Οι Giogonta'sχειροκροτάνε τον εαυτό τους, γιατί έπεισαν τον εαυτό τους, να ψηφίσει τον "αναξιόπιστο" προϋπολογισμό τους.
Είναι απερίγραπτη η ευχαρίστηση μου, καθώς νοιώθω την απελπισία που έχει καταλάβει την πλουτοκρατία και τους πολιτικούς της εκπροσώπους, αντικρίζοντας πλέον το ιστορικό τους αδιέξοδο, το ιστορικό τους τέλος. Και ακόμα νοιώθω ικανοποίηση μεγάλη, ότι έφτασε επιτέλους ο καιρός, οι πλουτοκράτες να πληρώσουν για την τυραννική τους κυριαρχία, την καταλήστευση των εργαζομένων, της εργατικής τάξης. Να νοιώσουν την ίδια αγωνία που ένοιωσαν και νοιώθουν πριν το τέλος τους, τα θύματά τους. Να πληρώσουνγια τον αφανισμό εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων. Βλέπουν μπροστά τους να ρέει η άμμος στην κλεψύδρα της ιστορικής εξέλιξης . Αντιλαμβάνονται με χειροπιαστό τρόπο, γιατίψάχνουν αλλά δεν την βρίσκουν, ότι η καπιταλιστική χύτρα ταχύτηταςαπό κατασκευής της δεν είχε βαλβίδα ασφαλείας. Καταλαμβάνονται από την απελπισία,και παραλογίζονται.Αυτό φάνηκε για άλλη μια φορά κατά την συζήτησηγια τον προϋπολογισμό, που έγινε στη Βουλή.
Πως αλλιώς να κατανοηθούν τα λόγια της Βάσως Παπανδρέου. «Είναι αυτονόητο ότι ψηφίζω τον προϋπολογισμό του 2011. Σημαίνει, όμως, ότι μιλούμε για αξιόπιστο προϋπολογισμό που θα μας βγάλει από τα αδιέξοδα; Οχι (...) Στήριξη δεν σημαίνει σιωπή και στοίχιση πίσω από μία άποψη. Ορισμένα "όχι" έχουν μεγαλύτερη αξία για τη συλλογική προσπάθεια από στρατευμένα "ναι"».
Πως αλλιώς του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού ΤηλέμαχουΧυτήρη. «Το μήνυμα που στέλνουμε με τον υπό ψήφιση προϋπολογισμό είναι ότι, ό,τι γίνεται εξ ανάγκης, πραγματοποιείται χωρίς το γνώμονα του πολιτικού κόστους. Και αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό και από τα πολιτικά κόμματα, αλλά και τα μέσα ενημέρωσης», σημειώνονταςότι με την επιψήφισή του:«Δε σημαίνει ότι δεν κάνουμε κριτική, γιατί και λάθη γίνονται και αστοχίες, αλλά είναι μία ιδιαίτερη περίοδος, κατά την οποία πρέπει όλοι να βάλουμε πλάτη».
ΤουβουλευτήΛάρισαςΈκτοραΝασιώκα «Ο λογαριασμός δύσκολα βγαίνει γιατί είμαστε σε πολύ βαθιά ύφεση και δεν υπάρχουν πολιτικές για την αντιμετώπιση της κατάστασης…»,του Απόστολου Κακλαμάνηκαι όσων μίλησαν από την κυβερνητική παράταξη.
Τιάλλο δείχνει,σε τελευταία ανάλυση, πέρα απότο ταξικό τους αδιέξοδο,ηέγκρισητουπροϋπολογισμούπου οι ίδιοιεκ προοιμίου, με τον ένα ή τον άλλο τρόποθεώρησαν αναξιόπιστο. Κι αν πεις, και σωστό θα είναι, ότι η επιδίωξη τους, με όλα αυτά τα τερτίπια, είναι να συντηρήσουν το παραμύθι της εσωκομματικής δήθεν αντιπολίτευσης, με φωνές που ζητάνε τάχα πιο φιλολαϊκή πολιτική από την κυβέρνηση, επειδή αφουγκράζονται τις ανησυχίες του λαού. Ότι τα «όχι» σε πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, κάθε άλλο παρά αμφισβήτηση της κυβέρνησης σημαίνουν, αφού και αυτά είναι στρατευμένα στη «συλλογική προσπάθεια», όπως είπε η Βάσω Παπανδρέου. Ότι επιχειρείται για μια φορά ακόμη η εξαπάτηση των εργαζομένων,απλώς θα τονίζεις αυτό που είναι πεποίθηση πλέον της αστικής τάξης, που προκύπτει από την «πρακτικά» αποκτημένη γνώση της και εμφανίζεται με την μεγαλύτερη ευκρίνεια στα λόγια των πολιτικών της εκπροσώπων και την αγχώδη και γιαυτό φανερά πλέον, χοντροκομμένα προκλητική προπαγάνδα των χειραγωγημένων ΜΜΕ, ότι από αυτή την οικονομική κρίση δεν μπορείνα δραπετεύσει. Οι εργαζόμενοι, ο λαός, δεν έχει κανένα λόγο να ακολουθήσει την πλουτοκρατία στο χαμό της, αντίθετα έχει κάθε λόγο να την "διευκολύνει". Γιαυτό, «η ισχυροποίηση του ταξικού πόλου, η ήττα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, σε συνάρτηση με τη μαζικοποίηση των ταξικών συνδικάτων είναι σήμερα όρος απαράβατος, για να δοθούν με αξιώσεις οι ταξικές μάχες που είναι μπροστά μας»*
*Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ "απάντηση στην ανελέητη επίθεση" Ριζοσπάστης, Τετάρτη 22 Δεκέμβρη 2010
"Δεν είναι μόνο η αφόρητη φλυαρία που υπομένουμε καιρό τώρα. Δεν είναι τα ψέματά τους. Δεν είναι ο κομπογιαννιτισμός τους, όταν προσπαθούν να τεκμηριώσουν "επιστημονικά" τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις, η προπαγάνδα τους, που φανερώνει πως νομίζουν ότι έχουν να κάνουν με νήπια, η αντιφατικότητα των λόγων τους, η αβάσταχτη ελαφρότητα του δίνε στο μεγάλο κεφάλαιο, αλλά κυρίως αυτό που προσπαθούν να κρύψουν πίσω από όλο αυτό τον κουρνιαχτό βλακείας και απειλών που έχουν σηκώσει. Το ιστορικό αδιέξοδο και το επερχόμενο τέλος του καπιταλιστικού συστήματος και της παρασιτικής τάξης τους.Αυτός είναι ο λόγος που τους υποχρεώνει να λένε και να κάνουν τόσες ανοησίες, που είναι σίγουρο ότι, δεν θα τις δεις, δεν θα τις ακούσεις ούτε σε ίδρυμα περίθαλψης διανοητικά καθυστερημένων ανθρώπων" ...("Εκεί που μας χρωστάγανε μας πήρανε και το βόδι""
Αυτές οι διαπιστώσεις από παλαιότερη ανάρτηση μου, εμφανίστηκαν σ'όλη την έκτασή τους, στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή (10 Δεκέμβρη 2010) με αφορμή την επίκαιρη ερώτηση της γ. γ. της ΚΕ του ΚΚΕ στον Πρωθυπουργό «για της αντεργατικές ανατροπές». Είπε μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός: «Αυτά που κάνουμε είναι για να διασφαλίσουμε σιγουριά και ασφάλεια, ειδικά στον εργαζόμενο, που σήμερα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη απειλή, αυτή της ανεργίας». Αναρωτιέσαι. Ποιός είναι αυτός που λέει αυτά τα λόγια;Ο πρωθυπουργός της χώρας!! Ο οποίος, αντί με την πολιτική του, αυτό θα ήτανε το λογικό, να διασφαλίζει τουλάχιστον μια αξιοπρεπή διαβίωση του λαού σ’ αυτή τη δύσκολή συγκυρία, γέννημα και αυτή του ληστρικού οικονομικού συστήματος που υποστηρίζει, απειλεί τους εργαζόμενους με την ανεργία. Δηλαδή τι κάνει; Τρομοκρατεί τους εργαζόμενους, τον λαό, με την πραγματικότητα που δημιουργεί το καπιταλιστικό σύστημα σε παγκόσμια κλίμακα, και με την πραγματικότητα που ο ίδιος και η κυβέρνησή του διαμορφώνουν με την πολιτική τους στη χώρα. Και ζητά από τους εργαζόμενους να ξεχάσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα οικιοθελώς, και όσοι θα βρίσκουν δουλειά στη καπιταλιστική γαλέρα, να είναι ευγνώμονες στον ίδιο καιστη κυβέρνησή του, για το μεροκάματο της πείνας.
Προσέξτε ψέματα και υποκρισία!! «Με το νέο πλαίσιο, ούτε καταργούνται, ούτε αναιρούνται, ούτε υποβαθμίζονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις», λέει στη συνέχειαο Πρωθυπουργός, ο οποίος συμπληρώνει ότι με τον καινούργιο νομοθέτημα «ενισχύεται η δυνατότητα διαπραγμάτευσης και σε επιχειρησιακό επίπεδο και, μόνο όταν υπογράφεται ειδική επιχειρησιακή σύμβαση, δεν εφαρμόζονται οι αντίστοιχες κλαδικές συμβάσεις». Λέειαυτά τα λόγια γνωρίζοντας ότιήδη οιεργοδότες τον έχουν ξεμπροστιάσει μη υπογράφοντας καμιά κλαδική σύμβαση, περιμένοντας το νέο νόμο που ευνοεί τις επιχειρησιακές συμβάσεις και που τους βγάζει, στην ουσία, από την υποχρέωση να συμμετέχουν στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Τι άλλο από προκλητική υποβάθμιση της νοημοσύνης του λαού μπορεί να σημαίνει η φράση του πρωθυπουργού ότι «δίνεται η δυνατότητα να υπάρξει μία από κοινού διευθέτηση εργοδότη και Σωματείου εργαζομένων, απέναντι στο δίλημμα "απολύσεις ή συγκράτηση μισθών"» και ότι «δίνεται μία ευκαιρία μετεξέλιξης της εταιρείας και συνεργασίας εργαζομένων και εργοδοτών, για την ανασυγκρότηση των εταιρειών, για να μπορούν να είναι ανταγωνιστικές».Δηλαδή εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι ένα πράγμα. Εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι το ίδιο υπεύθυνοι για το μέλλον των επιχειρήσεων και άρα το ίδιο υπεύθυνοι με την πλουτοκρατία για την κρίση. Κατά συνέπεια το ίδιο υπεύθυνοι και για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Όταν είμαστε παιδιά και βρισκόμαστε μπροστά σε τέτοιου είδους παραλογισμό, λέγαμε στον φορέα του «τρελός παπάς σε βάφτισε».
Ο Ελληνικός λαός πρέπει να βάλει τέλος σ΄ αυτές τις επικίνδυνες για την επιβίωσή του επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου, έχοντας κατά νου, ότι μαζί με όλες τις αθλιότητες που του επιβάλει το σημερινό σύστημα, συγχρόνως έχει (υπέρ)αναπτύξει τους υλικούς όρους και τις κοινωνικές μορφές που είναι απαραίτητες για τον οικονομικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους. ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ 11π.μ.
...θα φροντίσουμε εμείς γιαυτό. Έτσι πρέπει να γίνει. Έτσι θα γίνει.
Οι ΓΕΝΝΑΙΟΙ του ΝΤ. ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ σε αναμνηστική φωτογραφία μετά την απονομή των μεταλλίων του ΔΝΤ.
«Η κυβέρνηση είναι γενναία, χρειάζεται όμως πολιτική υποστήριξη από τον ελληνικό λαό και, ει δυνατόν, πολιτική υποστήριξη από όλα τα πολιτικά κόμματα»*
Με αυτά τα λόγια ο Ντ. Στρος - Καν, ανάμεσα στα άλλα, κάλεσε τον ελληνικό λαό να σκύψει το κεφάλι, δηλαδή να κάτσει φρόνημα και να αφήσει την Κυβέρνηση με την πολιτική της να σώσει τους τραπεζοβιομήχανους σε βάρος του. Δηλαδή να πει ο λαός το γνωστό "σφάξεμε Αγά μου ν' αγιάσω". Διαφορετικά όπως είπε «διακυβεύεται το μέλλον της Ελλάδας». Όσο και να προσπαθούν να κρύψουν την αγωνία τους για το ζοφερό τους μέλλον και πίσω από τις προς τον ελληνικό λαό "συμβουλές" τους, ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει μέρα με τη μέρα, ότι αυτό πλέον που διακυβεύεται είναι το μέλλον της τάξης των εκμεταλλευτών, δηλαδή το τέλος της κυριαρχίας τους. Ο ελληνικός λαός θα φροντίσει γιαυτό.
Το Ντούο Χάρμα παίζει στο καπιταλιστικό τσίρκο, με τους παραμορφωτικούς καθρέφτεςτου.
"Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη"
" Έχει ξεπεράσει κάθε όριο προκλητικότητας προς τους εργαζόμενους ο ΣΕΒ με την έκθεσή του με τίτλο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΠΟΔΙΑ!!! Οι «άρπαγες» του ιδρώτα των εργαζομένων απαιτούν πρόσθετα μέτρα για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, νέες διευκολύνσεις – φοροαπαλλαγές και απαλλαγή τους από το κόστος μεταβίβασης επιχειρήσεων – εταιριών – μεριδίων κλπ. Ζητάνε με θράσος να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές – δημοτικά τέλη, να μην επιβαρύνεται λένε η επιχειρηματική δραστηριότητα!!! Θέλουν πλήρης απελευθέρωση τιμών σε μια σειρά υπηρεσίες και δραστηριότητες και καλύτερη «ορθολογική τιμολόγηση» σε μεταφορές – οργανισμούς!!! Απαιτούν τα «παράσιτα» να μην πληρώνουν τις υπερωρίες, να τις συμψηφίζουν!!! να επιτρέπεται η απασχόληση των εργαζομένων την 6η μέρα με ρεπό...."
Έτσι άρχιζε η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ της Τετάρτης, 1 Δεκέμβρη 2010. Ναι, οι εξελίξεις τείνουν να επιβεβαιώσουν τον τίτλο της ανακοίνωσης του ΠΑΜΕ. Το ζήτημα όμως που κρίνεται στις παραμονές μιας πολιτικής σύγκρουσης έχει να κάνει με το ποια θα είναι η έκβαση αυτής της σύγκρουσης. Και εκείνοι που έχουν γράψει την μέχρι τώρα ιστορία του εργατικού κινήματος και των επαναστάσεων, κατηγορηματικά έχουν δηλώσει ότι, η έκβαση μιας τέτοιας μάχης καθορίζεται και από το σε ποιανού τα χέρια, στην κρίσιμη συγκυρία, θα βρίσκεται η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ανατρέψουν την σημερινή συνδικαλιστική ηγεσία του τόπου τώρα. Γιατί όσο αυτός ο σαλιάρης υπηρέτης της πλουτοκρατίας, παραμένει πρόεδρος της ΓΣΕΕ, (Μπορείτε να διαπιστώσετε το θράσος και την δουλικότητα της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, στα όσα είπε σήμερα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, στο Γενικό Συμβούλιο της Συνομοσπονδίας, στο άρθρο της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ με τίτλο "Σε κρίση διάσπασης η ΓΣΕΕ")οι εργαζόμενοι θα είναι άξιοι της τύχης τους.
Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους. ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ 11π.μ.
ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΣΕΒ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΛΑΔΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ
"Η αισχρή συμπαιγνία κυβέρνησης, μεγαλοεπιχειρηματιών και της ηγεσίας ΓΣΕΕ πρέπει να αποτύχει. Το έγκλημα της κατάργησης των κλαδικών συμβάσεων και της γενίκευσης των μισθών πείνας πρέπει να συναντήσει την αποφασιστική και οργανωμένη αντίδραση όλων των μισθωτών. Καμιά ανοχή στα ψέματα και στις απάτες. Τις επιχειρήσεις κλείνει η καπιταλιστική κρίση, ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός και η ενίσχυση των μονοπωλίων, όχι οι μισθοί και τα εργατικά δικαιώματα".
Όλοι και όλες στην απεργία στις 15 Δεκέμβρη 2010 και στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕστην Ομόνοια στις 11 π.μ.
"Πατριωτισμός για μας είναι το δίκιο του λαού και όχι τα συμφέροντα του καπιταλισμού" *
“Η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει στη χώρα μας, στην Ευρώπη, συνολικά στον καπιταλιστικό κόσμο. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, τα αστικά κόμματα, προσπαθούν δια πυρός και σιδήρου να επιβάλλουν το μόνο δρόμο που έχουν για την έξοδο από την κρίση προς όφελός τους. Το δικό τους μονόδρομο. Προστασία των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των μονοπωλιακών ομίλων. Πτωχεύουν το λαό για να σωθεί η πλουτοκρατία. Δεν αφήνουν τίποτα όρθιο από δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων. Μας οδήγησαν στη μαζική ανεργία και τη φτώχια… Ο νέος κρατικός προϋπολογισμός της κυβέρνησης, της τρόικας και του μνημονίου μειώνει μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, οδηγεί σε νέες μαζικές απολύσεις και στην ανεργία πολλές ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, ιδιαίτερα νέους και νέες, αυξάνει τη φορολογία και τις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων, επιβάλλει πρόσθετα χαράτσια για τις υποβαθμισμένες και απαράδεκτες υπηρεσίες στη μόρφωση, την Υγεία, την Πρόνοια, παραδίνει στο μεγάλο κεφάλαιο κρατικές επιχειρήσεις, γη, παραλίες, δάση, αυξάνει τις φοροαπαλλαγές, τα προνόμια και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Η επίθεση στις ΔΕΚΟ, στο Δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα αφορά όλη την εργατική τάξη.
Λέει ψέματα η κυβέρνηση, ότι δεν παίρνει νέα μέτρα. Λέει ψέματα, ότι ο λαός εγκρίνει την πολιτική της. Λέει ψέματα, ότι τελειώνουν οι θυσίες. Τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα δε θα έχουν τέλος, όσο το κεφάλαιο παραμένει απείραχτο και όσο η αντίσταση του λαού δε δυναμώνει.
Οι θυσίες ούτε τέλος έχουν, ούτε αποτέλεσμα θα έχουν για το λαό. Απορρίπτουμε το μνημόνιο διαρκείας που φέρνουν κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ. Στα εκβιαστικά τους διλήμματα απαντάμε:.. Καμία θυσία για την πλουτοκρατία.... ”
*Από την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ Δείτε το συνημμένο (κλικ στην εικόνα)
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρέταξε λίγο πρίν τις 12 το μεσημέρι δυνάμεις των ΜΑΤ στήν αρχή της Β.Σοφίας προκειμένου να εμποδίσουν τους ανάπηρους πολίτες, να προχωρήσουν πρός την πλάγια είσοδο της Βουλής και να διαδηλώσουν ειρηνικά φθάνοντας μέχρι το ύψος του Μαξίμου.
Απόψεις του οικονομολόγου - αναλυτή Δημήτρη Καζάκη στο Kontra news (1 Δεκέμβρη 2010) σχετικά με την επιμήκυνση του δημόσιου χρέους, από το blog "Βαθύ Κόκκινο"
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010
Αυτό ήτανε. ΣΩΘΉΚΑΜΕ!! Η Ντόρα Μπακογιάννηέκανε κόμμα.
"Με σκληρή αντικρατικιστική κριτική, φιλελεύθερη ρητορική, θολό κομματικό λογότυπο και 5000 ανθρώπους στο πλευρό της, η Ντόρα Μπακογιάννη ανακοίνωσε το πρωί της Κυριακής την ίδρυση της «Δημοκρατικής Συμμαχίας»."Εθνοςonline, Κυριακή, 21 Νοεμβρίου 2010.
Μέρα με τη μέρα η κρίση φτάνει στην κορύφωσή της, οδηγώντας, το νιώθεις πλέον, τις αντίπαλες τάξεις, να παίρνουν τις θέσεις τους στο πεδίο της μάχης. Έτσι πρέπει να κατανοηθεί και η ίδρυση του "νέου" κόμματος της Ντόρας. Πριν από της εκλογές είχαμε την ίδρυση της "Δημοκρατικής Αριστεράς" του Φ. Κουβέλη. Δηλαδή είχαμε το "αριστερό" δεκανίκι του δικομματισμού, τώρα έχουμε και το δεξιό. Η Πλουτοκρατία "ψυχανεμίζεται" το αναπόφευκτο και ετοιμάζεται. Ο λαός πρέπει να απαντήσει οργανώνοντας το δικό του μέτωπο, όσο είναι καιρός.
Το μήνυμα του λαού στις δημοτικές εκλογές, μήνυμα αποδοκιμασίας της αντιλαϊκής πολιτικής της Κυβέρνησης και του Μνημονίου. Το συλλαλητήριο του ΚΚΕ και των κομμάτων της αριστεράς στην Αθήνα ενάντια στην «Τρίοκα τάρα», την κυβέρνηση και των συνοδοιπόρων της. Οι μαζικές εκδηλώσεις τιμής και μνήμης στην επέτειο του Πολυτεχνείου,με το σύνθημα «Αγώνας - ρήξη - ανατροπή, η ιστορία γράφεται με ανυπακοή» να δονεί την Αθήνα κατά την συγκλονιστική πορεία, κάτω από σφοδρή νεροποντή, των χιλιάδων του λαού και των φοιτητών, και μετά...η Κυβέρνηση θέλοντας να δείξει ότι πράγματι , όπως έλεγε ο αείμνηστος πατήρ του ΓΑΠ, αφουγκράζεται τον λαό κατέθεσε την Πέμπτη, στη Βουλή, τον προϋπολογισμό του 2011. Απορρίπτοντας και καταδικάζοντας τον προϋπολογισμό του 2011, ηΑντιπολίτευση προέβλεψε, ότι ο κατατεθείς προϋπολογισμός,θα βαθύνει επικίνδυνα την ύφεση δίνοντας την χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία.
Να πως περιγράφει τον προϋπολογισμό στην ανακοίνωσή του το ΚΚΕ. «Η κυβέρνηση, σε συνεργασία με την ΕΕ και το ΔΝΤ, διαμόρφωσε έναν κρατικό προϋπολογισμό άγριας ληστείας και βασανισμού όλων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, προς όφελος των μονοπωλίων, που πρέπει να συναντήσει εκτός από την οργή και την οργανωμένη αγωνιστική λαϊκή συμμαχία αντεπίθεσης και ανατροπής. Η κυβέρνηση λέει ψέματα ότι δεν θίγει τους μισθούς και τις συντάξεις. Με τις νέες αυξήσεις στο ΦΠΑ για το σύνολο των προϊόντων ευρείας λαϊκής κατανάλωσης, στο πετρέλαιο θέρμανσης, στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, στη ΔΕΗ και στα εισιτήρια, με την περαίωση, οδηγούν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα στην απόγνωση. Οι νέες δραστικές περικοπές στην Υγεία και στα ασφαλιστικά ταμεία και η απαλλαγή των μεγαλοεργοδοτών από τις όποιες εισφορές τους βάζουν σε άμεσο κίνδυνο την καταβολή των συντάξεων και τη στοιχειώδη λειτουργία των δημοσίων νοσοκομείων. Η κατάσταση στη δημόσια εκπαίδευση θα επιδεινωθεί. Οι απολύσεις συμβασιούχων στο δημόσιο και η νέα δραστική μείωση μισθών, είναι μόνο η μία πλευρά της νέας επίθεσης στους μισθούς και στα εργασιακά δικαιώματα σε βάρος όλων των εργαζομένων. Συνοδεύεται με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και του κατώτατου μισθού και τη γενίκευση της μερικής - ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας, με την κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών και τη νέα αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Η κατάργηση δημόσιων οργανισμών, ο περιορισμός των πρώην ΔΕΚΟ και η πλήρης ιδιωτικοποίηση, θα έχουν αποτέλεσμα να αυξηθεί το κόστος και να χειροτερεύσει η ποιότητα των όποιων παροχών.
Συστατικό στοιχείο της βάρβαρης αντιλαϊκής επίθεσης αποτελεί ταυτόχρονα η προκλητική κρατική στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, μέσα από τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, τα κίνητρα του αναπτυξιακού νόμου, την κρατική επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, την απελευθέρωση των αγορών και τις ιδιωτικοποιήσεις, την υποταγή του ΕΣΠΑ και του προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων στην ικανοποίηση των αναγκών τους. Αυτός ο δρόμος που καταδικάζει το λαό οριστικά στην φτώχεια είναι μονόδρομος μόνο για την προστασία της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Καμιά λαϊκή θυσία δεν θα πιάσει τόπο γιατί για την κρίση και το έλλειμμα ευθύνεται η υψηλή κερδοφορία, τα κίνητρα και οι φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου. Ο λαός μπορεί να εμποδίσει και να αποτρέψει την καταδίκη του, μόνο αν απορρίψει τα εκβιαστικά τρομοκρατικά διλήμματα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, τις στρατηγικές τους επιλογές, τον «ευρωμονόδρομο». Καμία ανοχή, καμία συναίνεση. Εδώ και τώρα πρέπει να διαμορφωθεί παντού λαϊκό μέτωπο πάλης και αντεπίθεσης για την προστασία των ανέργων, των χαμηλοαμειβόμενων, της λαϊκής οικογένειας. Για την απόκρουση της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής. Για τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ της λαϊκής εξουσίας, για δρόμο ανάπτυξης υπέρ του λαού και όχι των μονοπωλίων».
"Το στοίχημα του Παπανδρέου απέδωσε" Το «όχι» στις πρόωρες εκλογές του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου δίνει τους τίτλους στα διεθνή ΜΜΕ που άλλο περισσότερο και άλλο λιγότερο, ερμηνεύουν τα αποτελέσματα ως «εντολή» προς την κυβέρνηση να συνεχίσει το «πρόγραμμα λιτότητας». ...Θεωρούν ότι το δίλημμα Παπανδρέου απέφερε καρπούς αλλά αναφέρονται με έμφαση στις «ορδές δυσαρεστημένων ψηφοφόρων που επέλεξαν την αποχή»
Προσέξτε το «εντολή» και το «δυσαρεστημένων» Δηλ. ο λαός έδωσε εντολή στον πρωθυπουργό να τον «δυσαρεστήσει» περισσότερο.
«Έχουμε μπροστά μας έναν δεύτερο γύρο αυτοδιοικητικών εκλογών, με κριτήριο πλέον την ικανότητα των υποψηφίων να ανταποκριθούν στις σύνθετες και αυξημένες ευθύνες τις οποίες αναλαμβάνουν, μέσα από αυτή τη μεγάλη αλλαγή του "Καλλικράτη". Περιθώρια υπαναχωρήσεων δεν υπάρχουν. Εμείς προχωράμε, δεν σταματάμε». είπε στο μήνυμά του ο ΓΑΠ, το βράδυ της 7 - 11 - 2010.
Την πρώτη Κυριακή ο ΓΑΠ και τα τσιράκια του ΔΝΤ θεώρησαν ότι οι εκλογές είχαν πολιτικό χαρακτήρα. Την δεύτερη Κυριακή, σύμφωνα πάλι με την θεώρηση του ΓΑΠασόκηπου οι εκλογές έχουν τοπικό χαρακτήρα. Διαλέγετε και παίρνετε. Αυτοί είναι σήμερα οι πολιτικοί της άρχουσας τάξης. Μια πινακοθήκη ηλιθίων ή "ξύπνιων" που κυβερνά αυτή χώρα.
Γιώργος Πεταλωτής
«Εκφράζουμε την ικανοποίηση μας για τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών, καθώς το ΠΑΣΟΚ προηγείται.... Κάλεσε τους πολίτες «να πάρουν ενεργά μέρος στον αγώνα για το δεύτερο γύρο των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών και να επιλέξουν τους υποψηφίους που θα υπηρετήσουν την Αυτοδιοίκηση του «Καλλικράτη» και θα οδηγήσουν τη χώρα σε νέα εποχή». Επανέλαβε ότι ο «ελληνικός λαός απέδειξε ότι έχει και την ωριμότητα και την υπευθυνότητα και είπε "ναι" στη σταθερότητα και την προοπτική που εξασφαλίζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά την πολύ δύσκολη συγκυρία».
Εκφράζοντας την ικανοποίηση της τάξης των πλουτοκρατών, στο ίδιο πνεύμα ήταν και τα λόγια του κυβερνητικού εκπροσώπου, διανθισμένα με συγκρατημένη αυτοδιοικητική ψυχραιμία και πολύ κολακεία όχι στην πριν αλλά στην μετά τις εκλογές ωριμότητα και υπευθυνότητα του λαού.
* ΆνναΔιαμαντοπούλου
«Ο κόσμος δεν πήγε να ψηφίσει γιατί δεν πήγε να καταψηφίσει», δήλωσε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ η υπουργός Παιδείας ΆνναΔιαμαντοπούλου. . «Το αποτέλεσμα των εκλογών πρέπει να δώσει στην κυβέρνηση σιγουριά. Να βάλουμε σε άλλη βάση αυτή την ιστορία του μνημονίου - αντιμνημονίου», και πρόσθεσε η υπουργός Παιδείας. «Αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση έχει μια ισχυρή πλειοψηφία και το μήνυμα του κόσμου είναι για πιο γρήγορα βήματα, δεν υπάρχει κίνδυνος προϋπολογισμού που δεν θα ψηφιστεί στη Βουλή» .
Αυτή η δήλωση της υπουργού παιδείας, κατά την προσωπική μου άποψη, σε τελευταία ανάλυση, αποδίδει την ουσία του εκλογικού αποτελέσματος της πρώτης Κυριακής των δημοτικών εκλογών. Την πραγματικότητα είσαι υποχρεωμένος και προ πάντων οι οργανωμένες λαϊκές δυνάμεις να την προσεγγίζεις αντικειμενικά είτε σου αρέσει είτε όχι. Κερδισμένη από τις δημοτικές εκλογές της πρώτης Κυριακής, όπως δείχνουν τα ποσοστά των κομμάτων και η αποχή, είναι η αστική τάξη, η τάξη των καπιταλιστών, γιατί και η αποχή δικό της κατόρθωμα, πλευρά της δικής της στρατηγικής είναι.
Αλέκα Παπαρήγα
«..Ξέρετε ότι από την αρχή, πολύ έγκαιρα, δώσαμε γενικό πολιτικό χαρακτήρα στη μάχη των τοπικών εκλογών...»
Λες εντάξει οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου λένε ότι τους συμφέρει στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία, αλλά και το ΚΚΕ; Δηλ. ο χαρακτήρας μιας εκλογικής αναμέτρησης σε μια ταξική κοινωνία μπορεί να μην είναι πολιτικός; Ο πολιτικός χαρακτήρας ή μη, μιας εκλογικής αναμέτρησης στην ταξική κοινωνία, τελικά, εξαρτάται από την θεώρηση των κομμάτων ή είναι αντικειμενικά πολιτικός;
«ευχαριστούμε όλους εκείνους και εκείνες που για πρώτη φορά και άλλοι για δεύτερη ψήφισαν τα ψηφοδέλτια που στήριξε το ΚΚΕ. Θεωρούμε ότι συνέβαλαν αποφασιστικά σ' αυτό το θετικό πολιτικό μήνυμα που περικλείει η εκλογική μάχη...»
Αυτό δεν μοιάζει με επαγγελματία που ευχαριστεί τους καινούργιους του πελάτες; Μπορείς να πιστέψεις ότι τέτοια λόγια λέγονται από την επικεφαλής επαναστατικού κόμματος;
«Απευθυνόμαστε σε εκείνους που έκαναν αποχή θέλοντας να δώσουν ένα σαφές μήνυμα καταδίκης της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και τους λέμε ότι είναι ευκαιρία να ξανασκεφτούν. Έχουν την ευκαιρία από εδώ και μπρος αυτό το μήνυμα καταδίκης που θέλουν να στείλουν, να το στείλουν με ένα θετικό ενεργητικό τρόπο μέσα στο κίνημα αλλά και στην κάλπη, όποτε αυτή έρθει, όπως να το δείξουν αυτό και στον δεύτερο γύρο...»
Τι καταλαβαίνει κανείς από τα παρά πάνω. Ότι όλοι οι απέχοντες των εκλογών, έδωσαν ένα "σαφές μήνυμα καταδίκης" της πολιτικής των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Αλλά με λάθος τρόπο. Τουλάχιστον να πεις απείχαν διαμαρτυρόμενοι, πάει κι έρχεται. Αλλά να λες "σαφές μήνυμα καταδίκης" . Απίστευτο!! Η αποχή, σ' αυτή τη συγκυρία, είναι απόδειξη πολιτικής καθυστέρησης. Όμως αυτό δεν λέγεται. Γιατί δεν λέγεται; Ίδωμεν. Όποιο κι αν είναι πλέον το αποτέλεσμα στον β' γύρο των δημοτικών εκλογών γεγονός είναι ότι, με την "βοήθεια" και της αποχής, στους Δήμους και στις Περιφέρειες, θα εγκατασταθούν ενεργούμενα του ΔΝΤ. Παρ' όλα αυτά....
..Η μάχη των εκλογών δεν έχει λήξει. Αυτή την δεύτερη Κυριακή μπορούμε να δώσουμε πραγματικό μήνυμα καταδίκης της πολιτικής του ΔΝΤ και των ντόπιων υπηρετών τους. Οι οποίοι μη μπορώντας να συγκρατήσουν τη φούρια τους, δεν περίμεναν καν να τελειώσει ο δεύτερος γύρος. Από την επομένη των εκλογών κιόλας άρχισαν να ζυμώνουν την απόφασή τους για την επιβολή νέων σε βάρος του λαού, ακόμα πιο δυσβάσταχτων και αντιδραστικών μέτρων. Λοιπόν, ΛΕΥΚΟ ή ΑΚΥΡΟ, πρέπει να είναι η απάντηση των εργαζομένων, του λαού, στον δεύτερο γύρο των εκλογών.
Ας συγκρατήσουμε την παραινετική πρόταση του αγαπητού φίλου Pavlosk, από το blog «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΘΕΙΟ».
«.. Δεν απέχουμε! Σκεφτείτε μια συντεταγμένη ψηφοφορία άκυρου από την Αριστερά τι πατατράκ θα τους προκαλέσει: ήδη τα άκυρα είναι 10%, εάν συντεταγμένα ψηφίσουμε άκυρο και βάλουμε τα ποσοστά μας(15-25%) να προστεθούν θα φάνε μια μούντζα κοντά στο 30% ενεργητικής καταδίκης των ψηφοδελτίων τους! Και φυσικά θα καταλάβουν πολύ καλά ποιοι το έκαναν και αφού το παίζουν χαζοί θα ξεφτιλιστούν ακόμα παραπάνω…Καλό είναι αυτή η γραμμή να βγει μαζικά προς τα έξω και να μην επαναπαυθούμε, μην το υποτιμήσουμε. Το “μαύρισμα” είναι συνέχεια του αποτελέσματος του Α’ γύρου. Το άκυρο την Κυριακή είναι πολιτική ψήφος!» Και για να μη ξεχνιόμαστε από Δευτέρα στους δρόμους, όποιο κι αν είναι τοαποτέλεσμα.
Να ζεις μέσα στην κοινωνία και να είσαι ελεύθερος (ή όπως ισχυρίζονται οι πολιτικοί απατεώνες, να είσαι «ανεξάρτητος» υποψήφιος) απέναντι στην κοινωνία γίνεται; Δεν γίνεται.
"Η πιο ολοκληρωμένη, πλήρης και διαμορφωμένη έκφραση της πολιτικής πάλης των τάξεων γίνεται αναπόδραστα η πάλη των κομμάτων."
Η αστική κοινωνία στην οποία ζούμε σήμερα, είναι κοινωνία ταξικά διαρθρωμένη. Κοινωνία χωρισμένη σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Από εδώ, κοντά στα άλλα, προκύπτει και το ότι η κοινωνία που ζούμε, είτε το καταλαβαίνει κανείς, είτε όχι, είναι κοινωνία κομματικοποιημένη. Δεν είναι τα κόμματα που χωρίζουν την κοινωνία, όπως αφήνουν να πλανάται oι "ανεξάρτητοι" υποψήφιοι. Είναι ακριβώς η ταξικά χωρισμένη κοινωνία που καθρεφτίζεται και εκφράζεται μέσα από τα κόμματα. Η κατανόηση ή μη, αυτής της πραγματικότητας φαίνεται από την θέση που παίρνει κανείς, απέναντι στην ακομματικότητα, απέναντι σ' αυτή την ιδεολογική αιχμή της αστικής τάξης.
«Σε μια κοινωνία, που βασίζεται στο χωρισμό σε τάξεις, η πάλη ανάμεσα στις εχθρικές τάξεις γίνεται αναπόφευκτα σε μια ορισμένη βαθμίδα της ανάπτυξής της, πολιτική πάλη. Η πιο ολοκληρωμένη, πλήρης και διαμορφωμένη έκφραση της πολιτικής πάλης των τάξεων γίνεται αναπόδραστα η πάλη των κομμάτων. Η ακομματικότητα είναι απάθεια απέναντι στην πάλη των κομμάτων. Η απάθεια όμως αυτή δεν ισοδυναμεί με ουδετερότητα, με αποχή από την πάλη, γιατί στην ταξική πάλη δεν μπορεί να υπάρχουν ουδέτεροι. Στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία δεν μπορεί να "απόσχει" κανείς από την ανταλλαγή των προϊόντων ή της εργατικής δύναμης. Και η ανταλλαγή γεννά αναπόφευκτα την οικονομική πάλη και σε συνέχεια και την πολιτική πάλη. Γιαυτό, στην πραγματικότητα, η απάθεια απέναντι στην πάλη δεν είναι καθόλου απομάκρυνση από την πάλη, αποχή απ' αυτήν, ουδετερότητα. Η απάθεια είναι σιωπηρή υποστήριξη εκείνου που είναι ισχυρός, εκείνου που κυριαρχεί.»*
Όποιος σήμερα είναι απαθής απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση των κομμάτων της πλουτοκρατίας σε βάρος των εργαζομένων, του λαού, αυτός υποστηρίζει σιωπηρά αυτή την επίθεση. Όποιος, απέναντι στον αγώνα της εργατικής τάξης για την απόκρουση αυτής της επίθεσης, προβάλει την ουδετερότητα του, την απολιτικότητα, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να υποστηρίζει σιωπηρά, την κυριαρχία της αστικής τάξης.
«Η πολιτική αδιαφορία είναι πολιτικός κόρος... Η ακομματικότητα στην αστική κοινωνία είναι απλώς μια υποκριτική, σκεπασμένη, παθητική έκφραση του ότι ανήκει κανείς στο κόμμα των κρατούντων, στο κόμμα των εκμεταλλευτών. Η ακομματικότητα είναι ιδέα αστική. Η κομματικότητα είναι ιδέα σοσιαλιστική. Η κομματικότητα είναι ταυτόχρονα και όρος και δείχτης της πολιτικής ανάπτυξης.».**
Ο αυτοχαρακτηρισμός των πολιτικών απατεώνων ως ''ανεξάρτητων" υποψηφίων με σκοπό να εκμεταλλευτούν την "ακομματικότητα" που ζυμώνεται συστηματικά στην κοινωνία που ζούμε, δεν είναι σε τελευταία ανάλυση, παρά η υποκρισία της αστικής τάξης, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εξαπάτηση του λαού. Η αστική τάξη, ασχολείται ακριβώς μ' αυτήν την εξαπάτηση του λαού προκειμένου να διασφαλίζει την κυριαρχία της. Σε αντιστάθμισμα αυτής της αστικής "αλήθειας", η πραγματικότητα,η οποία την κάθε στιγμή μας βεβαιώνει πως δεν υπάρχει πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας που να μη συνδέεται με την πολιτική. Λοιπόν, την Κυριακή7 Νοέμβρη, ο λαός στέλνει στους εκμεταλλευτές το μήνυμα της αποφασιστικής αντίθεσής του, στην πολιτική τους.Μαύρο στους υποψήφιους της πλουτοκρατίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ,) Μαύρο στους"ανεξάρτητους", όχι στην αποχή.ΨΗΦΟΣ ΤΑΞΙΚΗ.
* Β. Ι. Λένιν: Για την πολιτιστική επανάσταση, Εκδ., Σ.Ε., Αθήνα 1983, σελ., 259 ** Από το ίδιο
"...Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνικής
εργασίας είναι το ιστορικό καθήκον και η δικαίωση του κεφαλαίου. Ακριβώς έτσι δημιουργεί, χωρίς να το συνειδητοποιεί, τους υλικούς όρους μιας ανώτερης μορφής παραγωγής... Πράγματι..Εδώ φανερώνεται με καθαρά οικονομικό τρόπο... από την σκοπιά της ίδιας της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής, το όριό της, η σχετικότητά της, ότι δεν είναι ένας απόλυτος τρόπος παραγωγής, αλλά μόνο ένα παροδικό, ιστορικό φαινόμενο, που αντιστοιχεί σε μιαν ορισμένη, χρονικά περιορισμένη εποχή ανάπτυξης των υλικών όρων παραγωγής" (Kαρλ Μαρξ "Το Κεφάλαιο"τόμος ΙΙΙ, σελ. 328 εκδ. "Σύγχρονη Εποχή" Αθήνα 1978)
Έλλειψη συναίσθησης του κινδύνου, δυνατότητα αντιμετώπισής του ή απλά συντροφικότητα;
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο και ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι η κρίση του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος είναι νομοτελειακή. Δηλαδή γεγονός αντικειμενικό, έξω και ανεξάρτητο από την θέληση των ίδιων των καπιταλιστών, των ανθρώπων γενικά. Η αιτία της οικονομικής κρίσης του εκμεταλλευτικού συστήματος, βρίσκεται στη βασική αντίθεση που ενεδρεύει στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Δηλαδή μεταξύ, στον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο και στην ατομική ιδιοποίησή του. Δεν είναι εύκολο με δυο λόγια να δώσει κανείς, την περιγραφή όσο και την ουσία του φαινομένου. Μπορούμε ωστόσο να πούμε όσο γίνεται πιο συμπυκνωμένα ότι: κρίση είναι η διακοπή της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Δηλαδή η αδυναμία των καπιταλιστών, επανεπένδυσης της συσσωρευμένης χρηματικής λείας τους, από την καταλήστευση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, με σκοπό την αύξηση των κερδών τους.Η κρίση, ή ‘’η κυκλική οικονομική κρίση’’ όπως ονομάζεται το φαινόμενο, είναι για το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα αναπόφευκτη.
Πως ξεπερνά, μέχρι σήμερα, η αστική τάξη τις κρίσεις;«Από την μια καταστρέφοντας μάζες από παραγωγικές δυνάμεις. Από την άλλη, κατακτώντας καινούργιες αγορέςκαι εκμεταλλευόμενη πιο βαθιά τις παλιές. Πως λοιπόν; Προετοιμάζοντας πιο ολόπλευρες και πιο τεράστιες κρίσεις και ελαττώνοντας τα μέσα για να προλαβαίνει τις κρίσεις» (Μαρξ - Ένγκελς, ‘’ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ του ΚΚ’’, σελ. 33).
Από το 1847 που γράφτηκε το ‘’Μανιφέστο’’ μέχρι σήμερα, οι θέσεις του επαληθεύτηκαν με τον πιο σαφή αλλά και τον πιο δραματικό τρόπο, μέσα από τις οικονομικές κρίσεις που έζησε και συνεχίζει να ζει η ανθρωπότητα*Αν πάρουμε υπ’ όψη μας, όλα τα πάρα πάνω, γίνεται φανερό ότι ο καπιταλισμός πλέον έχει εξαντλήσει όχι μόνο τα ‘’μέσα για να προλαβαίνει τις κρίσεις’’, αλλά κυρίως τους τρόπους να ξεπερνά τις κρίσεις.
Η σκέψη και μόνο, ενός παγκόσμιου πολέμου, με την αφάνταστη καταστροφική δύναμη που έχει το παγκόσμιο οπλοστάσιο, όπως μας δείχνουν τα στοιχεία, φαντάζει σαν τον απόλυτο παραλογισμό. Δεν μπορεί να υπάρχει άνθρωπος πάνω στον πλανήτη που να πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει νικητής από έναπυρηνικό πόλεμο. Αν και υπάρχει το ‘’αποθανέτω η ψυχή μου μετά τωναλλοφύλων’’, αυτή η ‘’δυνατότητα’’ άμεσης καταστροφής μάζας των παραγωγικών δυνάμεων,** φαίνεται ανέφικτη.
Καινούργιες αγορές δεν υπάρχουν μια και ‘’η ανάγκη να μεγαλώνει ολοένα την πώληση των προϊόντων της, κυνηγά την αστική τάξη πάνω σ’ όλη τη γήινη σφαίρα. Είναι υποχρεωμένη να φωλιάζει παντού, να εγκαθίσταται παντού, να δημιουργείσχέσεις παντού’’ (Μαρξ - Ένγκελς, ‘’ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ του ΚΚ’’, σελ. 29). Συνεπής με την ιστορία η αστική τάξη έχει "φωλιάσει" παντού, και φανερό είναι ότι έχει εξαντλήσει και αυτή τη δυνατότητα ξεπεράσματος της κρίσης. Τι της μένει; Nα εκμεταλλευτεί πιο βαθειά τις παλιές αγορές, που σημαίνει την απόλυτη εξαθλιώσει των εργαζομένων με την συμπίεση του μισθού τους κάτω από το όριο της φτώχιας και την ανεργία. Αλλά και η συμπίεση του μισθού ‘’τρακάρει’’ σε αξεπέραστα όρια. Να θυμηθούμε εδώ την ιστορία με τον γάιδαρο του Χότζα, που ψόφησε πάνω που είχε συνηθίσει να μην τρώει.
Και τέλος η επίδραση της επιστήμης στην παραγωγή, ως παραγωγικής δύναμης.Η επιστημονικοτεχνική επανάσταση σήμανε τη ριζικά ποιοτική μεταμόρφωση των παραγωγικών δυνάμεων, με βάση την μετατροπή της επιστήμης σε άμεση παραγωγική δύναμη, σε βασικό παράγοντατης κοινωνικής παραγωγής. Αυτή η εξέλιξη αντί να γίνει η βάση για την απελευθέρωση και την ανάπτυξη του σύγχρονου ανθρώπου, (‘‘ο χρόνος είναι ο χώρος της ανθρώπινης ανάπτυξης’’ Καρλ Μαρξ) με την διατήρηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, προβάλει για τους εργαζόμενους, σαν μια μεγάλη και διαχρονικά επερχόμενη απειλή. Η ‘‘αυτονόμηση’’ της αυτοματοποίησης μέσα από την γενική εφαρμογή της ρομποτικής στην παραγωγή, σημαίνει την καταστροφή εκατομμυρίων θέσεων εργασίας και κατά συνέπεια το ‘‘πέταγμα’’ έξω από την παραγωγική διαδικασία εκατομμύρια εργαζομένων.Εκπρόσωπος μεγάλης Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, ανακοινώνοντας την μείωση του προσωπικού της εταιρίας λόγω μείωσης των πωλήσεων, δήλωνε συγχρόνως, ότι τα ποσά που θα εξοικονομηθούν, προκειμένου η εταιρία να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της στις αγορές, θα διατεθούν για την βελτίωση και την αύξηση της παραγωγικότητας!!
Μείωση του προσωπικού, αύξηση της παραγωγικότητας!! Όσο κι αν φαίνεται, και είναι τελικά, παράλογο και αντιφατικό, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, αλλά«Ακόμα κι ένα παιδί καταλαβαίνει, πως αν ένας κοινωνικός σχηματισμός δεν αναπαράγει τους όρους της παραγωγής, επιτελώντας συγχρόνως την παραγωγική διαδικασία, δεν πρόκειται να επιζήσει ούτε για ένα χρόνο» (Καρλ Μαρξ, ‘’Γράμμα στον Κούγκελμαν’’). Εδώ είμαστε. Το ζήτημα λοιπόν, ή το ερώτημα που προκύπτει απ΄όλα τα παραπάνω δεν έχει να κάνει με το αν είναι ή δεν είναι μία τεχνητή ή πραγματική οικονομική κρίση αυτή που βιώνουμε - αυτό το δίλλημα μπορούν να το θέτουν ακόμα, έστω κι αν αυτό γίνεται σκόπιμα, μόνο όσοι θέλουν να παρουσιάσουν το εύρος της ανοησίας τους - αλλά αν η σημερινή κρίση σηματοδοτεί το ιστορικό τέλος του δρόμου, για το καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτό είναι το βασικό ερώτημα. Σ’ αυτό πρέπει να απαντήσουν η μαρξιστική διανόηση και τα αντίστοιχα κόμματα. Και όχι το πόσο αναπόφευκτη και το πόσοπιο οδυνηρή θα είναι η επόμενη κρίση, προβλέποντας έμμεσα, το ξεπέρασμα της σημερινής κρίσης σε βάρος των εργαζομένων μεν, αλλά προβάλλοντας πάνω στην εργατική τάξη τις δικές τους ανεπάρκειες, ως αποτέλεσμα της αδυναμίας των εργαζομένων για οργανωμένη πολιτική παρέμβαση δε. Γιατί αυτό είναι το ερώτημα που προβάλει μέσα από την σημερινή κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα, και γιατί η απάντηση σ΄αυτό το ερώτημα, έχει να κάνει ακριβώς με την ανάλογη όσο και έγκαιρη παρέμβαση της οργανωμένης και συντονισμένης δράσης της εργατικής τάξης, για την αντιμετώπιση αυτού του κεντρικού όσο και των τεράστιων προβλημάτων, ζωής ή θανάτου, που πλέκει η κρίση, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η οργανωμένη και συντονισμένη δράση της εργατικής τάξης, είναι η μόνη εγγύηση, θετικής ως προς τα συμφέροντα των λαών, έκβασης της κρίσης. Η επιστημονική και πολιτιστική ανάπτυξη που περιγράφεται στα στατιστικά στοιχεία της πρώτης ανάρτησης, είναι γέννημα – θρέμα, δημιούργημα, του ιδρώτα γενεών και γενεών και της θυσίας εκατομμυρίων ανθρώπων. Και δεν μπορεί το δημιούργημα, επειδή αυτό συμφέρει μια δράκα ληστών να πετάξει σαν σκουπίδια, τους δημιουργούς του. Το αντίθετοθα γίνει. Η επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη μαζί με τις αναπτυγμένες παραγωγικές δυνάμεις μπορεί όχι μόνο να διασφαλίσουν την ευτυχή και ειρηνική διαβίωση των λαών πάνω στη γη, αλλά κυρίως το ειρηνικό πέρασμα στην νέα εποχή, την σοσιαλιστική.
Αρκεί γιαυτό να φροντίσουν, να πάρουν έγκαιρα τα μέτρα τους, οι απανταχού εργαζόμενοι. Γι’ αυτό σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι ανάγκη να αντηχήσει, το ανεξίτηλα γραμμένο στη σημαία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος σύνθημα :
‘’ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ,
ΕΝΩΘΕΙΤΕ!’’
*‘‘Τεράστιες είναι οι απώλειες σε ανθρώπινες ψυχές από τους πολέμους ή εξ αιτίας των πολέμων.. Ο 20ος αιώνας υπήρξε μέχρι σήμερα ο πιο αιματηρός.. Οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι στοίχησαν στην ανθρωπότητα 60 εκατομμύρια νεκρούς. Εξάλλου στους 36 από τους πολέμους που έγιναν μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, έχασαν την ζωή τους 20 εκατομμύρια άνθρωποι..ωστόσο.. με τα σύγχρονα μέσα μαζικής καταστροφής η αποφυγή του παγκόσμιου πολέμου αποτελεί πρώτιστη πολιτική επιλογή’’ (Θανάσης Βακαλιός, "είναι και συνείδηση, γνώση και αλήθεια" Εκδ., Gutenberg, σελ. 87, υποσημείωση 4)
** Στις παραγωγικές δυνάμεις ανήκουν οι άνθρωποι με τις ικανότητές τους και τις γνώσεις τους, καθώς και τα μέσα παραγωγής, κι ακόμα η τεχνολογία και η οργάνωση της παραγωγήςκαι η επιστήμη που έχει γίνει παραγωγική δύναμη. Οι παραγωγικές δυνάμεις αποτελούν την κύρια πλευρά του τρόπου παραγωγής.