Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Ουκρανία: Αυξάνεται η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο



Τον τρόμο των βομβαρδισμών από τις στρατιωτικές δυνάμεις της κυβέρνησης των εθνικιστών και φασιστών του Κιέβου έζησαν για μία ακόμη νύχτα οι κάτοικοι των ανατολικών περιοχών της Ουκρανίας, την ώρα που η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση κλιμακώνεται τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.


Άλλη μία νύχτα βομβαρδισμών

Στο Ντονέτσκ οι κάτοικοι ανέφεραν σφοδρούς βομβαρδισμούς από πυρά βαρέων όπλων του πυροβολικού, σε τουλάχιστον τέσσερα προάστια της πόλης, ενώ στο Λουγκάνσκ οι ολονύχτιοι βομβαρδισμοί άφησαν κατεστραμμένα ολόκληρα συγκροτήματα διαμερισμάτων και μία αγορά στα ανατολικά της πόλης, ενώ οι κάτοικοι δεν έχουν νερό, ηλεκτρικό και τηλέφωνο.
Εξάλλου το απόγευμα της Κυριακής ένα ουκρανικό πλοιάριο δέχθηκε επίθεση με πυρά πυροβολικού στην Αζοφική Θάλασσα, σύμφωνα με εκπρόσωπο του ουκρανικού στρατού, ο οποίος πρόσθεσε ότι πως εξελισσόταν επιχείρηση διάσωσης. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον αριθμό των ατόμων που επέβαιναν στο πλοίο. Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβαν οι ρωσόφωνοι.  

Αναφορές Πούτιν σε κράτος στην ανατολική Ουκρανία;

Την ίδια ώρα που ο λαός της ανατολικής Ουκρανίας υφίσταται τις συνέπειες του ανταγωνισμού των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με την καπιταλιστική Ρωσία, ο  πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν, σε τηλεοπτική του συνέντευξη που προβλήθηκε σήμερα Κυριακή, έκανε αναφορές σχετικά με την ανάγκη συζητήσεων μεταξύ των δύο πλευρών στην Ουκρανία, για το πως πρέπει να είναι η οργάνωση του κράτους στην ανατολική Ουκρανία.

Δυτικά μέσα ενημέρωσης υποστήριξαν ότι ήταν η πρώτη φορά που ο Πούτιν αναφέρεται σε ένα καθεστώς «κράτους» για τις ανατολικές περιοχές, όπου συνεχίζεται η στρατιωτική επιχείρηση της κυβέρνησης των φασιστικών και εθνικιστών του Κιέβου για την καταστολή των ρωσόφωνων -κυρίως- κατοίκων. 

Η συνέντευξη Πούτιν, μαγνητοσκοπήθηκε την Παρασκευή, ως εκ τούτου δεν υπήρχε αναφορά στην απόφαση της ΕΕ για απειλή πρόσθετων κυρώσεων εναντίον της Μόσχας για την κατάσταση στην Ουκρανία. Ωστόσο η πιθανότητα, η δημοσιοποίηση της συνέντευξης, να αποτελεί μία έμμεση πρώτη απάντηση της Ρωσίας στις χθεσινές αποφάσεις της ΕΕ δεν μπορεί να αποκλειστεί, στο πλαίσιο των κινήσεων στην πολιτική σκακιέρα.

Λίγο αργότερα, πάντως, ο εκπρόσωπος Τύπου του Πούτιν, Ντμίτρι Πεσκόφ, υποστήριξε ότι θέση της ρωσικής προεδρίας είναι οι περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας πρέπει να παραμείνουν τμήμα της χώρας και χαρακτήρισε τη διένεξη «εγχώρια».

Από το 902.gr

...Οι νέες επεμβάσεις έχουν ήδη σχεδιαστεί.

Υψηλές θερμοκρασίες ενώ το καλοκαίρι έφυγε ήδη*


Η βδομάδα έκλεισε με μια σύνοδο κορυφής της ΕΕ, στην οποία οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων προσπάθησαν, εν μέσω αντιθέσεων, να τετραγωνίσουν πάλι τον κύκλο, να βρουν βολικό για όλους συμβιβασμό (πού να τον βρουν εν μέσω ανισομετρίας) αλλά και λύση σε μια κρίση που, ενώ όλοι λένε ότι ξεπεράστηκε, αυτή δείχνει τα δόντια της. 


Και ακολουθεί μια σύνοδος του ΝΑΤΟ όπου τα πράγματα 
λέγονται πιο ωμά: Οι νέες επεμβάσεις έχουν ήδη σχεδιαστεί.

Ευχάριστη νότα στη βδομάδα που πέρασε οι ορκωμοσίες δημάρχων και περιφερειαρχών, όπου κάθε πικραμένος προσπάθησε να κάνει το κομμάτι του, με πρόσχημα τον πολιτικό ή θρησκευτικό όρκο. Διαφόρων ειδών διακηρύξεις έγιναν και ένα έμεινε στο απυρόβλητο: Η αντιλαϊκή πολιτική που καλούνται να εφαρμόσουν και με την οποία βεβαίως συμφωνούν...

 
Τα νέα παιδιά
 
Μια σελίδα γύρισε και για χιλιάδες παιδιά που έδωσαν ένα σκληρό αγώνα για να περάσουν σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή. 

Μαζί με τις ευχές για μια καλή αγωνιστική και δημιουργική σταδιοδρομία, η επισήμανση πως η από δω και πέρα πορεία και οι σπουδές τους, δυστυχώς, δε θα είναι ανεμπόδιστες...

...Τους νέους και τις νέες που δεν κατάφεραν να εισαχθούν σε ΑΕΙ - ΤΕΙ ή οδηγήθηκαν σε διαφορετικούς δρόμους, το ΚΚΕ τους καλεί να διεκδικήσουν με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα τα δικαιώματά τους στη δουλειά και τη ζωή. 

Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία χρειάζεται να κάνουν δική τους υπόθεση τον αγώνα για μόρφωση, δεμένο με τον αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και την προοπτική μιας άλλης κοινωνίας, όπου η μόρφωση και η επιστήμη θα υπηρετούν πραγματικά τις λαϊκές ανάγκες.


Με προβιά λιονταριού
 
Η κυβέρνηση εμφανίστηκε και αυτήν τη βδομάδα σα λιοντάρι, ενόψει της συνάντησης με την τρόικα στο Παρίσι. Με μια τακτική «να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι» για τους πλειστηριασμούς των σπιτιών, από τη μια, με τον «κώδικα δεοντολογίας» ανοίγει το δρόμο για να πάρουν οι τράπεζες τα σπίτια και, από την άλλη, δηλώνει ότι δε συμφωνεί με την αξίωση της τρόικας για απελευθέρωση των πλειστηριασμών. 

Σωστά, γιατί να απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί αφού τα σπίτια θα τα παίρνουν οι τράπεζες χωρίς να χρειαστεί να βγουν στον πλειστηριασμό. 

Θα τα δίνουν όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν το δάνειο και θα πληρώνουν και νοίκι στην τράπεζα. Ο «κώδικας δεοντολογίας» το λύνει και αυτό και είναι ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα με κατεύθυνση την πλήρη άρση της όποιας, και αυτής λειψής, παρεχόμενης προστασίας στην πρώτη κατοικία των λαϊκών νοικοκυριών. 

Οι ρυθμίσεις που προετοιμάζουν η κυβέρνηση και η Τράπεζα της Ελλάδας δεν έχουν στόχο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των υπερχρεωμένων αυτοαπασχολούμενων και των λαϊκών νοικοκυριών αλλά τη θωράκιση των τραπεζικών ομίλων και γενικότερα την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. 

Παράλληλα, η κυβέρνηση, την ίδια ώρα που παριστάνει το παλικάρι, με την τρόικα συζητά παρεμβάσεις στο συνδικαλιστικό νόμο και στο ασφαλιστικό, έτσι που να είναι αδύνατη η οργάνωση των εργατών και οι πάντες να εξασφαλίζουν σύνταξη αφού πρώτα, θα έχουν προπληρώσει τον οβολό τους  στον βαρκάρη του Αχέροντα, για το ταξίδι στην Αχερουσία...

*Ολόκληρη η  "ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ  ΒΔΟΜΑΔΑΣ"  ΕΔΩ

Το ΚΚΕ και οι εκλεγμένοι του ήταν, είναι και θα είναι απέναντι στη λογική, που θέλει τους δήμους να λειτουργούν ως επιχειρήσεις, που θέλει δήμους φορομπήχτες, μακρύ χέρι του κράτους.

ΔΗΜΟΙ  -  ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ:  Τμήματα  του 
κράτους που υλοποιούν αντιλαϊκή πολιτική


Πολλή κουβέντα έγινε τις τελευταίες μέρες με αφορμή τις ορκωμοσίες των νέων δημοτικών αρχών που αναλαμβάνουν καθήκοντα από αύριο, Δευτέρα 1η Σεπτέμβρη. Σόου, φιέστες, κινήσεις εντυπωσιασμού που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική ουσία που αφορά τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. 

Δηλαδή, το τι θα γίνει από αύριο, τι στάση θα κρατήσουν οι νέες δημοτικές αρχές απέναντι στα λαϊκά προβλήματα, με δεδομένο ότι η Τοπική Διοίκηση, ως κομμάτι του αστικού κράτους, έχει συγκεκριμένη αντιλαϊκή αποστολή και αποτελεί φορέα υλοποίησης της πολιτικής της συγκυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι ήδη θεωρούνται δεδομένες οι ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και περιουσιακών στοιχείων, υποδομών και ελεύθερων χώρων, η αύξηση φόρων ή η επιβολή νέων από τους δήμους, η μείωση των προσλήψεων συμβασιούχων εργαζομένων, οι περικοπές στη χρηματοδότηση. 

Όλα αυτά, μαζί με τους νέους προϋπολογισμούς για το 2015, που περιγράφουν όλο το πλέγμα της αντιλαϊκής πολιτικής, συνθέτουν ένα δυσβάσταχτο σκηνικό για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Ενα σκηνικό που δεν έχει να κάνει μόνο με τα μνημόνια αλλά με το σύνολο της πολιτικής της ΕΕ που υλοποιείται και στην Τοπική Διοίκηση δεκαετίες τώρα. 

Άλλωστε, η μερική απασχόληση, η κοινωφελής εργασία, οι ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών υλοποιήθηκαν μέσα από τους δήμους και μάλιστα εκλεγμένοι από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, άλλα κόμματα ή δήθεν ανεξάρτητοι όχι μόνο συμφώνησαν αλλά πρότειναν κιόλας τρόπους για την καλύτερη και πιο αποτελεσματική εφαρμογή της βάρβαρης πολιτικής. 

Το πλαίσιο που θέλει τους δήμους να λειτουργούν ως επιχειρήσεις που θα φορολογούν τους δημότες, θα αναθέτουν σε ιδιώτες υπηρεσίες, θα επιβάλλουν τροφεία, το έχουν αποδεχτεί όλες οι πολιτικές δυνάμεις εκτός του ΚΚΕ, κάτι που φάνηκε και στην προεκλογική περίοδο του Μάη αλλά και από τη μέχρι τώρα πρακτική όπου άσκησαν διοίκηση, όπου συμμετείχαν σε συλλογικά όργανα της Τοπικής Διοίκησης.

   
Το ΚΚΕ και οι εκλεγμένοι του ήταν, είναι 
και θα είναι απέναντι σε αυτήν τη λογική.

Το ΚΚΕ με τους υποψήφιους δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους του ήταν το μόνο κόμμα που προειδοποιούσε τις λαϊκές οικογένειες τόσο για το τι θα γίνει από την 1η Σεπτέμβρη όσο και για τις αυταπάτες που έσπερναν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Πόσο μάλιστα με τους υποψήφιους δημάρχους, βασικούς εκπροσώπους κομμάτων που τους στήριζαν, και οι οποίοι παρουσιάζονταν δήθεν ως «ανεξάρτητοι» και «αντιμνημονιακοί»...(Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ)

Τι θα κάνουν οι κομμουνιστές δήμαρχοι;

Πολλοί είναι αυτοί που ρωτούν, αν οι 4 κομμουνιστές δήμαρχοι που εκλέχθηκαν με τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σε Πάτρα, Χαϊδάρι, Ικαρία και Πετρούπολη, μπορούν να αλλάξουν τους ταξικούς προϋπολογισμούς, να αλλάξουν δηλαδή την αντιλαϊκή σχέση των προϋπολογισμών...

...Είναι δεδομένο πως δεν μπορεί να αρθεί το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο από καμία διοίκηση ανεξάρτητα ποιος τη στηρίζει. Και όποιος το ισχυρίζεται καλλιεργεί αυταπάτες. Για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται να ανατραπεί αυτή η πολιτική και εξουσία.

Στόχος των κομμουνιστών δημάρχων, κάτι που φάνηκε από τις παρεμβάσεις τους, θα είναι από την πρώτη μέρα, να σταθούν δίπλα στους εργαζόμενους, στα συνδικάτα, στις Λαϊκές Επιτροπές, στους φορείς της εκπαίδευσης, του αθλητισμού, του πολιτισμού, με το λαό που έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες. 

Να πάρουν πρωτοβουλίες παρέμβασης, ειδικά τώρα με το άνοιγμα των σχολείων και των παιδικών σταθμών, τη μεταφορά των μαθητών, με τις οικογένειες που υποφέρουν, την ανεργία. Για να διεκδικήσουν, με όρους κινήματος, δηλαδή καλώντας το λαό να παλέψει, να ανακουφιστεί η λαϊκή οικογένεια... (Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ

Η κατάσταση για τους εργαζόμενους θα συνεχίζει να χειροτερεύει, όσο παραμένει κυρίαρχη η στρατηγική ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης,

ΠΑΜΕ:  Στην τελική ευθεία για  το  συλλαλητήριο στη ΔΕΘ  το 
Σάββατο 6 Σεπτέμβρη, στις 6 μ.μ. στην πλατεία Αριστοτέλους


Στην τελική ευθεία, το ΠΑΜΕ και οι άλλες δυνάμεις της κοινωνικής Συμμαχίας (ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ, ΜΑΣ) προετοιμάζονται για το συλλαλητήριο του ερχόμενου Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη με αφορμή τη ΔΕΘ, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Αριστοτέλους.

Στόχος είναι η μαζικότερη δυνατή συμμετοχή με πλατύ άνοιγμα στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς, ώστε η κινητοποίηση να αποτελέσει εφαλτήριο για την παραπέρα οργάνωση της λαϊκής πάλης ενάντια στην πολιτική που καταστρέφει τη ζωή των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, υποθηκεύει το μέλλον της νέας γενιάς.
 
Στην προσπάθεια της συγκυβέρνησης να καλλιεργήσει ψεύτικες προσδοκίες, με υποσχέσεις περί «χαλάρωσης» των επώδυνων μέτρων, αλλά και την επιχείρηση άλλων πολιτικών δυνάμεων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να παγιδεύσουν το λαϊκό κίνημα, παραπέμποντας τη λύση των προβλημάτων στις επόμενες κάλπες και καλλιεργώντας τη λογική της ανάθεσης, το εργατικό - λαϊκό κίνημα έχει μόνο μία διέξοδο: 

Με την αυτοτελή οργάνωση των δικών του ταξικών αγώνων, την πλατιά ενότητα της εργατικής τάξης και τη Λαϊκή Συμμαχία, να περάσει στην αντεπίθεση. Να διεκδικήσει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, να παλέψει για ριζικές ανατροπές.


Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πιστέψουν στα παραμύθια της κυβέρνησης.

Μπροστά τους έχουν μια νέα αντιλαϊκή θύελλα μέτρων. Η επίθεση στα δικαιώματά τους, σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο απ' αυτά, δεν πρόκειται να ανακοπεί. Η κατάσταση της εργατικής τάξης θα συνεχίζει να χειροτερεύει όσο παραμένει κυρίαρχη η στρατηγική ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ανεξάρτητα από το μείγμα διαχείρισης που την υπηρετεί.


Δεν υπάρχει διέξοδος για το λαό χωρίς ανασύνταξη 
του  κινήματος  και  ένταση  των  ταξικών  αγώνων. 

Δεν υπάρχουν λύσεις χωρίς σκληρή ταξική πάλη ενάντια στα μονοπώλια και την πολιτική τους εξουσία. Μόνο στο έδαφος αυτών των αγώνων, ενάντια στην εργοδοσία, την πολιτική της κυβέρνησης και τη στρατηγική της ΕΕ, με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων, των μικρών αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, των γυναικών και της νεολαίας, μπορεί να ανακοπεί η επίθεση, να δημιουργήσει ο λαός τις προϋποθέσεις για να δει προκοπή.

Τέλος σε παλιές και νέες αυταπάτες
Τα νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα είναι προ των πυλών. Το ξεπέρασμα της κρίσης φαίνεται πως απομακρύνεται, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ίδιας της αστικής τάξης στην ΕΕ. Η ανεργία δεν ανακόπτεται, παρά τις στατιστικές αλχημείες. 

Ετοιμάζουν νέες ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση, προχωρούν σε αποψίλωση και βαθιά εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, σε παραπέρα συρρίκνωση της Πρόνοιας, που επιχειρούν να της δώσουν τη χαριστική βολή με το λεγόμενο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».

Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η περικοπή των μισθών και η «ευέλικτη απασχόληση» έχουν γίνει πλέον καθεστώς. Στο Παρίσι, στα διαβούλια με την τρόικα, τίθενται αυτήν τη βδομάδα ο νέος συνδικαλιστικός νόμος, το ασφαλιστικό, η απελευθέρωση των απολύσεων.

Η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα με το φούντωμα της φορολεηλασίας, τα χαράτσια στη λαϊκή στέγη και τη μικρή ιδιοκτησία, ο εξοβελισμός των αυτοπασχολούμενων από την αγορά και ο ξεριζωμός των αγροτών από τα χωράφια τους θα ενταθούν, όχι γιατί εφαρμόζεται «λάθος πολιτική» αλλά γιατί μόνο μια τέτοια πολιτική μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες απρόσκοπτης ανάπτυξης των μονοπωλιακών ομίλων, την παραπέρα συγκέντρωση του κοινωνικού πλούτου σε ακόμα λιγότερα χέρια.

Δεν αρμενίζει στραβά η κυβερνητική και ευρωενωσιακή πολιτική, όπως προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το λαό πολιτικές δυνάμεις όλων των αποχρώσεων στην ΕΕ και στην Ελλάδα. Στραβός είναι ο «γιαλός» του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, στο έδαφος του οποίου δεν μπορεί να χωρέσει η κερδοφόρα δράση των μονοπωλίων και ταυτόχρονα οι ανάγκες της λαϊκής οικογένειας.


Είναι καιρός οι εργαζόμενοι να τελειώνουν 
με  τις  π α λ ι έ ς  και  τις  ν έ ε ς   αυταπάτες. 

Να τελειώνουν με την αναμονή και τη λογική των εύκολων λύσεων. Τέτοιες ούτε υπήρξαν, ούτε πρόκειται να υπάρξουν. Μόνο στο συλλογικό αγώνα, με οργάνωση και αποφασιστικότητα, με ταξική στόχευση, με Λαϊκή Συμμαχία και αλληλεγγύη, ιδιαίτερα στους άνεργους που δοκιμάζονται σκληρά, κάτω από τις σημαίες του ΠΑΜΕ και της κοινωνικής Συμμαχίας, μέσα από τις ταξικές οργανώσεις, τα συνδικάτα, τις Λαϊκές Επιτροπές μπορεί ο λαός να ελπίζει σε καλύτερες μέρες, αν ο ίδιος γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

Αυτήν τη δύσκολη και αναγκαία πορεία πρέπει να σηματοδοτήσει το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη και το πρόγραμμα δράσης της κοινωνικής Συμμαχίας από την επόμενη κιόλας μέρα.

Από τη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  του Ριζοσπάστη.

Αποπροσανατολίζει το λαό, κερδίζει χρόνο και για την αναμόρφωσή του

ΑΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ*


«Στάχτη στα μάτια του κόσμου» με τις χούφτες πέταξαν και τη βδομάδα που πέρασε οι δυνάμεις της διαχείρισης, συντηρώντας σκόπιμα την προεδρολογία. 

Με τη σειρά της, η συζήτηση αυτή είχε αντίκτυπο στις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό τους και μεταξύ τους, στο πλαίσιο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, με στόχο τη σταθεροποίησή του και την ενίσχυση της δυνατότητάς του να δίνει κυβερνήσεις που θα ασκούν απρόσκοπτα τη διαχείριση για λογαριασμό της αστικής τάξης.

Μάλιστα, ο «κουρνιαχτός» της προεδρολογίας απασχόλησε ως και διεθνή έντυπα («Sueddeutsche Zeitung»), επιβεβαιώνοντας ότι πίσω του κρύβει στοχεύσεις που ακουμπούν ευρύτερα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Η συζήτηση, την περασμένη βδομάδα, επικεντρώθηκε στο σενάριο που είδε το φως της δημοσιότητας, σύμφωνα με το οποίο ο Φ. Κουβέλης έχει ήδη δεχτεί πρόταση για την Προεδρία της Δημοκρατίας από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. 

Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ αλληλοκατηγορήθηκαν για σκόπιμη διασπορά φημών και σεναρίων, για συντήρηση της ονοματολογίας ώστε να αποκρύπτεται η «κρυφή ατζέντα» που ο καθένας χρεώνει στον άλλο! 

Αλλωστε, κανείς απ' τους δύο δεν έχασε την ευκαιρία να 
θέσει τα εκβιαστικά του διλήμματα στο λαό μια ώρα αρχύτερα. 

Απευθυνόμενοι στους βουλευτές, για τη στάση των οποίων κατά τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ερίζουν, αλλά με τελικό αποδέκτη το λαό, η κυβέρνηση απειλεί με περιπέτειες και αστάθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ με καταστροφή και νέα μνημόνια.

Στην πραγματικότητα και οι δύο κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να αποπροσανατολίζεται ο λαός απ' τη δική του ατζέντα, απ' την ανάγκη οργάνωσης της πάλης εναντίον της πολιτικής ΕΕ - κεφαλαίου που αμφότεροι υπηρετούν...

*Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  του Ριζοσπάστη.

Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Η κρίση έδειξε ακόμη πιο ανάγλυφα τα ξεπερασμένα ιστορικά όρια του καπιταλισμού και την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού

Καπιταλιστική ανάκαμψη και λαϊκή ρότα*


«Αν το 2013 ήταν η χρονιά των ευχάριστων εκπλήξεων για την ελληνική οικονομία, το 2014 μάλλον θα επιβεβαιώσει τους απαισιόδοξους. Παρά τη σημαντική και απροσδόκητη εισροή κεφαλαίων ύψους πολλών δις στην ελληνική οικονομία το πρώτο εξάμηνο και μια εξαιρετική τουριστική χρονιά, η οικονομία δεν κατάφερε να γυρίσει σε θετικό πρόσημο το δεύτερο τρίμηνο και τα σύννεφα πυκνώνουν...Οι αισιόδοξοι μιλούν τώρα για ανάπτυξη ως 0,6% του ΑΕΠ, δηλαδή τον μνημονιακό στόχο. Αλλοι θεωρούν ότι η χρονιά μπορεί να κλείσει θετικά μεν, αλλά με την ανάπτυξη ακόμη χαμηλότερη, στο 0,2% του ΑΕΠ». 

Αυτά έγραφε η «Καθημερινή» 19/8/2014, για τις 
εξελίξεις της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Έχει τη σημασία του αφού όλο το 2014 τόσο οι εκτιμήσεις της Κομισιόν όσο και των κυβερνητικών επιτελείων, των τραπεζών κατέληγαν ότι είναι χρονιά ανάπτυξης. Η αστική προπαγάνδα επίσης αξιοποιούσε και αξιοποιεί ακόμη, όπως θα δούμε παρακάτω, ορισμένα δεδομένα προκειμένου να περάσει στις λαϊκές συνειδήσεις μήνυμα ότι «τα χειρότερα πέρασαν», τώρα «βγαίνουμε από το τούνελ της κρίσης», άρα θα έρθουν για το λαό καλύτερες μέρες. 

 Υπομονή, αναμονή, ανοχή στην πολιτική που εφαρμόζεται, δε χρειάζονται διεκδικήσεις, θα ενισχυθούν οι επιχειρηματίες, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Τώρα τελευταία μιλούν επίσης για μείωση της φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων, αν και ο ενιαίος ΦΠΑ, με την αύξησή του σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, όπως τρόφιμα και φάρμακα, ξεπερνά τις όποιες υποτίθεται φοροελαφρύνσεις γίνουν.

Πού στηρίχτηκε η αστική προπαγάνδα και μιλούσε για ανάκαμψη; 

Στο πρωτογενές πλεόνασμα, στην αύξηση του τζίρου και των κερδών στον κλάδο του τουρισμού, στη ναυτιλία, στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, στη βελτίωση του οικονομικού και του επενδυτικού κλίματος στη χώρα και στη σταθεροποίηση της ιδιωτικής κατανάλωσης - με επιταχυνόμενη επανεισροή και των ιδιωτικών καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες, στην κάλυψη των αναγκών των τραπεζών σε ίδια κεφάλαια που ενισχύουν περαιτέρω το οικονομικό και το επενδυτικό κλίμα.

Έτσι, παρά τα δυσοίωνα μηνύματα, συνεχίζεται η ίδια προπαγάνδα.  

Για παράδειγμα, έγραφε η «Ημερησία» άρθρα στηριγμένα στο «Εβδομαδιαίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων» της Alpha Bank, με τίτλους: «Η ανάκαμψη έχει ξεκινήσει» (21/8/2014), «Ανάπτυξη του ΑΕΠ κατά 1,5% - 2% το β' εξάμηνο»... Σε κάθε περίπτωση, μεγαλύτερη ευκρίνεια όσον αφορά την εξέλιξη των βασικών μεγεθών του ΑΕΠ θα υπάρξει με την ανακοίνωση των αναλυτικών στοιχείων την 1η Σεπτεμβρίου 2014». 

Έδώ πλέον κρατάει και μια «πισινή» για πιο ασφαλείς 
εκτιμήσεις  με  βάση  τα  στοιχεία  του  Σεπτέμβρη.

Σημασία όμως δεν έχουν τόσο οι σύντομες εκτιμήσεις όσο οι αναλυτικές.
Γράφει, λοιπόν, στο ίδιο ρεπορτάζ η «Ημερησία»:
«Η σημαντική αύξηση του ΑΕΠ σε ετήσια βάση στο 3ο και στο 4ο τρίμηνο του 2014 θα στηριχθεί:
(1) Στη σημαντική αύξηση των εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών λόγω της αναμενόμενης σταθεροποίησης των εξαγωγών αγαθών μετά την πτώση τους (με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ) στο 1ο εξάμηνο του 2014.
(2) Στην αναμενόμενη μικρότερη πτώση σε ετήσια βάση των επενδύσεων σε κατοικίες (λόγω σταθεροποίησης του όγκου των εκδοθεισών αδειών οικοδομών στο τετράμηνο Φεβρουαρίου - Μαΐου 2014) που θα επιτρέψει την επιτάχυνση της αυξητικής πορείας των συνολικών επενδύσεων από το 3ο τρίμηνο του 2014 με σημαντική αύξηση των επενδύσεων σε λοιπές κατασκευές και σε εξοπλισμό.
(3) Στην αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης στο 3ο τρίμηνο του 2014 από τα πολύ χαμηλά επίπεδα του 3ου τριμήνου του 2013.

Γενικά, οι εξελίξεις αυτές αναμένεται να προκύψουν κυρίως ως αποτέλεσμα της σημαντικής αύξησης της απασχόλησης που ήδη καταγράφεται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας από την αρχή του 2014, και της περαιτέρω βελτίωσης του οικονομικού και του επενδυτικού κλίματος στη χώρα» (η υπογράμμιση δική μας).

Μόνο που όλα τα παραπάνω είναι προϋποθέσεις, αναμένονται να γίνουν έτσι. 
Μιλούν λοιπόν για ανάπτυξη αν ισχύσουν όλα τα παραπάνω, όπως «αναμένονται».

Βεβαίως για το λαό είναι ξένα όλ' αυτά. 

Είτε με καπιταλιστική οικονομική ανάκαμψη είτε με καπιταλιστική οικονομική κρίση, αυτός πληρώνει τη νύφη. Ολα τα έως τώρα αντεργατικά μέτρα για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, η φοροληστεία που μειώνει ακόμη πιο δραστικά το λαϊκό εισόδημα, ήρθαν για να μείνουν. 

Η πολιτική ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου απαιτεί να συνεχιστούν.

Από την έναρξη εκδήλωσης της κρίσης είχαμε πει τη μοναδική αλήθεια για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, ότι «φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα δεν υπάρχει». 

Η διέξοδος είναι στο δρόμο της οργάνωσης, της λαϊκής συμμαχίας, της πάλης για αποδέσμευση από την ΕΕ, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με εργατική, λαϊκή εξουσία. 

Η κρίση έδειξε ακόμη πιο ανάγλυφα τα ξεπερασμένα ιστορικά όρια του καπιταλισμού και την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού.

*Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη  "ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ"  του Ριζοσπάστη.

Νέες επικίνδυνες εξελίξεις



Νέα, επικίνδυνη εξέλιξη η ακόμη ενεργότερη 
συμμετοχή του ΝΑΤΟ στην ουκρανική κρίση.  

Έτσι, αυξάνεται η ένταση του πολέμου της κυβέρνησης των εθνικιστών και των φασιστών του Κιέβου με τη συνδρομή του ΝΑΤΟ κατά των ανατολικών περιοχών, αποκαλύπτοντας ότι οξύνεται και η αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΕΕ με την καπιταλιστική Ρωσία, με «μήλον της Εριδος» την Ουκρανία, τη γεωστρατηγική της θέση και τον πλούτο της. Αυτόν τον ανταγωνισμό εξακολουθούν να πληρώνουν με το αίμα τους οι κάτοικοι των ανατολικών περιοχών. 

Η ιμπεριαλιστική επέμβαση, που είναι σε εξέλιξη εδώ και 7 μήνες στην Ουκρανία, από όταν ανατράπηκε η πρώην αστική κυβέρνηση του Β. Γιανουκόβιτς και προωθήθηκαν με κάθε τρόπο οι εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις να ανέλθουν στην πολιτική εξουσία, μετράει ήδη πάνω από 2.000 νεκρούς στις ρημαγμένες επαρχίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ και εκατοντάδες χιλιάδες ξεσπιτωμένους και πρόσφυγες. 

Αυτήν την ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ θέλουν τώρα να διευρύνουν ακόμα περισσότερο και με πιο άμεση εμπλοκή, για να προωθηθούν τα συμφέροντα των αμερικανικών και ευρωενωσιακών μονοπωλίων στον ανταγωνισμό τους με τα ρωσικά. 

Το τίμημα πληρώνουν οι εργαζόμενοι της Ουκρανίας, η νεολαία της, που με εθνοτικά κριτήρια έχουν εμπλακεί σε μια σύγκρουση όπου τμήματα της πλουτοκρατίας των ανατολικών περιοχών, που έχουν αυτοανακηρυχθεί «Λαϊκές Δημοκρατίες» τραβώντας και το λαό με τα συμφέροντά τους, διαγκωνίζονται για την επιλογή συμμαχιών με ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα και είναι υπέρ της Ρωσίας.

Σε αυτήν τη σύγκρουση το υποτίθεται «συγκριτικό πλεονέκτημα» του φυσικού πλούτου και του μεγάλου δικτύου μεταφοράς του γίνεται «κατάρα» για το λαό, γιατί ακριβώς κυριαρχούν οι καπιταλιστικές εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής.

Η ιμπεριαλιστική επέμβαση, λοιπόν, συνεχίζεται με τις νέες απειλές του ΝΑΤΟ ότι θα αναπτύξει περισσότερες δυνάμεις στην Ανατολική Ευρώπη, για να ...προστατέψει τον ουκρανικό λαό και να αντιμετωπίσει τη «ρώσικη απειλή». Αυτό υλοποιεί ήδη με τις ασκήσεις στις βαλτικές χώρες (πρώην σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, που, μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση, οι αστικές κυβερνήσεις που προέκυψαν εκθειάζουν τα τάγματα ασφαλείας που συνεργάστηκαν με τους ναζί ως απελευθερωτές). Ηδη, εκεί αυξάνεται η παρουσία ΝΑΤΟικών στρατιωτών με τον ανάλογο εξοπλισμό, ενώ με προχτεσινή απόφαση του αμερικανικού υπουργείου Αμυνας, το επόμενο διάστημα, θα γίνει μεταφορά 600 Αμερικανών στρατιωτών σε Πολωνία και βαλτικές χώρες, με άρματα μάχης, τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού, στο όνομα του ότι βρίσκονται Ρώσοι στρατιώτες στην Ουκρανία. 

Στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, την ερχόμενη βδομάδα στο Κάρντιφ της Ουαλίας, η συνέχιση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Ουκρανία είναι το κεντρικό θέμα, μαζί βέβαια με τα άλλα μέτωπα που είναι ανοιχτά στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Την ίδια ώρα, που διαφαίνεται ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτική εμπλοκή, συνεχίζονται τα παζάρια, γιατί ακριβώς τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των ομίλων τους αλληλοεξαρτώνται. 

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο ζήτημα της Ενέργειας, όπου αναζητείται ένας συμβιβασμός, αφού τα ευρωενωσιακά μονοπώλια δεν έχουν ξεπεράσει το ζήτημα της εξάρτησης από το ρώσικο φυσικό αέριο. Από τα πιο αρμόδια χείλη, του Επιτρόπου για την Ενέργεια, Γκ. Ετινγκερ, εκφράστηκε η επιθυμία η Ενέργεια να εξαιρεθεί από τη διαδικασία των κυρώσεων και αντικυρώσεων. Φυσικά, το πού θα καταλήξει το παζάρι των αστών δεν αλλάζει την κατάσταση για τα λαϊκά στρώματα.

Για άλλη μια φορά, επιβεβαιώνεται η θέση που διατύπωσε από την αρχή το ΚΚΕ ότι οι λαοί δεν πρέπει να εγκλωβίζονται στις επιλογές των αστικών τάξεων που επιλέγουν ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. 

Απαιτείται να αναπτύξουν τη δική τους αυτοτελή πάλη στην προοπτική του σοσιαλισμού που είναι η μόνη διέξοδος στα αδιέξοδα του καπιταλισμού, κάτι που διαπιστώνουν με τραγικό τρόπο και οι λαοί της πρώην ΕΣΣΔ.

Από τη στήλη  «Η Άποψή μας»  του Ριζοσπάστη.

Άντε και...καλό Χειμώνα...λέμε τώρα

Παίζουν με την αγωνία του λαού*


«Αφού φόρτωσε το λαό με κάθε είδους χαράτσια, ενορχηστρώνοντας μια άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή στο ισχνό λαϊκό εισόδημα, η κυβέρνηση αφήνει να εννοείται ότι πρόθεσή της είναι να προχωρήσει σε φοροελαφρύνσεις, καλλιεργώντας στα φτωχά - λαϊκά στρώματα που στενάζουν προσδοκία ανακούφισής τους και μάλιστα άμεσα. 

Φρούδα προσδοκία, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. 

Όχι φοροελάφρυνση, αλλά νέα βάρη πρέπει να περιμένει ο λαός, καθώς προχωράνε τα σχέδια για αύξηση του ΦΠΑ σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, όπως είναι τα τρόφιμα και τα φάρμακα. Αν αυτά υλοποιηθούν, η νέα φοροαφαίμαξη θα εκμηδενίσει τα όποια μέτρα φοροελάφρυνσης έχουν δει το φως της δημοσιότητας, υπό το βάρος και της πίεσης που δέχεται απ' το λαό, όπως π.χ. η εισφορά αλληλεγγύης και ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης πετρελαίου, που, αν μειωθεί, είναι επειδή μειώθηκαν δραστικά οι πωλήσεις, άρα έχασαν οι πετρελαιοεπιχειρηματίες.

Παιχνίδια, όμως, με την αγωνία του λαού, που τον πνίγουν τα χρέη προς τις εφορίες και τις τράπεζες στα οποία αδυνατεί να ανταποκριθεί, με συνέπεια να εκτοξεύονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές και να βρίσκεται αντιμέτωπος με μέτρα όπως οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί, κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Πατώντας στο υπαρκτό, τεράστιο αυτό πρόβλημα, που ταλανίζει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, υπόσχεται γενικά και αόριστα άρση των αδικιών και φορολογική δικαιοσύνη, αν και τίποτα απ' αυτά δεν πρόκειται να κάνει.

Όσο και αν πασχίζει να ολοκληρώσει το κυβερνητικό του πρόγραμμα που θα παρουσιάσει ο Αλ. Τσίπρας στη ΔΕΘ, η στρατηγική ανάπτυξης των «υγιών επιχειρηματιών» σημαίνει πολιτική διευκόλυνσης των καπιταλιστικών επενδύσεων και η μείωση της φορολογίας τους είναι προαπαιτούμενο. Γι' αυτό λένε ότι τελικά θα παρουσιαστούν βασικές κατευθύνσεις, ένα περίγραμμα, δηλαδή, αρκετά ευέλικτο, ώστε και τις ανάγκες ψηφοθηρίας του ΣΥΡΙΖΑ να ικανοποιεί με ανέξοδες υποσχέσεις και να του επιτρέπει να τις αναιρέσει με ευκολία.

Στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ κομπάζει πως θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ και με ψιλά γράμματα γράφει ότι θα τον αντικαταστήσει με έναν άλλο φόρο, αφού «προφανώς και πρέπει να φορολογείται η ακίνητη περιουσία». 

Κατηγορεί την κυβέρνηση για φοροληστεία, αλλά κι αυτός υποδεικνύει το λαϊκό εισόδημα σαν την κύρια πηγή φορολογικών εσόδων. Καταγγέλλει τα χαράτσια, αλλά ξεκαθαρίζει ότι ο λαός θα πρέπει να πληρώσει μέχρι δεκάρας όσα χρέη θα έχουν σωρευτεί έως την ώρα που θα αναλάβει τη διακυβέρνηση. Δεσμεύεται, όμως, ότι θα κάνει ...ευκολίες πληρωμής, ό,τι δηλαδή κάνει και η συγκυβέρνηση. 

Το κυριότερο: Ομνύει στην παραγωγική ανασυγκρότηση, σε μέτρα τόνωσης της καπιταλιστικής οικονομίας, των κερδών και της ανταγωνιστικότητάς της, κρύβοντας ότι η φορολογική πολιτική είναι ένα βασικό εργαλείο αφαίρεσης πόρων απ' το λαό και αναδιανομής τους στους καπιταλιστές με τη μορφή επιδοτήσεων, φοροαπαλλαγών, για να επιτευχθούν στόχοι σαν αυτούς που θέτει. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, η ίδια δυστοκία παρατηρείται στον ΣΥΡΙΖΑ κάθε φορά που πρέπει να μιλήσει για τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου. Για να μη θυμίσουμε την απίστευτη δήλωση Τσίπρα ότι θα ζητήσει απ' το εφοπλιστικό κεφάλαιο να συνεισφέρει στις δύσκολες ώρες που περνάει η πατρίδα...

Ανακούφιση ο λαός δεν πρόκειται να δει από καμία κυβέρνηση που κινείται στις ράγες της ΕΕ και με κατεύθυνση που ορίζουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. 

Η διαμάχη για το μείγμα πολιτικής δε γίνεται επειδή τους πήρε ο πόνος για τη φτωχολογιά, αλλά για να στηριχτεί η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας απ' τον κρατικό κορβανά που γεμίζει απ' όσα κλέβουν απ' το λαό».
 
*Από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη.