Σχετικά με τις τελευταίες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

 

 

Οι τελευταίες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) την περασμένη Πέμπτη έχουν προκαλέσει ευφορία σε κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ και αστικά ΜΜΕ που πανηγυρίζουν, αλλά πάνω απ' όλα στους ιδιοκτήτες των τραπεζών και των άλλων επιχειρηματικών ομίλων...

...Από την πρώτη στιγμή σημειώσαμε στο «Ριζοσπάστη» ότι πρόκειται για παρεμβάσεις υπέρ του κεφαλαίου. Ας δούμε πώς τεκμηριώνεται αυτό λίγο σχηματικά:
Τα μέτρα στοχεύουν στην ενίσχυση της ρευστότητας, που είναι αναγκαία για την καπιταλιστική οικονομία, για τους επιχειρηματικούς ομίλους προκειμένου να μπορούν να συνεχίζουν τη λειτουργία τους. Αυτήν τη ρευστότητα εξασφαλίζουν οι τράπεζες...

...Η ΕΚΤ αποφάσισε λοιπόν να ρίξει χρήμα στην αγορά της Ευρωζώνης, στις τράπεζες δηλαδή, με αγορά από την ίδια ομολόγων, άρα διευκολύνει με ακόμη έναν τρόπο την υπόθεση δανεισμού των επιχειρηματικών ομίλων. Με τη διαφορά ότι αυτός ο τρόπος αντικαθιστά άμεσα «χαρτιά» (χαρτιά που θα πρέπει να εξοφληθούν στο μέλλον) με ευρώ. 

Κυκλοφορεί δηλαδή περισσότερο χρήμα στην αγορά, και αυτός είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης του λεγόμενου αποπληθωρισμού. Όμως αυτό το μέτρο επιδρά στην αξία του ευρώ σε σχέση με άλλα νομίσματα (π.χ., με το δολάριο), στο ρόλο του ως διεθνούς μέσου συναλλαγών. 

Εδώ ερχόμαστε σε ένα σημαντικό ζήτημα διαπάλης στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, αφού σε αυτό το ζήτημα δε στέκονται ενιαία όλα τα καπιταλιστικά κράτη, κάτι που εκφράστηκε και με τη διαφωνία της Γερμανίας. Ζήτημα όμως που δεν έχουμε το χώρο να αναλύσουμε σε αυτό το άρθρο.

Βεβαίως αυτές οι ενέργειες της ΕΚΤ δεν είναι μόνιμες και παντοτινές. Εφαρμόζονται για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί για τη στήριξη της ανάκαμψης των καπιταλιστικών οικονομιών στην Ευρωζώνη. Το ίδιο έγινε και στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια, θα αποφασίσουν τη μείωση αγοράς ομολόγων και την αύξηση των επιτοκίων. Σ' αυτόν το δρόμο βρίσκονται τώρα στις ΗΠΑ.

Ένα άλλο που σημειώσαμε από την αρχή στην 
εφημερίδα είναι ότι ο λαός δεν έχει κανένα όφελος. 

Είναι φανερό ότι ο καβγάς γίνεται για εξαγωγές κεφαλαίων κι εμπορευμάτων, για επενδυτικά πακέτα, για δανεισμό των επιχειρήσεων κλπ. Η λογική ότι ένας εργαζόμενος θα πρέπει να χαίρεται για την εφαρμογή τέτοιων μέτρων, που στηρίζουν την καπιταλιστική ανάκαμψη, στηρίζεται στο «λογικοφανές σχήμα» μιας εξίσωσης που λέει στήριξη της ρευστότητας = επενδύσεις = ανάπτυξη = νέες θέσεις εργασίας = καλύτερο βιωτικό επίπεδο. 

Όμως η αλήθεια είναι ότι τέτοια εξίσωση δεν υπάρχει. 

Πρώτο, γιατί είναι δεδομένο ότι όποια ενέργεια κι αν κάνει το κεφάλαιο για τη διαχείριση της κρίσης - επεκτατικού ή περιοριστικού χαρακτήρα - αυτή λειτουργεί αντιφατικά. Από τη μια λύνει ένα πρόβλημα, από την άλλη δημιουργεί ένα άλλο άμεσα ή προοπτικά. 

Δεύτερο, αυτά τα μέτρα συνοδεύονται από την επιμονή στη συνέχιση των αντεργατικών «μεταρρυθμίσεων» για την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. 

Τρίτο, η πείρα της ανάκαμψης στις ΗΠΑ δείχνει ότι οι μισθοί δε βελτιώθηκαν ουσιαστικά και ενιαία, ενώ η ανεργία μειώθηκε ελάχιστα συγκριτικά με τους ρυθμούς ανάπτυξης. Την ίδια ώρα, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν δυσκολίες στις οικονομίες και των ΗΠΑ και της Ευρωζώνης.

Τα «πανηγύρια» της κυβέρνησης, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι αποφάσεις της ΕΚΤ βρίσκονται στο σωστό δρόμο, δεν πρέπει να βρουν ευήκοα ώτα στο λαό. Ο λαός πρέπει να βαδίσει στη δική του κατεύθυνση, της οργάνωσης, της λαϊκής συμμαχίας, για την αντεπίθεση, για αποδέσμευση από την ΕΕ, για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική - λαϊκή εξουσία.

Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη "ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ"  του Ριζοσπάστη