Η «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ» είναι στόχος που εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Μιλάνε την ίδια γλώσσα*

«Εναλλακτική πολιτική με κέντρο βάρους την ανάπτυξη», «ανάληψη συντονισμένων δράσεων, εθνικών πρωτοβουλιών και ενίσχυσης των ενεργών πολιτικών απασχόλησης», «ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας», «διαμόρφωση ενός υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος»: Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος μιας από τις καθημερινές πλέον κυβερνητικές διακηρύξεις για την επικείμενη «ανάπτυξη», θα μπορούσαν να έχουν αντληθεί από μια ομιλία κάποιου υπουργού για τις «επενδύσεις» και την «ανάκαμψη» της οικονομίας. Όμως, αποτελούν τους βασικούς άξονες των προτάσεων για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων που κατέθεσε η Γραμματεία Νέων της ΓΣΕΕ στη Βουλή και στην Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

 

Βέβαια, δεν είναι μόνο στις συγκεκριμένες προτάσεις 
που κυβέρνηση, ΕΕ και ΓΣΕΕ μιλάνε την ίδια γλώσσα. 

Αξίζει να σημειώσουμε πως στη βάση της ανησυχίας της ΓΣΕΕ βρίσκεται η εκτίμηση πως η ανεργία των νέων «προκαλεί μεγάλες οικονομικές απώλειες», οι οποίες, «σύμφωνα με τις πλέον συντηρητικές προβλέψεις, προσεγγίζουν το 2% του ΑΕΠ». Η σύμπτωση των απόψεων προδίδει την κοινή αφετηρία και οπτική: Οι άνεργοι αντιμετωπίζονται ως «διαφυγόντα κέρδη» για το κεφάλαιο, το μόνο «δικαίωμα» των εργαζομένων είναι να αποφέρουν κέρδος στον εκμεταλλευτή τους.

Δίπλα στην ανάγκη να οργανωθούν στα σωματεία, στις Λαϊκές Επιτροπές, στις Επιτροπές Ανέργων και να διεκδικήσουν μέτρα προστασίας για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, οι νέοι άνεργοι πρέπει να προβληματιστούν:

Όσο η εργατική τους δύναμη θα αποτελεί εμπόρευμα, τότε συχνά θα έχει και την τύχη κάθε εμπορεύματος, θα μένει δηλαδή κατά καιρούς και απούλητη.
Όσο το δικαίωμά τους στην εργασία θα εξαρτάται από τα συμφέροντα των καπιταλιστών, τότε θα υπάρχουν και περίοδοι που όσο και να ψάχνουν δε θα βρίσκουν πια κανέναν να τους εκμεταλλευτεί.
Όσο το καπιταλιστικό σύστημα σαπίζει, οι κρίσεις του και η έκρηξη της ανεργίας που αυτές συνεπάγονται θα γίνονται συχνότερες, ενώ η ένταση της εκμετάλλευσης θα γίνεται το θεμέλιο για την «ανάπτυξη» που θα τις διαδέχεται».

Να προστεθεί  ότι όλη αυτή η σαθρή επιχειρηματολογία που επικαλούνται, κυβέρνηση, ΕΕ και ΓΣΕΕ, δείχνει την ουσία του προβλήματος, δηλαδή τα αξεπέραστα αδιέξοδα που ορθώνει η καθολική καπιταλιστική κρίση, γεγονός που διακρίνεται και από το πόσο ζορίζονται πλέον στην προσπάθειά τους να κοροϊδέψουν και να εγκλωβίσουν τα λαϊκά στρώματα. 

Ο λαός συνειδητοποιεί, μέρα τη μέρα, ότι δεν έχει κανένα λόγο να δεχτεί νέες θυσίες απλά και μόνο, για να παραμείνει εντός της αντιδραστικής λυκοσυμμαχίας των μονοπωλίων - αυτό είναι το ζητούμενο και της προπαγανδιστικής συγχορδίας κυβέρνησης, ΕΕ και ΓΣΕΕ - που εδώ και πολλές δεκαετίες ηγείται του ακήρυκτου πολέμου σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων. 

Πολύ περισσότερο, δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει σήμερα που στην ΕΕ έχουν ενισχυθεί οι φυγόκεντρες τάσεις και τα σενάρια διάσπασης και συρρίκνωσης εξαιτίας των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον καταμερισμό της ζημιάς από την υπερσυσσώρευση των κεφαλαίων. 

 

Η «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ» είναι στόχος 
που εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. 

Αντίθετα, τα συμφέροντα του λαού επιτάσσουν να σηκώσει το ανάστημά του, για να παρεμποδίσει τις ατέλειωτες θυσίες που του επιβάλλουν για να προστατευτεί η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων,  βαδίζοντας στο δρόμο της αποδέσμευσης από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και διαγραφή του χρέους. 

* Αναδημοσίευση από τον  Ριζοσπάστη.