Η συνειδητοποίηση του ταξικού χαρακτήρα της σύγκρουσης που συντελείται είναι το πρώτο βήμα για να μην μπαίνουν οι εργάτες κάτω από ξένες σημαίες...

Ουκρανία: Ένα ακόμη κρούσμα αντικομμουνισμού*

Η είδηση πέρασε «στα ψιλά» από τα αστικά ΜΜΕ:  

«Πλήθος στο Χάρκοβο της Ουκρανίας έριξε τεράστιο άγαλμα του Λένιν στο κέντρο της πόλης. Το Χάρκοβο στα ανατολικά, όπου η κατάσταση δεν έφτασε στο σημείο που έφτασε στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, θεωρείται ότι ανήκει στο φιλορωσικό "στρατόπεδο". 

Ο Γιανουκόβιτς είχε διαφύγει εκεί μετά την ανατροπή του και πριν την οριστική του έξοδο από την Ουκρανία προς τη Μόσχα.  

Το άγαλμα του Λένιν στην πόλη, το οποίο στα ρωσικά ΜΜΕ αναφέρεται ως το μεγαλύτερο που είχε μείνει στην Ευρώπη, είχε προκαλέσει αντιπαράθεση ήδη μετά την ανατροπή του Γιανουκόβιτς.

Τελικά, το βράδυ της Κυριακής, πλήθος που φώναζε συνθήματα όπως "το Χάρκοβο είναι Ουκρανία", επευφημούσε όταν το άγαλμα γκρεμίστηκε με σχοινιά.

Νωρίτερα, όπως αναφέρει το BBC, ο κυβερνήτης της περιφέρειας του Χαρκόβου είχε υπογράψει τη διαταγή για το γκρέμισμα του αγάλματος.

Ο Ουκρανός υπουργός Εσωτερικών Αρσέν Αβάκοβ ανέφερε σε ανάρτησή του στο Facebook πως είχε δώσει διαταγή "να προστατευτεί η ασφάλεια του κόσμου, όχι του ειδώλου"».

Για ακόμη μια φορά, η αντιδραστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και οι νεοναζιστικές δυνάμεις που τη στηρίζουν, έδειξαν τον πραγματικό τους αντίπαλο: Τον Κομμουνισμό.

Ήδη στην Ουκρανία, έχει τεθεί σε εφαρμογή ο νόμος για την απαγόρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας, ενώ τα μέλη και τα γραφεία του Κόμματος δέχονται συνεχώς επιθέσεις από νεοναζιστικές ομάδες. 

Στον αντίποδα, η αντιδραστική κυβέρνηση δεν έχει κρύψει ποτέ τη στήριξή της από νεοναζιστικές ομάδες: Η διαβόητη «Μεραρχία Αζόφ», που δρα στην περιοχή του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, αποτελείται από νεοναζί εθελοντές που έχουν σπεύσει στη χώρα από όλο τον κόσμο.

Στην Ουκρανία, που βρίσκεται στο επίκεντρο της διαπάλης ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπου οι ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ προχώρησαν σε ανοιχτή επέμβαση και δε δίστασαν να στηρίξουν και προωθήσουν τους απόγονους των ναζιστών, ο αντικομμουνισμός είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα για την υποταγή του λαού.

Η περίπτωση της Ουκρανίας, όμως, αναδεικνύει ακόμα περισσότερο την ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να έχουν το δικό τους επαναστατικό κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα. 

Επιπλέον οι Ουκρανοί εργαζόμενοι έχουν απτά μπροστά τους τα αποτελέσματα μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ και μπορούν να συγκρίνουν με τη σημερινή βαρβαρότητα που βιώνουν σε όλους τους τομείς της ζωής ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων φτάνει ακόμα και να αιματοκυλάει ανοιχτά το λαό, όπως συμβαίνει στις ανατολικές περιοχές.

Η συνειδητοποίηση του ταξικού χαρακτήρα της σύγκρουσης που συντελείται είναι το πρώτο βήμα για να μην μπαίνουν οι εργάτες κάτω από ξένες σημαίες και να ματώνουν για αλλότρια συμφέροντα. 

Οι  κομμουνιστές  σε  αυτήν  τη  διαδικασία  έχουν 

πρωτοπόρο ρόλο και είναι αυτό που φοβούνται οι αστοί. 

Ταυτόχρονα, όσο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, θέλουν να απομακρύνεται η δυνατότητα της οργάνωσης της πάλης ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου. Αυτό το καθήκον των κομμουνιστών που μπορεί να εμπνεύσει τη λαϊκή αφύπνιση, τρέμουν οι αστοί, γιατί οδηγεί στην οριστική κατάργηση της εξουσίας τους και ανοίγει το δρόμο για την εγκαθίδρυση της εργατικής λαϊκής εξουσίας, της μόνης που μπορεί να βάλει την οικονομία και τις παραγωγικές δυνατότητες κάθε χώρας στην υπηρεσία της ευημερίας των πολλών. 

*Από το 902.gr