Σκέφτομαι, από τη μια μεριά τους ανθρώπους εκείνους, πάνω στα έξη πλοία - την SFENDONI και το CHALLENGER I, την Ελεύθερη Μεσόγειος,το Navi Marmara και τ' άλλα δύο - που δεν λογάριασαν τη ζωή τους προκειμένου να ανάψουν ένα φως-φάρο για τους λαούς, μέσα σ' αυτή την τρικυμία της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα,
και από την άλλη εκείνους τους μοιραίους, που βρήκαν την αιτία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στον αγώνα των εργαζομένων και των ανέργων, τους "εμπόρους" του Πειραιά- για πόσο καιρό θα είναι άραγε ακόμη; - να γελοιοποιούνται με μια ανθοδέσμη στο χέρι στην αποβάθρα του λιμανιού!! Η ιστορία, και δεν είναι μακρυά η μέρα, θα τοποθετήσει τον καθένα στη θέση που του πρέπει.
Σώοι οι Έλληνες ακτιβιστές
Καλά στην υγεία τους είναι οι Έλληνες ακτιβιστές... ο Έλληνας Δημήτρης Πελώνης, που επέβαινε στο NaviMarmara, είχε στείλει στους οικείους του δύο email... Περισσότερα εδώ
Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τη δολοφονική επίθεση του ισραηλίτικου στρατού ενάντια στη νηοπομπή αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό λαό. Όλη η ανακοίνωση εδώ
Συνέχεια στον εμπαιγμό των εργαζομένων ενόψει της νέας επίθεσης που προετοιμάζει η κυβέρνηση σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, έδωσε χτες (28/5/2010) από την Βουλή, ο υπουργός Απασχόλησης Ανδρέας Λοβέρδος!
Απαντώντας σε Ερώτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά ότι η κυβέρνηση κοροϊδεύει μιλώντας για «διαπραγμάτευση» στις επαφές μεταξύ κυβέρνησης - ΕΕ - Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και ΔΝΤ, λέγοντας ότι «έχουμε υποχρέωση και μάλιστα ιερή ως κυβέρνηση να διαπραγματευτούμε ό,τι δεν υπάρχει στα συμφωνηθέντα. Με την ίδια ακριβώς λογική του σεβασμού της σχετικής συμφωνίας μας και του ελληνικού δικαίου προχωρούμε στην ρύθμιση των θεμάτων που σχετίζονται με τις εργασιακές σχέσεις».
Η τοποθέτηση αυτή κάνει καθαρό ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα διαπραγμάτευσης για το Ασφαλιστικό, γεγονός που επιβεβαίωσε και προχτές στο πρακτορείο «Ρόιτερ» εκπρόσωπος του ΔΝΤ, δηλώνοντας πως «οι ελληνικές αρχές έχουν επιβεβαιώσει ότι παραμένουν προσηλωμένες στην εφαρμογή του προγράμματος και δεν έχουν πρόθεση να ξανανοίξουν θέματα συμπεριλαμβανομένων αλλαγών στο καθεστώς των συντάξεων...».
Άλλωστε στο ίδιο πνεύμα ήταν και η προχτεσινή συνάντηση του πρωθυπουργού με τον υπουργό Εργασίας. Η προσθήκη του υπουργού ότι διαπραγματεύεται «ό,τι δεν υπάρχει στα συμφωνηθέντα» αυτο-αναιρεί αυτά που ισχυριζόταν όλη την προηγούμενη εβδομάδα και με τρόπο προσπαθεί να συνεχίσει να θολώνει τα νερά. Επιπλέον δεν υπάρχει θέμα διαπραγμάτευσης ούτε για τις εργασιακές σχέσεις, αφού και εκεί τα αντεργατικά μέτρα ορίζονται εξίσου καθαρά στο μνημόνιο. ( "Ριζοσπάστης", Σάββατο 29 Μαΐου 2010) Η προκλητικότητα αυτής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δεν έχει προηγούμενο. Δεν βρίσκεις λόγια να την χαρακτηρίσεις. Δεν μπορείς να διακρίνεις αν είναι η δουλικότητα, ή η ανοησία που περισσεύει στα μέλη αυτής της κυβέρνησης. Μπορεί και τα δύο. Είναι καιρός όμως για τέτοια διλήμματα; Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός, οι λαοί της Ευρώπης είναι πολλά. Η λύση όμως είναι μία. "Κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Κοινωνικός εργατικός έλεγχος. Δημιουργία μιας νέας κοινωνίας, χωρίς τους σφετεριστές του κοινωνικά παραγόμενου προϊόντος. Ο λαός αφέντης στον τόπο του".** "
Ίσαμε τότε, στις παραμονές κάθε γενικού μετασχηματισμού της κοινωνίας, η τελευταία λέξη της κοινωνικής επιστήμης θάναι πάντα: Αγώνας μέχρι τέλους - " Έτσι ακαταμάχητα μπαίνει το ζήτημα " σήμερα.*** Hasta la victoria siempre
* Καρλ Μαρξ : "Η αθλιότητα της φιλοσοφίας¨ Εκδ. Γερ. Αναγνωστίδη, Εκδ. σελ. 173. **"Ριζοσπάστης", Σάββατο 29 Μαίου 2010, σελ. 4. " Τα πιράνχας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας". *** Καρλ Μαρξ :"Η αθλιότητα της φιλοσοφίας¨ Εκδ. Γερ. Αναγνωστίδη, Δ' εκδ. , σελ. 174
Με μπροστάρηδες τα ταξικά συνδικάτα, οι ναυτεργάτες υπερασπίζονται το δικαίωμά τους στη δουλειά.
Δυναμώνει η λαϊκή αλληλεγγύη ενάντια στην επιχείρηση τρομοκρατίας *
Με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και στο δίκιο των αιτημάτων τους, οι ναυτεργάτες, όλων των κατηγοριών πλοίων και των ρυμουλκών, τα ξημερώματα της Δευτέρας κατεβαίνουν στους καταπέλτες για 24 ώρες σε όλα τα λιμάνια της χώρας. Βγαίνουν στους ντόκους, για να δώσουν μία ακόμα μεγάλη απεργιακή μάχη, παλεύοντας για δουλειά με δικαιώματα και για να μην περάσει η «απελευθέρωση» (άρση του καμποτάζ) των θαλάσσιων ενδομεταφορώνΕνωσης, αρχίζοντας από τα κρουαζιερόπλοια. που ετοιμάζεται να επιβάλει η κυβέρνηση, με βάση τον εκτρωματικό κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής
Το τι περιμένει τους ναυτεργάτες το δείχνει ανάγλυφα το κρουαζιερόπλοιο «ΖΕΝΙΤΗ», που υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια κυβέρνηση, ΜΜΕ των εφοπλιστών, μεγαλέμποροι Αθήνας και Πειραιά, των οποίων οι Σύλλογοι έφτασαν να απευθύνουν και «κάλεσμα» στα μέλη τους να ...συγκεντρωθούν τη Δευτέρα το πρωί στο λιμάνι του Πειραιά, την ημέρα δηλαδή της απεργίας, για να ...υποδεχτούν το «ΖΕΝΙΤΗ» «και όχι μόνο», όπως αναφέρεται στην πρόσκληση - πρόκληση που εξέδωσαν! Αυτό που θέλουν να αποκρύψουν με όλον αυτό το μηχανισμό είναι ότι ετοιμάζουν πλοία - κάτεργα που θα δρουν ανεξέλεγκτα, με πληρώματα χαμηλόμισθα, ανασφάλιστα, θύματα των δουλεμπορικών γραφείων. Οτι η άρση του καμποτάζ - που δεν αφορά μόνο τα κρουαζιερόπλοια, αλλά ο στόχος κυβέρνησης, πολυεθνικών, εφοπλιστών είναι αυτό το αισχρό καθεστώς να επεκταθεί στα ακτοπλοϊκά και συνολικά σε όλες τις κατηγορίες πλοίων - στην πράξη σημαίνει πλήρη απορρύθμιση των θαλάσσιων ενδομεταφορών. Χτύπημα στην οικονομική και κοινωνική ζωή των νησιών. Παραπέρα ραγδαία υποβάθμιση της προστασίας της ζωής στη θάλασσα και πάει λέγοντας.
Γι' αυτό και στο πλευρό των ναυτεργατών τη Δευτέρα έχουν καθήκον να βρίσκονται όλος ο εργαζόμενος λαός, στεριάς και θάλασσας. Να υψώσουν «τείχος» αλληλεγγύης απέναντι στους απεργοσπαστικούς, τρομοκρατικούς μηχανισμούς που στήνουν τα επιτελεία της κυβέρνησης και του κεφαλαίου....
«Χάρτινος πύργος» η προπαγάνδα τους
Στο μεταξύ χτες η διαχειρίστρια εταιρεία του κρουαζιερόπλοιου «ΖΕΝΙΤΗ», σε μία κίνηση ελιγμού, ανακοίνωσε ότι, λόγω της απεργίας, τη Δευτέρα δε θα καταπλεύσει το πλοίο στον Πειραιά. Η ανακοίνωση αυτή, όπως ήταν αναμενόμενο, έδωσε την ευκαιρία στους εχθρούς των ναυτεργατών για να αναμασήσουν τα φληναφήματα ότι δήθεν οι αγώνες πλήττουν τον τουρισμό.
Ενδεικτικά η Ομοσπονδία Επιχειρήσεων Τουρισμού με ανακοίνωσή της αναφέρει ότι «για μια ακόμα φορά θύμα των κινητοποιήσεων θα είναι ο ελληνικός τουρισμός» και μιλά για κίνδυνο «να εγκλωβιστούν τουλάχιστον 6 χιλιάδες επιβάτες από άλλα 5 κρουαζιερόπλοια που αναμένονται την ίδια ημέρα στον Πειραιά». Λένε ψέματα. Η απεργία των ναυτεργατών δεν εμποδίζει την αποβίβαση επιβατών. Γιατί τα πλοία θα δέσουν στο λιμάνι, οι επιβάτες των ακτοπλοϊκών και οι τουρίστες των κρουαζεροπλοίων, θα αποβιβαστούν, οι ναυτεργάτες θα τους ενημερώνουν για την απεργία τους, όπως και τα πληρώματα, ενώ τα πλοία θα αποπλεύσουν με τη λήξη της απεργίας.
Την ίδια στιγμή, σύσσωμα τα αστικά κόμματα, οι οργανώσεις εργοδοτών και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι τους στα αστικά ΜΜΕ υψώνουν κραυγές αγωνίας για την επιτυχία της μεθαυριανής απεργίας, αφού αναδεικνύεται η ανάγκη η πάλη ενάντια στην άρση του καμποτάζ να γίνει υπόθεση όλου του λαού και γι' αυτό μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για την πολιτική που υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο.
Δε λένε, όμως, ότι ο τουρισμός που υπερασπίζονται ωφελεί μόνο τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου και συνθλίβει τα μικρομάγαζα. Η περίπτωση του κρουαζιερόπλοιου «ΖΕΝΙΤΗ» είναι χαρακτηριστική: Η διαχειρίστρια εταιρεία μεταφέρει αεροπορικώς - και με το αζημίωτο - στην Αθήνα τους επιβάτες από τις άλλες χώρες. Μαζί με τους Ελληνες, το σύνολο των επιβατών οδηγείται με πούλμαν στο λιμάνι του Πειραιά, απ' όπου αναχωρεί το καράβι. Οι εκατοντάδες τουρίστες δεν αφήνουν ούτε ένα σεντ στην Αθήνα και τον Πειραιά, αφού βλέπουν τις δυο πόλεις μέσα από το πούλμαν, στη διαδρομή αεροδρόμιο - λιμάνι. Το ίδιο συμβαίνει και στην επιστροφή. Το δρομολόγιο των 18 κρουαζιέρων που έχουν προγραμματιστεί για το φετινό εξάμηνο Απρίλης - Σεπτέμβρης είναι: Πειραιάς, Ντουμπρόβνικ (Κροατία), Βενετία, Μπρίντιζι, Κατάκολο (Ολυμπία), Πειραιάς. Οι επιβάτες του πλοίου βρίσκονται επί ελληνικού εδάφους μόνο όταν το κρουαζιερόπλοιο δέσει στο Κατάκολο για 5 μόλις ώρες. Γιατί τόσος είναι ο χρόνος (12 μ. με 5 μ.μ.) τον οποίο διαθέτει η εταιρεία στους τουρίστες για να πάνε με πούλμαν στην Ολυμπία και να γυρίσουν, προκειμένου το πλοίο να αναχωρήσει ξανά για Πειραιά.
Δε λένε ότι τα σχέδια των εφοπλιστών θα δώσουν συντριπτικό χτύπημα στην ασφάλεια (και) των επιβατών. Οι εφοπλιστές θέλουν να καταργηθούν οι περιορισμοί για τις οργανικές συνθέσεις των πλοίων. Ομως το πόσοι (και αν αυτοί θα έχουν την απαραίτητη ειδικότητα και εκπαίδευση) δουλεύουν σ' ένα πλοίο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για πλήρωμα και επιβάτες. Είναι χαρακτηριστικό πως μέσα στην 26ετία1981-2007, οι 85.000 θέσεις εργασίας σε πλοία άνω των 100 κ.ο.χ. μειώθηκαν σε 22.000! Στο κρουαζιερόπλοιο «Sea Diamond», που ναυάγησε τον Απρίλη του 2007, σε σύνολο 391 ναυτεργατών, μόνο οι 117 ήταν Ελληνες ναυτεργάτες με συγκροτημένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Οι υπόλοιποι 274 ήταν ναυτεργάτες κυρίως από Νεπάλ και Βιρμανία, χωρίς συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα, έρμαια της εφοπλιστικής ασυδοσίας. Επίσης, δούλευαν με μισθούς από τη χώρα προέλευσής τους και ήταν ναυτολογημένοι από μεσίτες, δηλαδή δουλέμπορους. Αυτό το πλήρωμα είχε να διαχειριστεί ο πλοίαρχος την κρίσιμη στιγμή της πρόσκρουσης και της επιχείρησης διάσωσης, με δεδομένες τις πρόσθετες δυσκολίες που σημαίνει για τη συνεννόηση η έλλειψη κοινής γλώσσας επικοινωνίας.
Ολοι στο πλευρό των ναυτεργατών
Να, γιατί συνεχίζουν να φτάνουν αμείωτα τα μηνύματα αλληλεγγύης στους ναυτεργάτες. Ετσι το Εργατικό Κέντρο Πειραιά καλεί όλο τον εργαζόμενο λαό του Πειραιά να σταθεί αλληλέγγυος συμμετέχοντας στην περιφρούρηση. Ανάλογες ανακοινώσεις έβγαλαν ακόμα το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών, η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας, το Σωματείο Εργαζομένων ΕΒΓΑ, το Συνδικάτο Οικοδόμων Λέσβου, η Ενωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λέσβου, το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Πειραιά.
Οι ναυτεργάτες θα περιφρουρήσουν το δικαίωμα στην απεργία
Επιστολή των δύο σωματείων ΠΕΜΕΝ και "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ" προς τα αρμόδια υπουργεία και τον αρχηγό του Λιμενικού
Οι ναυτεργάτες θα περιφρουρήσουν την απεργιακή τους κινητοποίηση της Δευτέρας, θα υπερασπιστούν το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά τους στην απεργία και θα απαντήσουν αποφασιστικά σε κάθε απεργοσπαστική προσπάθεια και μέτρα καταστολής. Αυτό διαμηνύουν τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ σε επιστολή τους προς τους υπουργούς Προστασίας του Πολίτη και Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας Ναυτιλίας, την οποία κοινοποιούν και στον αρχηγό του Λιμενικού Σώματος Θ. Μπούσιο.
Τα σωματεία στην επιστολή τους σημειώνουν:
«Πρόκειται για απεργιακό αγώνα που απαντάει στην ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης, των εφοπλιστών, γενικότερα των δυνάμεων του κεφαλαίου και στην αντεργατική πολιτική που καταργεί κοινωνικά - ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
Απαντάει παράλληλα στην πολιτική που απελευθερώνει τα κρουαζιερόπλοια, με οδυνηρές επιπτώσεις σε βάρος των εργαζομένων στη θάλασσα.
Ηδη το καθεστώς που επικρατεί μέσα στο κρουαζιερόπλοιο "ΖΕΝΙΤΗ" αποτελεί το πρότυπο διάλυσης των εργασιακών, ασφαλιστικών και μισθολογικών δικαιωμάτων των ναυτεργατών.
Στο "ΖΕΝΙΤΗ" "εργάζονται" ναυτεργάτες από 27 χώρες, ανασφάλιστοι, με εργασιακές σχέσεις γαλέρας και άθλιους μισθούς 360 ευρώ, με καθεστώς παραβίασης της εργατικής νομοθεσίας και των Διεθνών Συμβάσεων, σε καθεστώς που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.
Σημειώνουμε ότι όλο το προηγούμενο διάστημα οργανώθηκε επικίνδυνη επίθεση κατά του δικαιώματος της απεργίας των ναυτεργατών και ενοχοποιήθηκε το δικαίωμα στην περιφρούρηση.
Η ενοχοποίηση του αγώνα των ναυτεργατών και άλλων εργαζομένων βασίστηκε στον ψευδή ισχυρισμό ότι οι αγώνες ευθύνονται για την κάμψη της τουριστικής κίνησης.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι με ευθύνη της κυβέρνησης διαμορφώνονται συνθήκες για τη λήψη κατασταλτικών, απεργοσπαστικών μέτρων και πρωτοβουλιών, συμπεριλαμβανομένης και της κατευθυνόμενης κίνησης των μεγαλεμπόρων που ετοιμάζουν προκλητικές ενέργειες κατά των ναυτεργατών και του αγώνα τους.
Για το λόγο αυτό θέλουμε να τονίσουμε ότι κάθε μέτρο καταστολής, κάθε απεργοσπαστική προσπάθεια χρεώνει την κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία με μεγάλες ευθύνες.
Οι ναυτεργάτες θα περιφρουρήσουν τον αγώνα τους και θα απαντήσουν αποφασιστικά σε τέτοιες ενέργειες, κλιμακώνοντας τον αγώνα τους.
Άλλωστε, όπως είναι γνωστό, το ίδιο έπραξαν ακόμα και όταν επιχειρήθηκε το χτύπημα των αγώνων τους με την πολιτική επιστράτευση».
Επίθεση και στις παιδικές συνειδήσεις
Στη συκοφαντική επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της ενάντια στους αγώνες των εργαζομένων έσπευσε να συμβάλει με τη σειρά της και η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μάγια Τσόκλη. Είχε τη ...λαμπρή ιδέα να στήσει την Τρίτη 1η Ιούνη φιέστα στο λιμάνι του Πειραιά όπου θα έβαζε μαθητές του Ραλλείου Γυμνασίου να μοιράζουν ...δωράκια στους τουρίστες κατά την αναχώρησή τους! Μάλιστα, στο κείμενο της υπεύθυνης δήλωσης που κλήθηκαν να υπογράψουν οι γονείς για να επιτραπεί η συμμετοχή των παιδιών σ' αυτή τη φιέστα, αναφέρεται ότι πρόκειται για «εκδηλώσεις "επίθεσης φιλίας" προς τους ξένους τουρίστες», «ώστε να αντιστραφούν οι αρνητικές εικόνες που εξέπεμψαν τα διεθνή ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα». Βέβαια, μετά από απαίτηση του ΠΑΜΕ, η ΕΛΜΕ Πειραιά έκανε παρέμβαση στο διευθυντή και η φιέστα ακυρώθηκε, όμως είναι ολοφάνερο ότι είναι αποφασισμένοι ακόμα και να στρέψουν τα παιδιά ενάντια στους εργαζόμενους γονείς τους.
Ελάτε μαζί με το ΠΑΜΕ να βροντοφωνάξουμε ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ. Δεν είναι μονόδρομος να δουλεύουμε ως τα βαθιά γεράματα χωρίς κανένα δικαίωμα, όσες ώρες, όσες ημέρες, με οποίο μισθό και για όσο χρόνο θέλουν οι εργοδότες και μετά από 40 και 50 χρόνια δουλειάς να παίρνουμε σύνταξη πρόνοιας κάτω και από 300 ευρώ. Αυτά τα μέτρα καμιά πατρίδα δε σώζουν, παρά μόνο τα κέρδη των καπιταλιστών. Κανένας δεν τα επιβάλλει στην κυβέρνηση. Τα μέτρα αυτά τα έχει ανάγκη το κεφάλαιο, τα απαιτεί η μεγάλη καπιταλιστική εργοδοσία και ενιαία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη της ηγεσίας της ΝΔ και του ΛΑΟΣ και σε συνεργασία και αλληλοϋποστήριξη με το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση τα προωθούν, κάνοντας για λογαριασμό και προς όφελος του κεφαλαίου πιο φτηνή την εργατική δύναμη.
Ένα μεγάλο μέρος αυτών των βάρβαρων μέτρων το προωθούσαν και το πέρασαν τα προηγούμενα χρόνια με τη βοήθεια των ηγεσιών της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, γενικότερα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που σήμερα παριστάνει τον έκπληκτο και ρίχνει τουφεκιές αποπροσανατολισμού και για την τιμή των όπλων. Είναι από χρόνια προσχεδιασμένα στα επιτελεία της ΕΕ και είναι γραμμένα στα προγράμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Αυτή είναι η μόνη αλήθεια, την οποία με τόνους ψεμάτων και συκοφαντώντας, υπονομεύοντας και προβοκάροντας τους αγώνες και το ΠΑΜΕ προσπαθούν να την κρύψουν.
Γελιούνται αν νομίζουν ότι θα μας ξεγελάσει, θα μας τρομάξει η αισχρή προπαγάνδα τους, οι προβοκάτσιες, οι εκβιασμοί και τα πλαστά διλήμματα. Ότι θα αφήσουμε αυτή τη βαρβαρότητα να περάσει αμαχητί και ότι θα νομιμοποιηθεί στη συνείδησή μας.
Οι αγώνες μας, που είναι πρωτοφανείς για τη χώρα μας σε μαζικότητα, σε διάρκεια, σε μορφές, σε αποφασιστικότητα και ένταση, είναι μια πρώτη απάντηση. Ξέρουμε ότι για να έχουμε περισσότερα αποτελέσματα απέναντι στο αντιδραστικό μέτωπο που έχουμε απέναντί μας, για να ανατρέψουμε αυτή τη βαρβαρότητα χρειαζόμαστε ακόμα πιο μαζικούς, πιο αποφασισμένους και καλύτερα προσανατολισμένους αγώνες.
Συνειδητοποιούμε όλο και περισσότεροι την ανάγκη να εγκαταλειφτούν, να αποδυναμωθούν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που ευθύνονται για αυτήν την πολιτική. Την ανάγκη να αντιτάξουμε το δικό μας κοινωνικοπολιτικό μέτωπο που για λογαριασμό της τάξης μας, των λαϊκών στρωμάτων θα διεκδικήσει την εξουσία. Σε αυτόν τον δρόμο βαδίζουμε, αυτόν τον δρόμο χαράζουμε δυναμώνοντας τους αγώνες μας, δυναμώνοντας το ΠΑΜΕ. Αγώνας για να καταργηθεί η κυριαρχία των μονοπωλίων, να γίνουν λαϊκή περιουσία, να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στην Υγεία, την Παιδεία, την Ασφάλιση. Αποδέσμευση από την ΕΕ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Συνεχίζουμε. Ακόμα πιο αποφασιστικά με μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια της Τρίτης 1η Ιούνη, και προετοιμάζοντας την επόμενη πανελλαδική πανεργατική απεργία, με την κατάθεση του αντιασφαλιστικού κυβερνητικού εκτρώματος.
Σύνθημα μας ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ - ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ.
"ΑΝ ΚΑΙ αποτράπηκε η περικοπή ή, ακόμη, και η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, θέμα το οποίο έθεσε το ΔΝΤ χωρίς να επιμείνει απ' ό,τι φαίνεται, τα μέτρα περιορισμού του μισθολογικού κόστους επισπεύδοντα"
O χρόνος τρέχει
"Μάλιστα υποστηρίζονται και από πρόγραμμα απόλυσης και επαναπρόσληψης στο... Δημόσιο. Με βάση το «Μνημόνιο» συνεργασίας (και δανεισμού) της χώρας με την τρόικα των επιτηρητών (ΔΝΤ, ΕΚΤ και Κομισιόν), η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αυξήσει το ποσοστό των απολύσεων και να μειώσει το ύψος των αποζημιώσεων. Με αυτή την διπλή παρέμβαση αφ' ενός περιορίζεται η εκταμίευση ποσών για την απομάκρυνση των «παλαιών» εργαζομένων που έχουν κατοχυρώσει δικαιώματα για «μεγάλες» αποζημιώσεις και αφ' ετέρου με τα ευέλικτα ποσοστά απόλυσης μια επιχείρηση μπορεί να ανανεώσει το προσωπικό με την πρόσληψη νέων και χαμηλόμισθων.
Σε αυτή την περίπτωση οι νέες συμβάσεις θα είναι πιο ελαστικές, με προσωρινές συμβάσεις, ενώ το ύψος της αμοιβής θα είναι αισθητά μικρότερο του συμβατικού. Όχι μόνο θα είναι στο χαμηλότερο επίπεδο των αμοιβών, στην εκκίνηση δηλαδή των κλαδικών μισθών (χωρίς τριετίες και επιδόματα) αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις το κόστος θα περιοριστεί στα 595 ευρώ το μήνα (80% του μισθού ασφαλείας για 12 μήνες όπως προβλέπει το Μνημόνιο για τους νέους έως 25 ετών). Χωρίς καμία άλλη επιβάρυνση για ασφαλιστικές εισφορές, κάτι που σε άλλες περιπτώσεις ανεβάζει το μηνιαίο κόστος για την επιχείρηση στα 900 ευρώ (ακόμη και για τον εισαγωγικό μισθό των 740 ευρώ). Ως προς το ποσοστό απόλυσης, αυτό θα αυξηθεί στο 4% το μήνα για επιχειρήσεις άνω των 200 ατόμων".*
"τα μέτρα περιορισμού του μισθολογικού κόστους επισπεύδονται... Τη μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης έχει θέσει ο ΣΕΒ και έχει περιληφθεί ως υποχρέωση της χώρας στο Μνημόνιο που υπέγραψε με την τρόικα των επιτηρητών".
Έτσι κάνουν γνωστά στους εργαζόμενους, "ελεύθερα" και μακριά από "κομματικές εξαρτήσεις", με οικονομικούς όρους "ουδετερότητας", τα αστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα μέτρα που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το ΔΝΤ και την εγχώρια πλουτοκρατία. Μέτρα καταστροφής των όρων ζωής των εργαζομένων, του λαού. Ποια όμως είναι η πραγματική αιτία αυτής της έντονης κινητοποίησης της αστικής διανόησης, της αφόρητης φλυαρίας της, που υπομένομαι καιρό τώρα; Τι προσπαθούν να κρύψουν "κάτω από το χαλί" μ' όλο αυτό τον ορυμαγδό της "αποστασιοποιημένης" πληροφόρησης;
Συμπυκνωμένη απάντηση μας δίνουν οι ιδρυτές ("θεμελιωτές", όπως σωστά παρατηρεί στο σχόλιό του ο Λάμπρος) του ιστορικού υλισμού, στο Μανιφέστο του ΚΚ.
...Η αστική τάξη δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς να επαναστατικοποιεί αδιάκοπα τα εργαλεία παραγωγής, δηλαδή τις σχέσεις παραγωγής, δηλαδή όλες τις κοινωνικές σχέσεις.... Η συνεχής ανατροπή της παραγωγής, ο αδιάκοπος κλονισμός όλων των κοινωνικών καταστάσεων, η αιώνια αβεβαιότητα και κίνηση διακρίνουν την αστική εποχή από όλες τις προηγούμενες. Διαλύονται όλες οι στέρεες, σκουριασμένες σχέσεις με την ακολουθία τους από παλιές σεβάσμιες παραστάσεις και αντιλήψεις κι όλες οι καινούργιες που διαμορφώνονται παλιώνουν πριν προλάβουν να αποστεωθούν. Καθετί το κλειστό και στάσιμο εξατμίζεται, κάθε τι το ιερό βεβηλώνεται και στο τέλος οι άνθρωποι αναγκάζονται ν' αντικρίσουν με νηφάλιο μάτι τη θέση τους στη ζωή και τις αμοιβαίες σχέσεις τους. Η ανάγκη να μεγαλώνει ολοένα την πώληση των προϊόντων της κυνηγά την αστική τάξη πάνω σ' όλη τη γήινη σφαίρα. Είναι υποχρεωμένη να φωλιάζει παντού, να εγκαθίσταται παντού, να δημιουργεί παντού σχέσεις...Οι φτηνές τιμές των εμπορευμάτων της είναι το βαρύ πυροβολικό που γκρεμίζει όλα τα σινικά τείχη.. και που...αναγκάζει όλα τα έθνη να δεχτούν τον αστικό τρόπο παραγωγής, αν δεν θέλουν να χαθούν...Με μια λέξη, δημιουργεί έναν κόσμο "κατ' εικόνα της"..Στο βαθμό που αναπτύσσεται η αστική τάξη, δηλαδή το κεφάλαιο, στον ίδιο βαθμό αναπτύσσεται και το προλεταριάτο, η τάξη των σύγχρονων εργατών ...που είναι αναγκασμένοι να πουλιούνται κομματάκι - κομματάκι, είναι ένα εμπόρευμα όπως κάθε άλλο εμπορικό είδος, και γι' αυτό είναι εκτεθειμένοι σ' όλες τις εναλλαγές του συναγωνισμού, σε όλες τις διακυμάνσεις της αγοράς...Ο εργάτης γίνεται ένα εξάρτημα της μηχανής...Γι' αυτό, τα έξοδα που στοιχίζει ο εργάτης περιορίζονται σχεδόν μονάχα στα μέσα ύπαρξης που χρειάζεται για την συντήρησή του και για τη διαιώνιση του γένους του. Η τιμή όμως ενός εμπορεύματος, επομένως και της εργασίας, είναι ίση με το κόστος της παραγωγής. Στο βαθμό επομένως που αυξάνει η αποκρουστικότητα της δουλειάς, πέφτει και ο μισθός...Ο εργάτης πέφτει στην αθλιότητα και η μαζική αθλιότητα αυξάνει ακόμα πιο γρήγορα από τον πληθυσμό και τον πλούτο. Έτσι γίνεται φανερό ότι η αστική τάξη είναι ανίκανη να παραμείνει άλλο κυρίαρχη τάξη της κοινωνίας και να επιβάλει στην κοινωνία σαν ρυθμιστικό νόμο τους όρους ύπαρξης της τάξης της...Ο ουσιαστικός όρος για την ύπαρξη και την κυριαρχία της αστικής τάξης είναι η συσσώρευση του πλούτου στα χέρια ιδιωτών, ο σχηματισμός και η αύξηση του κεφαλαίου. Η προϋπόθεση του κεφαλαίου είναι η μισθωτή εργασία. Η μισθωτή εργασία στηρίζεται αποκλειστικά στο συναγωνισμό ανάμεσα στους ίδιους τους εργάτες. Η πρόοδος της βιομηχανίας, που η αστική τάξη είναι ο άβουλος και παθητικός της φορέας, βάζει στη θέση της απομόνωσης των εργατών μέσα από τον συναγωνισμό την επαναστατική τους συνένωση μέσα από την οργάνωση. Έτσι, με την ανάπτυξη της μεγάλης βιομηχανίας αφαιρείται κάτω από τα πόδια της αστικής τάξης το ίδιο το έδαφος που πάνω στη βάση του παράγει και ιδιοποιείται τα προϊόντα. Πριν απ' όλα, η αστική τάξη παράγει τους ίδιους τους νεκροθάφτες της. Η πτώση της και η νίκη του προλεταριάτου είναι το ίδιο αναπόφευκτα".**
Μέσα στο λαό, στους εργαζόμενους, γίνονται πλέον μεγάλες ζυμώσεις και διεργασίες τέτοιες, που την κάθε στιγμή ξυπνάνε συνειδήσεις ανθρώπων από όλη την κοινωνική διαστρωμάτωση του λαού, που για διάφορους λόγους έμειναν "αμέτοχοι" η "απαθείς" μέχρι σήμερα. Μια τεράστια λαϊκή δύναμη αφυπνίζεται. Οι πρωτοπόρες δυνάμεις της εργατικής τάξης, έχουν χρέος να τους εμπνεύσουν και να τους οδηγήσουν στην οργανωμένη πολιτική πάλη. Όλοι το καταλαβαίνουν - απόδειξη και ο αγωνιώδης συντονισμός των ΜΜΕ από το κέντρο προπαγάνδας της αστικής τάξης - και πιο πολύ απ' όλους η κυρίαρχη τάξη, ότι τώρα είναι η ώρα. Η εργατική τάξη πρέπει και μπορεί να παλέψει όχι μόνο για να μη χάσει τα κεκτημένα, αλλά για να κερδίσει και όλα όσα της έχει φυλαγμένα η ιστορική εξέλιξη.
ΑΥΣΤΡΙΑ - ΒΙΕΝΝΗ : Αλληλεγγύη στον λαό της Ελλάδας
Συλλαλητήριο την Πέμπτη 27 Μαΐου 2010
"Χαιρετίζουμε τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους και τον λαό στην Ελλάδα. Ο αγώνας σας ενάντια στην εντεινόμενη λεηλασία από τις ιμπεριαλιστικές ευρωπαϊκές χώρες είναι απόλυτα δίκαιος και γεμίζει θάρρος και τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς..." *
Ο Ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, είναι φανερό, δεν είναι μόνοι τους στον αγώνα που αναπτύσσουν για την απόκρουση της ολομέτωπης επίθεσης σε βάρος των κατακτημένων με θυσίες, δικαιωμάτων τους. Στους Έλληνες εργαζόμενους έτυχε ο κλήρος αλλά και η τιμή να δώσουν το σύνθημα στους λαούς της Ευρώπης του κοινού αγώνα, ενάντια στους σφετεριστές του παραγόμενου πλούτου από τον μόχθο των εργαζόμενων της Ευρώπης.
Αλλά οι λαοί της Ευρώπης ενωμένοι αυτή τη φορά θα νικήσουν.
Κύριοι καθηγητές των Πανεπιστημίων, μας έχετε υποχρεώσει με την εκρηκτική σιωπή σας, μη μας προκαλείτε με την δουλικότητά σας
Ο κ. Καθηγητής
Όταν σε ένα καθηγητή της πολιτικής οικονομίας, θέτει κάποιος το ερώτημα, και μάλιστα το "κρίσιμο όμως ερώτημα" σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Θ. Π. Λιανό, "τι κάνουμε;" λογικό είναι να περιμένει όχι απλά μια απάντηση, αλλά μια απάντηση που να υποστηρίζεται από επιστημονικές αποδείξεις. Όταν η απάντηση που σου δίνει ο κ. καθηγητής, είναι η ψυχολογική ανάλυση ενός λαού, τότε σίγουρα συμβαίνουν δύο πράγματα. Ή ο κ. καθηγητής είναι δέσμιος συγκεκριμένων συμφερόντων, εν προκειμένω, της εγχώριας πλουτοκρατίας ή δεν είναι καθηγητής της πολιτικής οικονομίας, αλλά ψυχολόγος.
Ο κ. Θ. Π. Λιανός όμως, είναι καθηγητής της πολιτικής οικονομίας.
Αφού περιπλανήθηκε σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και τηλεοπτικά κανάλια, νάταν ο μόνος, περιφέροντας την άθλια "πραμάτεια" του - είναι ο καθηγητής που βρήκε την αιτία της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στους κακομαθημένους εργαζόμενους και άνεργους, στη σπάταλη Τοπική Αυτοδιοίκηση, και πιο συγκεκριμένα, στα χρήματα που ξοδεύει κάθε χρόνο στις καρναβαλικές του εκδηλώσεις ο Δήμος του Μοσχάτου - νάτος τώρα με άρθρο του στο ΒΗΜΑ να ενισχύει της "ρηξικέλευστες" οικονομικές του εκτιμήσεις και με τις ψυχολογικές διαπιστώσεις του. Γράφει ανάμεσα στα άλλα:"Μήπως είμαστε ηλίθιοι; Η απάντηση είναι αρνητική. Το πρόβλημά μας δεν έχει σχέση με τη νοημοσύνη μας. Δεν είμαστε βλάκες". Λες, εντάξει, τη γλυτώσαμε.Αλλά που, ο κ. καθηγητής ορμάει ακάθεκτος."Είμαστε άρρωστοι. Πάσχουμε από δύο ασθένειες ταυτόχρονα: κοινωνική μυωπία και κοινωνική αδιαφορία"....Κοινωνική μυωπία για την κοινωνική μας αδιαφορία η κοινωνική αδιαφορία για την κοινωνική μας μυωπία; Αναρωτιέσαι. Και αφού αναλύει τα συμπτώματα των δύο ασθενειών μας, καταλήγει:"Οι διαγνώσεις είναι βέβαια χρήσιμες, αν είναι σωστές" (!!!). "Το κρίσιμο όμως ερώτημα είναι τι κάνουμε; "... Θέτει επί τέλους το ερώτημα και απαντάει μόνος του, ο "ψυχολόγος" κ. καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. "Δύσκολη η απάντηση".
Μένεις άφωνος. Ήμαρτον Παναγία μου!! Κύριοι καθηγητές των Πανεπιστημίων, μας έχετε υποχρεώσει με την εκρηκτική σιωπή σας, μη μας προκαλείτε με την δουλικότητά σας. Κρατήστε την για τον εαυτό σας και την τάξη στην οποία υποκλίνεστε.
Άρθρο του Θ. Π Λιανού καθηγητή της Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΤΟ ΒΗΜΑ, "Γνώμες", Κυριακή 16 Μαΐου 2010
Όταν ο κ. Κόυνερ έτυχε να μιλήσει σε μια συντροφιά της εποχής του για την καθαρή γνώση ανάφερε ότι αυτήν μπορεί να την αποκτήσει κανείς μονάχα σαν καταπολεμήσει τη δωροδοκία. Ρώτησαν τότε μερικοί τον κ. Κ. πάνω στην κουβέντα τι ειν΄ εκείνο που χαρακτηρίζει την δωροδοκία. Το χρήμα, αποκρίθηκε γρήγορα ο κ. Κ. Τότε όλοι απόρησαν κι άρχισαν τα α! και τα ου!, μερικοί μάλιστα κούνησαν το κεφάλι τους αγανακτισμένοι. Αυτό δείχνει ότι όλοι περίμεναν ν΄ακούσουν κάτι πιο ραφινάτο. Κι έτσι ομολόγησαν την επιθυμία τους: ότι δηλαδή θα ήθελαν αυτοί που δωροδοκούνται, να δωροδοκούνται με κάτι ραφινάτο, πνευματικό, κι ότι δε θα ήθελαν να κατηγορήσουν κάποιον που δωροδοκήθηκε ότι του λείπει το μυαλό.Λένε ότι πολλοί δωροδοκούνται με τιμές κι αξιώματα, που θα πει: όχι με λεφτά. Κι ενώ παίρνουν πίσω τα λεφτά από ανθρώπους που αποδείχτηκε ότι τα καταχράστηκαν, εκείνους που το ίδιο καταχρηστικά δέχτηκαν τιμές κι αξιώματα δεν τους πειράζουν.Γιαυτό και πολλοί που κατηγορήθηκαν ότι είναι εκμεταλλευτές προτιμούν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι πήραν τα λεφτά για να μπορέσουν να κυβερνήσουν, αντί να κατηγορηθούνότι κυβέρνησαν για να αποκτήσουν λεφτά. Ωστόσο ακόμα κι εκεί όπου το χρήμα ταυτίζεται με την εξουσία, η εξουσία δεν είναι κάτι που μπορεί να δικαιολογήσει τη ληστεία.* Μπέρτολντ Μπρεχτ, Θεμέλιο - Αθήνα 1991, ζ΄ έκδοση,"Ιστορίες του κ. Κόυνερ" η διαλεκτική σαν τρόπος ζωής.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ**
"Ο Μπρεχτ αρχίζει να γράφει τις " Ιστορίες του κ. Κόυνερ " εκεί γύρω στο 1927, μια περίοδο σημαδιακή για την εξέλιξη του. Ένα χρόνο νωρίτερα κάποιο περιστατικό, που από πρώτη ματιά ίσως φανεί ασήμαντο, ένα είδος "εργατικό ατύχημα", όπως λέει ο ίδιος σε μια συνέντευξή που έδωσε στο περιοδικό "Κόσμος των Γραμμάτων", θα γίνει αφορμή για την πιο αποφασιστική στροφή στη σταδιοδρομία του.
Για ένα καινούργιο θεατρικό έργο που έγραφα, λέει στη συνέντευξη ο Μπρεχτ, μου χρειάστηκε σαν φόντο το χρηματιστήριο εμπορευμάτων του Σικάγου. Σκέφτηκα πως με μια έρευνα ανάμεσα στους ειδικούς θα μπορούσα να συγκεντρώσω τις πληροφορίες που χρειαζόμουν. Τα πράγματαήρθαν αλλιώτικα. Κανένας, ούτε γνωστοί οικονομολόγοι, ούτε επιχειρηματίες (...) μπόρεσαν να μου εξηγήσουν ικανοποιητικά τη λειτουργία ενός χρηματιστηρίου εμπορευμάτων Μουδημιουργήθηκε η εντύπωση ότι αυτά που συνέβαιναν εκεί ήταν τελείως ανεξήγητα, που σημαίνει πάλι ότι ήταν ασύλληπτα από τη λογική, που σημαίνει πάλι ότι ήταν κοινώς παράλογα. Ο τρόπος που γινόταν η κατανομή του σιταριού στον κόσμο ήταν ακατανόητος. Η διαπίστωση ότι φαινόμενα και διαδικασίες που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή και την καθημερινή επιβίωση των ανθρώπων είναι ανεξήγητες, ασύλληπτες από τη λογική, και κατά συνέπεια παράλογες, θα "εξωθήσει" κατά κάποιο τρόπο τον Μπρεχτ στη μελέτη του μαρξισμού. Λέει παρακάτω στην ίδια συνέντευξη:" Tο έργο που προγραμμάτιζα δε γράφτηκε τελικά, αντί γι΄αυτό άρχισα να διαβάζω τον Μαρξ. Κι έτσι διάβασα Μαρξ για πρώτη φορά. Τότε ζωντάνεψαν πραγματικά και οι δικές μου σκόρπιες πρακτικές εμπειρίες και εντυπώσεις".Αυτή η σύνδεση του καθημερινού με την υλιστική θεωρία, η επιστράτευση του μαρξισμού για την κατανόηση, την ερμηνεία και κυρίως, την αποκάλυψη του ακατανόητου και του κοινωνικά παράλογου στα καθημερινά γεγονότα, θα αποτελέσει από δω και πέρα ένα από τα σημεία αιχμής σ΄ολόκληρη την αντίληψη και τη μεθοδολογία του Μπρεχτ. Γιατί το ερώτημα,πως είναι δυνατό γεγονότα και καταστάσεις που συναντάμε κάθε μέρα γύρω μας, που τις θεωρούμε φυσικές και αυτονόητες, να είναι ανεξήγητες, αφύσικες και παράλογες δεν μπορεί να απαντηθεί παρά μόνο με την επιστράτευση της μαρξιστικής διαλεκτικής...."**Εισαγωγή - μετάφραση, Πέτρος Μάρκαρης
Τετάρτη 19 Μαΐου 2010
"Το ιστορικά ξεπερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, για να επιζήσει, απαιτεί μεγαλύτερες στερήσεις και εξαθλίωση εκατομμυρίων εργαζομένων"*
" Υπό την πίεση του Βερολίνου, οι υπουργοί της ευρωζώνης συμφώνησαν να ελέγχονται από το 2011 οι προϋπολογισμοί των χωρών τους από τις Βρυξέλλες, πριν ακόμη υποβληθούν στα εθνικά Κοινοβούλια" **
Τα τρισ. της πλουτοκρατίας*
"Στα τέλη του 2008 και ενώ η οικονομική κρίση είχε προσλάβει διεθνείς διαστάσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση προχωρεί σε μία άνευ προηγουμένου στήριξη των τραπεζικών μονοπωλιακών ομίλων, χορηγώντας τους κρατικά κεφάλαια ύψους 2 τρισ. ευρώ! Σε χρόνο ρεκόρ, αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τους κρατικούς προϋπολογισμούς ως μηχανισμούς στήριξής τους προκειμένου να μην καταρρεύσουν. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η κυβέρνηση της ΝΔ συμμετείχε στη... σταυροφορία διάσωσης του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου, με 28 δισ. ευρώ. Αυτές οι ενέργειες σε συνδυασμό με τη διαχρονική πολύμορφη κρατική ενίσχυση του κεφαλαίου, τις φοροαπαλλαγές του, δημιούργησαν μία τεράστια αιμορραγία στους κρατικούς προϋπολογισμούς, που οδήγησε τα δημόσια ελλείμματα και χρέη στα ύψη. Περισσότερες από 10 χώρες της Ευρωζώνης εμφάνισαν το 2009 δημοσιονομικό έλλειμμα υψηλότερο του 10% του ΑΕΠ, ενώ σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ το δημόσιο χρέος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως το 2012 θα αυξηθεί κατά 20 μονάδες! Η ίδια «αρρώστια» εξαπλώνεται και σε άλλες χώρες. Υπό τα νέα αυτά δεδομένα, στο έκτακτο ΕΚΟΦΙΝ, την προηγούμενη Κυριακή, αποφάσισαν τη δημιουργία μηχανισμού με τη συμμετοχή και του ΔΝΤ για τη «στήριξη» χωρών που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα. Το ταμείο θα διαθέτει κεφάλαια 720 δισ. ευρώ και θα χορηγεί δάνεια - με τοκογλυφικούς όρους - στις χώρες που απευθύνονται σ' αυτό, με σκοπό να αποπληρώσουν τους πιστωτές τους, δηλαδή τις τράπεζες. Με άλλα λόγια, ο μηχανισμός στήθηκε για να διασωθεί - για δεύτερη φορά - το τραπεζικό κεφάλαιο, καθώς μία πιθανή χρεοκοπία μιας χώρας θα είχε αποτέλεσμα οι πιστώτριες τράπεζες να χάσουν τα κεφάλαια που είχαν δανείσει.
Είναι εμφανές ότι το παιγνίδι με τα τρισ. ευρώ παίζεται στις πλάτες των λαών. Τη μία φορά, για να διασώσουν τις τράπεζες από την οικονομική κρίση. Την άλλη φορά, επειδή, λόγω των δημοσιονομικών ανισορροπιών και της ενδεχόμενης χρεοκοπίας κρατών της Ε.Ε., οι τράπεζες θα έχαναν εκατοντάδεςδισ. ευρώ. Και ταυτόχρονα συνεχίζουν εντατικά να παίρνουν αντεργατικά μέτρα για να κάνουν πιο φτηνούς τους εργάτες. Και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οι κινήσεις αυτές θα οδηγήσουν σε νέα βαθύτερη και περισσότερο οδυνηρή κρίση. Το ιστορικά ξεπερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, για να επιζήσει, απαιτεί μεγαλύτερες στερήσεις και εξαθλίωση εκατομμυρίων εργαζομένων. Από την ίδια τη δυναμική των γεγονότων προβάλλει, με στοιχείο αναγκαιότητας, ο άλλος δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ. Κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, κοινωνικός και εργατικός έλεγχος, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Το μέλλον των εργαζόμενων λαών βρίσκεται στο νέο κόσμο, το σοσιαλιστικό". *Άρθρο του Θανάση ΚΑΝΙΑΡΗ στον Ριζοσπάστη "Επωνύμως", Τρίτη 11 Μάη 2010 **Εnet.gr Ελευθεροτυπία 19 Μαΐου 2010, "Οι Γερμανοί έβαλαν χέρι στους εθνικούς προϋπολογισμούς"
Οι πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν και προωθούν όσα συμφέρουν τον μονοπωλιακό καπιταλισμό, αυτό το σύστημα που κάτω από τον ψευδεπίγραφο γενικό όρο «αγορές» κυβερνά τον σημερινό κόσμο, έχουν πολύ συγκεκριμένα καθήκοντα σε καιρούς κρίσης. Από τη μία μεριά, επιχειρούν να αμβλύνουν τις συνέπειες της κρίσης για το καπιταλιστικό σύστημα, μεταφέροντας το πρόβλημα από τις επιχειρήσεις στα επιμέρους κράτη ή στους υπερεθνικούς καπιταλιστικούς οργανισμούς. Με τον τρόπο αυτόν εμπλουτίζουν τους μηχανισμούς εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης -τη λεηλασία του μόχθου των ανθρώπων που εργάζονται-, προσθέτοντας στην άμεση εκμετάλλευση την έμμεση, την δια του κράτους αντίστοιχη. Το τελευταίο, μέσα από την ταξικά προσανατολισμένη φορολογία, την περικοπή των κοινωνικών παροχών, τη συρρίκνωση εκείνων των λειτουργιών του που εξυπηρετούν το κοινωνικό σύνολο (εκπαίδευση, υγεία κ.λπ.), μεταφέρει πόρους από τους πολλούς, από τους εργαζομένους, στους κεφαλαιούχους, στα καπιταλιστικά συγκροτήματα. Για τον λόγο αυτόν παρατηρούμε ότι η πολιτική που εφαρμόζει στη χώρα μας το ΠΑΣΟΚ, επικροτούμενο ως προς τούτο από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΛΑΟΣ, από τη μία περιλαμβάνει πάμπολλα μέτρα λεηλασίας του εισοδήματος και των όποιων περιουσιακών αποθεμάτων των φτωχότερων στρωμάτων της κοινωνίας, και από την άλλη επιδοτεί χωρίς όρια -με δημόσιο δανεισμό ως τα όρια του αδιεξόδου- τράπεζες, επιχειρήσεις και επιχειρηματίες στο όνομα της όποιας «γαλάζιας» ή «πράσινης» ανάπτυξης και άλλων σχετικών πράσινων αλόγων. Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση, η Αριστερά επωμίζεται σύνθετα πολιτικά καθήκοντα. Εξυπακούεται ότι η δράση και η παρέμβασή της γίνονται σε ένα έντεχνα παραποιημένο τοπίο. Άφθονη παραγωγή καπνού, ιδεολογικού, δημαγωγικού, παραεπιστημονικού, δημοσιογραφικού χρησιμοποιείται ώστε τα θύματα των ανθρωποφάγων πολιτικών του κεφαλαίου να μην αντιληφθούν αυτό που τους συμβαίνει. Είναι εποχή έντασης, σύγκρουσης και ο απέναντι, ο αντίπαλος, πρέπει να διακρίνεται καθαρά- και αυτός και τα όπλα του. Δεν είναι ώρες για ταλαντεύσεις, για δισταγμούς, για «ναι μεν, αλλά», για «διαχειριστικές» προτάσεις, για «εποικοδομητικές» παρεμβάσεις, και για όλα εκείνα στα οποία μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια η αριστερή εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας, σε όλες της σχεδόν τις μορφές και τις «τάσεις». Σε καιρούς αναμέτρησης, οι διαχωριστικές γραμμές πρέπει να είναι ευδιάκριτες και η Αριστερά οφείλει να τις οριοθετεί και να τις δείχνει στον λαό με τρόπο σαφή και ξεκάθαρο. Το κριτήριο δεν μπορεί παρά να είναι αποκλειστικά κοινωνικό, ταξικό αν προτιμάτε. Η αριστερή πολιτική λοιπόν οριοθετεί το στρατόπεδο των λαϊκών δυνάμεων, το βοηθά στο ξεκαθάρισμα της συνείδησής του, το εκπαιδεύει στην αντιμετώπιση της «επικοινωνιακής» λαίλαπας με την οποία οι κρατούντες συσκοτίζουν τα έργα και τις προθέσεις τους. Και επειδή πρόκειται για κοινωνική, για ταξική αναμέτρηση, στην αριστερή πολιτική εναπόκειται το καθήκον να διαμορφώσει τις συνθήκες, τα όπλα, τους μηχανισμούς, τους συσχετισμούς και τις οργανωτικές δυνατότητες που θα οδηγήσουν τους λαϊκούς αγώνες στην επιτυχία. Αν και αυτό φαίνεται αυτονόητο, δεν είναι... Πολλές απόψεις που διαφημίζουν τις αριστερές τους προθέσεις με εκκωφαντικό τρόπο -και με τη βοήθεια των ΜΜΕ- κρίνουν ότι η συμβολή τους στον όποιον αγώνα μπορεί να περιοριστεί στην καταγγελία και στην υπονόμευση των οργανωμένων σχημάτων της Αριστεράς. Επικαλούνται μια «νέα πολιτική», όπου τα «κινήματα» θα πάρουν τη θέση των κομμάτων. Θεωρούν την αναμέτρηση «στιγμιαία» υπόθεση και πιστεύουν πως αρκεί η συγκυριακή έκφραση οργής για να ανατρέψει τον καπιταλισμό και τα υποσυστήματά του. Στην ουσία, το μόνο που κάνουν είναι να αφοπλίζουν τους εργαζομένους και το λαϊκό κίνημα. Έχουμε πλούσια εμπειρία για όλα αυτά από τον προηγούμενο αιώνα, τον εικοστό. Τις μεγάλες κοινωνικές μάχες σε αυτόν τα κομμουνιστικά κόμματα τις έδωσαν, τις μεγάλες ανατροπές τα κομμουνιστικά κόμματα τις πέτυχαν, στις μεγάλες νίκες τα κομμουνιστικά κόμματα οδήγησαν τους λαούς. Δεν υπάρχει κανείς λόγος να θεωρήσουμε ότι στον εικοστό πρώτο αιώνα ετούτη η εμπειρία δεν έχει θέση.
* Αρθρο, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ Καθηγητή Σύγχρονης Κοινωνικής και Πολιτικής Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης - υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές του 2009, στην Εnet. gr ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Δευτέρα 17 Μαΐου 2010
Βλέποντας τα δύο βίντεο με την Σάρα Βάγγενκνεχτ, να μιλά στη Γερμανική Βουλή και στην Γερμανική τηλεόραση, διαπιστώνοντας τις ομοιότητες που έχουν τα όσα λέει με τα όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες στη χώρα μας, δεν γίνεται να μην σκεφτείς την χοντροκομμένη, την παιδαριώδη αλλά και επικίνδυνη, σε τελευταία ανάλυση, προπαγάνδα της εγχώριας αστικής τάξης, που αναπτύσσεται με την συνδρομή των ΜΜΕ και με την οποία προσπαθούν να κρύψουν τον ελέφαντα πίσω από ένα στάχυ. Πρέπει όμως να τους αναγνωριστεί, για να μην είμαστε άδικοι, ότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Γιαυτό τελευταία μπαίνουν για τα καλά στον γνωστό αλλά και δοκιμασμένο δρόμο του αντικομουνισμού. Αφού ο λαός δεν φάνηκε πρόθυμος να διαλέξει μεταξύ "κουρτινών" η "υποβρυχίων" μεταξύ "Βατοπεδίου" η "Χρηματιστηρίου" και αφού και η νέα τους πρόταση για συγκυβέρνηση "Siemens", δηλ. τα "κουρτινοβατοπέδια" να ενωθούν με τα "χρηματουποβρύχια" στο κοινό τους τόπο, αυτόν της "Siemens", δεν προχωράει, σιγά μη κάτσουν να σκάσουν. Και πολύ προβληματίστηκαν. Αντικομουνισμός. Δοκιμασμένα πράγματα. Και αμέσως τα τσιράκια τους έπιασαν δουλειά. Στην "Athens Voice" κάποιος Νίκος Γεωργιάδης προβάλει την "διατριβή" του. " Το ΚΚΕ, γράφει, από το 1974 λειτουργεί σε καθεστώς πολιτικής ασυλίας, εκμεταλλευόμενο τις ενοχές της Δεξιάς και την ανοχή της Κεντροαριστεράς". Δυστυχώς δεν είναι ο μόνος. Το θλιβερό κατάντημα της μικροαστικής διανόησης. Για λίγα αργύρια. Η ομιλία της Σάρα Βάγγενκνεχτ, έγινε το 2009 στη Γερμανική Βουλή. Άραγε τα όσα περιγράφει για την παγκόσμια οικονομική κρίση, που αντανακλάται σε όλες της εθνικές οικονομίες των κρατών μελών της Ε.Ε., νάχει την αιτία της στις "επιδρομές", όπως υποστηρίζει στη "διατριβή" του ο "ανεξάρτητος" δημοσιογράφος της "Α.V"., του ΠΑΜΕ στην Ακρόπολη, στα ξενοδοχεία της Αθήνας, στο λιμάνι του Πειραιά; Κρατηθείτε λίγο ρε λιγούριδες, μη ξεφτιλίζεστε. Μήπως δεν γνωρίζετε ότι ο αντικομουνισμός ήταν πάντα η αρχή της επίθεσης ενάντια στις λαϊκές ελευθερίες και στα κατακτημένα λαϊκά δικαιώματα; Αν δεν φτάνει στα αυτιά σας η αγωνία ενός ολόκληρου λαού, ακούστε επί τέλους τον ποιητή. "...Δυστυχώς δεν πρόκειται μόνο γι αυτόν τον κίνδυνο. Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη όμως η τραγωδία περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει -συνειδητά ή ασυνείδητα- όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία τόσο προχωρεί το κακό..."* Αλλά να ξέρετε διανοούμενοι της κακιάς ώρας, η εργατική τάξη θα νικήσει όχι με την βοήθειά σας, αλλά ενάντιά σας.
Όσο τα "κακά μαντάτα πληθαίνουν από την πρωτεύουσα" ( Η αύξηση της ανεργίας από 9,1% τον Φεβρουάριο του 2009, σε 12% τον Φεβρουάριο που μας πέρασε, που σημαίνει, σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία, ότι οι άνεργοι στη χώρα φτάνουν τους 605.300. Καθώς και η πρόβλεψη ότι το δίμηνο Μαΐου - Ιουνίου ο πληθωρισμός θα σπάσει το φράγμα του 5,2%, μαζί με το νέο κύμα ακρίβειας που θα προκαλέσει η τελευταία αύξηση του ΦΠΑ), όσο τους γίνεταιβεβαιότητα ότι η πολιτική τους, κύμα το κύμα φουσκώνει το ποτάμι της λαϊκής αγανάκτησης,που θα τους πνίξει, τόση είναι η μανία τους ενάντια στο οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης, το οποίο ήδη προβάλλει την αντίστασή του και αμφισβητεί με πράξεις, την εξουσία των καπιταλιστών και τους πολιτικούς που τους στηρίζουν."Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντας οι άλλοι σφόδρα ταράχτηκαν". Και όχι μόνο, γιατί αυτή η "αποκοτιά", δίνει το παράδειγμα στους εργαζόμενους και το σύνθημα της αντεπίθεσης, αλλά κυρίως τρέμουν τηνδυνατή πιθανότητα συσπείρωσης και έκφρασης της λαϊκής απόφασης για πολιτική αλλαγή με επικεφαλής το ΚΚΕ.Τάχουν χαμένα. Αυτό το καταλαβαίνεις από τις αμέτρητες ανοησίες που λένε και κάνουν κάθε μέρα. Είναι απίστευτη η προσπάθεια υποβάθμισης της νοημοσύνης του λαού, αλλά συγχρόνως και ενδεικτική του δραματικού αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται. Περιφέρουν από κανάλι σε κανάλι, σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, στις εφημερίδες, στα "αδέσμευτα" ΜΜΕ, κάθε καρυδιάς καρύδι, από τους γνωστούς ξεπουλημένους δημοσιογράφους, μέχρι καθηγητές πανεπιστημίων διαφόρων ειδικοτήτων, αλλά με ένα κοινό παρανομαστή, τη δουλικότητα απέναντι στη κυρίαρχη τάξη. Από εκείνον τον μίζερο καθηγητή των οικονομικών, που βρήκε την αιτία της ελληνικής κρίσης στα χρήματα που ξοδεύονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και πιο συγκεκριμένα, στα χρήματα που ξοδεύει ο Δήμος του Μοσχάτου κάθε χρόνο για το καρναβάλι, μέχρι τον καθηγητή που είδε την ευκαιρία αντιμετώπισης της κρίσης να χάνεται εξ αιτίας της πολυλογίας των υπουργών της κυβέρνησης στην τηλεόραση, και τον προκλητικά αλαζονικό τραπεζίτη, με εκείνο το απύθμενο θράσος του, να απευθύνεται με τον πιο απαξιωτικό τρόπο στον ελληνικό λαό, μέσα από την τηλεόραση, νομίζοντας ότι απευθύνεται όπως και οι όμοιοί του, στο δουλικό πολιτικό προσωπικό τους. Αυτός ο προπαγανδιστικός κυνισμός της αστικής τάξης, που διευκολύνεται από τους υποτελείς της διανοούμενους, είναι το ίδιο δυσβάσταχτος, αλλά κυρίως αδιέξοδος και γιαυτό πιο επικίνδυνος και από την οικονομική κρίση που βιώνει ο ελληνικός λαός.Τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος για το Σύνταγμά τους. Μα οι "ίδιες οι ιδέες σας είναι προϊόντα των αστικών σχέσεων παραγωγής και ιδιοκτησίας, όπως και το δίκαιό σας είναι η θέληση της τάξης σας που αναγορεύτηκε σε νόμο, θέληση που το περιεχόμενο της καθορίζεται από τις υλικές συνθήκες ύπαρξης της τάξης σας".* Τι εννοούν όταν απαιτούν σεβασμό στο σύνταγμα;Απλά τον σεβασμό των αστικών σχέσεων παραγωγής, την οικονομία της αγοράς. Δηλ. με λίγα λόγια να δεχτούν οι εργαζόμενοι με την θέλησή τους τη σημερινή θέση τους στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, δηλ. την θέση των μισθωτών δούλων, ως σχέσεις αιώνιες και όχι παροδικές, όπως επιβεβαιώνει η ιστορία. Βεβαίως ο λαός είναι με τη βία υποχρεωμένος να βιώνει την καταπίεση της εκμεταλλεύτριας τάξης και με τον νόμο, αλλά άλλο τόσο είναι υποχρεωμένος απέναντι στον εαυτό του και στις γενιές που θάρθουν να αλλάξει τους νόμους προς το δικό του συμφέρον και όλης της κοινωνίας. Αυτό τόχουν για καινούργιο; Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς σήμερα, ότι μπορεί να ανακοπή ο φυσικός νόμος κίνησης της κοινωνίας με διατάγματα και νόμους; Τους έπιασε ο πόνος για τα ξενοδοχεία, για τον τουρισμό. Γιατί δεν πάνε να ρωτήσουν όσους δραστηριοποιούνται στον τουρισμό, αν έκαναν σεφτέ τους μήνες που δεν υπήρχαν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Ποιόν κοροϊδεύουν; Μάρτυρας ο Τειρεσίας. Τους έπιασε ο πόνος για τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Ποιους; Αυτούς που τη μόνη "ιερή θεότητα" που αναγνωρίζουν είναι το ΚΈΡΔΟΣ. Μιλάνε για αντικοινωνική συμπεριφορά των αγωνιζόμενων σήμερα Ελλήνων, αυτοί που μετέτρεψαν την "προσωπική αξιοπρέπεια σε ανταλλακτική αξία και στη θέση της έβαλαν την ανοιχτή, ξεδιάντροπη, άμεση, σκληρή εκμετάλλευση".** Δείτε πως αντιμετώπισαν τα εξαρτημένα ΜΜΕ το συλλαλητήριο του ΚΚΕ. Αυτή τη λαοθάλασσα που γέμισε την Αθήνα και ζωντάνεψε την ελπίδα πως όλα μπορούν να αλλάξουν συθέμελα. Μπορεί να σου χαλάει τα σχέδια, εντάξει, αλλά είναι ένα γεγονός. Είναι γελοία η προσπάθεια "ματαίωσής" του, μετά την πραγματοποίησή του. Το εμφανίζουν κάποιαστιγμή σαν κάτι, που έγινε; Δεν έγινε; Τι σημασία έχει; Σημασία για τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης έχουν οι δηλώσεις των εκπροσώπων του "μηχανισμού στήριξης", των πολιτικών υπηρετών, των σφουγκοκολάριων καθηγητών και εξωνημένων δημοσιογράφων και της Τζούλιας.
"Οι μόνες θυσίες που αξίζει να κάνουμε όλοι μας, είναι οι θυσίες για μια νέα κοινωνία χωρίς ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση" είπε στην ομιλία της η Αλ. Παπαρήγα, και συνέχισε λέγοντας "ο λαός δεν δέχεται τη φοβέρα, τον εκβιασμό και την παραπλάνηση...Όλοι μαζί ...σε νέες μάχες με όπλο το δίκιο και την ανεκμετάλλευτη έως τώρα λαϊκή δύναμη... δεν θα μας κοροϊδέψουν για άλλη μια φορά, δεν θα μας κάνουν δειλούς, μοιραίους και άβουλους...Μαζικά και μαχητικά ως την νίκη".Σταράτες κουβέντες.
Άσφαιρη και αποπροσανατολιστική δημαγωγία χθες στη Βουλή (12 Μαίου 2010), με αφορμή τις προχθεσινές δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ.
ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - Λ.Α.Ο.Σ Κοινή αγωνία για το αστικό πολιτικό σύστημα.
"Σφιχτά τη σκυτάλη του αποπροσανατολισμού κρατούν τα αστικά κόμματα στη Βουλή, προσπαθώντας να ξεγελάσουν τη λαϊκή αγανάκτηση για τη βάρβαρη επίθεση, την οποία από κοινού εκπονούν και συντονίζουν. Σε χτεσινή συζήτηση για το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, με τον τίτλο «εγκλήματα σχετικά με την υπηρεσία» και με αφορμή τις προχθεσινές δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ, το ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να εμφανίσει εαυτό ότι βάλλεται από «επιχειρηματικά συμφέροντα, ΜΜΕ και διαλυτικές δυνάμεις», γι' αυτό και προωθεί αλλαγές στη δομή του αστικού πολιτικού συστήματος, επιδιώκοντας επί της ουσίας τη θωράκισή του. Πιέζοντας για ταχύτερες και βαθύτερες αντιλαϊκές ανατροπές και με δεδομένη την αξίωση από τα κόμματα του κεφαλαίου να στέκονται με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα απέναντι στις λαϊκές αντιδράσεις, ο Δ. Δασκαλόπουλος είπε προχτές, στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, ότι πρέπει να «ξαναγίνουμε λαός επιχειρηματιών» και πως τα κόμματα περνούν κρίση, «καθώς το σύστημα που εξέθρεψαν για να τα εκτρέφει, αποσυντίθεται», γι' αυτό «είναι προφανής σήμερα η απροθυμία όλων των κομμάτων να κόψουν το κλαδί στο οποίο κάθονται». Στο δια ταύτα, ο πρόεδρος των βιομηχάνων επανέλαβε το σύνολο των μέτρων που ζητάει το ντόπιο κεφάλαιο, για να αποκαλυφθεί ότι οι αξιώσεις του ΣΕΒ (εφαρμογή του «Καλλικράτη», νέος εκλογικός νόμος, ολοκλήρωση της απελευθέρωσης όλων των αγορών, άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων, νέος νόμος για την προώθηση ελληνικών και ξένων επενδύσεων κ.ά.), ταυτίζονται επί της ουσίας με τα μέτρα που προωθεί σε βάρος του λαού το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Με άλλα λόγια, αυτοί που συντονισμένα και διαχρονικά υπηρετούν τα συμφέροντα των βιομηχάνων και των άλλων τμημάτων της ντόπιας πλουτοκρατίας, προσπάθησαν χτες στη Βουλή να παρουσιαστούν σα θύματα των επιχειρηματικών συμφερόντων, ομνύοντας στην «ανάγκη» να θωρακιστεί το αστικό πολιτικό σύστημα...
Για ξεκάθαρη προσπάθεια, ώστε να φύγει η προσοχή του λαού από την επίθεση που δέχεται έκανε λόγο ο βουλευτής του ΚΚΕ Αντώνης Σκυλλάκος, τονίζοντας ότι... Στο στόχαστρο βρίσκεται ο λαός
Χαρακτηριστική της αποπροσανατολιστικής προσπάθειας του ΠΑΣΟΚ ήταν η αναφορά του υπουργού Δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη, που σημείωσε ότι «όσοι ζητούν την αντικατάσταση του πολιτικού κόσμου από κάποιον άλλον εφευρέτη προσβάλλουν τη δημοκρατία», προσθέτοντας ότι «δεν μπορούν να κρίνουν την πολιτική επιχειρηματίες βουτηγμένοι στη διαπλοκή και τώρα ανακάλυψαν πως η ελεύθερη οικονομία μπορεί να δώσει τη λύση του προβλήματος». Ο υπουργός Δικαιοσύνης σημείωσε ότι «η πολιτική πρέπει να αλλάξει και να γίνει ξανά γοητευτική, επειδή θα το κάνουμε εμείς. Εγκαθιδρύοντας κανόνες για εμάς πριν ζητήσουμε κανόνες για τους πολίτες».
Κρύβοντας ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι αυτή που διαχρονικά εξέθρεψε τα προνόμια του κεφαλαίου και πως δικό τους είναι το ιδεολόγημα ότι «επιχειρήσεις χωρίς επιχειρηματίες δεν μπορούν να υπάρξουν», ο Χ. Καστανίδης σχολίασε την ομιλία του προέδρου του ΣΕΒ με την παροιμία «χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιλέκο».
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο πρόεδρος της Βουλής, Φίλιππος Πετσάλνικος.....
Δυσοίωνες σκέψεις
...Όλοι τους, με ένα στόμα έσπευσαν να υπερασπιστούν το αστικό πολιτικό σύστημα που εξέθρεψαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και το οποίο τώρα προσπαθούν να αναμορφώσουν για να ενσωματώσουν τη δίκαιη λαϊκή οργή. Την ίδια ακριβώς σκοπιμότητα υπηρετεί και η ομιλία του προέδρου του ΣΕΒ, ο οποίος ξέρει ότι η διαπλοκή και η αδιαφάνεια είναι συστατικό στοιχείο της συνδιαλλαγής του κεφαλαίου με τα κόμματά του. Από αυτήν τη σκοπιά, οι εκατέρωθεν άσφαιρες καταγγελίες, μόνο τον αποπροσανατολισμό του λαού υπηρετούν, προκειμένου να κρυφτεί η ουσίας ενός συστήματος που αναπαράγει την εκμετάλλευση και να μη στοχοποιηθεί από τη λαϊκή αγανάκτηση. Είναι, άλλωστε, οι ίδιοι που σπρώχνουν ανώριμες πολιτικά μάζες να αντιδράσουν με συνθήματα όπως «να πληρώσουν οι κλέφτες», για να δημιουργήσουν το υπόστρωμα πάνω στο οποίο θα εκτονώσουν τη λαϊκή οργή με κινήσεις εντυπωσιασμού και θα θεσμοθετήσουν ακόμα αυστηρότερο πλαίσιο ενάντια στους λαϊκούς αγώνες και τη λαϊκή πρωτοπορία τους....
Σχολιάζοντας τη συζήτηση ο βουλευτής του ΚΚΕ Αντώνης Σκυλλάκος τόνισε πως «συνεχίζεται ο πολιτικός αποπροσανατολισμός συνειδητά....σημείωσε αναφορικά με τις πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλου ότι «ήταν φανερή η επίθεση που έκανε στους εργατικούς αγώνες, αλλά έκανε και επίθεση στο Κόμμα μας. Μίλησε για "εξαλλοσύνη" και "υπόθαλψη τυφλής βίας", συνδέοντάς τα με το δικό μας Κόμμα, όταν ξέρουμε όλοι ότι το ΚΚΕ δεν χρησιμοποιεί ούτε τυφλή βία, ούτε έξαλλο είναι. Γνωριζόμαστε όλοι σ' αυτό τον τόπο»..."
Η παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη χτεσινή (6 Μαίου 2010) συζήτηση στη Βουλή
"Σας κατανοώ, γιατί το θέμα έχει κορεστεί. Όσο πιο πολύ συζητάμε αυτό το καίριο θέμα για τον ελληνικό λαό, τόσο πιο βαρετή και απεχθής γίνεται η συζήτηση στη Βουλή. Και αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι τι γίνεται και τώρα, και αύριο, και μεθαύριο, και σε ένα χρόνο έξω από τη Βουλή. Εδώ τελείωσε το πράγμα.
Επιτρέψτε μου να σταθώ σε ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη, για να εξηγήσω - για να μη λέω κενά και μεγάλα λόγια - γιατί το ΚΚΕ δεν θαυμάζει την αστική δημοκρατία, το διεθνές δίκαιο και το εσωτερικό δίκαιο στην Ελλάδα, το οποίο βεβαίως είναι κομμένο και ραμμένο στο διεθνές δίκαιο.
Στα τέλη του 1997 - αν θυμάμαι καλά ήταν Δεκέμβρης ή το πολύ να ήταν Γενάρης του 1998 - ο τότε διορισθείς πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών κ. Νίκολας Μπερνς, ο οποίος πήρε μετά και ανώτερα αξιώματα και ο οποίος ήταν και επί Μπους και επί Κλίντον, ζήτησε να κάνει εθιμοτυπική επίσκεψη στα γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, όπως έκανε και με όλα τα Κόμματα. Τότε, δεν είχε γίνει ακόμα ο πόλεμος στηΓιουγκοσλαβία. Είπαμε, ας το δεχτούμε. Εθιμοτυπική διπλωματική επίσκεψη.
Ξεκίνησε ο κ. Μπερνς στη συνάντηση που είχαμε, ως εξής: Κακώς το ΚΚΕ αντιμετωπίζει έτσι την πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν είμαστε στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας την ύπαρξη και δράση ενός Κομμουνιστικού Κόμματος κλπ και ότι εν πάση περιπτώσει οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αλλάξει, σέβονται τις αποφάσεις των λαών. Γι' αυτό, επιπροσθέτως παρακάλεσε: Δε χρειάζονται να γίνονται πορείες μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία. Απηχεί παλαιότερες εποχές.
Του είπα, λοιπόν, κι εγώ - του ζήτησα, όμως, να μου απαντήσει ειλικρινά - το εξής: Πείτε, λέω, υποθετικά, γιατί δεν είναι κανένα άμεσο ζήτημα, δε ζούμε στα ροζ σύννεφα, ότι ο ελληνικός λαός αναδεικνύει στη διακυβέρνηση του τόπου το ΚΚΕ ή μία κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει το ΚΚΕ με συμμάχους. Κι αναδεικνύεται, έχουμε καινούργια κυβέρνηση με λαϊκή πλειοψηφία.
Του λέω: Ξέρετε, ένα από τα πρώτα μέτρα που θα πάρει αυτή η κυβέρνηση είναι να κλείσει τις αμερικάνικες βάσεις. Γιατί αυτό θα το έχει βάλει προεκλογικά στο λαό, δε θα κάνουμε σαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις, θα το έχουμε βάλει. Θα μας έχει ψηφίσει ο λαός. Και αυτό θα το κάνουμε. Από τα πρώτα μέτρα που θα πάρουμε. Αυτό που δεν ξέρω να σας πω είναι αν θα δώσουμε προθεσμία ένα με τρεις μήνες, γιατί υπάρχει και η τεχνική πλευρά του ζητήματος, πώς θα φύγουν οι βάσεις. Τι θα κάνετε τότε;
Κοντοστέκεται. Του λέω, θέλω, σας παρακαλώ, να μου απαντήσετε ανοικτά και καθαρά. Κι ούτε πρόκειται να κάνω καμία δημόσια δήλωση τώρα. Πρεσβευτής είστε. Καταλαβαίνω. Μου λέει: Αυτό δεν πρόκειται να το δεχθούμε. Του απαντάω: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Είστε ειλικρινής. Το ξέρουμε ότι δεν θα το δεχθείτε και γι' αυτό αυτήν την αστική δημοκρατία που εσείςυπολήπτεστε, εμείς δεν την υποληπτόμαστε. Κι εμείς όταν θα είμαστε διακυβέρνηση θα το κάνουμε αυτό εν γνώσει ότι δε θα το δεχθείτε.
Πάνω απ' όλα, όμως, θα το έχει εγκρίνει ο ελληνικός λαός, γιατί εμείς στον ελληνικό λαό προτείνουμε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, ο οποίος έχει θυσίες - βεβαίως - έχει κινδύνους. Εμείς, όμως, λέμε χίλιες φορές να κάνεις θυσίες για μια άλλη κοινωνία που θα επιλέξεις, που θα πεισθείς να το κάνεις και όχι με διάφορα ροζ σύννεφα, όμορφα λόγια ή να υφίστασαι θυσίες οι οποίες όχι μόνο είναι μονόπλευρες - αυτή είναι η μία πλευρά - αλλά είναι σε βάρος σου".
Τι μας λέει ο ποιητής; Oτι αυτό είναι το άλλο μέρος της χαμένης μας εθνικής κυριαρχίας. Το από καιρού απολεσθέν Το υπόλοιπο, ότι είχε μείνει δηλ. από το μέρος που είχε παραχωρηθεί (sic) στο Μάαστριχ, η εγχώρια αστική τάξη και το πολιτικό προσωπικό της, δηλ., το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑΟΣ, τόδωσε μαζί με τους εργαζόμενους, στον "μηχανισμό στήριξης", για να στρώσουν οι δουλειές της μωρέ, εντάξει. Η επιχειρηματικότητα και η ανταγωνιστικότητα. Λοιπόν, καιρός δεν είναι να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι αυτό το δόσε - δόσε δεν μπορεί να συνεχιστεί; Ότι θέλουνε δεν θέλουνε θα υπολογίσουν πλέον τον "ξενοδόχο"; Ο καιρός θα δείξει.
" Όλοι στο συλλαλητήριο που διοργανώνει το ΚΚΕ, στις
15 Μαΐου 2010 στο Πεδίον του Άρεως, στις 12 το μεσημέρι".
Για να αποκρούσει ο λαός τα βάρβαρα μέτρα. Για να μη περάσει η τρομοκρατία και τα ψέμματα της αστικής τάξης και της ακολουθίας της, ενάντια στο ΚΚΕ, στους εργαζόμενους στο λαό. Για την οργάνωση της λαϊκής πάλης, με στόχο την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής. Οργανωμένη λαϊκή πάλη. Αυτός είναι ο δρόμος που οδηγεί στην λαϊκή εξουσία. Ο δρόμος της αποδέσμευσης από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Ο δρόμος για την αντιμετώπιση της κρίσης, και της ικανοποίησης των λαϊκών συμφερόντων.