Τρίτη 30 Απριλίου 2013

30 Απρίλη 1945, η Κόκκινη Σημαία της Νίκης υψώνεται στο Ράιχσταγκ.



Ήταν 30 Απριλίου του 1945 και ώρα 21.50 όταν ο επιλοχίας Μ. Α. Φ. Γιεγκόροφ και ο λοχίας Μ. Β. Καντάρια του σοβιετικού στρατού έστησαν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, τη Σημαία της Νίκης, πάνω από τον κεντρικό Τρούλο του Ράιχσταγκ. Αμέσως μετά, ο διοικητής της 3ης στρατιάς κρούσης στρατηγός Β. Ι. Κουζνετσόφ, που παρακολουθούσε προσωπικά την ιστορική μάχη κατάληψης του Ράιχσταγκ, πήρε στο τηλέφωνο το κέντρο διοίκησης και ανακοίνωσε στο στρατάρχη Ζούκοφ: «Στο Ράιχσταγκ κυματίζει η κόκκινη σημαία! Ζήτω, σύντροφε στρατάρχη!».

Παρόλο που δεν είχαν τελειώσει οι μάχες και τα ναζιστικά στρατεύματα συνέχιζαν 
να αμύνονται μέσα στο Βερολίνο, το γεγονός είχε ξεχωριστή σημασία.

Ήταν πια φανερό πως ο πόλεμος στην Ευρώπη από στιγμή σε στιγμή τελείωνε οριστικά. Αλλά η σημαία πάνω στο Ράιχσταγκ είχε διπλή σημασία. Δε φανέρωνε μόνο το τέλος του πολέμου. Ταυτόχρονα αποκάλυπτε στα ματιά ολόκληρης της ανθρωπότητας, στο παρόν, αλλά και στο μέλλον ως ιστορία, τον πραγματικό νικητή του πολέμου. 

Την επομένη ξημέρωνε Πρωτομαγιά. 
Η Παγκόσμια Ημέρα της Εργατικής Τάξης.


Εκείνη ακριβώς τη μέρα, η κόκκινη σημαία πάνω στο Ράιχσταγκ, έδειχνε στο παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας πως η νίκη κατά του φασισμού ήταν πρωτίστως νίκη ενός λαού και ενός κράτους. Του σοβιετικού λαού και του πρώτου εργατικού κράτους στην ιστορία, της Σοβιετικής Ένωσης. Ας δούμε όμως με περισσότερες λεπτομέρειες αυτό το ιστορικό γεγονός...*

Όπως και τότε,  σε λίγο ξημερώνει Πρωτομαγιά. Τιμώντας τους αγώνες της εργατικής τάξης,  όπως εκείνη ακριβώς τη μέρα,  σηκώνουμε ψηλά τις κόκκινες σημαίες. 

 ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 
ΤΗΣ 1η ΜΑΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΙΣ 10.30 π.μ.


*«Η μεγάλη επίθεση» 

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

ΠΑΜΕ: Oι εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγου δείχνουν το δρόμο των αγώνων απέναντι στη σύγχρονη σκλαβιά.

Τετάρτη 1η Μάη 2013.


 «Δεν ανοίγουμε σήμερα δε δουλεύουμε γιορτή έχουμε
ξόδι έχουμε κόκκινα πουκάμισα κόκκινα γαρίφαλα. 
Μην τους φοβάσαι στο φόβο σου ποντάρουν»
(Γιάννης Ρίτσος)

Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 1η Μάη στο Σύνταγμα στις 10.30 π.μ. απευθύνει το ΠΑΜΕ. Επισημαίνει ότι «είναι καθήκον σήμερα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να πάρουμε την ατομική και συλλογική ευθύνη. Η ανακούφιση και η λύτρωση από τη θηλιά στο λαιμό της εργατικής-λαϊκής οικογένειας δε θα έρθει αυτόματα, δε θα πραγματοποιηθεί μονομιάς. Δε θα γίνει χωρίς την παρέμβαση του λαού στις εξελίξεις, τη συμμετοχή των εργαζομένων στις συλλογικές διαδικασίες, την οργάνωση στα σωματεία, τη σύγκρουση στους τόπους δουλειάς. 

Στις σημερινές συνθήκες υπάρχουν αιτήματα αναχαίτισης της επίθεσης που απαντούν στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αιτήματα που πρέπει να γίνουν κτήμα των εργαζομένων, να μπουν στη ζωή των σωματείων, να παλεύονται χωρίς ηττοπάθεια στα εργοστάσια και στους τόπους δουλειάς».
  
Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ:

«ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 1η ΜΑΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΙΣ 10.30 π.μ.
 «...Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος!
Δεν υπάρχουν περιθώρια για μικρές ή μεγάλες νίκες αν δε στρέψουν οι εργαζόμενοι τα όπλα τους απέναντι σε αυτούς που σήμερα μας εξαθλιώνουν, κλέβουν τον πλούτο που παράγουμε, είναι οι κερδισμένοι της κρίσης και των μέτρων, μας απειλούν και μας εκβιάζουν με την πείνα για να σκύψουμε το κεφάλι, να ζούμε γονατιστοί.
Σήμερα χρειάζεται κίνημα που θα πετάξει από πάνω του τα παραπλανητικά συνθήματα για δήθεν καλύτερη διαπραγμάτευση με την ΕΕ, για πιο ανθρώπινη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος. Χρειάζεται κίνημα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής του ευρωμονόδρομου και των μνημονίων, καμιά αναγνώριση από το λαό του χρέους και των ελλειμμάτων, έξοδο από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ...»
«ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 1η ΜΑΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΙΣ 10.30 π.μ.

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

"Κριτήριο το ποιος κερδίζει" *



 Αυτοί που διέταξαν τους πυροβολισμούς κατά των Μπαγκλαντέζων εργατών στη Μανωλάδα κι εκείνοι που αξίωσαν να δουλεύουν οι εργάτες στο Rana Plaza του Μπαγκλαντές μέχρι να θαφτούν ζωντανοί κάτω από το κτίριο των κλωστοϋφαντουργείων που κατέρρευσε, είναι οι ίδιοι ακριβώς.
 
Το γεγονός ότι αλλάζουν τα ονόματα των επιχειρηματιών του κάθε παραδείγματος καμιά σημασία δεν έχει. Είναι μια τάξη κηφήνων που στηρίζει την ύπαρξή της στην εκμετάλλευση των εργατών.

Το κυνήγι του κέρδους τούς εξαγριώνει, τους κάνει ακόμα χειρότερους όσο δεν συναντούν δεν συναντούν απέναντί τους ένα ρωμαλέο ταξικό εργατικό κίνημα.

Η οργή των εργατών στο Μπαγκλαντές για τη σφαγή στα κλωστοϋφαντουργεία είναι εγκλωβισμένη όσο περιορίζεται στα όρια της εκτόνωσής της. Μετά την εκτόνωση, θα παραμείνει ο φόβος απέναντι στην εξουσία των καπιταλιστών, όπως ακριβώς συμβαίνει στη Μανωλάδα.

Ισχύει κι εκεί ό,τι κι εδώ: Πρέπει να αναγνωρίσεις τον πραγματικό αντίπαλο και να τον χτυπήσεις εκεί που πονάει. Κι αυτό είναι η αφαίρεση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Αυτό προϋποθέτει αμφισβήτηση στο δικαίωμα στην ιδιοκτησία και αναγνώριση στο δικαίωμα, αυτοί που παράγουν να είναι και κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν.

Όπως εκατομμύρια εργάτες μπορούν να δουλέψουν στα χωράφια με πλήρη δικαιώματα, για να εξασφαλίσουν τη διατροφή όλου του πληθυσμού, έτσι και εκατομμύρια εργάτες μπορούν να δουλεύουν στα εργοστάσια για την κοινωνική ευημερία. Και στη μια και την άλλη περίπτωση, εμπόδιο είναι η ιδιοκτησία στη γη και τα μέσα παραγωγής. Αυτό το εμπόδιο δεν αντιμετωπίζεται με νομικές ρυθμίσεις των σχέσεων εργασίας - κεφαλαίου (αυτές στην καλύτερη των περιπτώσεων διαιωνίζουν την εκμετάλλευση απαλύνοντας τον πόνο) μόνο ανατρέπεται.

Επειδή αυτό ακριβώς, την ανατροπή, επιτάσσει το μόνο πραγματικό ιστορικό δεδομένο ότι από καιρό ζούμε στην εποχή του περάσματος από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής στις σοσιαλιστικές, αυτό επιβάλλεται να είναι το κύριο που θα συζητιέται ανάμεσα στους εργάτες. Για να γίνει η επιστημονική πρόβλεψη της θεωρίας, επαναστατική πράξη. 

*Ριζοσπάστης "Δια του Τύπου" 

Μήνυμα της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική Πρωτομαγιά 2013

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

"Δεν έχουμε καιρό. Σωστά μιλήσαν οι μαντατοφόροι"


Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ, Α'
Παραμένομεν εις την αυτήν θέσιν αναμένοντες διαταγάς.

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΗΛΙΟΣ*

Ο ήλιος αυτός ήταν δικός μου και δικός σου: τον μοι/ραστήκαμε
ποιος υποφέρει πίσω από το χρυσαφί μεταξωτό ποιος/ πεθαίνει;
Μια γυναίκα φώναζε χτυπώντας το στεγνό στήθος της:/«Δειλοί
μου πήραν τα παιδιά μου και τα κομμάτιασαν, σεις τα/σκοτώσατε/
κοιτάζοντας με παράξενες εκφράσεις το βράδυ τις πυγο/λαμπίδες
αφηρημένοι μέσα σε μια τυφλή συλλογή».
Το αίμα στέγνωνε πάνω στο χέρι που το πρασίνιζε ένα/δέντρο/
ένας πολεμιστής κοιμότανε σφίγγοντας τη λόγχη που του/
φώτιζε το πλευρό.

Ήταν δικός μας ο ήλιος, δε βλέπαμε τίποτε πίσω από τα/
 χρυσά κεντίδια
  αργότερα ήρθαν οι μαντατοφόροι λαχανιασμένοι βρώμικοι/
  τραυλίζοντας συλλαβές ακατανόητες/
  είκοσι μερόνυχτα πάνω στη στέρφα γης και μόνο αγκάθια/
  είκοσι μερόνυχτα νιώθοντας ματωμένες τις κοιλιές των/
 αλόγων/
  κι ούτε στιγμή να σταματήσουν για να πιουν το νερό/
 της βροχής./  
 Είπες να ξεκουραστούν πρώτα κι έπειτα να μιλήσουν, σε/
 είχε θαμπώσει το φως./
  Ξεψύχησαν λέγοντας: «Δεν έχουμε καιρό» γγίζοντας/
 κάτι αχτίδες·/
  ξεχνούσες πως κανείς δεν ξεκουράζεται.

Ούρλιαζε μια γυναίκα: «Δειλοί» σαν το σκυλί τη νύχτα/
 θα ήταν ωραία κάποτε σαν εσένα/
   με στόμα υγρό, τις φλέβες ζωντανές κάτω απ’ το δέρμα/
  με την αγάπη.
 
Ο ήλιος αυτός ήταν δικός μας· τον κράτησες ολόκληρο/
 δε θέλησες να μ’ ακολουθήσεις/
  κι έμαθα τότε αυτά τα πράγματα πίσω από το χρυσάφι/
 και το μετάξι·/
  δεν έχουμε καιρό. Σωστά μιλήσαν οι μαντατοφόροι.


Τι μας λένε λοιπόν  οι σημερινοί μαντατοφόροι; 

Ότι «Τελικά η καθολική επίθεση του κεφαλαίου στους λαούς (παράγωγό της σε μας, η πολιτική της τρικομματικής συγχορδίας) φανερώνει, σε τελευταία ανάλυση, ότι έχει ξεκινήσει η τελική κεφαλαιοκρατική συσσώρευση  με ότι αυτό συνεπάγεται για την ανθρωπότητα.

Να γιατί σήμερα ο Σοσιαλισμός - Κομμουνισμός 
προβάλλει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ!!

 
*Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 
    

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

«Το κλίμα έχει αρχίσει να αλλάζει...»



 … Η εικόνα αλλάζει.

Αντ. Σαμαράς: Επιχείρηση εξαπάτησης του λαού 
και ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών *
 
«Κλίμα αναμονής και ψευδεπίγραφων ελπίδων επιχείρησε να καλλιεργήσει για μία ακόμη φορά ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, με στόχο την εξαπάτηση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να αποδεχτούν την αντιλαϊκή πολιτική και τα βάρβαρα μέτρα πτώχευσής τους, για να ενισχυθούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες.


Σε μία επικοινωνικού τύπου δήλωση, με τηλεοπτική κάλυψη, κατά τη σύσκεψη με τους αρμόδιους υπουργούς για θέματα απασχόλησης και επιχειρηματικότητας, έκανε λόγο για «καλά νέα για την Οικονομία» προσθέτοντας ότι «Το κλίμα έχει αρχίσει να αλλάζει. Η ψυχολογία έχει αρχίσει να αλλάζει (…) Η εικόνα αλλάζει. Η κοινωνία σύντομα θα νιώσει τη διαφορά. Και η ελπίδα, που ήδη κερδίζει έδαφος, θα κυριαρχήσει και πάλι».

 

Μάλιστα, την ώρα που η ανεργία καλπάζει και αυξάνεται σχεδόν σε 1,4 εκατομμύρια επισήμως και στην πραγματικότητα  ακόμα παραπάνω, ο Αντ. Σαμαράς επικαλέστηκε στοιχεία του υπουργείου Εργασίας που όπως είπε δείχνουν ότι «για πρώτη φορά τον Μάρτιο και τον Απρίλιο οι προσλήψεις είναι περισσότερες από τις απολύσεις».


Ισχυρίστηκε επίσης πως «αυτό το φαινόμενο δεν μπορεί να αποδοθεί σε “εποχικούς” παράγοντες» το χαρακτήρισε «μια πρώτη ένδειξη ότι η αύξηση της ανεργίας έχει αρχίσει να φρενάρει (…) μια ένδειξη ισχυρή που μένει να επιβεβαιωθεί τους επόμενους μήνες ότι πρόκειται για μια τάση: ότι η αύξηση της ανεργίας ουσιαστικά έχει φρενάρει και ότι αντιστρέφεται σε σταδιακή μείωση της ανεργίας».


Στη συνέχεια επικαλέστηκε έρευνα που πραγματοποίησε η εταιρία ICAP, και ανέφερε ότι «σε 1.085 εταιρίες με τζίρο άνω του 1 εκατομμυρίου η καθεμιά, μία στις δύο σχεδιάζουν ή σκέφτονται να κάνουν επενδύσεις μέσα στο 2013. Και πάνω από τα μισά απ’ αυτά τα επενδυτικά σχέδια αφορούν αύξηση θέσεων εργασίας. Κι η έρευνα αυτή προέρχεται από τα τέλη του Φλεβάρη».


Με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας υποσχέθηκε φτηνή έως και δωρεάν εργασία στις επιχειρήσεις, μέσω των γνωστών προγραμμάτων κατάρτισης και επιδοτούμενης προσωρινής-ελαστικής απασχόλησης ανέργων...»

Μονόδρομος για τους εργαζόμενους, τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα  με ενιαίο μέτωπο πάλης να υψώσουν εμπόδια.

 «ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 1η ΜΑΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΙΣ 10.30 π.μ.

Τρίτη 23 Απριλίου 2013

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΤΡΟΪΚΑ: Εξυφαίνουν νέα αντιασφαλιστικά σχέδια.


Νέα βόμβα στην Ασφάλιση*
Νέα αντιασφαλιστικά μέτρα είναι ήδη δρομολογημένα, που μαζί με την ήδη δραστική μείωση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων θα ξανακόψουν ακόμη πιο δραστικά τις συντάξεις και τις άλλες ασφαλιστικές παροχές σε Υγεία, Πρόνοια. 

Ηδη τα επικουρικά ταμεία είναι «στο κόκκινο». 

Οι απώλειες εσόδων μόνο φέτος για το ΙΚΑ θα ανέλθουν στα 6,5 δισ. ευρώ, ενώ οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το ΙΚΑ ανέρχονται ήδη στα 8 δισ. ευρώ. Αυτή η πραγματικότητα διαμορφώνεται και από τη δραστική μείωση των μισθών και από την αλματώδη ανεργία και το κλείσιμο επιχειρήσεων, αλλά και από την ανασφάλιστη εργασία και τις ευέλικτες μορφές δουλειάς. 
 
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να μειώσει δραστικά τις εργοδοτικές εισφορές, να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές στις πρώην ΔΕΚΟ και στις τράπεζες, να καταργήσει τους κοινωνικούς πόρους, όπως, π.χ., την εισφορά για τον ΟΓΑ από διάφορους οργανισμούς, το αγγελιόσημο κ.λπ. Ηδη, κυβέρνηση, τρόικα, μεγαλοεπιχειρηματίες έχουν έτοιμη τη νέα βόμβα ανατίναξης των όποιων ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της δημιουργίας συνθηκών επενδύσεων του κεφαλαίου και μεγάλης κερδοφορίας. 

Μονόδρομος για τους εργαζόμενους, τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα  με ενιαίο μέτωπο πάλης να υψώσουν εμπόδια.

 «ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 1η ΜΑΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΙΣ 10.30 π.μ.

*ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ -ΤΡΟΪΚΑ: Εξυφαίνουν νέα αντιασφαλιστικά σχέδια.

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ, ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ: 
«46 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ»


 

ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ  
ΕΞΟΥΣΙΑ, ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ


Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα*

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
φίλοι και φίλες, νέοι και νέες.


Το ΚΚΕ είναι παρόν! Όπως πριν 46 χρόνια όταν όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Παρόν όπως πάντα. Και σε φάσεις νίκης, ανάτασης του κινήματος, αλλά και σε δύσκολες καμπές, σε δύσκολες στιγμές για το λαό, για τους εργάτες, για τη νεολαία.


Δεν λείψαμε από κανένα προσκλητήριο! Πάντα στην πρώτη γραμμή, χωρίς να υπολογίζουμε κόπους και θυσίες. 


Αντλούμε δύναμη και πείρα, εδώ και δεκαετίες, χρόνο το χρόνο, μέρα τη μέρα, χτες και σήμερα, από τους εργατικούς, λαϊκούς αγώνες, από τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, από τους εργάτες της Χαλυβουργίας, από τους αγρότες των μπλόκων, από τους νέους και τις νέες που ψάχνουν απεγνωσμένα μια θέση για να βγάλουν το μεροκάματο. 


Είμαστε στην πρώτη γραμμή με προσφορά, με θυσίες, 
αλλά και με πρωτοπόρες ιδέες και καινοτόμες προτάσεις.


Είμαστε αίμα από το αίμα του βασανισμένου λαού μας. Με τη σημερινή εκδήλωση της ΚΟ Αττικής εδώ στο πάρκο Ελευθερίας, το πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ, τιμάμε τους αγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης, τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές που δολοφονήθηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εκτοπίστηκαν σε τόπους εξορίας, τιμάμε τους κομμουνιστές των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, των άλλων οργανώσεων του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος....


...Προχωράμε μπροστά. Με αποφασιστικότητα, ορμή, γνώση, πείρα, θέληση. 


Πολύτιμο στήριγμά μας η νέα βάρδια του Κόμματος, η επαναστατική οργάνωση νεολαίας, η ηρωική Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας.

Μαζί, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες με την τεράστια πείρα, την ανιδιοτέλεια, που με τη στάση τους διαπαιδαγωγούν τις νεότερες γενιές, αποτελούν παράδειγμα για όλους μας, αναγνωρίζεται η προσφορά τους ευρύτερα από τους απλούς ανθρώπους όλης της χώρας και διεθνώς.

Σύντροφοι και συντρόφισσες που έδωσαν και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους ιδιαίτερα τα τελευταία 20 χρόνια για να ανασυγκροτηθεί το ΚΚΕ, να προχωρήσει η λαϊκή πάλη, να ανακουφιστεί ο λαός.


Καταφέραμε με τη συμβολή τους να αντέξουμε στις θύελλες, να αναπτύξουμε τις επεξεργασίες μας, να μελετήσουμε πρωτοπόρα ζητήματα της στρατηγικής μας, να ανδρωθεί το Κόμμα. 


Συνεχίζουμε όλοι και όλες μαζί, δυναμικά, κάθε μέρα, κάθε ώρα, ο καθένας και η καθεμιά από το μετερίζι του.


Δίνουμε τη μάχη για τη λαϊκή συμμαχία, για να έρθει ο λαός στην εξουσία, για το σοσιαλισμό, με ισχυρό ΚΚΕ.


«Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 1η ΜΑΗ στο Σύνταγμα στις 10.30 π.μ.

 

 ΠΑΜΕ: Η απεργία της πρωτομαγιάς, μέρα αγωνιστικής 
διεκδίκησης και εκδήλωσης της αγανάκτησης και της οργής.

Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 1η Μάη στο Σύνταγμα στις 10.30 π.μ. απευθύνει το ΠΑΜΕ. Επισημαίνει ότι «είναι καθήκον σήμερα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να πάρουμε την ατομική και συλλογική ευθύνη. Η ανακούφιση και η λύτρωση από τη θηλιά στο λαιμό της εργατικής-λαϊκής οικογένειας δε θα έρθει αυτόματα, δε θα πραγματοποιηθεί μονομιάς. Δε θα γίνει χωρίς την παρέμβαση του λαού στις εξελίξεις, τη συμμετοχή των εργαζομένων στις συλλογικές διαδικασίες, την οργάνωση στα σωματεία, τη σύγκρουση στους τόπους δουλειάς. 

Στις σημερινές συνθήκες υπάρχουν αιτήματα αναχαίτισης της επίθεσης που απαντούν στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αιτήματα που πρέπει να γίνουν κτήμα των εργαζομένων, να μπουν στη ζωή των σωματείων, να παλεύονται χωρίς ηττοπάθεια στα εργοστάσια και στους τόπους δουλειάς».
  
Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ:

«ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 1η ΜΑΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΙΣ 10.30 π.μ.

 «...Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος!

Δεν υπάρχουν περιθώρια για μικρές ή μεγάλες νίκες αν δε στρέψουν οι εργαζόμενοι τα όπλα τους απέναντι σε αυτούς που σήμερα μας εξαθλιώνουν, κλέβουν τον πλούτο που παράγουμε, είναι οι κερδισμένοι της κρίσης και των μέτρων, μας απειλούν και μας εκβιάζουν με την πείνα για να σκύψουμε το κεφάλι, να ζούμε γονατιστοί.

Σήμερα χρειάζεται κίνημα που θα πετάξει από πάνω του τα παραπλανητικά συνθήματα για δήθεν καλύτερη διαπραγμάτευση με την ΕΕ, για πιο ανθρώπινη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος. Χρειάζεται κίνημα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής του ευρωμονόδρομου και των μνημονίων, καμιά αναγνώριση από το λαό του χρέους και των ελλειμμάτων, έξοδο από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ...»

Oι εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγου δείχνουν 
το δρόμο των αγώνων απέναντι στη σύγχρονη σκλαβιά.

Δεν ανοίγουμε σήμερα δε δουλεύουμε γιορτή έχουμε
ξόδι έχουμε κόκκινα πουκάμισα κόκκινα γαρίφαλα. 
Μην τους φοβάσαι στο φόβο σου ποντάρουν 

(Γιάννης Ρίτσος)

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

ΚΚΕ: Για το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Για το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967



Θυμόμαστε, διδασκόμαστε, αγωνιζόμαστε για τη λαϊκή συμμαχία, το λαό στην εξουσία, το σοσιαλισμό. Βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα από την τότε περίοδο για τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Η στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967, που είχε τη στήριξη των ΗΠΑ και της αστικής τάξης στην Ελλάδα, μπόρεσε να επιβληθεί, γιατί δε βρήκε απέναντί της ένα λαό οργανωμένο, αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, αξιοποιώντας και τις οξυμένες αντιθέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος. 

Αντίθετα, η πραγματική δύναμη του λαού ήταν υπονομευμένη από αυταπάτες, από την αναμονή των εκλογών που δήθεν θα έδιναν λύση σε χρονίζοντα λαϊκά προβλήματα, καθώς και από το κλίμα υποταγής και μοιρολατρίας.

Παρά το αρχικό «μούδιασμα» του λαού, το κίνημα ενάντια στη δικτατορία αναπτύχθηκε με την τεράστια συμβολή των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, με τη δράση των παράνομων Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τη διάδοση του παράνομου «Ριζοσπάστη», του «Οδηγητή» και άλλων αντιδικτατορικών εντύπων. Ελπίδα, ώθηση στην αντιδικτατορική πάλη έδωσε η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών στις φυλακές, στις εξορίες, και η άρνηση της υπογραφής δήλωσης μετανοίας. 

Η διεθνής αλληλεγγύη των σοσιαλιστικών χωρών, του παγκόσμιου 
εργατικού κινήματος αποτέλεσε σημαντική βοήθεια στο λαό.
Το βασικό επιχείρημα, που χρησιμοποίησε η χούντα για να αιτιολογήσει τη δικτατορία, ήταν ο «κομμουνιστικός κίνδυνος». Ο ισχυρισμός της επιβεβαίωσε ακόμα μια φορά ότι ο αντικομμουνισμός είναι πάντα ο προπομπός για την περιστολή και κατάργηση ακόμα και αστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, για την επιβολή γενικότερων αντιλαϊκών μέτρων, που θίγουν άμεσα και βίαια τα πιο ζωτικά συμφέροντα όλων των εργαζομένων και όχι μόνο των κομμουνιστών.

Η διεθνής ιστορική πείρα αποδεικνύει ότι οι στρατιωτικές δικτατορίες αποτελούν πάντα λύσεις για την πλουτοκρατία, όταν δεν μπορεί με κοινοβουλευτικά μέσα να προωθήσει τα αντιλαϊκά της σχέδια. Ο λαός δεν πρέπει να ξεχνά ότι η δικτατορία του κεφαλαίου, όποια μορφή κι αν πάρει, της στρατιωτικής δικτατορίας τότε και του κοινοβουλευτικού μανδύα σήμερα, το πολιτικό σύστημα είναι πάντα ταξικό, προσαρμοσμένο στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και της καταπίεσης των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Προϊόν της δικτατορίας των μονοπωλίων είναι η αντιλαϊκή επέλαση και η κρατική καταστολή που βιώνει σήμερα ο λαός από την πολιτική κυβέρνησης - Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σήμερα, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών η ΕΕ και οι κυβερνήσεις διαχείρισης του συστήματος σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και στην Ελλάδα προωθούν μέτρα έντασης της κρατικής καταστολής και περιορισμού δικαιωμάτων και κατακτήσεων των λαών.

Μέρος και εργαλείο του αστικού πολιτικού συστήματος είναι και οι νοσταλγοί της στρατιωτικής δικτατορίας, το εθνικοσοσιαλιστικό φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής που πρέπει να απομονωθεί από το λαό, ως η πιο άγρια φωνή του κεφαλαίου και του συστήματος. Ο λαός να απορρίψει την αντιδραστική θεωρία «των δύο άκρων», την οποία προωθεί η ΕΕ και η ΝΔ, επιδιώκοντας να ταυτίσουν το φασισμό με τον κομμουνισμό και να δικαιολογήσουν αντιλαϊκά μέτρα και νόμους. Σήμερα, χρειάζεται να δυναμώσει η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική συσπείρωση και η λαϊκή κοινωνική συμμαχία, να οργανωθεί παντού στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, στις γειτονιές.


Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες, τους νέους και τις γυναίκες από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, να αξιοποιήσουν την πολιτική και ταξική εμπειρία τους και να οργανώσουν τη δική τους αντεπίθεση. Για την αποτροπή της μεγαλύτερης χρεοκοπίας του λαού, για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση με αποδέσμευση από Ευρωπαϊκή Ενωση και ΝΑΤΟ, με ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
ΑΘΗΝΑ 19/4/2013
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Πολιτική εκδήλωση του ΚΚΕ τη Δευτέρα 22 Απρίλη,
με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ Δ. Κουτσούμπα (SPOT)

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ: Την ιστορία τη γράφουν οι λαοί! Σήμερα είναι η δική σου σειρά.

ΠΑΜΕ: Επιστολή προς τους μαθητές για την 21η Απρίλη

Επιστολή προς τους μαθητές με αφορμή την 21η Απρίλη 1967, ημέρα εγκαθίδρυσης της χούντας, απευθύνει η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ.

Η επιστολή έχει ως εξής:

«Το πρωί της 21ης Απρίλη του 1967, το ραδιόφωνο έπαιζε στρατιωτικά εμβατήρια και πληροφορούσε το λαό ότι "λόγω της εκρύθμου καταστάσεως από του μεσονυκτίου ο στρατός ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας". Τανκς είχαν βγει στους δρόμους της Αθήνας, απαγορεύτηκε να μαζεύονται πάνω από τρεις άνθρωποι σε δημόσιους χώρους!
Εκείνη τη μέρα έγιναν χιλιάδες συλλήψεις. Εκείνη τη μέρα σκοτώθηκε ο μαθητής Βασίλης Πεσλής (15 ετών) και η Μαρία Καλαβρού (24 ετών). Ο δολοφόνος αυτής της κοπέλας είπε τα εξής: "Βγάζω το πιστόλι και "μπαμ" πυροβολώ την παλιο... γιατί με μούντζωσε. Καλά της έκανα"...


 Τι ήταν η χούντα;

Το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Λυκείου δε λέει τίποτα για το ποιοι ήταν πίσω από τη χούντα. Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος π.χ. σε ομιλία τους προς τους εφοπλιστές (19 Μάρτη 1968) είπε: "Θα σας παράσχω το παν", τους είπε επίσης "Ελθέτε προς ημάς και πέστε μας τι θέλετε. Εκ προοιμίου σας βεβαιώ, ότι η κυβέρνησις θα σας το δώση".

Η χούντα λοιπόν δεν ήταν έργο μόνο ορισμένων "ακραίων". 

Αποδεικνύεται ότι ήταν ανάγκη του συστήματος για να προστατέψει τα συμφέροντα αυτών που είχαν τον πλούτο.

Σήμερα το ίδιο λέει και η Χρυσή Αυγή που καλεί το κράτος να στηρίξει παραπάνω τους καημένους τους εφοπλιστές με χρήμα και παραπάνω φοροαπαλλαγές. Η Χρυσή Αυγή αθωώνει τη στρατιωτική δικτατορία, που με τη βία και τα βασανιστήρια κατά του αγωνιζόμενου λαού και της νεολαίας υπηρέτησε τα μονοπώλια και το ΝΑΤΟ.

 

Η δικτατορία ήταν ένα καθεστώς τρόμου - με εξορίες, βασανιστήρια, φυλακές, εκτελέσεις - που υπεράσπιζε την εξουσία των εκμεταλλευτών. Τα μονοπώλια βγήκαν ενισχυμένα από τη χουντική διακυβέρνηση. Τα κέρδη τους εκτινάχθηκαν, ενώ εντάθηκε η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, το εργατικό κίνημα βίωσε το βούρδουλα της καταστολής.

Κάποιοι λένε ότι "τουλάχιστον τότε δεν υπήρχε διαφθορά. Δεν τα έτρωγε κανείς". 

Λένε ψέματα! Να μερικά από αυτά που έκαναν:

    Ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε, των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε κατά 75%.
    Απαγόρεψαν τη διάθεση ντόπιων κρεάτων για να πουληθούν τα προβληματικά κρέατα Αργεντινής που "μαύριζαν" και "δεν τα 'θελε ο κόσμος".
    Χάρισαν κυριολεκτικά δισεκατομμύρια ευρώ σε επιχειρήσεις. Χρήματα του ελληνικού λαού.
    Μάζεψαν περίπου 450 εκατ. δραχμές για να φτιάξουν ένα ναό. Μετά τη χούντα στο ταμείο βρέθηκαν μόλις 47 εκατομμύρια. Πάνω από 400 εκατομμύρια είχαν κάνει "φτερά"*



Η δικτατορία κράτησε επτά χρόνια. 

Τα πρώτα χρόνια μετά την επιβολή της δικτατορίας, κυριαρχούσε ακόμα ο φόβος και η ηττοπάθεια. Πολλοί ήταν αυτοί που λέγανε "η δικτατορία δεν πέφτει, είναι ανίκητη". 

Όμως ο λαός δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. 

Οι εργάτες, οι αγρότες, η νεολαία βγήκαν στους δρόμους. Έγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Ο φασίστας Ντερτιλής που θεωρούν "ήρωα" οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής σκότωνε τις μέρες του Πολυτεχνείου τους νέους που έτρεχαν να ξεφύγουν από τους αστυνομικούς. Να τι λέει ο οδηγός του για εκείνες τις μέρες:
"Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"...

 
Δεν τα λένε όλα αυτά τα σχολικά βιβλία. 

Το σύστημα δε θέλει να σκέφτεσαι τι είναι πίσω από τις ωραίες λέξεις "δημοκρατία" και "ελευθερία". Δεν θέλει να ρωτάς: δημοκρατία για ποιον; Για ποια δημοκρατία μιλάνε τάχα σήμερα υποκριτικά όλα τα άλλα κόμματα; Όποιος απεργεί απολύεται, όποτε ξεσηκώνεται ο λαός, του επιτίθενται. Μαθητές λιποθυμάνε στα σχολεία από την πείνα, και οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους για δημοκρατία!

Σου λένε επίσης: "τι τους θες τους αγώνες, δεν έφεραν αποτέλεσμα, η γενιά που αγωνίστηκε ενάντια στη χούντα κατέστρεψε τη χώρα".
Δεν πήγαν όλοι με την αστική εξουσία για να βολευτούν. Αρκετοί το έκαναν. Οι πραγματικοί αγωνιστές συνέχισαν και συνεχίζουν γιατί στην εξουσία βρίσκονται ακόμα οι εκμεταλλευτές.

Ο λαός ακόμα κι αν είναι "μικρός", όταν είναι οργανωμένος και ενωμένος, όταν ξέρει για τι παλεύει και "πολεμά" είναι ανίκητος!

Την ιστορία τη γράφουν οι λαοί! Σήμερα είναι η δική σου σειρά

Η πάλη για τις ανάγκες σου θα είναι σκληρή αλλά είναι δίκαιη. Ετσι ήταν πάντα!
Οργάνωσε τον αγώνα σου για τα δικαιώματά σου.
Διάβασε και μάθε την αληθινή ιστορία του λαού και του τόπου σου.
Απαίτησε να τη συζητήσεις μέσα στην τάξη, να τη λένε τα σχολικά βιβλία, να στην πουν οι καθηγητές σου!

"Οποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας
κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για την υπόθεσή του
πρέπει προετοιμασμένος να 'ναι: γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί
θα μοιραστεί την ήττα.
Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα
αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει:
γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού
όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί"

Μπ. Μπρεχτ».

Από το 902.gr 
*«Το Τάμα του Έθνους»

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

21 Απριλίου 1967, γιατί έγινε η χούντα;

Τα αίτια της επιβολής της χούντας στις 21 Απρίλη 1967.
Τι αναφέρει η αστική ιστοριογραφία, το αστικό σχολείο.


Υπάρχουν πολλές εκδοχές για το ποια ήταν τα αίτια της στρατιωτικής δικτατορίας που έζησε ο ελληνικός λαός για 7 χρόνια.
Οι ίδιοι οι δικτάτορες δικαιολόγησαν την επιβολή της χούντας δήθεν για να αποφευχθεί ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» που απειλούσε την Ελλάδα. Τριάμισι χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο Γ. Παπαδόπουλος ομολόγησε, σε συνέντευξή του στον Βρετανό δημοσιογράφο Χιου Γκρην ότι «η Δημοκρατία στην Ελλάδα δε διέτρεχε κανέναν άμεσο κίνδυνο από τις δραστηριότητες των κομμουνιστών».

Αλλα πολιτικά κόμματα υποστηρίζουν ότι η χούντα επιβλήθηκε διότι αυτό ήθελαν οι Αμερικανοί. Υποστηρίζουν ουσιαστικά τη θέση που διατύπωσε ο Α. Παπανδρέου: «...το στρατιωτικό καθεστώς κατέλαβε την εξουσία στην Ελλάδα για να παραδώσει τη χώρα στα οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα του βιομηχανικού - στρατιωτικού συγκροτήματος της Αμερικής (...) Αυτός ο τύπος κυριαρχίας μπορεί να ονομασθεί "νεοαποικιακός" μάλλον».
Ιδιαίτερη σημασία έχει πώς παρουσιάζεται στους νέους, ειδικά στους μαθητές, εκείνη η περίοδος και τα γεγονότα της. 

Στο σχολικό βιβλίο Ιστορίας της Γ' Γυμνασίου αναφέρει: «Μπροστά στο ενδεχόμενο να προκύψουν λύσεις ανεπιθύμητες στο μετεμφυλιακό κατεστημένο, ομάδα στρατηγών σχεδίαζε να ζητήσει τη συνεργασία του βασιλιά, προκειμένου να εγκαθιδρύσει δικτατορία. Ωστόσο, τα σχέδια των στρατηγών πρόφτασε να τα κάνει πράξη μια άλλη συνωμοτική ομάδα μεσαίων και ανώτερων αξιωματικών ...», ενώ στο βιβλίο της Γ' Λυκείου Γενικής Παιδείας απλά περιγράφει ότι την πολιτική κρίση από τα Ιουλιανά διαδέχτηκε η στρατιωτική δικτατορία.


 

Είναι φανερό ότι ο καπιταλισμός, το αστικό σχολείο που αναπαράγει την κυρίαρχη ιδεολογία, θέλει να γνωρίσουν τα νεαρά παιδιά ακρωτηριασμένα τα ιστορικά γεγονότα, αποστειρωμένα από οποιαδήποτε αναφορά σε κοινωνικές τάξεις με διαφορετικά συμφέροντα, από οποιαδήποτε αναφορά στην πάλη του λαού, στα διδάγματα από αυτή για το σήμερα.
Κόντρα σε αυτό το νεοσκοταδισμό, από τη μία, και στην πρόθεση των Χρυσαυγιτών - σημερινών οπαδών της χούντας - να αλλάξουν την Ιστορία, έχει σημασία κάθε νέος και νέα να γνωρίζει τα πραγματικά αίτια της επιβολής της χούντας.

Γιατί έγινε η χούντα;
«Οι βαθύτερες αιτίες που οδήγησαν στη στρατιωτική δικτατορία της 21.4.1967 πρέπει να αναζητηθούν πρωταρχικά στις οξυμένες ενδοαστικές αντιθέσεις σε ολόκληρο το πλέγμα του αστικού κράτους, όπως διαμορφώθηκε μετά από τη Συμφωνία της Βάρκιζας και κυρίως από το 1946. Αυτές οι αντιθέσεις, που ήταν αντανάκλαση και διεθνών ανταγωνισμών στις προηγούμενες δεκαετίες, διατηρούνταν και οξύνονταν στη δεκαετία του 1960. 

Η άρχουσα τάξη, προκειμένου να αντιμετωπίσει το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και στη συνέχεια το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, είχε κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις της και όλες τις μορφές οργάνωσής της (πρωταρχικά το στρατό, θεσμικό πλαίσιο, κρατικές και "παρακρατικές" οργανώσεις κ.ά. ). Η βασιλεία είχε παίξει ρόλο στον πόλεμο κατά του ΔΣΕ ως "σύμβολο της πάλης κατά του κομμουνισμού", ενώ συνέχιζε να κατέχει μερίδιο στους μηχανισμούς της αστικής εξουσίας και μετά από τον εμφύλιο πόλεμο (...) Ομως, 15-20 χρόνια μετά από τον αγώνα του ΔΣΕ, οξύνονταν οι αντιθέσεις που προκαλούσε η άμεση ανάμειξη και ο έλεγχος που ασκούσε το Παλάτι στα κέντρα της αστικής εξουσίας (στρατός, κυβέρνηση κ.ά.). 

Ρεαλιστές αστοί πολιτικοί (Καραμανλής, Γ. Παπανδρέου κ.ά.) επιχείρησαν εκσυγχρονισμούς που τους έφεραν σε σύγκρουση με το Παλάτι. Αυτές οι αντιθέσεις όξυναν την αγανάκτηση του λαού ενάντια στο Παλάτι. (...) Και μετά από τα ''Ιουλιανά'' συνεχίστηκε η κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος, εξαιτίας της οξύτατης σύγκρουσης των κυβερνήσεων με το Παλάτι για τον έλεγχο στο στρατό και γενικότερα για τις αρμοδιότητες του βασιλιά (...) Κάτω από την επίδραση τουλάχιστον των παραπάνω παραγόντων, το τμήμα της άρχουσας τάξης που είχε δύναμη στον πιο ισχυρό μηχανισμό, το στρατό, έδωσε δικτατορική αστική λύση»


Το ενδεχόμενο «λύσεων ανεπιθύμητων προς το μετεμφυλιακό κατεστημένο» που αναφέρουν τα σχολικά βιβλία, αφορούσε στην πραγματικότητα τον εσωτερικό ανταγωνισμό της αστικής τάξης και δευτερευόντως το φόβο των λαϊκών αντιδράσεων.
Το «μετεμφυλιακό κατεστημένο», που αποφεύγεται να οριστεί, ήταν η τάξη των καπιταλιστών, το κράτος τους. Ο τσακωμός ήταν για το ποιο τμήμα τους θα έχει το πάνω χέρι στον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Τα συμφέροντα των διαφορετικών μερίδων των καπιταλιστών εκφράζονταν από τα αστικά κόμματα της εποχής (ΕΡΕ, Ενωση Κέντρου κ.ά.) από το βασιλιά και το παλάτι. Είχαν σύνδεση με ξένα κράτη, τα οποία με τη σειρά τους προσπαθούσαν να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα, οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά (π.χ. ΗΠΑ). Αυτή η διαμάχη στο εσωτερικό της αστικής τάξης προκάλεσε την κρίση του πολιτικού συστήματος και την αλλαγή κυβερνήσεων τα χρόνια πριν την χούντα. Τελικά, επιβλήθηκε λύση που δεν έφεραν οι εκλογές, η λύση της στρατιωτικής δικτατορίας που ήταν επιλογή τμήματος της ελληνικής αστικής τάξης.

Χούντα: Λύση για τον καπιταλισμό.** 
Την περίοδο της χούντας εντάθηκε η κρατική καταστολή του λαϊκού κινήματος, η καταστολή και το κυνήγι του ΚΚΕ. Είτε «δικτατορικός» καπιταλισμός είτε «δημοκρατικός» καπιταλισμός διέφερε στο εξής: άλλαξε η μορφή διακυβέρνησης της εξουσίας των καπιταλιστών.

Η βάση της, η οικονομική κυριαρχία του κεφαλαίου, η μετοχική καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η εκμετάλλευση μισθωτής εργασίας, η υπεραξία και τα κέρδη που συσσωρεύουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι παρέμεινε άθικτη.
Ο κρατικός μηχανισμός (διοικητικός, νομοθετικός, σχολεία, στρατός και Σώματα Ασφαλείας κ.ά.) συνέχιζε να λειτουργεί και να εξυπηρετεί την αστική τάξη στο σύνολό της, ανεξάρτητα εάν κάποια τμήματα της αστικής τάξης ευνοήθηκαν περισσότερο (π.χ. καπιταλιστές στον Τουρισμό επί χούντας).

Τελικά, η στρατιωτική δικτατορία των χρόνων 1967 - 1974, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των πρωταγωνιστών της, οδήγησε στην επιτάχυνση του εκσυγχρονισμού του αστικού πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Η προσαρμογή του στα νέα δεδομένα αποτέλεσε βασική προϋπόθεση για τη θωράκιση και τη μακροημέρευση του καπιταλισμού.

* Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ Β' Τόμος, 1949 - 68, σελ. 503 - 5.

Αυτό το σύστημα δε γιατρεύεται.


Την εργατική τάξη πυροβόλησαν*
Σα να μη πέρασε μια μέρα από τότε που ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορούσε με πρωτοσέλιδο τίτλο «Βουτηγμένα στο αίμα τα κέρδη του κεφαλαίου».

Σα να μη πέρασε μια μέρα από τότε που ο «Ριζοσπάστης» έγραφε: «με τον ένα ή άλλο τρόπο, αυτό κάνουν όλες οι μεγάλες εταιρείες και οι πολυεθνικές. Η τεράστια δύναμη και ισχύ τους είναι χτισμένα πάνω στη σκληρή και απάνθρωπη εκμετάλλευση χιλιάδων και εκατομμυρίων εργατών, στην πείνα και την εξαθλίωση πολλών άλλων. Τα αμύθητα κέρδη τους είναι, έτσι κι αλλιώς, βουτηγμένα στο αίμα».

Ξεσηκώθηκαν τότε οι πένες και τα μικρόφωνα για το αίμα που στάζουν οι σελίδες του «Ριζοσπάστη» όπως έλεγαν στη ΝΕΤ. Ηταν η χρυσή εποχή του Σημίτη. Ακολούθησαν κι άλλοι τέτοιοι τίτλοι, καθώς ξανά και ξανά αυτό που συμβαίνει στους χώρους δουλειάς είναι αυτό που σημείωσε και χτες στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρ. Κατσώτης: «Το μίσος για τους εργάτες και τους αγώνες τους οδηγεί στα εγκλήματα όπως αυτό της Μανωλάδας».

Βγαίνουν τώρα οι απολογητές του καπιταλισμού κι από κοντά όσοι κάνουν τα πάντα για να αποτρέψουν την ταξική οργάνωση των εργατών, αυτοί που θέλουν τον εργάτη εκλογικό πελάτη κάθε τέσσερα χρόνια και κλαίνε, δήθεν, για την απανθρωπιά (Κεδίκογλου), το ρατσισμό (ΣΥΡΙΖΑ), λυπούνται όλοι μαζί γιατί «κάποιοι κακοί εργοδότες μας γυρίζουν σε άλλες εποχές άλλες χώρες» (Τσίπρας).

Δεν είναι «κάποιοι κακοί εργοδότες» κύριε Τσίπρα. Δεν είναι ρατσιστικό το κίνητρο, κύριοι που σπεύδετε να δείξετε την αιτία σε κάποια παραβίαση του χάρτη ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Σ' αυτή τη χώρα ξανά και ξανά έχουν δολοφονηθεί εργάτες όταν σήκωσαν κεφάλι.

Τρέχετε, όμως, και δεν φτάνετε γιατί σας ενδιαφέρει ο παροπλισμός της εργατικής τάξης. Τρέχετε και δεν φτάνετε γιατί από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ διακήρυξε ότι «το συγκεκριμένο γεγονός (...) επιβεβαιώνει ότι η βαρβαρότητα είναι συνώνυμο του σημερινού συστήματος, του καπιταλισμού. Ελληνες και ξένοι εργάτες, ενωμένοι σαν μια γροθιά, πρέπει να αντιπαλέψουν αυτή τη βαρβαρότητα και το σύστημα που τη γεννά».

Επειδή το ΠΑΜΕ εξαρχής έδειξε τον ένοχο και τη λύση: «για τον κάθε εκμεταλλευτή, θεός είναι το κέρδος. Επειδή είναι αδίστακτοι και γιατί οι μετανάστες εργάτες αποτελούν κομμάτι της εργατικής τάξης της χώρας μας, το πιο εκμεταλλευόμενο. Η δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί με μαύρη ανασφάλιστη εργασία δεν αφορά πλέον μόνο τους μετανάστες αλλά γενικεύεται. 

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να καταδικάσουν την εγκληματική δράση των μεγαλοτσιφλικάδων της Μανωλάδας. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη από τα σωματεία και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Να πυκνώσουν οι αγώνες και η αφοβία μπροστά στην εργοδοτική - εγκληματική αυθαιρεσία. Κανένας μόνος του!».

*Ριζοσπάστης, "Δια του Τύπου".