...Γιατί ότι και να γίνει ο "απλός λαός" στο τέλος θα νικήσει.

 

...Γιατί σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές, το προλεταριάτο της Ευρώπης και της Αμερικής επιθεωρεί τις δυνάμεις του, κάτω από μια σημαία και για έναν άμεσο στόχο: το νομοθετικό καθορισμό της κανονικής οκτάωρης εργάσιμης ημέρας, που διακηρύχτηκε ακόμα από το 1866 από το Συνέδριο της Διεθνούς στη Γενεύη και ξανά ύστερα από το Εργατικό Συνέδριο του Παρισιού το 1889.

Και το θέαμα της σημερινής μέρας θα δείξει στους καπιταλιστές και τους γαιοκτήμονες όλων των χωρών ότι οι προλετάριοι όλων των χωρών είναι σήμερα πραγματικά ενωμένοι.
Ας ήταν ο Μαρξ πλάι μου, να το' βλεπε αυτό με τα ίδια του τα μάτια.

Λονδίνο 1 Μάη 1890
Φρίντριχ Ένγκελς*

 Εργατική πρωτομαγιά  2014

Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι σήμερα είναι ανάγκη και 

μπορούν να φανούν αντάξιοι των παραδόσεων της τάξης τους.  

Οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν είναι μόνοι τους. Εξοπλισμένοι με μια παντοδύναμη και επαναστατική θεωρία, πρέπει να γνωρίζουν ότι " Όσο πιο μεγάλη είναι η ορμή, όσο πιο μεγάλο είναι το πλάτος των ιστορικών γεγονότων - και τέτοια είναι η εποχή που ζούμε - τόσο πιο μεγάλος είναι ο αριθμός των ανθρώπων που παίρνει μέρος στα γεγονότα αυτά.."** 

Που σημαίνει ότι πλήθος ανθρώπων από όλη την κοινωνική διαστρωμάτωση θα συμπαραταχθούν με το μέρος των εργαζομένων, γιατί με αυτούς είναι η ζωή, με αυτούς η δύναμη του αριθμού, η δύναμη των ανεξάντλητων πηγών για καθετί το γεμάτο αυταπάρνηση, για καθετί το ιδανικό, το τίμιο, για όλο το τεράστιο απόθεμα της δραστηριότητας και του ταλέντου των εργατών του λεγόμενου "απλού λαού". 

Γιατί ότι και να γίνει ο "απλός λαός" στο τέλος θα νικήσει.

*Μαρξ - Ένγκελς, "Μανιφέστο του ΚΚ  σελ. 20-21 Εκδ. Σ.Ε. - Αθήνα 2004
**Β. Ι. Λένιν "Για την πολιτιστική επανάσταση" σελ. 65, εκδ. Σ.Ε. Αθήνα 1985