιμπήσει ο λαός μας ότι η Ελλάδα οδεύει στην ανάκαμψη, ότι η αστική διαχείριση είτε της συγκυβέρνησης, είτε του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να τον ανακουφίσει. Τώρα οργάνωση, λαϊκή συμμαχία, αντεπίθεση, ανασύνταξη του εργατικού, λαϊκού κινήματος, συμπόρευση με το ΚΚΕ, για μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με εργατική - λαϊκή εξουσία.
*Ολόκληρο το άρθρο (ΕΔΩ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου