«Ούτε πατίνι για τη μεταφορά των μαθητών»

Χωρίς μεταφορά από και προς το σχολείο, χωρίς να γνωρίζουν πότε, πώς, ακόμα και αν θα ξεκινήσει, βρίσκονται χιλιάδες μαθητές σε όλη τη χώρα. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο εξαρχής επιλέχτηκε από την κυβέρνηση να αντιμετωπίζεται το θέμα. 

Φέτος δε, εμφανίζεται ακόμα πιο οξυμένο, αφού το θεσμικό πλαίσιο που φτιάχτηκε γύρω από τη μεταφορά μαθητών έχει στόχο να την περιορίσει και όχι να εξασφαλίσει ότι όσα παιδιά χρειάζονται, θα έχουν μισθωμένα μέσα για να πηγαίνουν δωρεάν και με ασφάλεια στα σχολεία τους.

Δεκαπέντε μέρες λειτουργίας των σχολείων, «και δεν έχουν διαθέσει ούτε πατίνι για τη μεταφορά των μαθητών», είναι η χαρακτηριστική έκφραση που επιλέγει η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής για να περιγράψει την κατάσταση. Διαγωνισμοί γίνονται ακόμα για την ανάθεση της μεταφοράς, ενώ δρομολόγια που έχουν δημοπρατηθεί δε γίνονται λόγω γραφειοκρατικών καθυστερήσεων. 

Στην Κεντρική Μακεδονία, οι λεωφορειούχοι απέσυραν τις προσφορές τους προς την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας για το σύνολο των δρομολογίων μεταφοράς μαθητών στα σχολεία, αφού δεν ικανοποιήθηκε το αίτημά τους για την κάλυψη των αναδρομικών δύο μηνών. 

Αλλά και εκεί που έχουν ολοκληρωθεί διαγωνισμοί, λείπουν δρομολόγια όπως στο Δήμο Αρτέμιδας - Σπάτων, όπου σύμφωνα με τους γονείς των μαθητών, «υπάρχουν σχολεία που τα τουριστικά γραφεία έχουν πάρει το ένα ή τα δυο από τα τρία δρομολόγια του σχολείου», ενώ πέρσι δεν μπήκε το λεωφορείο στο 3ο και στο 7ο Δημοτικό, επειδή κανένα ταξιδιωτικό γραφείο δεν βρήκε κερδοφόρα την αποζημίωση που δίνει το κράτος.

Το τοπίο είναι πιο θολό για σχολεία διαδημοτικά όπως Μουσικά - Καλλιτεχνικά για τα οποία το ζήτημα της μεταφοράς εξαρτάται από το αν οι περιφέρειες θα συμφωνήσουν και θα διαθέσουν το ποσό των 5 εκατομμυρίων ευρώ περίπου. 

Εκεί δε που το ζήτημα αποτελεί πρόκληση είναι τα προβλήματα μεταφοράς μαθητών από και προς τα Ειδικά Σχολεία, για τα οποία η ύπαρξη πρόβλεψης για δωρεάν μεταφορά με εξειδικευμένα μέσα και προσωπικό είναι το όριο που χωρίζει το παιδί ΑμΕΑ από το να κάθεται σπίτι του και το να πηγαίνει σχολείο, όπου εκτός από εκπαίδευση γίνεται δουλειά αποκατάστασης.

Με τη νέα τροποποιητική Κοινή Υπουργική Απόφαση που εκδόθηκε στις αρχές του Σεπτέμβρη, προβλέπεται ότι εκτός από τα μισθωμένα μέσα όπως λεωφορεία και ταξί: «μεταφέρονται με ιδιώτες μεταφορείς, τα μέσα των οποίων πληρούν τις κατάλληλες προδιαγραφές (ζώνες ασφαλείας, ΚΤΕΟ, κ.λπ.), λόγω έλλειψης μεταφορικών μέσων δημόσιας χρήσης σε ορεινές, δύσβατες ή νησιωτικές περιοχές», που είναι τελικά και οι περιοχές για τις οποίες θα έπρεπε πρώτα απ' όλες να προβλέπεται η κάλυψή τους με ασφαλή δημόσια μέσα μόνιμα, ώστε οι μαθητές να μην αναγκάζονται να διασχίζουν με όποιον τρόπο βρουν... βουνά και λαγκάδια.

Οι  γονείς  και οι μαθητές  έχουν 
εμπειρία από όλα αυτά τα χρόνια. 

Είναι εκείνοι που βιώνουν το πρόβλημα, που έχουν αναγκαστεί να πάνε το παιδί στο σχολείο με το αυτοκίνητό τους, να πληρώσουν γι' αυτό, να χρησιμοποιήσουν το «παπάκι» ή το αγροτικό για να μεταφέρουν τα παιδιά, ή και να τα κρατήσουν σπίτι. 

Η διεκδίκηση από το οργανωμένο κίνημα των γονιών για δημιουργία ενός κρατικού φορέα για τη μεταφορά μαθητών, ενιαίου, με εκπαιδευμένο και εξειδικευμένο προσωπικό, μόνιμο, με ειδικό στόλο απαντά στις ανάγκες όλων αυτών. 

Στο θέμα των μεταφορών, όπως και όλα άλλωστε τα ζητήματα που αφορούν τη διεκδίκηση δικαιωμάτων των παιδιών, έχει γίνει φανερό ότι η λύση περνά μέσα από την αγωνιστική διεκδίκηση. 

Άλλωστε, ακόμα και αυτές οι όποιες τροποποιήσεις που έγιναν το τελευταίο διάστημα ήταν αποτέλεσμα της κινητοποίησης γονιών και μαθητών, οι οποίοι έχουν καταφέρει και έχουν διαφυλάξει αυτό το δικαίωμα, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο.

Από τη στήλη  "ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ"  του Ριζοσπάστη.