Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Από τις κινητές θρησκευτικές γιορτές, με την
σημερινή "εφιαλτική" ΓΣΕΕ
φτάσαμε
στις "κινητές" απεργίες
.

Απεργία στις 23 Φλεβάρη 2011

Κάλεσμα της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ
προς τους εργαζόμενους για να δοθεί:
  • Ταξική απάντηση στον πόλεμο εργοδοτών - κυβέρνησης - τρόικας. Να καταδικαστεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός
  • Στις 10 Φλεβάρη, πανελλαδική συντονισμένη παρέμβαση σε όλους τους νομούς της χώρας, με συλλαλητήρια, αλλά και άλλες μορφές πάλης για τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων

Να δώσουν ηχηρή απάντηση στην αντεργατική πολιτική και στον άθλιο ρόλο της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, καλεί τους εργαζόμενους η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, που συνεδρίασε χτες το βράδυ. Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, εκτιμώντας την ανάγκη η απεργία να είναι μια σημαντική παρέμβαση ενάντια στην καταιγίδα των αντιλαϊκών εξελίξεων, αλλά και ο ελιγμός της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να κάνει τη λιγότερη ζημιά στην οργάνωση και στον προσανατολισμό των αγώνων, καλεί τα Συνδικάτα που είχαν αποφασίσει απεργία για τις 10 Φλεβάρη να πάρουν αποφάσεις για τις 23 του μήνα και να αξιοποιήσουν το χρόνο που μεσολαβεί για την καλύτερη οργάνωση της απεργίας, αλλά και την αποκάλυψη του ρόλου του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Ταυτόχρονα, ορίζει για τις 10 Φλεβάρη ημέρα πανελλαδικής συντονισμένης παρέμβασης σε όλους τους νομούς της χώρας, με συλλαλητήρια, αλλά και άλλες μορφές πάλης για τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων.

*Σε ανακοίνωση μετά τη χτεσινή της συνεδρίαση, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σημειώνει: "Με όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας και των απεργιακών συγκεντρώσεων του ΠΑΜΕ"

Όλη η ανακοίνωση εδώ

*Κάλεσμα για απεργία στις 23 Φλεβάρη

Επαγρύπνηση

Στρατηγική του ΠΑΣΟΚ οι αντιλαϊκές ανατροπές

Ελληνες και μετανάστες μαζί στον ταξικό αγώνα

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

"Στις 10 Φεβρουαρίου 2011
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ"



Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος επιβεβαιώνουν με τρόπο απόλυτο την ορθότητα της παρέμβασης με το κάλεσμα των ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ΠΑΜΕ για πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 10 Φλεβάρη, ως απαρχή του νέου κύκλου των απεργιακών εκδηλώσεων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται αντιμέτωποι με τη χειρότερη, την πιο αντιδραστική κυβέρνηση των τελευταίων 10ετιών, η οποία, επικεφαλής του μετώπου των δυνάμεων του κεφαλαίου, της τρόικας και των άλλων αστικών κομμάτων, χαλκεύει νέα δεσμά για τα λαϊκά στρώματα παράλληλα με τα πρόσθετα προνόμια και διευκολύνσεις που εξασφαλίζει στο ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο.

Οι εργοδότες, πριν από όλους αυτοί που μέσα στην κρίση απολαμβάνουν αστρονομικών κερδών (π.χ. τραπεζίτες, φαρμακοβιομήχανοι, εφοπλιστές κ.ά.), αξιοποιώντας το νομοθετικό αντεργατικό οπλοστάσιο που η κυβέρνηση ψήφισε, το φόβο και την ανασφάλεια των εργαζομένων, μετατρέπουν τους χώρους δουλειάς σε κάτεργα απαιτώντας να μην ισχύσει τίποτα από τα προηγούμενα δικαιώματα σε μισθούς, ωράρια εργασίας, επιδόματα κ.ά. Σε ανάλογη κατεύθυνση κινείται η κυβέρνηση και για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα... Είναι ώρα μεγάλης ευθύνης... Δεν πρέπει να χαθεί χρόνος... Όλες οι πρωτοβουλίες των συνδικάτων τις επόμενες ημέρες, είτε αφορούν τις ιδιωτικοποιήσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς και τις αυξήσεις των εισιτηρίων, είτε αφορούν το ΙΚΑ και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών του, είτε αφορούν τον αποχαρακτηρισμό επαγγελμάτων από τα βαρέα και ανθυγιεινά κλπ, πρέπει να δένονται, να αναδείχνουν την αναγκαιότητα της απεργίας και τη μαζική συμμετοχή σε αυτήν. Η απεργία πρέπει και μπορεί να γίνει υπόθεση κάθε εργατικής λαϊκής οικογένειας. Όλων των μελών της. Και του πατέρα και της μητέρας και του παππού και της γιαγιάς και των παιδιών, είτε είναι μαθητές είτε είναι φοιτητές. Πρέπει να γίνει υπόθεση των αυτοαπασχολουμένων, των μικρών και μεσαίων στην πόλη και στο χωριό. Η πολιτική αυτή χτυπά ολόκληρη τη λαϊκή οικογένεια, το σύνολο των μελών της. Μια πολιτική που χτυπά την εργατική τάξη, χτυπά ταυτόχρονα και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Στο ενιαίο αντιδραστικό μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου η κοινή δράση και η κοινωνική συμμαχία των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων, των μικρών και μεσαίων βιοτεχνών και εμπόρων, των αγροτών, της νεολαίας και των γυναικών είναι και δυνατότητα και ο δρόμος!*

*"Μια δύσκολη αναμέτρηση που μπορεί να κερδηθεί".
"Επίθεση στις συμβάσεις"
"Οι διεφθαρμένοι από τη διαφθορά τους πιάνονται"

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

«Οι σοσιαλιστές αστοί..Θέλουν τη σημερινή κοινωνία..χωρίς το προλεταριάτο»

παιδική ζωγραφιά

Ένα μέρος της αστικής τάξης θέλει να εξωραΐσει τις κοινωνικές ασχήμιες, για να διασφαλίσει την διατήρηση της αστικής κοινωνίας. «Σ΄ αυτή την κατηγορία ανήκουν: οικονομολόγοι, φιλάνθρωποι, ανθρωπιστές, άνθρωποι που ασχολούνται με την βελτίωση της κατάστασης των εργαζόμενων τάξεων, οργανωτές αγαθοεργιών, προστάτες των ζώων, ιδρυτές ΜΚΟ, υπέρ της μετριοπάθειας, οι πιο παρδαλοί ψευτομεταρρυθμιστές. Και αυτό τον αστικό σοσιαλισμό έφτασαν να τον..» ..συμπυκνώσουν και να τον “εκφράσουν” και πολιτικά μέσα από κομματικό σχηματισμό. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, μέσα από το ΠΑΣΟΚ. «Οι σοσιαλιστές αστοί θέλουν τις συνθήκες ζωής της σύγχρονης κοινωνίας χωρίς τους αγώνες και του κινδύνους που απορρέουν αναγκαστικά απ΄ αυτήν. Θέλουν τη σημερινή κοινωνία, αλλά αφού της αφαιρεθούν τα στοιχεία που την επαναστατικοποιούν και τη διαλύουν. Θέλουν την αστική τάξη χωρίς το προλεταριάτο. Η αστική τάξη, φυσικά, φαντάζεται τον κόσμο όπου κυριαρχεί σαν τον καλύτερο κόσμο…. Μία δεύτερη, λιγότερο συστηματική, αλλά πιο πρακτική μορφή αυτού του σοσιαλισμού, δοκίμασε να αποτρέψει την εργατική τάξη από κάθε επαναστατικό κίνημα, αποδείχνοντας ότι δεν μπορεί να την ωφελήσει αυτή ή εκείνη η πολιτική αλλαγή, αλλά μονάχα μια αλλαγή των υλικών συνθηκών ζωής, των οικονομικών σχέσεων. Αλλά ο σοσιαλισμός αυτός, με την αλλαγή των υλικών συνθηκών ζωής δεν εννοεί καθόλου την κατάργηση των αστικών σχέσεων παραγωγής, που μπορεί να γίνει με επαναστατικό τρόπο, αλλά διοικητικές βελτιώσεις που πραγματοποιούνται πάνω στο έδαφος αυτών των σχέσεων παραγωγής και επομένως δεν θα αλλάξει τίποτα στη σχέση του κεφαλαίου και της μισθωτής εργασίας, αλλά στην καλύτερη περίπτωση θα μειώσει για την αστική τάξη τα έξοδα της κυριαρχίας της και θα απλοποιήσει τον κρατικό της προϋπολογισμό. Την πιο ταιριαστή έκφραση ο αστικός σοσιαλισμός την αποκτάει τότε μονάχα, όταν καταντάει ένα απλό ρητορικό σχήμα».*

Παραφράζοντας το αυθεντικό κείμενο, για να έλθουμε στο σήμερα, οι αστοί σοσιαλιστές μας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του, ισχυρίζονται και απαιτούν με κάθε τρόπο να πιστέψουμε ότι: ο νέος κρατικός προϋπολογισμός της κυβέρνησής τους, συντάχθηκε και ψηφίστηκε, προς όφελος της τάξης των εργαζομένων! Οι μειώσεις μισθών, συντάξεων και επιδομάτων; Προς όφελος της τάξης των εργαζομένων!! Κι αν οδηγεί σε νέες μαζικές απολύσεις και στην ανεργία πολλές ακόμη χιλιάδες εργαζομένων; Κι αυτό γίνεται προς όφελος της τάξης των εργαζομένων!! Κι αν σαν μαέστρος “ενορχηστρώνει” τις φορολογικές αυξήσεις με αυτές των καταναλωτικών προϊόντων και στις ήδη υποβαθμισμένες υπηρεσίες (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια); Κι αν παραδίνει στο μεγάλο κεφάλαιο τη γη, τις παραλίες, τα δάση, τις κρατικές επιχειρήσεις, αυξάνει τις φοροαπαλλαγές, τα προνόμια και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου; Εσείς οι εργαζόμενοι μην ανησυχείτε, προς όφελος της τάξης σας, παίζει η καπιταλιστική μας ορχήστρα. « Ο σοσιαλισμός της αστικής τάξης είναι ακριβώς ο ισχυρισμός ότι οι αστοί είναι αστοί προς όφελος της εργαζόμενης τάξης.»*

Η τάξη των εργαζομένων γνωρίζει πολύ καλά, παρότι αυτό δεν έχει εμφανιστεί ακόμη στην πράξη σε όλη του την έκταση, ότι οι αστοί σοσιαλιστές μας, το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση και οι “σύμμαχοί” της, λένε ψέματα. Η κυβέρνηση λέει ψέματα, ότι ο λαός εγκρίνει την πολιτική της. Λέει ψέματα, ότι τελειώνουν οι θυσίες. Η εχθρικά αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης δεν θα έχει τέλος, όσο το κεφάλαιο παραμένει στο απυρόβλητο, όσο καθυστερεί η οργανωμένη συσπείρωση και δράση του λαού, όσο δεν δυναμώνει η λαϊκή αντίσταση. Οι εργαζόμενοι είναι ανάγκη να κατανοήσουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με τις αιτίες της κρίσης, αντίθετα είναι οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου και μόνο, πλούτο που τον καρπώνονται μια χούφτα αγύρτες και σφετεριστές, και ότι αυτή η καταλήστευσή τους και οι θυσίες τους δεν θα έχουν τέλος όσο θα διατηρείται η εξουσία της κεφαλαιοκρατικής αγυρτείας και εκμετάλλευσης. Ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, οι νέοι, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που παράγει τα πάντα με τα χέρια και το μυαλό και που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, επειδή έτσι προστάζει η οικονομία και η εξουσία των μονοπωλίων, είναι δυνατό να αλλάξουν αυτή την κατάσταση, αρκεί το δίκιο τους και η δύναμή τους οργανωμένα και στοχευμένα να χτυπάει τις πραγματικές αιτίες και όχι τα είδωλά τους, που προβάλλουν «φωτίζοντάς» τα, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, τα αστικά ΜΜΕ και οι συνάδοντες οπορτουνιστές.

Γιαυτό στο χάραμα του καινούργιου χρόνου και κόντρα στις επιδιώξεις, των απανταχού τοκογλύφων και εκμεταλλευτών για την έκβαση της κρίσης, ας κρατήσουμε, κερί αναμμένο, τα λόγια του ποιητή: “το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος, το να μη παραδίνεσαι ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ” και να δεσμευτούμε ότι θα κάνουμε αυτό που πρέπει για να δρομολογηθεί, αντίθετα με τα σχέδιά τους, η χρεοκοπία της πλουτοκρατίας και όχι του λαού.

“Καμία θυσία για την πλουτοκρατία – ανατροπή και λαϊκή εξουσία”

* ΜΑΡΞ - ΕΝΓΚΕΛΣ: Μανιφέστο του ΚΚ

Απεργία 10 Φεβρουαρίου 2011 - Δυναμώνει ο απεργιακός ποταμός

Για την ακρίβεια που φουντώνει και τη λαϊκή απάντηση


Κραυγές και συκοφαντία για να σκεπαστεί η αλήθεια

Συναγερμός για την ανεργία

Σκάνδαλο η πολιτική τους

Ταΐζουν δηλητήρια τον κόσμο