Για το λαό προβλέπεται: Μοίρασμα μιας κακοπληρωμένης θέσης στα δύο και τα τρία, υποβαθμισμένες ανάγκες και «τσακισμένα» δικαιώματα, ανακύκλωση της φτώχειας...

Η ανάπτυξη και το ΕΣΠΑ

 

Ο Αντ. Σαμαράς ετοιμάζεται να ανακοινώσει το «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης, όπου περιγράφονται οι τομείς της οικονομίας που τα επόμενα χρόνια το κράτος, με συστηματικές παρεμβάσεις υπέρ των μονοπωλίων, θα επιδιώξει να προσελκύσει επενδύσεις. 

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τον Τύπο, το υπουργείο Ανάπτυξης κατέθεσε στην Κομισιόν την πρόταση της κυβέρνησης για την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ.

Οι δυο εξελίξεις συνδέονται άμεσα μεταξύ τους. 

Το «αναπτυξιακό σχέδιο» αποτελεί τον «οδικό χάρτη» για τους τομείς όπου το κεφάλαιο «μυρίζεται» υψηλή κερδοφορία και μεγάλες αποδόσεις τα επόμενα χρόνια. Καθόλου τυχαία, ένας από τους βασικούς συντελεστές του προγράμματος είναι το ΙΟΒΕ, το Ινστιτούτο Ερευνών του ΣΕΒ, επικεφαλής του οποίου υπήρξε στο παρελθόν ο σημερινός υπουργός Οικονομικών.

Το ΕΣΠΑ, από την άλλη, αποτελεί ένα από τα βασικά χρηματοδοτικά εργαλεία, που θα αξιοποιήσει το κράτος προκειμένου να τονώσει τις ιδιωτικές επενδύσεις. Τα χρήματα αυτά δε θα δοθούν μόνο ως άμεση χρηματοδότηση στις επιχειρήσεις. Θα αξιοποιηθούν, επίσης, για την παραπέρα ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, για την εξασφάλιση ακόμα φθηνότερης εργατικής δύναμης.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Ίνας από τους στόχους, που διαφημίζει η κυβέρνηση, είναι να αυξήσει στο 70% (από 55%) το ποσοστό απασχόλησης στις ηλικίες από 20 έως 64 χρόνων, με την αξιοποίηση και του ΕΣΠΑ. Ο στόχος αυτός είναι ενταγμένος στη στρατηγική «Ευρώπη 2020» και αφορά στο σύνολο των κρατών - μελών της ΕΕ.

Ο στόχος αυτός δεν αφορά στη δημιουργία θέσεων σταθερής εργασίας, με καλή αμοιβή, με συνταξιοδοτικά και άλλα δικαιώματα. Αντίθετα, προϋπόθεση για να επιτευχθεί είναι να γίνει ακόμα πιο ευέλικτη η αγορά εργασίας για τους νέους εργαζόμενους και να αυξηθεί ο εργάσιμος βίος για τους μεγαλύτερους.

Άλλωστε, αυτό έκαναν μέχρι τώρα όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Στο όνομα της αύξησης του ποσοστού απασχόλησης, έγιναν σαρωτικές αλλαγές στο Ασφαλιστικό: Εκατοντάδες χιλιάδες πετάχθηκαν από τα Βαριά και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, υπονομεύτηκε το δικαίωμα των γυναικών να βγαίνουν νωρίτερα στη σύνταξη, θεσπίστηκε «πέναλτι» (μείωση της σύνταξης) για όσους επέλεγαν να συνταξιοδοτηθούν νωρίτερα από τα γενικά όρια κ. ά.

Από την άλλη, γενικεύτηκαν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, μεγάλωσε η «ευελιξία», τα προγράμματα των «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης» προσαρμόστηκαν καλύτερα στις ανάγκες των επιχειρήσεων, συστηματοποιήθηκε η μαθητεία, το κεφάλαιο απέκτησε πιο άμεση πρόσβαση στην εκπαίδευση.

Όλα αυτά έκαναν φτηνότερη την εργατική δύναμη, καθιέρωσαν τη μισοδουλειά - μισοζωή για τους εργαζόμενους, συνέβαλαν, ώστε να μειωθεί η απαιτητικότητά τους, μπροστά στην ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία να βρουν σταθερή δουλειά. 

Η χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, και πριν και τώρα, είναι καθοριστική 
για να προχωρήσουν ένα βήμα πιο πέρα τέτοιες και άλλες ανατροπές.

Αυτό εννοεί η κυβέρνηση, όταν υπόσχεται να δημιουργήσει 1 εκατομμύριο θέσεις εργασίας έως το 2020 και να μειώσει κατά 450.000 τα άτομα που είναι σε κατάσταση φτώχειας, όπως εξαγγέλλει το υπουργείο που διαχειρίζεται το ΕΣΠΑ. Αυτή είναι η ανάπτυξη στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου και της ΕΕ, στις οποίες τροχοδρομεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, ανταγωνιζόμενος μάλιστα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής.

Για το λαό προβλέπεται: Μοίρασμα μιας κακοπληρωμένης θέσης στα δύο και τα τρία, υποβαθμισμένες ανάγκες και «τσακισμένα» δικαιώματα, ανακύκλωση της φτώχειας κ.ά.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψη μας»  του Ριζοσπάστη.