...Ακριβώς, το πιο επικίνδυνο στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η «ψυχή» της.

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ  ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Εκπαιδεύοντας το λαό να ζει με ψίχουλα* 

Το πιο επικίνδυνο στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η «λογική» που στη θέση των λαϊκών αναγκών, βάζει τις «οικονομικές συνθήκες» και τις αντοχές του κεφαλαίου.

Οι αστείοι ισχυρισμοί της κυβέρνησης περί «επικίνδυνης πολιτικής» και «παροχολογίας» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά τις προγραμματικές εξαγγελίες του Αλ. Τσίπρα στη ΔΕΘ και τα αντεπιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ για «ρεαλιστικές» και «κοστολογημένες προτάσεις», δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να πιέζουν - από δύο φαινομενικά διαφορετικές αφετηρίες - στην ίδια κατεύθυνση:

 Ο λαός να «κουρέψει» τις απαιτήσεις του, να περιορίσει ως «ιδανικός αυτόχειρας» τις ανάγκες του, να προσαρμοστεί στις «αντοχές της οικονομίας», δηλαδή της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και να συμβιβαστεί άνευ όρων με τη μοίρα που του επιφυλάσσει η καπιταλιστική «ανάπτυξη», την οποία και οι δύο του υπόσχονται...

Ακόμα πιο επικίνδυνη είναι η θέση ότι η επαναφορά της 13ης σύνταξης σε όλους, θα γίνει «σε συνάρτηση με τις οικονομικές συνθήκες»! Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να βάζει ως όρο για την υποτιθέμενη στήριξη στους χαμηλοσυνταξιούχους τις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας.

Αλήθεια, τι διαφορετικό λένε οι δυνάμεις που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα;..

...Το πιο επικίνδυνο είναι η «ψυχή» του προγράμματος

Σε μια προσπάθεια να απαντήσουν στους ισχυρισμούς και την κριτική που ασκείται από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και για να «αναπροσαρμόσουν» τις προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του ανέλαβαν να «εκλαϊκεύσουν» το πρόγραμμά του. 

Χαρακτηριστικά, ο Α. Καλύβης γράφει στην «Αυγή»: «Αρα, λοιπόν, δεν πρέπει να μένουμε στη στατική απεικόνιση των αριθμών, αλλά να αναδείξουμε τη δυναμική των αριθμών και των πολιτικών (...) Να αποκαλύπτουμε και να προβάλλουμε, δηλαδή, όχι μόνο το "σώμα" αλλά και τη λογική και την "ψυχή" της πρότασής μας».

Ακριβώς, το πιο επικίνδυνο στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η «ψυχή» της, καθώς σήμερα, που έχουν εκτοξευθεί οι παραγωγικές δυνατότητες και ο παραγόμενος πλούτος, στη θέση των λαϊκών αναγκών, βάζει τις «οικονομικές συνθήκες». 
 
Τις συνθήκες, δηλαδή, που υπαγορεύουν αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και την οικονομική δύναμη. Κοροϊδεύει, μάλιστα, το λαό ότι στις προθέσεις του είναι να κάνει πολλά περισσότερο, αλλά τώρα επείγει να σωθούν οι πιο εξαθλιωμένοι.

Στη θέση του δικαιώματος για σταθερή και πλήρη εργασία, ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας. Στην απαίτηση των ανέργων για αξιοπρεπή διαβίωση, βάζει την πρόταση που αφήνει 8 στους 10 ανέργους χωρίς την παραμικρή στήριξη.

Στην αξίωση για φθηνό ρεύμα για όλο το λαό, την επέκταση του «κοινωνικού τιμολογίου» σε μερικές ακόμα χιλιάδες οικογένειες, όταν την ίδια στιγμή, τα εκατομμύρια οικογενειών θα συνεχίζουν να πληρώνουν αδρά για να έχουν ρεύμα.

Αυτή ακριβώς η «λογική» είναι ακόμα πιο επικίνδυνη, γιατί κλείνει το δρόμο σε κάθε προοπτική να αλλάξει η κατάσταση, να μπει στο στόχαστρο των εργατικών αγώνων ο πραγματικός αντίπαλος, να χτυπηθεί η λογική της ανάθεσης, που απονευρώνει το κίνημα.

Επιχειρεί να τσακίσει κάθε τάση ριζοσπαστισμού εκεί που υπάρχει, να ευνουχίσει τις απαιτήσεις του λαού, να τις χαμηλώσει μέχρι εκεί που θα εξυπηρετείται απρόσκοπτα η λειτουργία της οικονομίας των καπιταλιστών.

*Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  του Ριζοσπάστη.