Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

"Ο κομμουνισμός είναι ιστορική αναγκαιότητα και δεν μπορεί να υπάρξει, παρά μόνο ως κοινωνία αφθονίας και συνειδητής ελευθερίας"

"...Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνικής
εργασίας είναι το ιστορικό καθήκον και η δικαίωση του κεφαλαίου.
Ακριβώς έτσι δημιουργεί, χωρίς να το συνειδητοποιεί, τους υλικούς
όρους μιας ανώτερης μορφής παραγωγής...
Πράγματι..Εδώ φανερώνεται με καθαρά οικονομικό τρόπο... από την
σκοπιά της ίδιας της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής, το όριό της, η
σχετικότητά της, ότι δεν είναι ένας απόλυτος τρόπος παραγωγής,
αλλά μόνο ένα παροδικό, ιστορικό φαινόμενο, που αντιστοιχεί σε
μιαν ορισμένη, χρονικά περιορισμένη εποχή ανάπτυξης των υλικών
όρων παραγωγής"
(Kαρλ Μαρξ "Το Κεφάλαιο"τόμος ΙΙΙ, σελ. 328
εκδ. "Σύγχρονη Εποχή" Αθήνα 1978)


Έλλειψη συναίσθησης του κινδύνου,
δυνατότητα αντιμετώπισής του
ή απλά συντροφικότητα;


ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο και ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι η κρίση του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος είναι νομοτελειακή. Δηλαδή γεγονός αντικειμενικό, έξω και ανεξάρτητο από την θέληση των ίδιων των καπιταλιστών, των ανθρώπων γενικά. Η αιτία της οικονομικής κρίσης του εκμεταλλευτικού συστήματος, βρίσκεται στη βασική αντίθεση που ενεδρεύει στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Δηλαδή μεταξύ, στον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο και στην ατομική ιδιοποίησή του. Δεν είναι εύκολο με δυο λόγια να δώσει κανείς, την περιγραφή όσο και την ουσία του φαινομένου. Μπορούμε ωστόσο να πούμε όσο γίνεται πιο συμπυκνωμένα ότι: κρίση είναι η διακοπή της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Δηλαδή η αδυναμία των καπιταλιστών, επανεπένδυσης της συσσωρευμένης χρηματικής λείας τους, από την καταλήστευση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, με σκοπό την αύξηση των κερδών τους. Η κρίση, ή ‘’η κυκλική οικονομική κρίση’’ όπως ονομάζεται το φαινόμενο, είναι για το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα αναπόφευκτη.

Πως ξεπερνά, μέχρι σήμερα, η αστική τάξη τις κρίσεις; «Από την μια καταστρέφοντας μάζες από παραγωγικές δυνάμεις. Από την άλλη, κατακτώντας καινούργιες αγορές και εκμεταλλευόμενη πιο βαθιά τις παλιές. Πως λοιπόν; Προετοιμάζοντας πιο ολόπλευρες και πιο τεράστιες κρίσεις και ελαττώνοντας τα μέσα για να προλαβαίνει τις κρίσεις» (Μαρξ - Ένγκελς, ‘’ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ του ΚΚ’’, σελ. 33).

Από το 1847 που γράφτηκε το ‘’Μανιφέστο’’ μέχρι σήμερα, οι θέσεις του επαληθεύτηκαν με τον πιο σαφή αλλά και τον πιο δραματικό τρόπο, μέσα από τις οικονομικές κρίσεις που έζησε και συνεχίζει να ζει η ανθρωπότητα* Αν πάρουμε υπ’ όψη μας, όλα τα πάρα πάνω, γίνεται φανερό ότι ο καπιταλισμός πλέον έχει εξαντλήσει όχι μόνο τα ‘’μέσα για να προλαβαίνει τις κρίσεις’’, αλλά κυρίως τους τρόπους να ξεπερνά τις κρίσεις.

Η σκέψη και μόνο, ενός παγκόσμιου πολέμου, με την αφάνταστη καταστροφική δύναμη που έχει το παγκόσμιο οπλοστάσιο, όπως μας δείχνουν τα στοιχεία, φαντάζει σαν τον απόλυτο παραλογισμό. Δεν μπορεί να υπάρχει άνθρωπος πάνω στον πλανήτη που να πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει νικητής από ένα πυρηνικό πόλεμο. Αν και υπάρχει το ‘’αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων’’, αυτή η ‘’δυνατότητα’’ άμεσης καταστροφής μάζας των παραγωγικών δυνάμεων,** φαίνεται ανέφικτη.

Καινούργιες αγορές δεν υπάρχουν μια και ‘’η ανάγκη να μεγαλώνει ολοένα την πώληση των προϊόντων της, κυνηγά την αστική τάξη πάνω σ’ όλη τη γήινη σφαίρα. Είναι υποχρεωμένη να φωλιάζει παντού, να εγκαθίσταται παντού, να δημιουργεί σχέσεις παντού’’ (Μαρξ - Ένγκελς, ‘’ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ του ΚΚ’’, σελ. 29). Συνεπής με την ιστορία η αστική τάξη έχει "φωλιάσει" παντού, και φανερό είναι ότι έχει εξαντλήσει και αυτή τη δυνατότητα ξεπεράσματος της κρίσης. Τι της μένει; Nα εκμεταλλευτεί πιο βαθειά τις παλιές αγορές, που σημαίνει την απόλυτη εξαθλιώσει των εργαζομένων με την συμπίεση του μισθού τους κάτω από το όριο της φτώχιας και την ανεργία. Αλλά και η συμπίεση του μισθού ‘’τρακάρει’’ σε αξεπέραστα όρια. Να θυμηθούμε εδώ την ιστορία με τον γάιδαρο του Χότζα, που ψόφησε πάνω που είχε συνηθίσει να μην τρώει.

Και τέλος η επίδραση της επιστήμης στην παραγωγή, ως παραγωγικής δύναμης. Η επιστημονικοτεχνική επανάσταση σήμανε τη ριζικά ποιοτική μεταμόρφωση των παραγωγικών δυνάμεων, με βάση την μετατροπή της επιστήμης σε άμεση παραγωγική δύναμη, σε βασικό παράγοντα της κοινωνικής παραγωγής. Αυτή η εξέλιξη αντί να γίνει η βάση για την απελευθέρωση και την ανάπτυξη του σύγχρονου ανθρώπου, (‘‘ο χρόνος είναι ο χώρος της ανθρώπινης ανάπτυξης’’ Καρλ Μαρξ) με την διατήρηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, προβάλει για τους εργαζόμενους, σαν μια μεγάλη και διαχρονικά επερχόμενη απειλή. Η ‘‘αυτονόμηση’’ της αυτοματοποίησης μέσα από την γενική εφαρμογή της ρομποτικής στην παραγωγή, σημαίνει την καταστροφή εκατομμυρίων θέσεων εργασίας και κατά συνέπεια το ‘‘πέταγμα’’ έξω από την παραγωγική διαδικασία εκατομμύρια εργαζομένων. Εκπρόσωπος μεγάλης Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, ανακοινώνοντας την μείωση του προσωπικού της εταιρίας λόγω μείωσης των πωλήσεων, δήλωνε συγχρόνως, ότι τα ποσά που θα εξοικονομηθούν, προκειμένου η εταιρία να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της στις αγορές, θα διατεθούν για την βελτίωση και την αύξηση της παραγωγικότητας!!

Μείωση του προσωπικού, αύξηση της παραγωγικότητας!! Όσο κι αν φαίνεται, και είναι τελικά, παράλογο και αντιφατικό, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, αλλά «Ακόμα κι ένα παιδί καταλαβαίνει, πως αν ένας κοινωνικός σχηματισμός δεν αναπαράγει τους όρους της παραγωγής, επιτελώντας συγχρόνως την παραγωγική διαδικασία, δεν πρόκειται να επιζήσει ούτε για ένα χρόνο» (Καρλ Μαρξ, ‘’Γράμμα στον Κούγκελμαν’’). Εδώ είμαστε. Το ζήτημα λοιπόν, ή το ερώτημα που προκύπτει απ΄όλα τα παραπάνω δεν έχει να κάνει με το αν είναι ή δεν είναι μία τεχνητή ή πραγματική οικονομική κρίση αυτή που βιώνουμε - αυτό το δίλλημα μπορούν να το θέτουν ακόμα, έστω κι αν αυτό γίνεται σκόπιμα, μόνο όσοι θέλουν να παρουσιάσουν το εύρος της ανοησίας τους - αλλά αν η σημερινή κρίση σηματοδοτεί το ιστορικό τέλος του δρόμου, για το καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτό είναι το βασικό ερώτημα. Σ’ αυτό πρέπει να απαντήσουν η μαρξιστική διανόηση και τα αντίστοιχα κόμματα. Και όχι το πόσο αναπόφευκτη και το πόσο πιο οδυνηρή θα είναι η επόμενη κρίση, προβλέποντας έμμεσα, το ξεπέρασμα της σημερινής κρίσης σε βάρος των εργαζομένων μεν, αλλά προβάλλοντας πάνω στην εργατική τάξη τις δικές τους ανεπάρκειες, ως αποτέλεσμα της αδυναμίας των εργαζομένων για οργανωμένη πολιτική παρέμβαση δε. Γιατί αυτό είναι το ερώτημα που προβάλει μέσα από την σημερινή κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα, και γιατί η απάντηση σ΄αυτό το ερώτημα, έχει να κάνει ακριβώς με την ανάλογη όσο και έγκαιρη παρέμβαση της οργανωμένης και συντονισμένης δράσης της εργατικής τάξης, για την αντιμετώπιση αυτού του κεντρικού όσο και των τεράστιων προβλημάτων, ζωής ή θανάτου, που πλέκει η κρίση, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η οργανωμένη και συντονισμένη δράση της εργατικής τάξης, είναι η μόνη εγγύηση, θετικής ως προς τα συμφέροντα των λαών, έκβασης της κρίσης. Η επιστημονική και πολιτιστική ανάπτυξη που περιγράφεται στα στατιστικά στοιχεία της πρώτης ανάρτησης, είναι γέννημα – θρέμα, δημιούργημα, του ιδρώτα γενεών και γενεών και της θυσίας εκατομμυρίων ανθρώπων. Και δεν μπορεί το δημιούργημα, επειδή αυτό συμφέρει μια δράκα ληστών να πετάξει σαν σκουπίδια, τους δημιουργούς του. Το αντίθετο θα γίνει. Η επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη μαζί με τις αναπτυγμένες παραγωγικές δυνάμεις μπορεί όχι μόνο να διασφαλίσουν την ευτυχή και ειρηνική διαβίωση των λαών πάνω στη γη, αλλά κυρίως το ειρηνικό πέρασμα στην νέα εποχή, την σοσιαλιστική.

Αρκεί γιαυτό να φροντίσουν, να πάρουν έγκαιρα τα μέτρα τους, οι απανταχού εργαζόμενοι. Γι’ αυτό σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι ανάγκη να αντηχήσει, το ανεξίτηλα γραμμένο στη σημαία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος σύνθημα :


‘’ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ,

ΕΝΩΘΕΙΤΕ!’’


*‘‘Τεράστιες είναι οι απώλειες σε ανθρώπινες ψυχές από τους πολέμους ή εξ αιτίας των πολέμων.. Ο 20ος αιώνας υπήρξε μέχρι σήμερα ο πιο αιματηρός.. Οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι στοίχησαν στην ανθρωπότητα 60 εκατομμύρια νεκρούς. Εξάλλου στους 36 από τους πολέμους που έγιναν μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, έχασαν την ζωή τους 20 εκατομμύρια άνθρωποι..ωστόσο.. με τα σύγχρονα μέσα μαζικής καταστροφής η αποφυγή του παγκόσμιου πολέμου αποτελεί πρώτιστη πολιτική επιλογή’’ (Θανάσης Βακαλιός, "είναι και συνείδηση, γνώση και αλήθεια" Εκδ., Gutenberg, σελ. 87, υποσημείωση 4)

** Στις παραγωγικές δυνάμεις ανήκουν οι άνθρωποι με τις ικανότητές τους και τις γνώσεις τους, καθώς και τα μέσα παραγωγής, κι ακόμα η τεχνολογία και η οργάνωση της παραγωγής και η επιστήμη που έχει γίνει παραγωγική δύναμη. Οι παραγωγικές δυνάμεις αποτελούν την κύρια πλευρά του τρόπου παραγωγής.


Σχετικά άρθρα:
...το ξεπέρασμα της κρίσης
"Πολεμούν" την κρίση, δυναμώνοντας τις αιτίες της...
Τα τύμπανα του νέου πολέμου
Από Σαράγεβο "Κατανομή του ελληνικού δημόσιου χρέους"
Άπο Σαράγεβο "Το παράδοξο του Τόκιο"
"Για τις οικονομικές κρίσεις"
Ο Μαρξ, η όψιμη ανακάλυψή του και...
Ο Καρλ Μαρξ για τις οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού
Η διεθνής οικονομική κρίση...

24 σχόλια:

  1. 1.
    Ο Μαρξ περιγράφει μια περατωμένη διαδικασία.
    Οι αγορές στον πολιτισμένο κόσμο δημιουργούνται από τις "ανάγκες".
    Οι "ανάγκες" πάλι δημιουργούνται με την προπαγάνδα της κυρίαρχης κάθε φορά τάξης.
    Με αυτή την έννοια μην βιάζεσαι να πεις ότι οι αγορές τελείωσαν.
    Νέες επινοήσεις αναγκών σημαίνει νέες αγορές, καθώς και υποδαύλιση κάθε τόσο των παλαιών αναγκών.
    Πια θα είναι η επόμενη ανάγκη? Σήμερα που όλα συμβιβάζονται κοινωνικά πολιτικά με όλα τα "άλλα" (η αριστερά με την δεξια, η δικαιοσύνη με τον πόλεμο, η ειρήνη με τον συνεχή εμφύλιο, η φτώχιαμε τον πλούτο, το δικαίωμα με την απουσία του κτλ.) τι λογίζεται και τι πράττει η κοινωνία; Ποιό είναι το είναι που ενώνει την κοινωνία; Τι κοινωνεί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 2.
    Μια "διευρυμένη αγορά" είναι ένας τόπος σκλαβιάς είναι ο τόπος όπου η ανάγκη αγοράζεται και πουλιέται.
    Αλλά ας μην πολυλογώ
    Όπως οι περισσότεροι "μαρξιστές" είναι φανερό ότι δεν έχεις καμία ιδέα σχετικά με συγγράμματα του Μαρξ τα οποία κάποιοι για να τα υποτιμήσουν ονόμασαν "πρώτα" ή "νεανικά", όπως είναι "Τα Φιλοσοφικά και οικονομικά χειρόγραφα" καθώς και το "Κριτική της Θεωρίας του Κρατους του Χεγκελ" (αλλά και το "Βασικές Γραμμές") έργα περίφημα που ας ελπίσουμε ότι θα σου κάνουν κατανοητή την καταγωγή αλλά και τις προϋποθέσεις της σκέψης του Μαρξ και θα ξεμπερδευτείς από αυτή την οικονομικίστικη κλάψα που του αποδώσαμε ως θεωρία.

    Και να σκεφτείς ότι υπάρχει αυτή η ευκαιρία ενώ αντίθετα οι Πλεχάνωφ, Κάουτσκυ Λένιν Λούξεμπουργκ, ακόμη ίσως και ο Γκράμσι,(όχι πάντως ο Λούκατς ο οποίος ωστόσο όταν έγραφε το ι.+τ.σ δεν τα είχε διαβάσει και αργότερα τραβούσε τα μαλλιά του- βλ. και πρόλογο στην έκδοση του 68)αλλά και τόσοι άλλοι δεν την είχαν, μιας και τα κείμενα αυτά εκδόθηκαν μετά το 30 όπου οι "Μαρξιστές" είχαν ήδη εκθέσει τις απόψεις και είχαν "προχωρήσει" τον Μαρξισμό (στα τυφλά από ότι φάνηκε αργότερα και από τα ίδια τα κείμενα και από τα αποτελέσματα της "εφαρμογής").
    Βεβαίως το πολύ λογοτεχνικότερο κείμενο με κεντρικό ήρωα την εργατική τάξη και βασικό ανταγωνιστή την αστική, είναι αναμφισβήτητα ένα παγκόσμιο μπεστ σέλλερ και ένα γερό χαρτί κάθε πωλητή ιδεολογίας ανά τον κόσμο. Έτσι είναι, φτηνό, σύντομο,εύχρηστο με καλοζυγισμένα και τα κουπλαρίσματα και τα ρεφρέν και με ευδιάκριτα μοτίβα. (αυτά τα "φωλιάσματα" για παράδειγμα της αστικής τάξης πόσο με συγκλονίζουν)
    Και στο τέλος τέλος είναι εξίσου "νεανικό" με τα "χειρόγραφα"

    Να κι ένα -ακόμη-απολαυστικό απόσπασμα:
    "[...]Κάθε ταξικός αγώνας όμως είναι πολιτικός αγώνας. Και την ένωση, που οι αστοί του μεσαίωνα με τους καρόδρομούς του χρειάστηκαν αιώνες για να την πραγματοποιήσουν, οι σύγχρονοι προλετάριοι την πραγματοποιούν με τους σιδηρόδρομους μέσα σε λίγα χρόνια."

    Καλά αν είχε προλάβει και τα αεροπλάνα ο σοφός νεανίας θα έβλεπε την ένωση μέσα σε λίγες μόλις ημέρες, κι ας έχουμε βαρεθεί να την περιμένουμε διακόσια χρόνια.

    Συστημικά δικός σας.
    Το λέω γιατί η επίθεση που δέχεται αυτή την στιγμή η εργατική τάξη είναι συστημική, δηλαδή από το Συστημα, the machine που λεν κι οι φουνιάδες των λαων ?-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. α βλέπω διόρθωσες το "ενωθείτε" μόνο που ξέχασες το "!" και δεν κάνει να ξεχνάμε το "!" του ιερού κειμένου
    Βαλτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ωχ λάθος, δεν το διόρθωσες! Διόρθωσέ άμεσα φωτιά θα πέσει να μας κάψει βρε κρούσμα.
    Και μη ξεχάσεις το θαυμαστικό. Εκεί είναι όλη η φιγούρα του πράγματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε Πλένειν, σε χαιρετώ.
    Η καθυστερημένη μου απάντηση οφείλεται σε "φυσικές δυσκολίες. Αλλά, κάλιο αργά παρά ποτέ. Θέλω να σου απαντήσω στα όσα αναφέρεις, γι αυτό καλό θα είναι, για την οικονομία της συζήτησης, προηγουμένως να διευκρινήσεις, τι εννοείς λέγοντας στο πρώτο σου σχόλιο "Ο Μαρξ περιγράφει μια περατωμένη διαδικασία", καθώς και πως αντιλαμβάνεσαι τις "ανάγκες" και την πηγή της δημιουργίας τους. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι εννοείς πραγματικά, πως οι ανάγκες και κατά συνέπεια και οι αγορές, είναι δημιουργήματα της διαφήμισης. Πάντως, όπως και νάχει το πράγμα, δεν γράφω πουθενά, ούτε υπονοώ στο κείμενο της ανάρτησης μου, ότι τέλειωσαν οι αγορές. Και επειδή τη φράση "διευρυμένη αγορά" την έχεις με εισαγωγικά, δεν ξέρω σε ποιόν αναφέρεσαι, πάντως στο κείμενό μου δεν υπάρχει. Αναμένω τις διευκρινήσεις σου.
    Υ.Γ. Υποχρεωμένος από τις σημαντικές ορθογραφικές υποδείξεις σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λέω ότι ενώ ο Μαρξ αναφέρεται σε μια διαδικασία με αρχή και τέλος, υπαρκτή δηλαδή, αν ακολουθήσουμε το ότι το "πραγματικό έχει αρχή" των αρχαίων προγόνων, αυτή της αγοράς, των παραγωγικών σχέσεων κτλ. κατόπιν προβάλει όρους του αιώνιου (αναπόφευκτα, προκαθορισμένα κτλ.)

    Επίσης το "διευρυμένη αγορά" αναφέρεται στο "...κατακτώντας καινούργιες αγορές και εκμεταλλευόμενη πιο βαθιά τις παλιές" και μιας και οι παλιές αγορές "επικοινωνούν" με τις καινούριες, αυτές οι τελευταίες είναι μια διεύρυνσή της -παλίας-αγοράς" και σήμερα πλέον μιλάμε για ΜΙΑ διευρυμένη αγορά η οποία παζαρευεται όλο και λιγότερο σε επίπεδο εθνών κρατών και όλο και περισσότερο σε επίπεδο καινοφανών θεσμικών δομών.

    Όταν μιλάω για την δημιουργία αναγκών δεν εννοώ την διαφήμιση αλλά την μαζική παραγωγή και την μαζική κατανάλωση.
    Και "ένα παιδί γνωρίζει πλέον" ότι η μαζικότητα της παραγωγής έχει τέτοια δυνατότητα ώστε να προηγηθεί και τελικά να δημιουργήσει την ανάγκη. (Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του αυτοκινήτου)
    Τα 10 δις αυτοκίνητοι κινητήρες που θορυβούν και μολύνουν αυτή την στιγμή δεν είναι ανάγκη της κοινωνίας.
    Είναι μια δυνατότητα της παραγωγής, και αυτή η δυνατότητα επιτυγχάνεται με την τεχνική ανάπτυξη των μηχανών παραγωγής και με την συνεχή βελτίωση της με γνώμονα την αύξηση της παραγωγής και όχι τις ανάγκες.

    Shoot first thing later δηλαδή.
    Άρα αυτό που λέω είναι ότι δεν γεννούν οι ανάγκες την δυνατότητα των μηχανών αλλά η δυνατότητα των μηχανών (η τεχνική) πλέον τις ανάγκες.

    Σχετικά με το θέμα διαφωτιστικός με πολλά στοιχεία και σοβαρή έρευνα ετών είναι ο Ζ.Ελλύλ αλλά και ο Ρ.Ρίχτα.

    Τα βιβλία τους κυκλοφορούν.
    Επίσης απλοική αλληγορία μεν αλλά διασκεδαστικη και σχετικότατη είναι η ταινία Ματριξ , το #1 εννοείται.
    Να μην ξεχνάμε ότι την εποχή του Μαρξ, μόλις και έκλεινε το εδαφικό ζήτημα. Δηλαδή ακόμη διακυβεύονταν "νέα εδάφη" με ουσιαστικό τρόπο. Δηλαδή μετακινούνταν λαοί πολύ κοντά στα κέντρα των αποφάσεων. Δεν υπήρχε η σημερινή απόλυτη εποπτεία (ήταν φυσικά πολύ κοντά).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. http://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/preface.htm
    Εδω λοιπόν και ο πρόλογος στην γερμανική έκδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου το 1872.
    25 χρόνια μετά όπου ο Μαρξ θεωρεί το έργο τους απαρχαιωμένο(antiquated)
    εικοσι πέντε χρόνια μετά, όχι εκατόν εβδομήντα πέντε και έτσι όπως μας τα λέει ,να μην λάβουμε δηλαδή υπόψιν μας λίγο το τέλος του δεύτερου μέρους όλο το τέταρτο το ατελές τρίτο και λίγουλάκι το πρώτο...,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φίλε Πλένειν γεια σου,
    Για λόγους "ανωτέρας βίας" που λέμε, αυτή τη στιγμή δεν μου είναι δυνατόν να συνεχίσω τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει και στην οποία θα είχαμε πολλά να πούμε και πιθανόν σε πολλά να συμφωνήσουμε. Μια άλλη φορά. Θα σου έλεγα μόνο να δεις πιο προσεχτικά τα όσα αναφέρεις στα σχόλια σου και καλό θα είναι να έχεις υπ' όψιν σου τα πάρα κάτω λόγια του "σοφού νεανία", τα οποία βεβαίως έχει πει στην εποχή της δημιουργικής του ωριμότητας.
    «Στην περιοχή της πολιτικής οικονομίας η ελεύθερη επιστημονική έρευνα δεν αντιμετωπίζει μονάχα τον ίδιο εχθρό που αντιμετωπίζει και σ’ όλες τις άλλες περιοχές. Η ιδιόμορφη φύση της ύλης που πραγματεύεται προκαλεί ενάντιά της στο πεδίο της μάχης τα πιο βίαια, μικροπρεπή και μισητά πάθη της ανθρώπινης ψυχής, τις μαινάδες του ατομικού συμφέροντος» (Καρλ Μαρξ, Το ΚΕΦΑΛΑΙΟ, τόμος Ι, σελ., 16)...Κάθε κρίση επιστημονικής κριτικής μου είναι ευπρόσδεκτη. Απέναντι στις προλήψεις της λεγόμενης κοινής γνώμης, που δεν της έκανα ποτέ παραχωρήσεις, ισχύει για μένα τώρα όπως και πρώτα το ρητό του μεγάλου φλωρεντιανού: "Τράβα τον δρόμο σου, κι άσε τον κόσμο να λέει!" ("Θεία Κωμωδία" του Δάντη). (Στο ίδιο σελ. 17)
    Υ.Γ. Καλά μέσα στα διακόσια χρόνια δεν "διέκρινες" ούτε για μια φορά την ένωση των εργατών; Δεν "άκουσες" ποτέ για τους πολιτικούς αγώνες της εργατικής τάξης; Periergo.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ καλό το ώριμο του σχόλιο.

    Σημαίνει αυτόματα για τους πιστούς, που "μετέτρεψαν την κριτική θεωρία μιας εποχής σε θρησκειολογικό δόγμα" ότι όποιος ασκήσει κριτική, αν μη τι άλλο είναι ύποπτος για μικροπρεπή και μισητά πάθη της ανθρώπινης ψυχής του, και τις μαινάδες του ατομικού συμφέροντος του.
    Έτσι όταν κάποιος ασκήσει την κριτική εμείς οι πιστοί πρέπει να βρούμε πούθε κρατά η σκούφια του να ελέγξουμε τα ατομικά και ιδιωτικά του συμφέροντα τις μαινάδες του, και εάν δεν έχει, αν δηλαδή είναι ρομπότ και όχι άνθρωπος, τότε, ίσως, αν την θυμόμαστε ακόμη, να απαντήσουμε με ένα "αει παενε απο δω ρε παλιορομπότ" στην κριτική του.

    Μπράβο Κρούσμα το βρήκες.

    Ασε θα κάνουμε αργότερα την κουβέντα γιατί δεν έχει μαζευτεί ό κόσμος, αλλά και ο κοσμάκης ακόμα.
    Ίσως τώρα που άνοιξαν και τα σχολία ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πέστα ρε φίλε Τάσο,αλλά πως να επαναστατήσουμε που μας έχουνε κάνει χίλια κομμάτια,δεν βλέπεις την λυσσαλέα επίθεση των δημοσιογραφίσκων εναντίον των φορτηγαντζήδων,τι αβάντα είναι αυτή που κάνουν στην κυβέρνηση... οι φορτηγαντζήδες είναι αδέλφια μας και πρέπει όλοι μας να τους υποστηρίξουμε , σήμερα είναι αυτοί αύριο θα είμαστε εμείς στο στόχαστρο, έτσι δουλεύει το σύστημα διαίρει και βασίλευε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. FILE MOU, EILHKRINA ARXINAO KAI PROBLHMATIZOMAI ! KAI DEN KANO KATHOLOU PLAKA ! KAI EGO NOMIZA OTI H ENNOIA "SYNEIDHTH ELEYTHERIA" EINAI DIKOS MOU TROPOS SKEPEIS KAI ANTILHPSHS GIA THN ZOH KAI TON ANTHROPO ! ARXINAO KAI FOBAMAI ME XARA TON EAYTO MOU ! EKTOS EAN LES PSEMATA OTI O MARX TO EIPE !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αν και καθυστερημένα - χθες είδα την ανάρτησή σου - θέλω να σου πω ότι το κείμενό σου με ικανοποίησε ιδιαίτερα, γιατί αυτή την περίοδο ετοιμάζω την διατριβή μου, την οποία αναπτύσσω ακριβώς, γύρω από το ζήτημα και τον τρόπο που το θέτεις. Καίρια και επικαιροποιημένη η διατύπωση που χρησιμοποιείς για τίτλο στην ανάρτησή σου, μετά και την έγκριση του αντιδραστικού ψηφίσματος από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (5-10-2010), για την καταπολέμηση δήθεν του «εξτρεμισμού», και θάλεγα για τον ανώνυμο της 28 Σεπτεμβρίου, ότι αν και δεν είμαι σε θέση να βεβαιώσω ότι αυτή η διατύπωση είναι ή όχι του Κ. Μαρξ, πιστεύω ότι είναι του crousma, το βέβαιο είναι ότι συμπυκνώνει η μάλλον υποστηρίζεται από όλη την μαρξιστική θεωρία. Σου γράφω το απόσπασμα από τον πρόλογο στην ‘‘Κριτική της Πολιτικής οικονομίας’’ του Καρλ Μαρξ, ως συμπλήρωμα και ενίσχυση, θάλεγα της κατεύθυνσης που φαίνεται να δείχνεις με το σχεδόν ρητορικό σου ερώτημα και σε χαιρετώ.

    ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ Από τον πρόλογο στην ‘‘Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας’’ (1859)
    «… Ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής εξουσιάζει εν γένει την εξέλιξη της κοινωνικής, πολιτικής και πνευματικής ζωής. Δεν καθορίζει η συνείδηση των ανθρώπων την ύπαρξή τους, αλλά αντίθετα η κοινωνική τους ύπαρξη καθορίζει τη συνείδησή τους. Σε ένα ορισμένο βαθμό της ανάπτυξής τους οι υλικές παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας έρχονται σε σύγκρουση με τις υπάρχουσες παραγωγικές σχέσεις η με τις σχέσεις ιδιοκτησίας στα πλαίσια των οποίων κινήθηκαν μέχρι τώρα και οι οποίες δεν αποτελούν παρά τη νομική τους έκφραση. Χθεσινές μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, οι συνθήκες αυτές, μετατρέπονται σε βαριά δεσμά. (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τότε αρχίζει μια περίοδος κοινωνικής επανάστασης. Η αλλαγή στο οικονομικό θεμέλιο συνοδεύεται από μια περισσότερο η λιγότερο ταχεία ανατροπή από το τεράστιο τούτο οικοδόμημα. Όταν ερευνούμε τις ανατροπές αυτές, πάντοτε πρέπει να διακρίνουμε δύο τάξεις πραγμάτων. Υπάρχει η υλική ανατροπή των συνθηκών οικονομικής παραγωγής. Αυτή διαπιστώνεται με το πνεύμα ακρίβειας των φυσικών επιστημών. Όμως υπάρχουν ακόμη οι νομικές, πολιτικές. θρησκευτικές, καλλιτεχνικές. φιλοσοφικές, κοντολογίς οι ιδεολογικές μορφές, μέσω των οποίων οι άνθρωποι συνειδητοποιούν τη σύγκρουση αυτή και την ωθούν ως τα άκρα. Ένα άτομο δεν κρίνεται με βάση την ιδέα που έχει το ίδιο για τον εαυτό του. Μια εποχή επανάστασης δεν κρίνεται με βάση τη συνείδηση που έχει η ίδια για τον εαυτό της. Μάλλον η ίδια αυτή συνείδηση εξηγείται από τις αντιξοότητες της υλικής ζωής, από την αντιπαράταξη των κοινωνικών δυνάμεων και των παραγωγικών σχέσεων. Ποτέ μια κοινωνία δεν εκπνέει πριν αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις τις οποίες μπορεί να χωρέσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ποτέ δεν εγκαθιδρύονται οι ανώτερες σχέσεις παραγωγής πριν εμφανιστούν οι υλικοί όροι της ύπαρξής τους μέσα στους ίδιους τους κόλπους της παλιάς κοινωνίας. Γιαυτό και η ανθρωπότητα δε βάζει ποτέ στόχους τους οποίους να μη μπορεί να πραγματώσει: αν ερευνήσουμε προσεκτικότερα, βλέπουμε πάντοτε ότι ο στόχος ξεπροβάλλει εκεί όπου οι υλικοί όροι της πραγμάτωσης του είναι ήδη σχηματισμένοι ή βρίσκονται σε διάπλαση. Εάν ο ασιατικός, αρχαίος, φεουδαλικός και σύγχρονος αστικός τρόπος παραγωγής αναχθούν στις γενικές τους γραμμές, εμφανίζονται σαν εποχές προοδευτικής οικονομικής διαμόρφωσης της κοινωνίας. Οι αστικές σχέσεις παραγωγής είναι η τελευταία ανταγωνιστική μορφή της κοινωνικής διαδικασίας της παραγωγής. Δε μιλούμε εδώ για ανταγωνισμό ατόμων, τον εννοούμε αντίθετα ως προϊόν των κοινωνικών όρων της ύπαρξης των ατόμων, όμως οι παραγωγικές δυνάμεις που αναπτύσσονται μέσα στους κόλπους της αστικής κοινωνίας δημιουργούν ταυτόχρονα τους υλικούς όρους άρσης του ανταγωνισμού αυτού. Με το κοινωνικό τούτο σύστημα κλείνει λοιπόν η προϊστορία της ανθρώπινης κοινωνίας»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο σ'αυτά τα λόγια, που έχουν χαρακτήρα νομοτέλειας:
    "Ο κομμουνισμός είναι ιστορική αναγκαιότητα και δεν μπορεί να υπάρξει, παρά μόνο ως κοινωνία αφθονίας και συνειδητής ελευθερίας."

    Γεια σου Κρούσμα, χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω!

    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. http://tasosnastos.blogspot.com/2010/10/blog-post_9216.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. "KOMMOYNIΣMOΣ- H ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ"
    Ταδε εφη υιος Ν.Μπελογιαννη

    ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΡΕΕ Η ΕΣΣΔ με ενα μισθο αγοραζες 1 κιλο κρεας,αν το ευρισκες και αυτο

    ΚΑΛΑ ΕΣΕΙΣ ΖΗΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΑΣ

    υπογραφη
    Πρωην κομμουνιστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σε γνώρισα από τιν Πορτιάτη. Τα σέβη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φίλε ανώνυμε γειά σου.
    Θα σε παρακαλέσω να μου λύσεις μια απορία σαν πρώην κομμουνιστής που είσαι.
    Τα εμπορεύματα, δεν χωράει αμφιβολία, πωλούνται στο κόστος παραγωγής τους. Μπορείς να μου πεις στον κόσμο που εσύ ζεις, από που προκύπτει το κέρδος; Θα με υποχρεώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Φίλε ΚΑΝΤΗΑRΕ γεια σου,
    χαίρομαι για την γνωριμία μας και για ένα λόγο πάρα πάνω που γίνεται μέσω του αγαπητού Αρειανού φίλου ΠΟΡΤΙΑΤΗ.
    Θα τα λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εσυ χωρις κερδος θα δουλευες????????
    θα εριχνες λεφτα σε μια επιχειρηση μη κερδοσκοπικη????????????
    Φυσικα και το κρατος θα παρει προστατευτικα μετρα.
    Μηπως ειναι καλλιτερος ο KEYNES απο τον MARX?????????
    Γιατι νομιζεις κατερευσε η ΕΣΣΔ??????????
    Γιατι δεν υπηρχε κινητρο.
    ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ

    ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
    οικονομολογος-λογιστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Φίλε Παναγιώτη γεια σου.
    Γιατί ταράχτηκες; Δεν είσαι ο μόνος. Οι πολιτικά καθυστερημένοι, δηλ., οι μη πολιτικά συνειδητοποιημένοι άνθρωποι στην Ελλάδα είναι πλειοψηφία. Κι αυτό δεν τόξερες; Παρ’ ότι, όπως λες είσαι οικονομολόγος – λογιστής, δυστυχώς για σένα, φαίνεται ότι δεν έχεις απάντηση στην ερώτησή μου. Και δεν είναι μόνο αυτό, βάζεις πέντε ερωτήσεις, αλήθεια πολύ πρωτότυπος τρόπος να απαντά κανείς σε ερωτήσεις (!!), και το μόνο που πετυχαίνεις είναι να τονίσεις την πλάνη σου, που προκύπτει από την άγνοια που φαίνεται ότι έχεις, των οικονομικών νόμων που ρυθμίζουν την εξέλιξη των κοινωνικοοικονομικών σχηματισμών που ιστορικά αντικαθιστά ο ένας τον άλλον. Την άγνοια, του ότι η επιστήμη της πολιτικής οικονομίας, επειδή πραγματεύεται τα ζωτικά συμφέροντα των ανθρώπων είναι επιστήμη ταξική, κομματική επιστήμη. Αυτή σου η άγνοια δεν σου επιτρέπει να καταλάβεις ότι σε μια ταξική κοινωνία όπως αυτή που ζεις, όλοι οι εργαζόμενοι, όταν έχουν δουλειά, δηλ. όταν δεν είναι άνεργοι (1.200.000 και βάλε σήμερα στην Ελλάδα), στην κυριολεξία δουλεύουν χωρίς κέρδος. Οι εργαζόμενοι από την δουλειά τους το μόνο που καταφέρνουν είναι να διασφαλίζουν την επιβίωσή τους. Δηλαδή μεροδούλι – μεροφάι που έλεγαν οι παλιοί. Αντίθετα εκείνοι που κερδίζουν είναι στην κυριολεξία εκείνοι που δεν δουλεύουν. Απλώς έχουν τα μέσα να εκμεταλλεύονται την υπεραξία, δηλ. το μέρος εκείνο της αξίας των εμπορευμάτων το οποίο δημιουργεί η απλήρωτη εργασία των μισθωτών εργατών. Και το οποίο οι αστοί οικονομολόγοι – λογιστές όπου γης, αυτή την κλοπή που γίνεται σε βάρος των εργαζομένων από την καπιταλιστική τεμπελαρία, την ονομάζουν κέρδος. Αυτό όμως είναι πιο παλιό κι από τα τούβλα. Σε σένα δεν έχει φτάσει ακόμα, φίλε Παναγιώτη, οικονομολόγε – λογιστή; Το ερώτημα όπως καταλαβαίνεις είναι ρητορικό. Στο λέω για να μη μου βάλεις άλλες πέντε ερωτήσεις. Πέντε και πέντε δέκα.. ανεβαίνω τα σκαλιά και λοιπά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή