Το πολυνομοσχέδιο τσακίζει την ζωή όλων μας.

 

 

Σκόπιμη προπαγάνδα*

 

Είναι γεγονός, η συγκυβέρνηση, σύσσωμα τα στελέχη της, η αστική προπαγάνδα σχετικά με το πολυνομοσχέδιο σήκωσε μονόπλευρα το ζήτημα των απολύσεων στο δημόσιο και ιδιαίτερα στη δημοτική αστυνομία, προσανατολίζοντας το λαό ότι αυτό είναι το βασικό του περιεχόμενο και αποσιωπώντας σκόπιμα ότι το πολυνομοσχέδιο βάζει ταφόπλακα σε δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης, τσακίζει κυριολεκτικά την εργατική - λαϊκή οικογένεια. 

 

Η παγίδα που στήνουν είναι γνωστή. 

 

Επιχειρούν διάσπαση των εργαζομένων, να στρέψουν ένα κλάδο απέναντι στον άλλο, τον ιδιωτικό υπάλληλο απέναντι στο δημόσιο υπάλληλο, τον άνεργο απέναντι στον εργαζόμενο. Να αποπροσανατολίσουν από τα μέτρα που κάνουν κόλαση τη ζωή όλων των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

 

 

 

Το ίδιο όμως το πολυνομοσχέδιο αφορά τα πάντα και τους πάντες. 

 

Περιέχει την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και τον καθορισμό ενός μισθού - φτωχοκομείου που θα αποφασίζει ο υπουργός για λογαριασμό του βιομηχάνου. Περιέχει μέτρα για τον τομέα Υγείας που βάζουν στη λαιμητόμο τις παροχές υπηρεσιών στο λαό με τη δραστική περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης των δημόσιων νοσοκομείων, του ΕΟΠΥΥ και των ασφαλιστικών ταμείων. 

 

Περιέχει κατάργηση ειδικοτήτων στα Επαγγελματικά Λύκεια αφήνοντας στον αέρα χιλιάδες μαθητές, παιδιά εργατών στον ιδιωτικών τομέα, των αυτοαπασχολουμένων, των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ ανοίγει την πόρτα για απολύσεις εκπαιδευτικών και στα ΕΠΑΛ και γενικότερα.

 

Περιέχει νέους δυσβάσταχτους φόρους που δεν εξαιρούν το δημόσιο υπάλληλο από τον ιδιωτικό, δεν εξαιρούν τον εργάτη από τον αυτοαπασχολούμενο. Ολοι για ακόμα μια φορά θα κληθούν να βάλουν βαθιά το χέρι, και μάλιστα, σε άδεια τσέπη. Την ίδια στιγμή που διευρύνονται τα προνόμια και οι φοροεκπτώσεις για τις επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο, για αυτούς δηλαδή που δημιούργησαν την κρίση. 

 

 

 

Οι χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο και τους ΟΤΑ δεν αφορούν μόνο τους ίδιους. Εκτός παιδικών σταθμών τον Σεπτέμβρη κινδυνεύει να βρεθεί το παιδί του οικοδόμου, του εμποροϋπάλληλου και του άνεργου και του μικρομαγαζάτορα. Μια σειρά κοινωνικές υπηρεσίες θα οδηγηθούν σε κατάργηση (π.χ. το «Βοήθεια στο σπίτι» και άλλες), κι αυτό αφορά όλη την εργατική τάξη. 

 

Εμείς και τα δικά μας τα παιδιά θα κληθούμε να πληρώσουμε πανάκριβα στον ιδιωτικό τομέα, από αυτά που δεν περισσεύουν, για μια σειρά από υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα τη λειτουργία Πολιτιστικών και Αθλητικών Οργανισμών, ανεξάρτητα αν οι υπηρεσίες που έδιναν οι Δήμοι σ' αυτούς τους τομείς ήταν ανταποδοτικές και πίσω από τις ανάγκες μας.

 

Το πολυνομοσχέδιο τσακίζει την ζωή όλων μας. 

 

Αυτό ακριβώς δεν ήθελαν να «περάσει» στις λαϊκές συνειδήσεις, ως στοχείο ενιαίας πάλης εργαζομένων σε δημόσιο-ιδιωτικό τομέα, μαζί με αυτοαπασχολούμενους και φτωχούς αγρότες. Γιατί εμποδίζει την ενότητα των εργαζομένων, την κοινωνική συμμαχία και βεβαίως την ενιαία πάλη. 

 

 

 

Η απεργία μπορεί και πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο των κοινών ανυποχώρητων αγώνων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Μπορεί και πρέπει να δώσει αποφασιστική ώθηση στην οργάνωση μέσα πρώτα και κύρια σε κάθε χώρο δουλειάς. Να αποτελέσει σημαντικό βήμα μπροστά για την οργάνωση σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό και πόλη. 

 

Γιατί η επίθεση του κεφαλαίου βρίσκεται σε εξέλιξη και θα κλιμακωθεί. Και απαιτεί προετοιμασία για μεγάλες μάχες μέχρι να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική που διαλύει τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας.

 

*  Αναδημοσίευση από τη στήλη του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»  "Η Άποψή Μας"