Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Η «αλληλεγγύη» των καπιταλιστών της ΕΕ, είναι ευθέως ανάλογη με την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση των λαών της.

*Αντιλαϊκή η «αλληλεγγύη» της ΕΕ
Δεν περνάει μέρα που στελέχη αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων να μη μνημονεύσουν με παράπονο την απολεσθείσα αλληλεγγύη της ΕΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο που τάχα χάθηκε κι αυτό μέσα στη δίνη της κρίσης. Αναπολούν κάτι που δεν υπήρξε ποτέ, για να πείσουν το λαό ότι η επαναφορά μιας φαντασίωσης πρέπει να αποτελέσει διεκδίκησή του, για να εξωραΐσουν τη λυκοσυμμαχία εμφανίζοντάς την σαν θύμα της Μέρκελ και της στρατηγικής της. 
Η αλληλεγγύη στο εσωτερικό της ΕΕ εμφανίζεται μόνο όταν και τόσο όσο χρειάζεται για να τσακίσουν τα κράτη που την απαρτίζουν τους λαούς και τα δικαιώματά τους. Αλληλέγγυες ήταν και είναι οι αστικές τάξεις στον ανελέητο πόλεμό τους εναντίον των εργατών. Κι αυτό δεν τις εμποδίζει να κονταροχτυπιούνται για τη μοιρασιά της αρπαγμένης από τους λαούς λείας.
Το γεγονός ότι σήμερα η Ευρωένωση δείχνει πιο καθαρά το αποκρουστικό της πρόσωπο, δεν οφείλεται στο ότι απεμπόλησε τις «ιδρυτικές αρχές αλληλεγγύης» που για τους λαούς, όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ, δεν υπήρξε ποτέ. Αλλά...
...στο ότι αν και ένωση καπιταλιστών, έχει μέσα της το 
σπέρμα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και την ανισομετρία. 
Τώρα δε, έχει να διαχειριστεί μια βαθιά καπιταλιστική κρίση κι εδώ «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», στο ότι το σύστημα του οποίου αποτελεί θεματοφύλακα όσο σαπίζει, τόσο βουλιάζει στην αντίδραση. Αυτό καθόλου δε σημαίνει ότι άλλοτε ήταν καλύτερη. Τα μέτρα που σήμερα προωθούνται έλκουν τις ρίζες τους από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. 
Από την ίδρυσή της ακόμα η ΕΕ είχε αντιλαϊκή στρατηγική, που αλλού προχώρησε νωρίς, τη δεκαετία του '80, αλλού καθυστέρησε για λόγους που δεν είναι του παρόντος.
Οπως τότε στην ανάπτυξη, έτσι και σήμερα στην κρίση κάθε αστική τάξη κάθε κράτους δουλεύει καθεμία για την πάρτη της και όλες μαζί εναντίον των λαών. 
Από το 1951 οπότε και υπογράφεται στο Παρίσι η ιδρυτική Συνθήκη της «Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανθρακος και Χάλυβος» ως πρώτο βήμα για την ΕΕ που γνωρίζουμε σήμερα, η αποστολή της λυκοσυμμαχίας δεν άλλαξε καθόλου. Ηταν και παραμένει η προώθηση των δοσμένων κάθε φορά αναγκών και συμφερόντων των μονοπωλίων της. Το μόνο που αλλάζει είναι το βάθος της σήψης της, ευθέως ανάλογο του συστήματος που εκπροσωπεί.
Το περιβόητο ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν είναι παρά ένα προπαγανδιστικό κατασκεύασμα για να δικαιολογούν την ευρωλαγνεία τους, για να βγάλουν το ευρωοικοδόμημα των μονοπωλίων από το κάδρο των συνενόχων για τον ακρωτηριασμό δικαιωμάτων του λαού. 
Λένε στο λαό ότι η καλή πλευρά της ΕΕ υπάρχει αλλά σκιάζεται από τις «εμμονές» μιας ηγεσίας που συγκυριακά βρίσκεται στο τιμόνι της. Αν όμως αυτό φταίει και όχι η εξουσία των μονοπωλίων, τότε γιατί κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, αλλά η στρατηγική της ΕΕ γίνεται ολοένα και πιο αντιλαϊκή, ολοένα και πιο αντιδραστική. 
Το ευρωπαϊκό κεκτημένο είναι η ανεργία και η φτώχεια για τους λαούς.
Είναι οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και η ανασφάλιστη εργασία, είναι οι μισθοί πείνας, είναι βαρβαρότητα για τους λαούς και η αλληλεγγύη περισσεύει στην ΕΕ ως προς την υλοποίησή του. Είναι το «κεκτημένο» του κεφαλαίου που πρέπει να ανατρέψει ο λαός σε κάθε χώρα - μέλος, για να ευημερήσει, παίρνοντας ο ίδιος στα χέρια του την εξουσία, την οργάνωση και διεύθυνση της οικονομίας.
*Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ, Ριζοσπάστης, Σάββατο 30 Μάρτη 2013 

Δυναμώνει η αποπροσανατολιστική προπαγάνδα.

 'Οπως εδώ, γίνεται προσπάθεια και στη Κύπρο να αποδοθεί η κρίση και τα αντιλαϊκά μέτρα στην τρόικα, σε «κακούς» πολιτικούς και τραπεζίτες.*


Με κορόνες για «αναλγησία της ΕΕ απέναντι στην Κύπρο» προσπαθεί τώρα η κυπριακή κυβέρνηση να «νίψει τας χείρας της» για τα βάρβαρα μέτρα που συναποφάσισε στο Γιούρογκρουπ και τα χειρότερα που ετοιμάζει για το λαό μαζί με την τρόικα. Ταυτόχρονα, κλιμακώνεται στο νησί ο αποπροσανατολισμός με την αναζήτηση ποινικών ευθυνών σε όσους άσκησαν διαχείριση στις τράπεζες, σε μια προσπάθεια -όπως έγινε και στην Ελλάδα- να ξεστρατίσει η συζήτηση από τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης και τις ευθύνες που έχουν τα αστικά κόμματα - διαχειριστές στη συντριβή του λαού.

Σε ομιλία του στο Συνέδριο της Συντεχνίας Δημοσίων Υπαλλήλων, ο Ν. Αναστασιάδης χαρακτήρισε πρωτόγνωρες τις αξιώσεις που υποχρεώνουν την Κύπρο να αποτελέσει πείραμα, ενώ έστρεψε τα πυρά του και στην προηγούμενη κυβέρνηση, λέγοντας ότι δε θα πρέπει να επιρρίπτονται ευθύνες σε εκείνους που κλήθηκαν να διαχειριστούν μια δύσκολη κατάσταση. Ισχυρίστηκε ακόμα ότι όλοι θα πρέπει να κάνουν θυσίες, αποκαλύπτοντας τις προθέσεις του στο όνομα της «παραγωγικότητας» να μειωθούν οι δαπάνες του δημοσίου τομέα.

Την ίδια στιγμή, σαν έτοιμες από καιρό, έρχονται στο φως καταγγελίες με ονόματα πολιτικών οι οποίοι φέρονται να έχουν διαγράψει δάνεια από το Λαϊκή Τράπεζα και την Τράπεζα Κύπρου. Τα ονόματα παραδόθηκαν στο γενικό εισαγγελέα Πέτρο Κληρίδη, ο οποίος θα προχωρήσει σε «όλες τις απαραίτητες ενέργειες προς διερεύνηση για το αν υπάρχει κάτι μεμπτό στην υπόθεση». Το ύψος των δανείων που χαρίστηκαν είναι από δεκάδες έως εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για κάθε έναν από τους εμπλεκόμενους.

Μεταξύ αυτών -σύμφωνα με δημοσίευμα σε ελληνικά ΜΜΕ- είναι η εταιρεία του πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Γιώργου Βασιλείου, που εμφανίζεται έως το 2014 να έχει συμφωνήσει να σβήσει δάνειο ύψους 5.8 εκατ. ευρώ, ο πρώην υπουργός Τίμης Ευθυμίου της κυβέρνησης Παπαδόπουλου με δάνειο ύψους 199.000 ευρώ και ο Αχιλλέας Κυπριανού, γιος του πρώην Προέδρου Δημοκρατίας, με δάνειο ύψους 1.285.000 ευρώ το Μάιο του 2011. Τα στοιχεία ωστόσο διαψεύδονται από τους ενδιαφερόμενους. Στη λίστα εμφανίζονται ονόματα πολιτικών, δημάρχων και άλλων δημόσιων λειτουργών. Δάνεια χάριζαν και οι τρεις μεγαλύτερες κυπριακές τράπεζες Κύπρου, Λαϊκή και Ελληνική.

Συντηρώντας το βολικό για το αστικό πολιτικό σύστημα κλίμα που διαμορφώνουν οι συγκεκριμένες καταγγελίες, ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος, Χρίστος Στυλιανίδης επανέλαβε χτες θέση της κυβέρνησης «για πλήρη διερεύνηση όλων των πτυχών της κρίσης στον τραπεζικό τομέα και των επιπτώσεών της στην ευρύτερη οικονομία», υποσχόμενος πλήρη διαφάνεια και απόδοση ευθυνών, όπου κι αν ανήκουν.

Χτες επίσης ανακοινώθηκε ότι υπήρξε συμφωνία με την τρόικα προκειμένου οι υφιστάμενες μετοχές της Τράπεζας Κύπρου να μη διαγραφούν, αλλά να «απομειωθούν». Η Αρχιεπισκοπή Κύπρου, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες κατέχει μετοχές αξίας 100 εκατ. ευρώ της Τράπεζας Κύπρου, την Πέμπτη προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο και πέτυχε την έκδοση προσωρινού διατάγματος ακύρωσης της διαγραφής των μετοχών.

*Ριζοσπάστης,  Σάββατο 30 Μάρτη 2013

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

"...Ο Μπελογιάννης ζει μες στη καρδιά μας..."



Με μια μεγάλη συγκέντρωση στο κλειστό γήπεδο «ΠΛΑΤΩΝ» στη Νίκαια, η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ τίμησε απόψε τον κομμουνιστή Ν. Μπελογιάννη που εκτελέστηκε στις 30/3/1952, μαζί με τους συντρόφους του Η. Αργυριάδη, Ν. Καλούμενο και Δ. Μπάτση. 

Λίγο πριν από την συγκέντρωση έγινε κατάθεση στεφανιού από την Γενική Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ σ. Αλέκα Παπαρήγα στον τάφο του Μπελογιάννη στο            Γ' νεκροταφείο.

Χαιρετισμό στη συγκέντρωση απηύθυνε ο Β. Μαρούπας, γραμματέας της ΝΕ Πειραιά του ΚΚΕ, ενώ μουσική ομάδα τραγούδησε το τραγούδι για τον Μπελογιάννη.



 Η κεντρική ομιλία έγινε από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. 

 H ομιλία  στο  902.gr

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

"Ποιος τελικά, πρέπει να κάνει κουμάντο σε μια χώρα, μια χούφτα πλουτοκράτες ή ο λαός της;"

 "Η ακομματικότητα είναι ιδέα αστική.
  Η κομματικότητα είναι ιδέα σοσιαλιστική" *
 
«Η αστική τάξη δεν μπορεί παρά να τραβιέται προς την ακομματικότητα...Σε μια κοινωνία, που βασίζεται στο χωρισμό σε τάξεις, η πάλη ανάμεσα στις εχθρικές τάξεις γίνεται αναπόφευκτα, σε μια ορισμένη βαθμίδα ανάπτυξης της, πολιτική πάλη. Η πιο ολοκληρωμένη, πλήρης και διαμορφωμένη έκφραση της πολιτικής πάλης  των τάξεων είναι η πάλη των κομμάτων.
Η ακομματικότητα είναι απάθεια απέναντι στην πάλη των κομμάτων...γιατί στην ταξική πάλη δεν μπορεί να υπάρχουν ουδέτεροι, επειδή στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία  δεν μπορεί "να απόσχει" κανείς από τη συμμετοχή στην ανταλλαγή των προϊόντων ή της εργατικής δύναμης. Και η ανταλλαγή γεννά αναπόφευκτα την οικονομική πάλη και σε συνέχεια και την πολιτική πάλη... Η ακομματικότητα στην αστική κοινωνία είναι απλώς μια υποκριτική, σκεπασμένη, παθητική έκφραση του ότι ανήκει κανείς στο κόμμα των χορτάτων, στο κόμμα των κρατούντων, στο κόμμα των εκμεταλλευτών...»
 

Η στρατηγική της ενσωμάτωσης δεν υπηρετεί τους εργαζόμενους**
Στο χαιρετισμό του στο 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ εκ μέρους του ΚΚΕ 
ο Γιώργος Σκιαδιώτης, μέλος της ΚΕ, μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Όταν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις με τη συγκεκριμένη συνθήκη καθόριζαν για λογαριασμό των πολυεθνικών και του κεφαλαίου συνολικά τη στρατηγική στην ΕΕ και στη χώρα μας, το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ευρώπη (για να περιοριστούμε στην Ευρώπη)   καθόριζε και αυτό την δική του τακτική και στρατηγική.

Που ήταν, είτε η άκριτη στήριξη αυτής της στρατηγικής, όπως έγινε από τα μεγάλα συνδικάτα της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών και συνολικά από τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων.
Είτε η κριτική υποστήριξή της, όπως έγινε από την πλειοψηφία των μεγάλων συνδικάτων της χώρας μας.

Αξίζει νομίζω τον κόπο να θυμίσω, ότι ορισμένοι έλεγαν ότι η συγκεκριμένη συμφωνία και στρατηγική, δεν είναι ούτε κόλαση ούτε παράδεισος, αλλά ένα πεδίο διαπάλης.
Στο όνομα αυτής της στρατηγικής, της συνύπαρξης των συμφερόντων της εργατικής τάξης με αυτά του κεφαλαίου, καλέστηκαν να συμβάλουν τα συνδικάτα στη διατήρηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας, ώστε να μη γίνουν απολύσεις, να μην κλείσουν εργοστάσια, στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, για να γίνει η οικονομία της ΕΕ πιο ανταγωνιστική.

Στο όνομα αυτής της στρατηγικής, ο λεγόμενος κοινωνικός διάλογος έγινε στρατηγική επιδίωξη και τα συνδικάτα έβαλαν πλάτη να προχωρήσει όλο το πακέτο μέτρων. Η διατήρηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και των μονοπωλίων έγινε λυδία λίθος μέσω της οποίας θα διασφαλίζονταν οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα.

Μετά τρεις δεκαετίες και με την καπιταλιστική κρίση να 
καταστρέφει δικαιώματα και λαούς τι απάντηση δίνουμε στο ερώτημα;

Δικαιώθηκε αυτή η στρατηγική των υποχωρήσεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, την οποία υπηρέτησαν σε Ελλάδα και Ευρώπη όλες οι δυνάμεις, υποστηρικτές της ΕΕ και της καπιταλιστικής ανάπτυξης;
Και το κύριο και βασικό ερώτημα είναι: Η στρατηγική αυτή απέτρεψε την καπιταλιστική οικονομική κρίση, μείωσε τις συνέπειές της για τους εργαζόμενους;

Η ίδια η ζωή με τρόπο που δε χωρά αμφισβήτηση απάντησε ΟΧΙ.

Η στρατηγική που έχει διαμορφωθεί και πάλι ως συνέχεια και παρακολούθηση της προηγούμενης λαθεμένης στρατηγικής στην πλειοψηφία των συνδικάτων της Ευρώπης και της χώρας μας υιοθετεί τη λογική ότι δεν ευθύνεται ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης για ό,τι συμβαίνει αλλά η διαχείρισή του.

Άρα το ζητούμενο στο επίπεδο της πολιτικής είναι η αναζήτηση κάποιων καλύτερων διαχειριστών και στο επίπεδο της οικονομίας, η αναζήτηση μιας υποτιθέμενης ισορροπίας, μιας συνύπαρξης ανάμεσα στο καπιταλιστικό κέρδος, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Πάλι η ανταγωνιστικότητα και οι επενδύσεις είναι το ζητούμενο. Μόνο που τώρα, πρέπει να τις κάνουν σοβαροί επενδυτές και πατριώτες, όπως κάποιοι ισχυρίζονται.

Οδηγεί αυτή η στρατηγική που κυριαρχεί και πάλι στο συνδικαλιστικό κίνημα της Ευρώπης και της χώρας μας σε έξοδο από την κρίση υπέρ των εργαζομένων; ΟΧΙ.

Η στρατηγική της ενσωμάτωσης των συνδικάτων στη στρατηγική του κεφαλαίου, της στήριξης με ή χωρίς αστερίσκους, της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δεν υπήρξε αποτελεσματική, δεν οδηγεί στην υπεράσπιση των εργαζομένων, δε συμβάλλει στην ανάπτυξη και ανασύνταξη τους εργατικού κινήματος, στην αναζωογόνησή του.
 Όπως επίσης και η θέση για άλλη ευρωπαϊκή στρατηγική η οποία πρέπει να αποκτήσει κοινωνικό πρόσημο, όπου η Ευρώπη των μονοπωλίων μπορεί να γίνει δήθεν Ευρώπη των λαών, της δημοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής.

Κάποιοι λένε ότι το ΚΚΕ κομματικοποιεί τα συνδικάτα.  

Την ίδια ώρα οι ίδιοι μιλάνε για δημιουργία αριστερών συνδικάτων και κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις των συνδικάτων με τις κομματικές τους σημαίες. Όσοι κατηγορούν το ΚΚΕ για κομματικοποίηση των συνδικάτων θέλουν να παραμείνουν τα συνδικάτα υποστηρικτές της στρατηγικής της ΕΕ και της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Αλήθεια γιατί, αγαπητοί σύνεδροι, είναι θεμιτό και σωστό τα συνδικάτα να στηρίζουν το Μάαστριχτ και τη στρατηγική της Λισαβόνας και να λειτουργούν ως βραχίονας της Κομισιόν, να στηρίζουν τις επενδύσεις από τα μονοπώλια και τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό και δεν είναι θεμιτό να ενδιαφέρονται τα συνδικάτα για το από ποιον και για ποιον γίνεται η ανάπτυξη; Ποιος παράγει τον πλούτο και ποιος τον καρπώνεται; Σε ποιον πρέπει να ανήκουν τα μέσα παραγωγής; Ποιος πρέπει να κάνει κουμάντο σε μια χώρα,  μια χούφτα πλουτοκράτες ή ο λαός της;...».

* Β.Ι.Λένιν, "Σοσιαλιστικό κόμμα & ακομματική 
επαναστατικότητα" τομ. 12, σελ. 137-138.

** Αποσπάσματα από την παρέμβαση του 
εκπροσώπου του ΚΚΕ στο συνέδριο της ΓΣΕΕ,
Ριζοσπάστης, Τετάρτη 27 Μάρτη 2013.

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

«Δεν θα 'ρθει "άσπρη μέρα" για τους λαούς μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ»


Ευρωπαϊκή Ένωση: 26,2 εκατομμύρια οι άνεργοι και ...αυξάνονται*

Η επιδείνωση της ζωής εκατομμυρίων εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη, που χτυπιούνται από τη βαθιά καπιταλιστική κρίση και την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται, αποτυπώνεται σε ένα βαθμό στην τριμηνιαία επισκόπηση (δ' τρίμηνο 2012) για την απασχόληση και την κοινωνική κατάσταση που δίνει στη δημοσιότητα η ίδια η ΕΕ.

Με τα δικά τους τα στοιχεία, λοιπόν, η ανεργία συνέχισε να αυξάνεται, η κατάσταση της λαϊκής οικογένειας και των νοικοκυριών χειροτέρεψε και τσακίστηκαν οι δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία και άλλες κοινωνικές παροχές.  Στην έκθεση σημειώνεται ότι τα αντιλαϊκά μέτρα έχουν επιδεινώσει τη ζωή των εργαζομένων. 

Σε δηλώσεις του ο αρμόδιος Ευρωπαίος επίτροπος Λάζλο Άντορ παραδέχεται πως «η κοινωνική κρίση στην Ευρώπη εξακολουθεί να επιδεινώνεται και σε ορισμένα κράτη-μέλη δεν προβλέπεται αισθητή βελτίωση της κατάστασης» και προσθέτει ότι «οι φτωχότεροι είναι πολύ συχνά αυτοί που πλήττονται περισσότερο».

Στην ΕΕ υπάρχουν σήμερα επισήμως 26,2 εκατομμύρια άνεργοι, ενώ μεγαλύτερη είναι η ανεργία στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Σύμφωνα με την Κομισιόν, η ανεργία εξακολούθησε να αυξάνεται το Γενάρη του 2013. 26,2 εκατομμύρια άτομα είναι άνεργοι στην ΕΕ (19 εκατομμύρια στην Ευρωζώνη) ή 10,8 % του οικονομικά ενεργού πληθυσμού (11,9 % στη ζώνη του ευρώ). Την ίδια ώρα αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας με ελαστικές σχέσεις απασχόλησης.

Η ανεργία των νέων έφθασε στο 23,6% το Γενάρη του 2013, ενώ και η περίοδος ανεργίας των νέων κρατά περισσότερο. Σύμφωνα με την έκθεση, η τάση αυτή δημιουργεί σοβαρό κίνδυνο για τους νέους να αποσπαστούν από την αγορά εργασίας και από την κοινωνία στο σύνολό της. Η αύξηση του αριθμού των νέων κάτω των 25 ετών οι οποίοι δεν έχουν απασχόληση ούτε παρακολουθούν εκπαίδευση ή κατάρτιση ανέρχονται σήμερα περίπου σε 8 εκατομμύρια.

Το ΑΕΠ της ΕΕ συρρικνώθηκε κατά 0,5% κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2012, σημείωσε δηλαδή τη μεγαλύτερη συρρίκνωση από τις αρχές του 2009.
Επίσης, οι δαπάνες για την κοινωνική προστασία μειώνονται τάχιστα. Επίσης, τσακίζονται οι κοινωνικές δαπάνες στο πλαίσιο των δημοσιονομικών προσαρμογών. Η φορολογία στα λαϊκά εισοδήματα έχει αυξηθεί έχοντας άμεσο αποτέλεσμα στη ζωή των εργαζομένων. 

 Ένα στα τέσσερα νοικοκυριά αντιμετωπίζουν 
στην ΕΕ, άκρως σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Η επισκόπηση επίσης παρουσιάζει στοιχεία σύμφωνα με τα οποία οι γεννήσεις στην ΕΕ σταμάτησαν να αυξάνονται το 2009. Ο μέσος όρος πλέον είναι 1,6 παιδιά ανά γυναίκα. Το προσδόκιμο ζωής είναι 77,4 έτη για τους άνδρες και 83,1 για τις γυναίκες.

Επίσης,
σύμφωνα με την επισκόπηση, η μετανάστευση προς τις χώρες της ΕΕ από άλλες χώρες έχει μειωθεί σε σχέση με το ανώτατο επίπεδο που σημείωσε το 2007. Ωστόσο, το 2011 ο πληθυσμός στην ΕΕ αυξήθηκε κατά μισό εκατομμύριο, ενώ στην ΕΕ ζει ένας μετανάστης από χώρα εκτός ΕΕ ανά χίλιους κατοίκους κρατών της ΕΕ. 


Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

"Οι λαοί σε Ελλάδα και Κύπρο πρέπει να βαδίσουν απέναντι στον πραγματικό τους αντίπαλο"


Η επόμενη ημέρα θα είναι δραματική για τους εργαζόμενους της Κύπρου, σε ό,τι αφορά το σύνολο των πλευρών της ζωής τους, όχι μόνο στενά οικονομικά, αλλά και στο γεωπολιτικό επίπεδο, τόνισε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας του Κόμματος, μιλώντας στο δελτίο ειδήσεων της τηλεόρασης του «902», σχετικά με την απόφαση του Eurogroup για την ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών.
Αυτές οι εξελίξεις είναι δεμένες με την πορεία αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της επιβολής ενός νέου «σχεδίου Ανάν», σημείωσε.
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι το συμπέρασμα που βγαίνει από τα παζάρια και τους εκβιασμούς που οδήγησαν στη συμφωνία είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει ιμπεριαλιστική ασπίδα προστασίας των λαϊκών δικαιωμάτων οπουδήποτε και αν κοιτάξουμε: Ούτε προς τη Ρωσία, ούτε προς τον Ευρωπαϊκό Νότο, ούτε προς το Ισραήλ.
Οι λαοί σε Ελλάδα και Κύπρο πρέπει να βαδίσουν απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, σημείωσε, που έχει ονοματεπώνυμο: Είναι η αστική τάξη κάθε χώρας, της Κύπρου και της Ελλάδας, οι ιμπεριαλιστικοί σύμμαχοί τους. Χωρίς αυταπάτες ότι, αν δεν έρθει ο λαός στην εξουσία, μπορούμε να προασπίσουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και να εκμεταλλευτούμε τις αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα που υπάρχουν.  Δεν μπορεί να τις εκμεταλλευτεί  ο λαός προς όφελός του συμφωνίες και αντιθέσεις που γίνονται στο έδαφος των συμφερόντων του κεφαλαίου, σημείωσε χαρακτηριστικά.

"Για την κρίση στην Κύπρο"



 Οι εξελίξεις στην Κύπρο δεν οφείλονται σ' αυτό που φαινομενικά αντιμετωπίζουν, δηλαδή τη χρεοκοπία του χρηματοπιστωτικού της συστήματος που τώρα με τη συμφωνία γίνεται ελεγχόμενα. 

Πρόκειται για εκδήλωση καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ανεξάρτητα αν εμφανίστηκε στις τράπεζες. Το 2008 στις ΗΠΑ στον χρηματοπιστωτικό τομέα εκδηλώθηκε η κρίση αλλά ξεκίνησε από τις κατασκευές. Αστικά και οπορτουνιστικά επιτελεία την είπαν «χρηματοπιστωτική κρίση», αλλά ήταν καπιταλιστική οικονομική κρίση. Πώς γίνεται ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που είναι πολλαπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας να κινδυνεύει με χρεοκοπία; 

Γιγαντώθηκε από τις καταθέσεις κεφαλαίων μονοπωλίων ξένων κρατών λόγω της χαμηλής φορολογίας (μόνο 10%) και μεγάλων επιτοκίων καταθέσεων που προσελκύουν κεφάλαια, αλλά επειδή είναι καταθέσεις και μάλιστα βραχυπρόθεσμες, δεν μπορούν να τις διαχειριστούν κατά το δοκούν.


 Άρα υπάρχει πρόβλημα με τα δικά τους αποθεματικά. 

Οι τράπεζες δανείζουν χρήμα τις επιχειρήσεις με μεγαλύτερα επιτόκια για να έχουν κέρδη. Τι συμβαίνει λοιπόν; Μερίδα του αστικού τύπου μιλά για «φούσκα στις κατασκευές». Οι τράπεζες δανείζουν κεφάλαια στους επιχειρηματικούς ομίλους για να κάνουν επενδύσεις επειδή δε φτάνουν πάντα τα ίδια κεφάλαια των ομίλων. 

«Φούσκα στις κατασκευές» σημαίνει υπερπαραγωγή κτηρίων που στηρίχτηκε στον τραπεζικό δανεισμό, αλλά οι κατασκευαστικοί όμιλοι αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια λόγω οικονομικής κρίσης. Δεν μπορούν να πουλήσουν κτήρια που κατασκεύασαν ή δεν πληρώθηκαν για υποδομές που κατασκεύασαν. 

Αλλά αυτό σημαίνει οικονομική κρίση, έχει άμεση αντανάκλαση στις τράπεζες, επιδρά συνολικά στην καπιταλιστική οικονομία της Κύπρου. (Όλο το κείμενο στο 902.gr )



Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

"Να πιστέψει και σήμερα ο λαός στο δίκιο και τη δύναμή του"


 
Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει για την 25η Μάρτη:

«Το μήνυμα της επανάστασης του 1821 είναι ότι η ιστορία γράφεται με ανυπακοή και απειθαρχία στο δίκαιο και τη νομιμότητα των παλιών τάξεων, που δε φεύγουν μόνες τους από το προσκήνιο της ιστορίας, αλλά πρέπει να τις διώξει η λαϊκή επαναστατική πάλη. Στην ιστορία των ανθρωπίνων κοινωνιών οι επαναστάσεις είναι πάντα το όχημα για να προχωρά η κοινωνία μπροστά.

Το 1821 η αστική τάξη, φορέας των νέων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, ηγήθηκε του αγώνα για την απελευθέρωση από τον οθωμανικό φεουδαρχικό ζυγό και τη διαμόρφωση του δικού της έθνους - κράτους, τράβηξε σε αυτήν την πάλη τη φτωχολογιά, τα λαϊκά στρώματα και συγκρούστηκε βίαια με τους υπερασπιστές του παλιού καθεστώτος. Ούτε το 1821 υπήρχε "εθνική ομοψυχία". Υπήρχαν και Ελληνες που εχθρεύονταν την επανάσταση, υπερασπίζονταν το παλιό κοινωνικό καθεστώς, το Οθωμανικό σύστημα και την εξουσία του Σουλτάνου γιατί αντλούσαν προνόμια από αυτό. Ολοι αυτοί καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία, τρομοκρατούσαν το λαό, με εκβιασμούς, ότι ο ξεσηκωμός του θα είναι μάταιος και θα τον οδηγήσει στην καταστροφή. Απαιτούσαν πίστη και υποταγή στην "Ιερή Συμμαχία" των δυναστών.

Μπροστά σε τέτοιους εκβιασμούς έχει βρεθεί πολλές φορές ο λαός μας. Βρέθηκε και την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, όταν οι συνεργάτες των ναζί, πολιτικοί πρόγονοι της σημερινής Χρυσής Αυγής, καθώς και αστοί πολιτικοί, όπως ο Ν. Πλαστήρας, τον καλούσαν σε υποταγή και συνεργασία με τους κατακτητές, είτε όλοι μαζί οργάνωναν ή ευλογούσαν τα Τάγματα Ασφαλείας (Θ. Πάγκαλος, Στ. Γονατάς, Θεμ. Σοφούλης κ.ά.).

Σήμερα, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, βρίσκονται πάλι μπροστά σε ανάλογους εκβιασμούς από τα κόμματα που υπερασπίζονται το παλιό και ξεπερασμένο καπιταλιστικό σύστημα. Του λένε ότι πρέπει να δεχθεί τις θυσίες για να ξεπεραστεί η κρίση, του ζητάνε να στηρίξει τον "εθνικό στόχο" της ανάπτυξης, δηλαδή τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων που βγαίνουν πάνω στα δικά του βάσανα, του ζητάνε να στηρίξει το δήθεν μονόδρομο της σύγχρονης "Ιερής Συμμαχίας", της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Σήμερα που η αστική τάξη έχει γίνει αντιδραστική, εμπόδιο 
στην κοινωνική εξέλιξη, φορέας του καινούριου είναι η εργατική τάξη. 

Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να βάλει τέλος στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, κατακτώντας την εργατική - λαϊκή εξουσία, να ανοίξει το δρόμο στην κοινωνική εξέλιξη, που είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Μπορεί να ηγηθεί της λαϊκής αντεπίθεσης και να συμβάλλει στη διαμόρφωση της λαϊκής συμμαχίας με τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες για την ανατροπή της σημερινής εξουσίας των μονοπωλίων.

Ο λαός πρέπει να πιστέψει και σήμερα στο δίκιο και τη δύναμη της πάλης του. Να απορρίψει τους εκβιασμούς των κομμάτων του συστήματος και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με την οργάνωση και τη συμμαχία του να επιβάλλει τα δικά του συμφέροντα και τη δική του εξουσία, να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και να μετατρέψει σε δική του περιουσία τα μονοπώλια, για να ζήσει καλύτερα ο ίδιος και τα παιδιά του».

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

ΓΣΕΕ: "Εμπρός για το νέο υγιή καπιταλισμό". ΠΑΜΕ: "Καιρός να τους κρίνει η εργατική τάξη".

«...Ας τους κρίνει η εργατική τάξη».*


Σε Ανακοίνωση που εξέδωσε το βράδυ της Παρασκευής το ΠΑΜΕ σχετικά με τις εργασίες του Συνεδρίου της ΓΣΕΕ τη δεύτερη μέρα στην Αλεξανδρούπολη σημειώνει.
 

«Στις σημερινές εργασίες του Συνεδρίου της ΓΣΕΕ που συνεχίστηκε με τους χαιρετισμούς των κομμάτων, της εκπροσώπου της ΣΕΣ και τις τοποθετήσεις των συνδυασμών που παίρνουν μέρος σε αυτό, αναδείχθηκαν ακόμα μια φορά οι 2 αντίπαλες γραμμές στο εργατικό κίνημα...»



 Δηλαδή, από τη μια αυτή που λέει ότι:

Ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός, δηλαδή οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, και ο νέος εργατοπατερισμός της "Αυτόνομης Παρέμβασης" «συστρατεύονται  ενιαία στη γραμμή στήριξης του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητάς του, ενάντια στα συμφέροντα των εργαζόμενων, προτείνοντας ένα "νέο υγιή καπιταλισμό"...».



Και από την άλλη αυτή που λέει ότι:

Το ταξικό εργατικό κίνημα, όπως τόνισε νωρίτερα στην ομιλία του ο Γιώργος Πέρρος, στέλεχος του ΠΑΜΕ,  ένα στόχο υπηρετεί, το συμφέρον της εργατικής τάξης.

 
 
* ΠΑΜΕ: Παλιός και νέος εργατοπατερισμός συστρατεύτηκαν στη γραμμή στήριξης του κεφαλαίου\

"...η επίθεση στους μισθούς συνεχίζεται αμείωτη"

 
Όταν το κράτος καθορίζει τους μισθούς*
 
Στην τελική ευθεία βρίσκεται η δημιουργία του μόνιμου μηχανισμού διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού, που η κυβέρνηση θα φέρει στη Βουλή το επόμενο διάστημα. Βασικό κριτήριο της διαμόρφωσης θα είναι οι εξελίξεις στην οικονομία ή, για όποιον δε θέλει να παίζει με τις λέξεις, η πορεία της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ταυτόχρονα, με πρόσχημα την ανεργία δημιουργούνται δύο επιπλέον κατηγορίες εργαζομένων που θα αμείβονται πιο χαμηλά και από αυτό τον κατώτατο μισθό. Θα υπάρχει διαφοροποίηση κατά ηλικία και τόπο απασχόλησης («ζώνη»).
 
Το σχέδιο παγιώνει το δικαίωμα της κυβέρνησης να καθορίζει μονομερώς τα κατώτατα όρια μισθών. Μέχρι σήμερα η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ήταν προϊόν των συσχετισμών δύναμης, στο πλαίσιο της ανάπτυξης της ταξικής πάλης. Παράγοντας διαμόρφωσής της δεν ήταν μόνο τα κέρδη των καπιταλιστών αλλά οι ανάγκες της εργατικής τάξης, με βάση τις οποίες πάλευε, στο πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων, κόντρα στους μεγαλοεπιχειρηματίες, για να αποσπά κάθε φορά τη μεγαλύτερη δυνατή αύξηση στους μισθούς.
 
Σήμερα, επιδιώκεται τα καπιταλιστικά κέρδη να είναι ο μοναδικός παράγοντας που θα καθορίζει τους μισθούς, σε συνδυασμό με την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Σε μια δεύτερη ανάγνωση το γεγονός αυτό αποκαλύπτει και στους πιο αφελείς την ταξική φύση του αστικού κράτους. Ότι, δηλαδή, δεν είναι ένας ουδέτερος οργανισμός που στέκει πάνω και έξω από την κοινωνία, αλλά όργανο επιβολής της κυρίαρχης τάξης, των κεφαλαιοκρατών στην προκειμένη περίπτωση. Απροκάλυπτα πλέον το κράτος αναλαμβάνει σήμερα να διαμορφώσει την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης για λογαριασμό και σε όφελος των καπιταλιστών.
 
Ένα εξίσου σημαντικό χαρακτηριστικό του σχεδίου είναι η παγίωση του διαχωρισμού των εργαζομένων με βάση την ηλικία, ο οποίος εισήχθη τον περασμένο Φλεβάρη με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου. Σε εργαζόμενους κάτω των 24 ετών και σε εργαζόμενους άνω των 24 ετών. 
 
Ακόμα και το πρόσχημα της αντιμετώπισης της ανεργίας δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την αυθαιρεσία του διαχωρισμού, σύμφωνα με τον οποίο οι κάτω των 24 αμείβονται λιγότερο και σύμφωνα με το σχέδιο η αμοιβή θα μειωθεί και άλλο. Παράλληλα, επαναφέρεται ο παλαιότερος διαχωρισμός των εργαζομένων με βάση τον τόπο απασχόλησης. Δηλαδή, ο κατώτατος μισθός μπορεί να χαμηλώσει κι άλλο αν αυτό επιβάλλουν οι «ιδιαίτερες» οικονομικές συνθήκες - ύφεσης και ανεργίας - σε μια περιοχή. 
 
Πρόκειται για αναβίωση των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, που στη σύγχρονη ορολογία αποκαλούνται Ειδικές Οικονομικές Ζώνες. Η κατ' αυτόν τον τρόπο διαμόρφωση του κατώτατου μισθού θα έχει άμεση συνέπεια στις κλαδικές και επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καθώς αποτελεί την αφετηρία τους.
 
Από τα παραπάνω επιβεβαιώνεται ότι η 
επίθεση στους μισθούς συνεχίζεται αμείωτη. 
 
Η εξαθλίωση και η φτώχεια μεγαλώνουν. Το ύψος του μισθού θα συνδέεται όλο και πιο στενά με το αν συμβάλλει αποτελεσματικά στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Η απάντηση σε αυτή την επίθεση δε βρίσκεται στην ταξική συνεργασία αλλά στη συνειδητοποίηση ότι οι κεφαλαιοκράτες αποτελούν αντίπαλη κοινωνική τάξη που ζει και αναπαράγεται σε βάρος των εργαζομένων. Με αυτή την έννοια απαιτείται η οργάνωση και κλιμάκωση της ταξικής σύγκρουσης για την αναχαίτιση της βαρβαρότητας και τη δημιουργία των όρων που θα οδηγήσουν στο ξερίζωμά της.
 
*Ριζοσπάστης, "Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ" Παρασκευή 22 Μάρτη 2013. 

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Θρέφουν αυταπάτες.

 
Οι θιασώτες του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης έσπευσαν να αξιοποιήσουν το «όχι» της κυπριακής Βουλής, για να θρέψουν τις αυταπάτες που καλλιεργούν στο λαό ότι υπάρχει η δυνατότητα διαπραγμάτευσης στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας που θα περισώσει δικαιώματά του. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ξελαρυγγιάστηκαν να υποστηρίζουν ότι το παράδειγμα της Κύπρου ανοίγει τάχα έναν άλλο δρόμο. Το «όχι» της Κύπρου ήταν «όχι» στο «κούρεμα» και τη φυγή κεφαλαίων, σ' αυτά ωθούσε η απόφαση του Γιούροκρουπ. 

Κρύβουν σκόπιμα ότι η διαπραγμάτευση, τα «όχι» και τα «ναι» που διατυπώνονται στα διαβούλια ιμπεριαλιστικών οργανισμών, δεν απηχούν τα λαϊκά συμφέροντα, η υπονόμευσή τους είναι ένα το κρατούμενο για την υπεράσπιση των μονοπωλιακών συμφερόντων απ' τη σκοπιά των οποίων διαπραγματεύονται οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι.
 
Όπως ο διάβολος το λιβάνι αποφεύγουν ορισμένες κρίσιμες «λεπτομέρειες». Η Κύπρος, όπως και όλες οι χώρες - μέλη της ΕΕ, ακολουθεί κατά πόδας την αντιλαϊκή της στρατηγική. Αυτή, άλλωστε, δεν είναι προαιρετική, η υλοποίησή της είναι όρος αναγκαίος για τη θωράκιση των μονοπωλίων και την ώθησή τους σε ανάκαμψη. Στο πλαίσιό της, αλλά και για τη σύναψη δανείων, έχουν ήδη συμφωνηθεί μέτρα εξίσου βαριά με αυτά που εφαρμόζονται στην Ελλάδα. Οι οπαδοί της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής», που γλυκοκοιτάζουν άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για συμμαχία και «στήριξη», αποσιωπούν ότι αυτή θα παρασχεθεί με το αζημίωτο. 
 
Ακόμα κι αν η Κύπρος στραφεί σε άλλες πηγές για δάνεια, τζάμπα λεφτά δεν δίνει κανείς, το αντίτιμο απ' όπου κι αν προέλθουν αυτά θα είναι βαρύ για τον κυπριακό λαό. Ένα, καταρχήν προφανές, είναι η παράδοση μέρους του ενεργειακού πλούτου της χώρας. Πλούτος που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αξιοποιηθεί προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, σήμερα γίνεται «μήλον της Εριδος» μεταξύ ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων, πυροδοτώντας επικίνδυνους ανταγωνισμούς σε μια περιοχή ούτως ή άλλως «εύφλεκτη». 
 
 

Το παράδειγμα της Κύπρου τούς διαψεύδει ηχηρά *
 
Η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, με τα μονοπώλια να κυριαρχούν στην οικονομία και στο πλαίσιο ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, αποβαίνει πάντα και παντού σε βάρος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Η διαπραγματευτική ικανότητα του Ραχόι που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε παντιέρα δεν απέφερε στο λαό της Ισπανίας παρά ανείπωτη φτώχεια. Η ικανοποίηση της αξίωσης των κυβερνήσεων της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας για δημοσιονομική χαλάρωση, ήταν η ανταμοιβή για το σφαγιασμό των εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για τα μέτρα αιματηρής λιτότητας σε βάρος των λαών τους και την αφοσίωσή τους στη συνέχιση αυτής της πολιτικής.
 
Όσοι διατείνονται ότι υπάρχει άλλος δρόμος υπέρ των λαών μέσω διαπραγματεύσεων, θέλουν να κρύψουν ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης οδηγεί τους λαούς κατευθείαν σε γκρεμό ανεξάρτητα απ' το μείγμα διαχείρισης, τους ελιγμούς που μπορεί να γίνονται. Όσοι επιμένουν να υπερασπίζονται ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, κοροϊδεύουν συνειδητά τους λαούς. 
Ο χαρακτήρας της δεν αλλάζει.
 
Είτε πορεύεται με «συνταγή Μέρκελ» είτε με διαφορετική που ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή θα παραμείνει θεματοφύλακας των μονοπωλιακών συμφερόντων και θα παραδίδει βορά στις ορέξεις τους τα δικαιώματα των λαών.

 

Ανάπτυξη υπέρ των λαϊκών αναγκών μπορεί να υπάρξει και προς τούτο δεν απαιτείται καμία διαπραγμάτευση, καμία επιλογή ιμπεριαλιστή συμμάχου. Απαιτείται συμμαχία λαϊκή, ανειρήνευτη πάλη για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση απ' την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους, δηλαδή για λαϊκή εξουσία.

Κύπρος: Ενίσχυση των εκβιασμών σε βάρος των εργαζομένων στο 902gr

*Ριζοσπάστης, "ΕΠΩΝΥΜΩΣ", Πέμπτη 21 Μάρτη 2013.

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Οι εργαζόμενοι να σηκώσουν τις δικές τους σημαίες, της σημαίες του ταξικού αγώνα, της λαϊκής συμμαχίας.


 
Κίνημα αμφισβήτησης του κέρδους*
Την ανάγκη η πάλη κάθε συνδικάτου - και ιδιαίτερα του τριτοβάθμιου - να αμφισβητεί την ανάπτυξη που έχει στο κέντρο της το καπιταλιστικό κέρδος αναδεικνύει η διακήρυξη του ΠΑΜΕ, ενόψει του 35ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Στις σημερινές συνθήκες της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος - όπου εκφράζεται ακόμα πιο άγρια η συγχρονισμένη επιθετικότητα κυβέρνησης, εργοδοσίας και ΕΕ, κατά των εργαζομένων - το συνδικαλιστικό κίνημα αποκτά νέα, πιο σοβαρά καθήκοντα.
Καθώς καλούνται να αντιπαλέψουν την ενιαία αντεργατική πολιτική, τα συνδικάτα πρέπει να διεξάγουν οργανωμένο και προσανατολισμένο αγώνα απέναντι στην εργοδοσία, στους νόμους και το κράτος της. Να βάλουν, δηλαδή, στο «στόχαστρό» τους την ίδια την ανάπτυξη που αναπαράγει τις κρίσεις και που καταστρέφει εργατική δύναμη.
 
Εάν το συνδικαλιστικό κίνημα δε βάλει στο επίκεντρο της δράσης του, εάν δεν αμφισβητήσει την καπιταλιστική ανάπτυξη, τότε διαρκώς θα ξεγλιστράει στο επίπεδο της διαχείρισης, της συνδιαλλαγής και της αποδοχής των αντεργατικών επιλογών. Ενδεικτική είναι η χτεσινή ανακοίνωση της ΓΣΕΕ, με αφορμή τις εξελίξεις στην Κύπρο, όπου αναφέρεται: «Η πρωτοφανής απόφαση για παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα δεν πλήττει μόνο την Κύπρο και ειδικότερα τους μικροκαταθέτες, αλλά και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση, την αξιοπιστία και το ρόλο των τραπεζών». 
 
Κόπτεται πιότερο για την «αξιοπιστία των τραπεζών» - δηλαδή το τραπεζικό κεφάλαιο και τη ρευστότητα που χρειάζονται οι επενδυτικές δραστηριότητες συνολικά του μεγάλου κεφαλαίου - και για την καπιταλιστική ένωση που συντρίβει τους λαούς, παρά για το γεγονός ότι ο κυπριακός λαός «βογκάει» κάτω απ' τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης.
Μία συνδικαλιστική οργάνωση που δε «βλέπει» ότι η κάθε πολιτική απόφαση (είτε της κυβέρνησης, είτε της ΕΕ), εξυπηρετεί συγκεκριμένα μονοπωλιακά συμφέροντα, τότε θα αποτελεί στήριγμα της πολιτικής αυτής. Και αυτό θα συμβαίνει είτε το θέλει, είτε όχι, καθώς θα μετατρέπεται σε «θεραπαινίδα» δύναμη του συστήματος. Κατ' επέκταση, μια τέτοια οργάνωση γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη για την εργατική τάξη. Διότι θα εγκλωβίζει τους εργαζόμενους στην αυταπάτη είτε του «άλλου μείγματος» της ίδιας αντεργατικής πολιτικής, είτε της ευθείας στήριξης αυτών των αντεργατικών πολιτικών.
 
Έτσι, τέτοια συνδικάτα, ακόμα κι αν μοιράζουν «φιλεργατικές 
διακηρύξεις», στην πραγματικότητα στηρίζουν το σύστημα.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που δείχνουν ότι κάθε βήμα «πίσω» απ' τα εργατικά δικαιώματα, σέρνει την οριστική ταφόπλακα πάνω σε αυτά. Στη FINTEXPORT, η προηγούμενη διοίκηση του σωματείου διαρκώς ικανοποιούσε τα αιτήματα της εργοδοσίας στο όνομα τού να συνεχιστεί η λειτουργία του εργοστασίου και να έχουν δουλειά οι εργάτες. Τελικά, έκλεισε το εργοστάσιο, οι εργάτες είναι απλήρωτοι από το Δεκέμβρη του 2011. 
Στη «Χαλυβουργία», η άρνηση του σωματείου στο Βόλο για συμπαράταξη με τους απεργούς του Ασπροπύργου δεν εμπόδισε τον Μάνεση να αξιώνει - ξανά φέτος - μειώσεις μισθών, επανειλημμένα. Στη Rigips (γυψοσανίδες), η αποδοχή συνεχών προγραμμάτων εκ περιτροπής απασχόλησης από το 2009, συνοδευόταν πάντα από τις απολύσεις που δήθεν θα απομάκρυνε. 
Επιβεβαιώνεται καθημερινά πως τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν μπορούν να προστατευτούν ταυτόχρονα με τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρήσεων. Οσο η παραγωγή και τα εργοστάσια καθορίζονται με βάση αυτό που συμφέρει την καπιταλιστική κερδοφορία και τα συνδικάτα συστρατεύονται σ' αυτήν την κατεύθυνση, τόσο το κίνημα θα αδυνατεί να συμβάλει όχι μόνο στην αντεπίθεση, αλλά ακόμα και στην άμυνα των εργαζομένων.
Η καπιταλιστική κρίση αποκάλυψε τα αδιέξοδα ενός συστήματος που σαπίζει. 
 
 Οι δυνάμεις που συγκροτούν το ΠΑΜΕ...** 

Υιοθέτησαν και στήριξαν αταλάντευτα το σύνθημα που γεννήθηκε μέσα στους σύγχρονους σκληρούς ταξικούς αγώνες: ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.
Μόνο με αυτή τη γραμμή πάλης μπορεί να αναγεννηθεί το ταξικό κίνημα...


...Πάνω σε αυτή τη γραμμή επιδιώκουμε την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, την αναβάθμιση της λειτουργίας και της δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων, την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Με δράση από τα κάτω, καρφί στο μάτι της μεγαλοεργοδοσίας.
Πάνω σε αυτή τη γραμμή επιδιώκουμε να συσπειρωθούν όλοι. Εργάτες και υπάλληλοι, πρωτοβάθμια σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Επιτροπές Αγώνα, Λαϊκές Επιτροπές, συνδικαλιστές. Να δυναμώσει ο ενιαίος αγώνας, η λαϊκή συμμαχία. Η επίθεση είναι ενιαία, χτυπάει όλα τα λαϊκά στρώματα, απαιτείται ενιαίο μέτωπο πάλης εργατοϋπαλλήλων, συνταξιούχων, φτωχών αγροτών, μικροεπαγγελματοβιοτεχνών, γυναικών, κάθε νέου και νέας.


ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στην αντεπίθεση να γκρεμίσουμε Μνημόνια και αφεντικά.

Εργάτη μπορείς να γίνεις ο κυρίαρχος του πλούτου που παράγεις.

 
 Συνέδριο ΓΣΕΕ: Αγωνιούν οι εργατοπατέρες 
για το «ευρωπαϊκό οικοδόμημα» ΕΔΩ
*Ριζοσπάστης, "Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ", Τετάρτη 20 Μάρτη 2013.
**ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ του ΠΑΜΕ μπροστά στο 35o Συνέδριο της ΓΣΕΕ ΕΔΩ 

Σχόλιο του Γρ. Τύπου του ΠΑΜΕ για την συνέντευξη τύπου της ΓΣΕΕ ΕΔΩ


"...το καπιταλιστικό σύστημα σαπίζει και παρασύρει τον κόσμο στην καταστροφή και τη βαρβαρότητα"



Το αποτέλεσμα και αυτό που έχει σημασία, είναι ότι είτε στην Ελλάδα είτε στην Κύπρο, είτε οπουδήποτε αλλού, τα μέτρα που παίρνονται, είτε με «plan A» είτε με «plan B», δεν είναι φιλολαϊκά, αυτά θα τα πληρώσει ο κόσμος, τόνισε μιλώντας στην εκπομπή «πρωινό ant1», o Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ.

Και προσωρινή λύση να βρεθεί στην Κύπρο με δεύτερο πλάνο, τα μεροκάματα θα πέσουν κι άλλο, τα ασφαλιστικά δικαιώματα θα χτυπηθούν, θα γίνει ό,τι έγινε στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της ΕΕ, επισήμανε.


Οι νόμοι του καπιταλιστικού συστήματος είναι αδυσώπητοι.

O Θ. Παφίλης, υπογράμμισε ότι οι νόμοι του καπιταλιστικού συστήματος είναι αδυσώπητοι, και δεν αλλάζουν την κατάσταση ούτε προσφορές της εκκλησίας, ούτε ακόμα και αν βρεθεί ένα «plan B». Μέσα στην ΕΕ, με δεδομένη την πολιτική της και με την εξουσία στα χέρια του κεφαλαίου είναι αδιέξοδο.

Η κρίση του καπιταλισμού είναι βαθύτατη, σημείωσε, και για να ξεπεραστεί πρέπει να καταστραφεί ένα μέρος του κεφαλαίου και κυρίως να απαξιωθεί τελείως η εργατική δύναμη.

Αυτά τα μέτρα είναι συνολικά μέτρα, πρόσθεσε, που αποφασίζονται ομόφωνα από την ΕΕ -και από την ελληνική κυβέρνηση- και με γνώμονα το χαρακτήρα που έχει η ΕΕ, εκφράζουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Η Κύπρος, αποδεικνύει ότι με διαχείριση αυτής της κρίσης, μέσα στην ΕΕ και χωρίς να θιχτεί η εξουσία -δηλαδή αυτός που έχει την οικονομία στα χέρια του- δεν μπορείς να έχεις φιλολαϊκή πολιτική, επισήμανε ο Θ. Παφίλης, προσθέτοντας ότι το καπιταλιστικό σύστημα σαπίζει και παρασύρει τον κόσμο στην καταστροφή και τη βαρβαρότητα.

Η διέξοδος, τόνισε, είναι έξω από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία, να πάρει ο λαός τον πλούτο στα χέρια του. Δύο απόψεις υπάρχουν, η μία να υποταχτείς στη βαρβαρότητα και η άλλη να παλέψεις για να την ανατρέψεις, εμείς είμαστε με τη δεύτερη, σημείωσε χαρακτηριστικά. (902.gr)

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Νέο «ΟΧΙ» στους ιμπεριαλιστές, από τον περήφανο κυπριακό λαό.

"Δούλοι του 21ου αιώνα δεν θα γίνουμε"

Καταψηφίσθηκε κατά την συνεδρίαση της Κυπριακής Βουλής το σχέδιο που αποφασίστηκε στο Γιούρογκρουπ ενώ η κυπριακή κυβέρνηση επεξεργάζεται εναλλακτικά σενάρια για τον εφάπαξ φόρο («κούρεμα») στις καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες. Συγκεκριμένα, 36 βουλευτές καταψήφισαν, κανένας βουλευτής δεν υπερψήφισε ενώ οι 19 βουλευτές του Δημοκρατικού Συναγερμού απείχαν.  

Το ΑΚΕΛ καταψήφισε το νομοσχέδιο ενώ έκανε πρόταση για λύση εκτός τρόικας με 15 σημεία.

Μεγάλη διαδήλωση πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία έξω από το κτίριο της Βουλής των Αντιπροσώπων την ίδια ώρα με την συνεδρίασης της Ολομέλειας του Σώματος. Πλήθος κόσμου είχαν συγκεντρωθεί και φώναζαν συνθήματα ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, τη συμφωνία με το Γιούρογκρουπ και το νομοσχέδιο για το «κούρεμα» των καταθέσεων. Στην κεφαλή της συγκέντρωσης ήταν το μπλοκ του ΑΚΕΛ και της ΕΔΟΝ. Ξεχώρισαν επίσης για τη μαζικότητά τους τα μπλοκ της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας και της Προοδευτικής Κίνησης Φοιτητών. Ισχυρή ήταν η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων.  Περισσότερα στο 902.gr


 Θ. Παφίλης: Οι εξελίξεις στην Κύπρο 
 απομυθοποίησαν το ρόλο της ΕΕ...

Τη συμπαράσταση του ΚΚΕ στον κυπριακό λαό, στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα που δέχονται λυσσαλέα επίθεση από την ΕΕ και τις δυνάμεις του κεφαλαίου, εξέφρασε στη Βουλή ο Θανάσης Παφίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα την απόφαση του Γιούρογκρουπ για την Κύπρο.

Υπογράμμισε πως οι εξελίξεις απομυθοποιούν την ΕΕ και απευθυνόμενος στα κόμματα του ευρωμονόδρομου σημείωσε: «Πού είναι η αλληλεγγύη; Τσεκούρι και απέναντι στην Κύπρο. Πού είναι ο ισχυρισμός ότι η ΕΕ και η ένταξη της Κύπρου θα έλυνε την κατοχή του 40% της χώρας από την Τουρκία; Πού είναι τα ευρωπαϊκά σύνορα που λέγατε τόσα χρόνια όπως λέτε και για την ΑΟΖ σήμερα; Έχουν σταματήσει στην κατεχόμενη ζώνη».


Ο Θ. Παφίλης πρόσθεσε πως οι εξελίξεις αποδεικνύουν πως δεν μπορεί να υπάρξει άλλη διαχείριση που να «διασώσει» την οποιαδήποτε χώρα έστω και αν είναι μικρή και αυτό γιατί οι νόμοι του καπιταλιστικού συστήματος είναι σκληροί και αδυσώπητοι. Απηύθυνε κάλεσμα στον ελληνικό, αλλά και στον κυπριακό λαό να δυναμώσει την πάλη του, να ανοίξει νέους δρόμους έξω από την ΕΕ, κόντρα στο ΔΝΤ, κόντρα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και να παλέψει για τη λαϊκή εξουσία καθώς άλλες λύσεις προς όφελος του λαού δεν μπορούν να υπάρξουν.

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Το ΑΚΕΛ καταψηφίζει το νομοσχέδιο για το κούρεμα των καταθέσεων


 Το ΑΚΕΛ αποφάσισε, σε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του την Κυριακή, να καταψηφίσει το νομοσχέδιο για το κούρεμα των καταθέσεων και προανήγγειλε εναλλακτική πρόταση την οποία θα καταθέσει στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τα Κοινοβουλευτικά κόμματα.
 

Η Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ, απέρριψε τη συμφωνία της Κυπριακής Κυβέρνησης με το Eurogroup, υιοθετώντας την εισήγηση του Πολιτικού Γραφείου.

Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, δήλωσε μετά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής ότι απορρίφθηκε η συμφωνία για το κούρεμα επειδή κρίθηκε ότι δεν έχει ληφθεί υπόψη η άποψη του κυπριακού λαού και επειδή θεωρεί ότι το κούρεμα θα είναι καταστροφικό για την κυπριακή οικονομία.

«Όχι μόνο δεν θα τη βοηθήσει να ξεπεράσει τα προβλήματα, αλλά αντιθέτως θα τη βυθίσει σε περισσότερα προβλήματα με μεγαλύτερη ύφεση και δυσκολίες, οι οποίες θα προκληθούν στη συνέχεια», πρόσθεσε... Περισσότερα στο 902.gr


Κύπρος: Στο συλλαλητήριο την Τρίτη 
καλούν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ 

Κάλεσμα συμμετοχής στο συλλαλητήριο την Τρίτη στις 5 μ.μ. έξω από το Κυπριακό Κοινοβούλιο απευθύνουν η Κομματική Οργάνωση Βάσης του ΚΚΕ στην Κύπρο και η Οργάνωση Βάσης της ΚΝΕ στην Κύπρο, με σύνθημα  

«Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία - Σύγκρουση 
με ΕΕ, ΔΝΤ, αστικές κυβερνήσεις σε Κύπρο και Ελλάδα».

Ολόκληρη η ανακοίνωση των Οργανώσεων:

«Το ΚΚΕ καταδικάζει την αντιλαϊκή απόφαση του EUROGROUP για την Κύπρο και την επιβάρυνση σε λαϊκά εισοδήματα που θα έχει η επιβολή χαρατσιού στις καταθέσεις.

Το ΚΚΕ στέκεται δίπλα στον κυπριακό λαό, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του κατά των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλουν ΕΕ - ΔΝΤ - αστικές κυβερνήσεις στους λαούς και των δύο χωρών. Καλούμε τον κυπριακό λαό, συνολικά τους εργαζόμενους στην Κύπρο να αντισταθούν σε αυτή την αντιλαϊκή πολιτική. Να μην επιτρέψουν να μπει "χέρι" στο λαϊκό εισόδημα που σαν στόχο έχει τη συνέχιση της κερδοφορίας του τραπεζικού κεφαλαίου και των μονοπωλίων.

«Οι μάσκες έπεσαν»!!!

Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι ώρα οι εργαζόμενοι της Κύπρου να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο της ΕΕ και των μηχανισμών της. Αποδείχθηκε ότι η ΕΕ είναι λυκοσυμμαχία που από την ύπαρξή της ωφελεί το κεφάλαιο. Η "αλληλεγγύη" και η "συλλογικότητα", που συνεχώς πλάσαραν οι αστικές κυβερνήσεις, ξεσκεπάστηκαν στην πράξη μέσα από τα σενάρια των εκβιασμών των ΕΕ - ΔΝΤ - Ρωσίας.

Τώρα καλούν το λαό πάλι να πληρώσει το μάρμαρο. 

Για μια ακόμα φορά τα δανειακά πακέτα επιβεβαιώνουν ότι στόχο έχουν να επιταχύνουν προαποφασισμένα μέτρα, στο πλαίσιο της ελεγχόμενης χρεοκοπίας κρατών – μελών.

Καμιά αναμονή!!!

Στο δίλημμα "κούρεμα" ή χρεοκοπία ο κυπριακός λαός, όπως και ο ελληνικός πρέπει να διαλέξουν άλλο δρόμο. Το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής με το καπιταλιστικό σύστημα, που φέρνει ανεργία, φτώχεια στις λαϊκές οικογένειες, που "κουρεύει" το λαϊκό εισόδημα. Πρέπει να διαλέξει το δρόμο της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τους εκφραστές τους, την ΕΕ, το ΔΝΤ και τις ντόπιες αστικές κυβερνήσεις.

Να μην επιτρέψει να βάλουν στο χέρι τον ορυκτό πλούτο, τους υδρογονάνθρακες, ευρωπαϊκές δυνάμεις ή άλλες.

Να παλέψει για τη δική του κυριαρχία, τη δική του εξουσία, με αποδέσμευση από την ΕΕ, που στο επίκεντρό της θα έχει την κάλυψη των διευρυμένων αναγκών των λαϊκών οικογενειών. Για μια δίκαιη λύση στο Κυπριακό.

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΑΥΡΙΟ ΤΡΙΤΗ ΣΤΙΣ 5 μ.μ. ΣΤΗ 
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ. ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ!!!».