Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Κομμουνιστή δήμαρχο ανέδειξε ο ιστορικός Δήμος της Καισαριανής



Στη «Λαϊκή Συσπείρωση» ο Δήμος Καισαριανής, 
μετά τις επαναληπτικές εκλογές που έγιναν σήμερα.  

Η Καισαριανή είναι ένας επιπλέον δήμος που έρχεται να προστεθεί στους τέσσερις δήμους που έχουν ήδη αναδείξει δημοτική αρχή τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Ο Ηλίας Σταμέλος είναι ο τέταρτος κομμουνιστής δήμαρχος σε αυτήν την ιστορική συνοικία της Αθήνας και το αποτέλεσμα στέλνει μήνυμα αντίστασης στις λογικές της υποταγής στην αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης, του κεφαλαίου και της ΕΕ. 


Από νωρίς το απόγευμα στο εκλογικό κέντρο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ήταν συγκεντρωμένοι φίλοι και οπαδοί, αναμένοντας τα αποτελέσματα. 

Στην ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων οι συγκεντρωμένοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, πανηγυρισμούς και συνθήματα. (Δείτε ΕΔΩ βίντεο). 

Κομμουνιστή δήμαρχο ανέδειξε ο ιστορικός 
Δήμος της Καισαριανής (VIDEO - ΦΩΤΟ  ΕΔΩ

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για το αποτέλεσμα των 
δημοτικών εκλογών στην Καισαριανή  (ΕΔΩ)

Πακέτο νέων αντιλαϊκών μέτρων αποφασίζουν συγκυβέρνηση και τρόικα.

Μέτρα - φωτιά για το λαό συναποφασίζουν 
συγκυβέρνηση και τρόικα - Σχόλιο του ΚΚΕ*


Πακέτο νέων αντιλαϊκών μέτρων αποφασίζουν συγκυβέρνηση και τρόικα. 

Αύξηση του ΦΠΑ ακόμη και για τα φάρμακα, «φραγή» πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, κατάργηση της 15ετίας και νέες μειώσεις αποδοχών στο Δημόσιο, περιλαμβάνονται στις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης που συζητά με την τρόικα. 

Δεδομένες οι αντεργατικές ανατροπές και στο ασφαλιστικό.  

«Στρατηγική της κυβέρνησης είναι ο διάλογος μέχρι τελικής συμφωνίας με τους εταίρους και δανειστές» τονίζει ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης, με δήλωσή του, στην εφημερίδα «Αγορά», εκφράζοντας τη θέληση της συγκυβέρνησης να εφαρμόσει απαρέγκλιτα την πολιτική που επιτάσσουν τα μονοπώλια. 

Ο υπ. Οικονομικών εκτιμά πως η ελληνική πλευρά με την τρόικα βρίσκονται πολύ κοντά στο να καταλήξουν, ωστόσο επισημαίνει ότι θα πρέπει να βρεθεί άμεσα λύση καθώς τα χρονικά περιθώρια στενεύουν.

Σε δηλώσεις για την πορεία των διαπραγματεύσεων στην εφημερίδα «Αγορά» προέβη και ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Πιέρ Μοσκοβισί, αναφέροντας ότι η ελληνική κυβέρνηση «έχει στείλει προτάσεις τις οποίες μελετούμε», αρνήθηκε πάντως να σχολιάσει εάν είναι ικανοποιητικές.

Την προσήλωση της κυβέρνησης στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, με αμείωτη ένταση και με βάση τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ και τις σύγχρονες ανάγκες του εγχώριου κεφαλαίου, υπογραμμίζει σε άρθρο του στο «Έθνος της Κυριακής» ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς, τονίζοντας ότι «θα συνεχίσουμε να τηρούμε τους δημοσιονομικούς μας στόχους. Και θα συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις». 

Την ανάγκη επίτευξης συμφωνίας με την τρόικα άμεσα, τονίζει και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» της Κυριακής. «Είναι προς το συμφέρον, τόσο της ελληνικής πλευράς όσο και της τρόικας να υπάρξει συμβιβασμός αμέσως, με βάση τα υπαρκτά δεδομένα και την κοινή λογική. Δεν πρέπει για κανένα λόγο να ανακοπεί η θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας» υπογραμμίζει ο κ. Στουρνάρας ζητώντας τόσο από την τρόικα, όσο κα από την ελληνική πλευρά, να δείξουν «ρεαλισμό και ευελιξία».


Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ 

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει: «Ο λαός πρέπει να είναι σε ετοιμότητα για να αποτρέψει το νέο σφαγιασμό κυβέρνησης και τρόικα στο λαϊκό εισόδημα και τα ασφαλιστικά δικαιώματα,  μετατρέποντας σε "όνειρο θερινής νυκτός" την αξιοπρεπή σύνταξη για εκατομμύρια εργαζόμενους. 


Καμία θυσία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για το χρέος, που δεν ευθύνεται ο λαός, για την καπιταλιστική ανάκαμψη που θ' αποτελειώσει όποιο δικαίωμα έμεινε όρθιο στην κρίση».


...συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής

Αντ. Σαμαράς: Διαβεβαιώσεις προσήλωσης στα 
αντιλαϊκά  προαπαιτούμενα  του  κεφαλαίου*


Την προσήλωση της κυβέρνησης στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, με αμείωτη ένταση και με βάση τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ και τις σύγχρονες ανάγκες του εγχώριου κεφαλαίου, υπογραμμίζει σε άρθρο του στο «Έθνος της Κυριακής» ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς, τονίζοντας ότι «θα συνεχίσουμε να τηρούμε τους δημοσιονομικούς μας στόχους. Και θα συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις».

Διαφημίζοντας μάλιστα όσα έχει κάνει μέχρι σήμερα η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για την κάλυψη των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων του κεφαλαίου, εμφανίζεται να «διαμαρτύρεται», λέγοντας: «Όταν έχουμε σπάσει όλα τα ρεκόρ μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων και δημοσιονομικής προσαρμογής μέσα σε ελάχιστο χρόνο, κανείς δεν μπορεί να μας μέμφεται ότι τάχα "δεν έχουμε κάνει αρκετά"».

Ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει και στη φάση της ανάκαμψης

«Λένε πως "το πιο πυκνό σκοτάδι είναι λίγο πριν χαράξει"» αναφέρει ο Αντ. Σαμαράς σχετικά με τα παζάρια μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, κάνοντας λόγο για «σκληρή και συνολική» διαπραγμάτευση και συμπληρώνοντας ότι «η πολιτική συμφωνία για την "επόμενη μέρα" μετά το πρόγραμμα πρέπει να κλείσει οριστικά μέσα στο Δεκέμβριο». 

Στην πραγματικότητα βέβαια, η «βιασύνη» για «συμφωνία για την "επόμενη μέρα"» αφορά στην ανάγκη των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων να κλείσουν εκκρεμότητες που θα επιτρέψουν ακόμα πιο αποφασιστικά μέτρα στήριξης της «ρευστότητας», της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους στη φάση της καπιταλιστικής ανάκαμψης που προβλέπουν τα αστικά επιτελεία, την ίδια ώρα που ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει, όπως επιβεβαιώνει και ο κρατικός προϋπολογισμός του 2015 που ψηφίζεται την ερχόμενη Κυριακή.

Παραβιάζοντας... ανοιχτές πόρτες σε ό,τι αφορά τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, ο πρωθυπουργός θέτει ως βασικό «δίλημμα» το αν «θα μείνει η Ελλάδα στο δρόμο της εξυγίανσης, τηρώντας τους δημοσιονομικούς της στόχους και συνεχίζοντας τις μεταρρυθμίσεις ή θα επιστρέψει στην εποχή των ελλειμμάτων και στην ανατροπή των μεταρρυθμίσεων;».  

Η αναφορά υποτίθεται ότι «φωτογραφίζει» τον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως επίδοξος διαχειριστής της αστικής διακυβέρνησης, δε σταματά να δίνει εξετάσεις στο κεφάλαιο, εντός και εκτός συνόρων, και να διαβεβαιώνει ότι θα κινηθεί στο ίδιο ακριβώς αντιλαϊκό πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ και των μονοπωλίων, των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, της αναγνώρισης του χρέους, των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων που απαιτούνται για την αναπαραγωγή και την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, η απάντηση στο παραπάνω δίλημμα και η διασφάλιση «πολιτικής σταθερότητας» είναι «το μόνο εμπόδιο πια για να αφήσουμε οριστικά πίσω μας την κρίση», όταν οι κρίσεις είναι στο DNA του καπιταλισμού, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τα ολοένα αυξανόμενα υφεσιακά σημάδια στην ίδια την Ευρωζώνη και μάλιστα στο λεγόμενο «σκληρό πυρήνα» της.

Με συμφωνία για ΠτΔ, η συνεννόηση μπορεί να γίνει και αύριο...

Ανταποκρινόμενος στα όλο και πιο έντονα καλέσματα αστικών επιτελείων και παραγόντων για «συναίνεση» και «συνεννόηση» μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της αστικής διαχείρισης, στο έδαφος της στρατηγικής τους σύγκλισης στην υπεράσπιση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ο Αντ. Σαμαράς διαβεβαιώνει: «Τέτοιες στιγμές όλοι θέλουμε την πολιτική συνεννόηση. Και πρώτος τη θέλω εγώ!» και θέτει ως όρο τη συμφωνία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας: «Αν θέλουν να συνεννοηθούμε (σσ. η αντιπολίτευση) πώς θα βγάλουμε όλοι μαζί Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τότε η εθνική συνεννόηση είναι εφικτή και εγώ τη θέλω πρώτος».

Μάλιστα, τα όσα καταλογίζει στο ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια της αποπροσανατολιστικής για το λαό μεταξύ τους αντιπαράθεσης, ότι τάχα στο Σίτι του Λονδίνου, «απέδειξαν ότι το "οικονομικό τους πρόγραμμα" ταυτίζεται με τη διάλυση της χώρας» (άποψη που φυσικά δε συμμερίζονται βασικοί εκπρόσωποι του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου που δηλώνουν σίγουροι ότι και μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζει να υπηρετεί τα συμφέροντά τους) και ότι «κάνουν ό,τι μπορούν για να τινάξουν τα πάντα στον αέρα», τελικά... «σβήνουν» μονοκοντυλιά αρκεί να υπάρξει συμφωνία στην εκλογή ΠτΔ: «Αν αλλάξουν στάση σε ένα μόνο -στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας- η συνεννόηση μαζί τους μπορεί να γίνει και αύριο!», αναφέρει χαρακτηριστικά.


...οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να αρνηθούν να κάνουν τα αδιέξοδα του συστήματος δικά τους αδιέξοδα.

Βαρυχειμωνιά ενόψει*
 

Δύο στοιχεία συγκροτούν την επικαιρότητα της βδομάδας που πέρασε:  

Η πανεργατική πανελλαδική απεργία και οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα.
  
Το πρώτο σηματοδοτεί ελπίδα, το δεύτερο μια βαρυχειμωνιά διαρκείας. 
Τη βαρυχειμωνιά τη βεβαιώνουν εκείνοι που «απειλούν» αξιώνοντας να ολοκληρωθεί το αντεργατικό πακέτο, αυτοί που πριν ακόμα διατυπωθούν οι απειλές έχουν ήδη προωθήσει τα αντεργατικά μέτρα, αλλά κι οι άλλοι που βεβαιώνουν τους καπιταλιστές ότι δεν κινδυνεύουν οι επενδύσεις τους.


Η απεργία

Σ' αυτό το πλαίσιο, η πανεργατική πανελλαδική απεργία έβαλε τη σφραγίδα της, παρότι ορισμένοι με ξένα κόλλυβα πήγαν να τη φέρουν στα μέτρα τους (αφού έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να την υπονομεύσουν, εκ των υστέρων ήρθαν να διαπιστώσουν ότι η απεργία ήταν ένα ακόμα βήμα για ...να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, κούνια που τους κούναγε...). 

Η απεργία πραγματοποιήθηκε την ίδια στιγμή που εξελίσσονταν τα παζάρια για τους ρυθμούς στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και ενώ γινόταν καθαρό πως είτε με κρίση είτε με ανάκαμψη, η στρατηγική της κερδοφορίας του κεφαλαίου προϋποθέτει τσακισμένα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα...

...Ο αντίπαλος

Για την επόμενη περίοδο ο λαός είναι ήδη αντιμέτωπος με ένα νέο κύμα αποπροσανατολισμού: «Αδιέξοδο στο Παρίσι», διατυμπάνιζαν τις προάλλες τα αστικά ΜΜΕ. 

Η φιλοκυβερνητική πλευρά πρόβαλλε κινδύνους πολιτικής αποσταθεροποίησης, ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για ανικανότητα διαπραγμάτευσης, ενώ αστικά επιτελεία πιέζουν για συνεννόηση ανάμεσα στις βασικές δυνάμεις της αστικής διαχείρισης, ώστε να δοθεί μήνυμα πολιτικής σταθερότητας στους δανειστές...

... Για την επίτευξη αυτού του στόχου «μαλώνουν» κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, δίνοντας εξετάσεις στους καπιταλιστές. Ολοι μαζί κρύβουν ότι τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα διαρκείας ταυτίζονται με την ΕΕ, την αναγνώριση του χρέους, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, στα οποία ορκίζονται και οι μεν και οι δε.


Η προοπτική

Για το λαό η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, μέσα στους τόπους δουλειάς, να οργανωθεί, να παλέψει σε αντιπαράθεση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, με τους στόχους της ανταγωνιστικότητας και της ανάκαμψης των κερδών του, να μην αναθέτει την ελπίδα του σε κάποιους... σωτήρες, νεοφώτιστους, παλιούς, άλλους που έχει γνωρίσει κι άλλους που θέλει δήθεν να δοκιμάσει.

Η κατάσταση που βιώνει η εργατική τάξη απαιτεί, εδώ και τώρα, άμεσα μέτρα ανακούφισης, αυτά, δηλαδή, που πρόβαλαν τα ταξικά συνδικάτα με την απεργία, που αφορούν καθημερινά προβλήματα, όπως η προστασία των ανέργων, οι μισθοί, η απώλεια εισοδήματος και βεβαίως διεκδικήσεις όπως επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, της 13ης και 14ης σύνταξης, ελάφρυνση από φορολογικές επιβαρύνσεις και μια σειρά άλλα αιτήματα που αφορούν την ίδια την ανάγκη να μπορεί να ζήσει στοιχειωδώς η λαϊκή οικογένεια (θέματα υγείας, περίθαλψης, παιδείας των παιδιών μας).

Σ' αυτή την κατεύθυνση, κόντρα στα σχέδια της αστικής τάξης για μια ζωή με τσακισμένα δικαιώματα και υποβαθμισμένες λαϊκές ανάγκες, οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να αρνηθούν να κάνουν τα αδιέξοδα του συστήματος δικά τους αδιέξοδα. 

Έχουν κάθε λόγο και δυνατότητα να βγουν από τους φαύλους κύκλους του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, να απεγκλωβιστούν από τα διάφορα αντιλαϊκά σενάρια της υποταγής και της αναμονής. 

Να κάνουν δρόμο τους τον μόνο δρόμο που υπάρχει: Να γίνουν οι ίδιοι πραγματική αντιπολίτευση στα μονοπώλια, στα κόμματά τους, στην εξουσία τους, στην ΕΕ, και να ανοίξουν το δρόμο για τη δική τους, την εργατική - λαϊκή εξουσία.

*Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη  "ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ" του Ριζοσπάστη.

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Αλ. Τσίπρας: «Διαφημίζει» την προσήλωσή του στο «ρεαλισμό» του κεφαλαίου...

...και  την  ικανότητά  του  να εξασφαλίσει μεγαλύτερη 
«λαϊκή  συναίνεση»  στην  αντεργατική  πολιτική*



Τη γνωστή κριτική του ΣΥΡΙΖΑ προς τη συγκυβέρνηση, από τη σκοπιά του μεταξύ τους ανταγωνισμού για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου, επανέλαβε ο Αλ. Τσίπρας από τη Λαμία, μιλώντας σε περιφερειακή σύσκεψη εξειδίκευσης του περιβόητου «προγράμματος της Θεσσαλονίκης».

Αποσιωπώντας πλήρως το πραγματικό ταξικό περιεχόμενο των παζαριών συγκυβέρνησης - τρόικας, την προσπάθεια υπεράσπισης των συμφερόντων των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, προέβλεψε ότι θα ολοκληρωθούν με το «γνωστό τέλος της άτακτης υποχώρησης, της αυτογελοιοποίησης και της παράδοσης», αφήνοντας το λαό «εξευτελισμένο από τα διαρκή πειράματα της νεοφιλελεύθερης αναλγησίας στις πλάτες του». 

Στο ίδιο πλαίσιο επανέλαβε ότι η κυβέρνηση υιοθετεί «τη στάση προσοχής μπροστά στους ανωτέρους, τη στάση του καλού μαθητή, τη στάση του υπάκουου εκτελεστή εντολών».

Περιέγραψε, έτσι, ως στόχους της τρόικας όλα αυτά που ουσιαστικά αποτελούν το αντιλαϊκό πλαίσιο της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και τις δημόσια διακηρυγμένες ανάγκες της ελληνικής αστικής τάξης για την ενίσχυση της κερδοφορίας της: «Η τρόικα ήρθε για να εξασφαλίσει ότι η δήθεν έκτακτη βαρβαρότητα θα παγιωθεί ως μόνιμο καθεστώς. Στόχος τους δεν είναι τα δανεικά. Στόχος τους είναι τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, ο δημόσιος πλούτος. Ό,τι υπόσχεται εύκολο και μεγάλο κέρδος. Στόχος τους είναι το φτηνό και ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό, η καταστροφή των μικρομεσαίων, η δραματική συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους».

«Η τρόικα απαιτεί νέο ασφαλιστικό, νέες περικοπές στις συντάξεις, νέες απολύσεις, νέες εργασιακές αγριότητες» ισχυρίστηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όταν στην πραγματικότητα όλα αυτά διατυπώνονται ανοιχτά από τους εκπροσώπους και τα επιτελεία του εγχώριου κεφαλαίου ως αναγκαία μέτρα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς του, για τη διεύρυνση των πεδίων κερδοφόρας δράσης του.

Επιχείρηση απόκρυψης των αντιλαϊκών μνημονίων διαρκείας της ΕΕ

«Μας προετοιμάζουν επίσης για νέα μνημόνια, ό,τι όνομα και αν έχουν αυτά στο μέλλον» πρόσθεσε, επιχειρώντας να αποκρύψει τα αντιλαϊκά μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, μία μόλις μέρα μετά τη δημοσιοποίηση των «συστάσεων» της Κομισιόν επί των κρατικών προϋπολογισμών για το 2015, στα πλαίσια της «νέας οικονομικής διακυβέρνησης» που ισχύει για όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ!

Απευθυνόμενος ουσιαστικά στην ελληνική αστική τάξη και στην ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να υπηρετήσει καλύτερα ως κυβέρνηση τα συμφέροντά της, εντός και εκτός συνόρων, ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε ότι η τωρινή κυβέρνηση βρίσκεται «χωρίς κανένα πια διεθνές κύρος, με την πιο μικρή λαϊκή συναίνεση που είχε ποτέ πρωθυπουργός».

Δεν παρέλειψε μάλιστα να επαναλάβει ότι ο πρωθυπουργός επιχειρεί «να υπογράψει νέα ταπεινωτικά σύμφωνα με τους δανειστές, που θέλουν να δεσμεύσουν με την υπογραφή του τη νέα κυβέρνηση», όταν μόλις πριν λίγες μέρες, το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στις επαφές του με τους εκπροσώπους χρηματοπιστωτικών κολοσσών, ομίλων διαχείρισης κεφαλαίων κ.ά. που συναντούσε στο Σίτι του Λονδίνου, παραδεχόταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί μια συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα...

Απαντώντας στις όλο και πιο επιτακτικές πιέσεις αστικών επιτελείων και παραγόντων για «συναίνεση» και «συνεννόηση» μεταξύ των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίστηκε ότι «εμείς με τον κύριο Σαμαρά και τους συνεργούς του μόνο σε ένα πράγμα θα μπορούσαμε να συναινέσουμε: Τίμιες, αδιάβλητες, καθαρές εκλογές τώρα», για «να δοθεί ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης στη νέα κυβέρνηση».

Στην πραγματικότητα βέβαια το έδαφος για την συναίνεση συγκυβέρνησης – ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνει η σύγκλισή τους στον αντιλαϊκό στρατηγικό στόχο της στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης. 

 Αυτό αποτυπώνεται ανάγλυφα στις διακηρύξεις Τσίπρα ότι «το κράτος έχει συνέχεια», ότι η συμμετοχή της χώρας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ είναι «αδιαμφισβήτητη», επιβεβαιώνεται εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί ήδη διοίκηση, όπως π.χ. στην Περιφέρεια Αττικής, όπου μεταξύ άλλων η διοίκηση Δούρου υπερψήφισε προϋπολογισμό ίδιο με αυτόν της προηγούμενης «μνημονιακής» διοίκησης Σγουρού...

«Αγωνία» για τη «ρευστότητα» των εγχώριων μονοπωλίων

Παρουσιάζοντας το μείγμα διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ (με έμφαση στις περιβόητες «νεοκεϋνσιανές» πολιτικές, των οποίων τα εξίσου αντιλαϊκά αποτελέσματα επιβεβαιώνονται από όσα βιώνει ο λαός στην ΗΠΑ, την Ιαπωνία κ.ο.κ.) ο Αλ. Τσίπρας επιβεβαίωσε ότι πυξίδα του είναι η υπηρέτηση των σύγχρονων αναγκών αναπαραγωγής και κερδοφορίας του εγχώριου κεφαλαίου, με παράλληλη διαχείριση της ακραίας φτώχειας που φουντώνει η αντιλαϊκή πολιτική.

Χαρακτηριστικά, σε πλήθος σημείων της ομιλίας του «διαφήμισε» το «ρεαλισμό» του περιβόητου «προγράμματος της Θεσσαλονίκης»: «Είναι μια στρατηγική που πατάει ταυτόχρονα και στις τεράστιες κοινωνικές ανάγκες, αλλά και στον ρεαλισμό», ανέφερε, όπου «ρεαλισμός» είναι η στοίχιση στα προτάγματα και τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, τα πάρε - δώσε από το Τέξας και το Κόμο, μέχρι το Σίτι του Λονδίνου... 

Τόνισε μάλιστα το γεγονός ότι δεν προϋποθέτει καν την περιβόητη διαπραγμάτευση που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την τρόικα, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί μέσα στο ασφυκτικό αντιλαϊκό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει οι αντεργατικές ανατροπές του προηγούμενου διαστήματος.

Εκφράζοντας επιπλέον την αγωνία του για τη «ρευστότητα» συνολικά του εγχώριου κεφαλαίου, τις απαιτήσεις του για διευκόλυνση του τραπεζικού δανεισμού του, ανέφερε ότι η αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ «για το τραπεζικό σύστημα, δεν αντιμετωπίζει την τράπεζα ως εταιρεία που παράγει κέρδος για τους μετόχους. Αλλά ως εργαλείο στήριξης της οικονομίας».  

Παράλληλα, έταξε στους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους, σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο, τη «χρήση όλων των εργαλείων δημόσιας πολιτικής για την ολόπλευρη στήριξη της παραγωγικής ανασυγκρότησης», με «κατάστρωση ενός σοβαρού και αποτελεσματικού προγράμματος δημοσίων επενδύσεων για την επανεκκίνηση της τοπικής οικονομίας, τη δημιουργία απασχόλησης και την κάλυψη των αναγκών της περιφέρειας σε υποδομές».

*Από το 902.gr
 

«Δεν μας νοιάζει ποιος θα είναι κυβέρνηση»...

Για την «αδιαφορία» του ΔΝΤ*


«Το ΔΝΤ εμφανίζεται αδιάφορο για το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα», δηλαδή για την ενδοαστική διαπάλη και την αποτύπωσή της και στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, με τη συμμετοχή και της πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ. 

Την παραδοχή αυτή έκανε προχτές ο υπουργός Οικονομικών, Γκ. Χαρδούβελης, σχολιάζοντας την εξέλιξη των διαβουλεύσεων με την τρόικα. Η παραδοχή αυτή μεταφράστηκε στον αστικό Τύπο ως εξής: «Δεν μας νοιάζει ποιος θα είναι κυβέρνηση».

Πρόκειται για μία αυτονόητη παραδοχή. 

Το ΔΝΤ, όπως και κάθε άλλος τέτοιου τύπου οργανισμός, ενδιαφέρεται για τη διαμόρφωση ευνοϊκού περιβάλλοντος για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. 

Ενδιαφέρεται για την προσαρμογή αυτού του περιβάλλοντος στις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου, αναλόγως της συγκυρίας. Του είναι αδιάφορο ποιος θα διευθύνει τη διαμόρφωσή του, στο βαθμό που αυτός ασπάζεται και δρα με γνώμονα αυτές τις βασικές στοχεύσεις.

Το ίδιο το κεφάλαιο, ανεξάρτητα απ' τη διαπάλη στο εσωτερικό του, για το μείγμα διαχείρισης, για το ποιοι κλάδοι του θα ενισχυθούν έναντι ποιων, ομονοεί στην υπεράσπιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που σαρώνουν δικαιώματα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. 
 
Δεν υπάρχει ούτε μισή μερίδα του που να αδιαφορεί ή να αντιτάσσεται σ' αυτές, αφού η υλοποίησή τους συνδέεται άμεσα με την ανάκαμψη της κερδοφορίας και την τόνωση της ανταγωνιστικότητάς του. 
 
Δεν υπάρχει καν μεμονωμένος καπιταλιστής που να μη θέλει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, λιγότερες ασφαλιστικές εισφορές, φτηνό εργατικό δυναμικό, απαλλαγμένο από δικαιώματα που αποτυπώνονται ως κόστος στους δείκτες των οικονομικών μεγεθών κάθε επιχείρησης.
 
 
Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει αρκετές εξετάσεις κι 
έχει πείσει τους καπιταλιστές για τις προθέσεις του.  

Το ΔΝΤ, η ΕΕ, οργανισμοί όπου κατέθεσε εξαρχής τα διαπιστευτήριά του, γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να παρεκκλίνει χιλιοστό απ' τη γραμμή που ορίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. 

Ο αντιμνημονιακός φερετζές έκρυβε απ' το λαό αυτό που οι ίδιοι οι καπιταλιστές και οι διακρατικοί οργανισμοί τους έβλεπαν καθαρά: Την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μείγμα διαχείρισης που διαφοροποιείται κατά βάση ως προς την ποιότητα και την ποσότητα της ενίσχυσης που πρέπει να δοθεί στην ανάκαμψη της κερδοφορίας τους.

«Σήμερα βλέπουμε καθαρά ότι οι μνημονιακές πολιτικές δεν βγάζουν πουθενά. Αλλά το ίδιο το μνημόνιο παρέχει τη δυνατότητα αναδιαπραγμάτευσης. Αν η χώρα μας είχε να αντιπαραθέσει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα εθνικής ανάπτυξης (...) που να φτάνει στους ίδιους στόχους από άλλους δρόμους, οικονομικά ηπιότερους και κοινωνικά πιο δίκαιους, πιστεύω ότι θα μπορούσε να εισακουστεί από τους εταίρους μας. Αυτό επείγει να κάνουμε σήμερα. Πληθαίνουν άλλωστε οι φωνές στην Ευρώπη που διαπιστώνουν τα λάθη της τρόικας και το αδιέξοδο της συνταγής». 

Αυτό θα μπορούσε να αποτελεί απόσπασμα ντοκουμέντου του ΣΥΡΙΖΑ. 

Είναι όμως δήλωση του πρώην προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου. Σε συνέντευξή του σε εφημερίδα είχε ακόμα προσθέσει ότι δεν ανησυχεί για το ενδεχόμενο να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό γιατί ανεξάρτητα από τη «ρητορική» και τα «ιδεογράμματα» του κάθε κόμματος, «έχει και η σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα ορισμένα, ας πούμε, "δόγματα". Ένα από αυτά λέει ότι (...) η προοπτική μιας νέας ανάπτυξης μπορεί να προέλθει σήμερα μόνο από τις δυνάμεις της παραγωγικής οικονομίας. Ποια κυβέρνηση μπορεί να το αγνοήσει αυτό και να επιτύχει;».

Αλλά και ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, Μ. Σάλλας, απαντώντας χτες σε ερώτημα δημοσιογράφου, σχετικά με το αν η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία μπορεί να λειτουργήσει ως φόβητρο για τις ξένες αγορές, απάντησε: «Η χώρα έχει δημοκρατία. Έχει υιοθετήσει τον πρώτο πυλώνα της Ευρώπης, που είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αρα, λοιπόν, είναι ανοιχτή η πόρτα σε αυτούς που πιστεύουν στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ο δεύτερος μεγάλος πυλώνας είναι η αγορά, για την υποστήριξη της ανάπτυξης, της εξέλιξης και της τεχνολογίας. Επομένως εγώ δεν ανησυχώ για τίποτα στην περίπτωση που υπάρχουν υιοθετημένες και εφαρμοζόμενες οι βασικές ευρωπαϊκές αρχές».

Με άλλα λόγια, ο Δασκαλόπουλος, δηλαδή ο ΣΕΒ, ο Σάλλας, δηλαδή το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, έλεγαν και λένε αυτό που λέει σήμερα το ΔΝΤ ή που ο Χαρδούβελης προσάπτει στο ΔΝΤ. 

Ότι τους είναι αδιάφορο ποιος απ' το πολιτικό τους προσωπικό θα αναλάβει τα ηνία της διαχείρισης εφόσον έχουν εξασφαλίσει τη σύμπλευση σύσσωμου αυτού του προσωπικού στη ρότα που χαράζουν τα συμφέροντά τους.

Απ' αυτή τη σκοπιά η «αδιαφορία» του ΔΝΤ δεν πρέπει να αφήνει αδιάφορο το λαό, αφού επιβεβαιώνει ότι λύση δεν πρόκειται να δοθεί απ' την εναλλαγή στον κυβερνητικό θώκο ούτε απ' την αλλαγή του ενός μείγματος αστικής διαχείρισης απ' το άλλο.

*Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  του  Ριζοσπάστη.

Οι εργαζόμενοι να δώσουν, με την ακόμα μεγαλύτερη οργάνωσή τους στα σωματεία, άμεση και μαχητική απάντηση στη νέα αντιλαϊκή επίθεση που ετοιμάζουν...

Συνεχίζουμε...*
 


Η προχτεσινή απεργία ήταν μια σκληρή μάχη.  

Η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, νέων, αυτοαπασχολουμένων, γυναικών, συνταξιούχων, φτωχών αγροτών στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ δίνει το στίγμα. Συσπειρώθηκαν δυνάμεις που έδωσαν τη μάχη το τελευταίο δίμηνο, που συμμετείχαν και συνδιοργάνωσαν το πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη.


Η προσπάθεια που κατέβαλαν οι ταξικές δυνάμεις 
αναμετρήθηκε  με  πολλές  δυσκολίες  και εμπόδια.  

Αναμετρήθηκε με το γεγονός ότι ακόμα, σε μεγάλο τμήμα των εργαζομένων, δεν έχει συνειδητοποιηθεί ότι τον πραγματικό τους αντίπαλο τον συναντούν καθημερινά στους χώρους δουλειάς τους, είναι η εργοδοσία, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κεφάλαιο. 

Ότι για δικό τους λογαριασμό κυβερνήσεις, κόμματα, η ΕΕ παίρνουν αντιλαϊκές αποφάσεις, μέτρα που τους τσακίζουν δικαιώματα και κατακτήσεις. 

Ότι η περίφημη ανάκαμψη των κερδών τους απαιτεί ζωή με υποβαθμισμένες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, ζωή με ψίχουλα. Ότι αυτούς υπερασπίζονται τα μνημόνια διαρκείας, οι δανειακές συμβάσεις κ.λπ. 

Αναμετρήθηκε με την εργοδοτική τρομοκρατία, την προειδοποίηση της απόλυσης, το φάσμα της μεγάλης ανεργίας, που βρίσκεται απειλητικό πάνω από τα κεφάλια όλων των εργαζομένων. 

Αναμετρήθηκε με τις τρικλοποδιές του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, των θιασωτών της κοινωνικής συναίνεσης αλλά και με την υπονόμευση των συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, της λογικής της ανάθεσης και της αναμονής, που προσπάθησαν με «ξένα κόλλυβα» να αξιοποιήσουν τις απεργιακές συγκεντρώσεις στα δικά τους κυβερνητικά παιχνίδια, στο στόχο της ανάδειξής τους σε νέους διαχειριστές της αντιλαϊκής πολιτικής.


Αναμετρήθηκε με την προσπάθεια των αστικών ΜΜΕ να πνίξουν τη φωνή των εργαζομένων, να θάψουν με κάθε τρόπο την εργατική κινητοποίηση και, πρώτα απ' όλα, τη δράση των ταξικών δυνάμεων.

Σε κάθε περίπτωση, η απεργιακή μάχη βοηθάει να βγουν συμπεράσματα και, πρώτα απ' όλα, ότι σήμερα στην ελληνική κοινωνία, όπως και σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία, υπάρχουν δύο κόσμοι: Από τη μια, ο κόσμος του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων, του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος, των κομμάτων αστικής διαχείρισης και της ΕΕ, παλιών και νέων, του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, των αστικών ΜΜΕ. 

Από την άλλη, ο κόσμος της δουλειάς, των βιομηχανικών εργατών, των νέων μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, γυναικών, μαθητών, φοιτητών, με τα σωματεία, τα συνδικάτα, τους συλλόγους τους, τους φορείς του λαϊκού κινήματος και, βεβαίως, το Κόμμα τους, το ΚΚΕ. 

Στην αντιλαϊκή πολιτική, που θα συνεχιστεί αμείωτη ό,τι και να γίνει στις διαπραγματεύσεις, όποια κυβέρνηση και αν έρθει, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να εμπιστεύονται, να στηρίζονται στην οργανωμένη τους δύναμη, στο εργατικό κίνημα, στη Λαϊκή Συμμαχία και σε ένα πανίσχυρο ΚΚΕ. 

Είναι οι μόνες προϋποθέσεις για να μπει στο στόχαστρο ο πραγματικός αντίπαλος, για να μπορέσει ο λαός να ορθώσει τη δικιά του αντιπολίτευση και να μπορέσει να διαμορφώσει τους όρους για να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση, παίρνοντας ο ίδιος την εξουσία. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο.

Οι εργαζόμενοι να δώσουν, με την ακόμα μεγαλύτερη οργάνωσή τους στα σωματεία, άμεση και μαχητική απάντηση στη νέα αντιλαϊκή επίθεση που ετοιμάζουν. 

Να τσακίσουν το κλίμα της αδράνειας και της ηττοπάθειας που σπέρνει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.

*Από τη στήλη  «Η Άποψή μας»  από το «Ριζοσπάστη».

«Η λογική του ''καναπέ'' μας είναι άγνωστη...Να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη η στρατηγική του ΚΚΕ»

Συνέντευξη του Δhm. Κουτσούμπα 
στην «Εφημερίδα των Συντακτών»


Συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και το δημοσιογράφο Τάσο Παππά παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

Δηλώσατε ότι το κόμμα σας θα βρεθεί στο δρόμο από την πρώτη μέρα κιόλας αν υπάρχει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δικαιούται μια νέα κυβέρνηση να έχει μια μικρή έστω περίοδο χάριτος;

«Η λογική του ''καναπέ'' μας είναι άγνωστη, εκτός του ότι είναι και αντιπαθής και επικίνδυνη εάν θέλετε. Μια κυβέρνηση που θα εξαγγείλει και θα πάρει φιλολαϊκά μέτρα από την πρώτη μέρα – γιατί η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται – θα θέλει το εργατικό – λαϊκό κίνημα, το ΚΚΕ, να βρίσκεται στους δρόμους για να εμποδίσει όσους θα επιβουλεύονται αυτά τα φιλολαϊκά μέτρα. Μια κυβέρνηση που θα σχεδιάζει αντιλαϊκά μέτρα και θα είναι επιρρεπής σε πιέσεις για λήψη τέτοιων μέτρων θα αποζητά περίοδο χάριτος, όπερ σημαίνει ''καναπές'' και ανάθεση σε κάποιες ηγεσίες αντί της λαϊκής συμμετοχής. Και τότε βέβαια είναι που δέκα φορές περισσότερο χρειάζεται ο λαός και το ΚΚΕ στους δρόμους. Οι αντιδράσεις κάποιων γι’ αυτό το αυτονόητο που λέει το ΚΚΕ μάλλον δείχνει ότι θα ακολουθήσουν το δεύτερο δρόμο».

Λέτε ότι κόμματα όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos δεν συνιστούν απειλή για το σύστημα. Γιατί όμως το σύστημα τα πολεμά με κάθε μέσο και κάνει τα πάντα προκειμένου να αποτρέψει τη νίκη τους στις εκλογές;

«Πράγματι, το σύστημα τους έχει κηρύξει τόσο σκληρό πόλεμο ώστε μεγαλοβιομήχανοι, ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης, μονοπωλιακοί όμιλοι, τους αποδέχονται, τους πριμοδοτούν και έχουν γίνει προνομιακοί συνομιλητές μαζί τους. Εκτός κι αν εννοείται «πόλεμο» την υποστήριξη των μεν στον ένα πόλο του δικομματισμού και των δε στον άλλον. Μόνο που και οι μεν και οι δε είναι τμήματα ομίλων, του κεφαλαίου, υποστηρικτές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, του ΔΝΤ, είναι σε τελευταία ανάλυση ο ίδιος ο μηχανισμός και το ίδιο το σύστημα».

Τα αστικά κόμματα συχνά - πυκνά επιδαψιλεύουν φιλοφρονήσεις στο κόμμα σας, ότι είναι σοβαρό και υπεύθυνο. Μήπως δεν σας φοβούνται;

«Γι’ αυτό, αλήθεια, θάφτηκε το μεγαλειώδες πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ πρόσφατα απ’ όλα ανεξαιρέτως τα ΜΜΕ, με πλήρη αποσιώπηση ή το πολύ μέσα σε 2 αράδες ρεπορτάζ; Γι’ αυτό υπερπροβάλλονται κόμματα από το πουθενά;
Την άποψη ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα σοβαρό και υπεύθυνο την ασπάζεται ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού – πλειοψηφικό θα έλεγα – που δεν βρίσκεται φυσικά στην άμεση επιρροή του ΚΚΕ. Την άποψη ότι το ΚΚΕ είναι σοβαρό και υπεύθυνο την έχουν σε πολύ μεγάλο ποσοστό – επίσης πλειοψηφικό – στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ψηφοφόροι του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνούν μαζί μας». 

Στην Ευρώπη κυριαρχεί η αποχή από την πολιτική, σε μερικές χώρες η ακροδεξιά δυναμώνει, ενώ ο ευρωσκεπτικισμός κερδίζει έδαφος παντού. Κάτω από ποιές συνθήκες μπορεί να μεταβληθεί η κατάσταση με δεδομένο ότι πουθενά οι κομμουνιστές δεν είναι υπολογίσιμο πολιτικό ρεύμα;

«Θα συμφωνήσετε ασφαλώς μαζί μου ότι για την κατάσταση που περιγράφετε στην Ευρώπη, η πρωταρχική ευθύνη βρίσκεται στα κόμματα που έχουν κυβερνήσει και στην τάξη που έχει την εξουσία σε όλη την Ευρώπη. Ευθύνη έχουν και τα ''ρεύματα'' του νεοφιλελευθερισμού, και εκείνα της σοσιαλδημοκρατίας. Χέρι βοηθείας τους δίνει και η γραμμή του συμβιβασμού, της διάλυσης του εργατικού κινήματος. Πλειοψηφικά, τα τελευταία 30 χρόνια, κυβερνήσεις έγιναν πολιτικά ρεύματα ''νεοφιλελευθέρων - σοσιαλιστών - εργατικών - κομμουνιστών - ευρωκομμουνιστών'' (Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία κ.λπ.) με τη γνωστή κατάληξη. 

Διέλυσαν ή μετάλλαξαν ΚΚ αλλά το αποτέλεσμα ήταν ο παροπλισμός του λαού, ''αποχή'', αποστράτευση, ακροδεξιά, φασισμός, αντιδραστικός ευρωσκεπτικισμός. Για να αλλάξει η κατάσταση μια λύση υπάρχει:  Να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη η στρατηγική του ΚΚΕ, η πραγματική επαναστατική στρατηγική που θα οδηγήσει σε ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, σε αποδέσμευση από ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες, οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού. Και η ιστορία έχει αποδείξει ότι μπορούν να προκύψουν ριζικές ανατροπές ακόμα και σε περίοδο που προς στιγμή όλα μοιάζουν ακίνητα, αρκεί ο λαός να πιστέψει στη δύναμή του».

Αν ισχύει αυτό που λένε πολλοί ότι η απάντηση στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό δεν μπορεί να δοθεί μόνο σε μία χώρα, αλλά χρειάζεται ένας νέου τύπου διεθνισμός ποιό είναι το καθήκον για τα αντικαπιταλιστικά κόμματα;

«Η πάλη κάθε λαού κρίνεται πρώτα απ’ όλα στη χώρα του. Λαϊκές, επαναστατικές, ριζοσπαστικές, σεισμικές δονήσεις σε μια χώρα, έστω μικρές, μπορούν να ενεργοποιήσουν τα ρήγματα σε γειτονικές χώρες, στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο. Άλλωστε ο πατριωτισμός της εργατικής τάξης, του λαού, ταυτίζεται με τον διεθνισμό της».

Και μια ερώτηση για το παρελθόν. Συμπληρώνονται 70 χρόνια από το Δεκέμβη του '44. Ξέρω και ξέρετε ότι με τα «αν» δεν γράφεται η ιστορία. Ωστόσο μπαίνω στον πειρασμό να σας καλέσω να αναμετρηθείτε με ένα κρίσιμο «αν»: Αν τη μάχη της Αθήνας την έδιναν τα ετοιμοπόλεμα τμήματα του ΕΛΑΣ υπό τον Άρη Βελουχιώτη θα ήταν διαφορετική η έκβαση της σύγκρουσης, ίσως και η πορεία της χώρας;

«Εάν η μάχη της Αθήνας ήταν ενταγμένη σε μια στρατηγική γραμμή για την εργατική λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό και δεν πρυτάνευε στην ηγεσία του κόμματος η άποψη που προερχόταν από τη λαθεμένη στρατηγική γραμμή – για ένα ενδιάμεσο στάδιο ''δημοκρατικής» κυβέρνησης και με τμήματα της αστικής τάξης, τότε ίσως να ήταν διαφορετική η έκβαση του αγώνα, να οδηγούσε σε νίκη το λαό και όχι σε απαράδεκτες υποχωρήσεις και κέρδισμα της εξουσίας από την αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της. 

Και λέω ίσως, διότι σωστά επισημαίνετε ότι με ''αν'' δε γράφεται η ιστορία. Στο συγκεκριμένο ζήτημα ο Άρης Βελουχιώτης είχε δίκιο, όπως τονίζει η απόφαση της πρόσφατης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ».




Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Επενδυτικό κίνητρο για τους καπιταλιστές, η διασφαλισμένη αφαίμαξη του λαού…

Κίνητρα εξασφάλισης στο κεφάλαιο δίνει ο Γιούνκερ*


Ο Φιλίπ Μέισταντ, τέως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), σε συνέντευξή του στο κοινοτικό δελτίο «Agence Europe» λέει σχετικά με το επενδυτικό πρόγραμμα της Κομισιόν, σύμφωνα με το ΑΠΕ:  «Χρειαζόμαστε ώθηση από το δημόσιο τομέα και αυτός είναι ο στόχος του σχεδίου Γιούνκερ». 

Είπε ακόμη ότι χρειάζεται ένα «κανονιστικό πλαίσιο», σύμφωνο με τους κανόνες της αγοράς, για να έλθουν επενδύσεις ιδιωτικών κεφαλαίων...

... Όλα τα παραπάνω σημαίνουν σίγουρη εξασφάλιση των επιχειρηματικών ομίλων που θα ρίξουν κεφάλαια για επενδύσεις όπως φαίνεται και από την παρουσίαση που έκανε ο Ζ. Κ. Γιούνκερ...

«...Όμως, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) δεν επιθυμεί να διακινδυνεύσει την υψηλή επενδυτική βαθμολογία της...

...Ένα θετικό στοιχείο είναι ότι, επειδή τα ευρωπαϊκά ή δημόσια κεφάλαια θα λειτουργούν ως εγγυήσεις, θα επωμίζονται πρώτα τις όποιες ζημίες από το εκάστοτε αναπτυξιακό έργο...

Μαζί με την παροχή χρηματοδότησης θα προσφέρεται τεχνική υποστήριξη, ώστε να μπορέσουν οι υποψήφιες χώρες να προσελκύσουν ιδιώτες επενδυτές. Θα παρέχεται, επίσης, η απαραίτητη τεχνογνωσία ως οδικός χάρτης, όπου θα προσδιορίζονται «αρνητικοί» κανόνες που στο παρελθόν στάθηκαν εμπόδιο για την αποπεράτωση ανάλογων επενδύσεων», έγραφε η «Καθημερινή» 25 και 26/11/2014.

Εξασφάλιση, επομένως, στους ιδιώτες επενδυτές δηλαδή στους καπιταλιστές με το να μεταφέρονται όλοι οι κίνδυνοι στα διακρατικά - ευρωενωσιακά κεφάλαια. Τα διακρατικά κεφάλαια, λοιπόν, θα εγγυώνται τις ζημιές, έτσι ώστε να εξασφαλίζονται στα κεφάλαια των μονοπωλιακών ομίλων τα κέρδη. 

Δίνεται έτσι κίνητρο για καπιταλιστικές επενδύσεις σε συνθήκες στασιμότητας της καπιταλιστικής οικονομίας της ΕΕ και των κρατών - μελών της.

Βεβαίως, καπιταλιστικές επενδύσεις γίνονται για το κέρδος και όχι για την αντιμετώπιση της ανεργίας όπως λένε και η Κομισιόν και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών. 

Η κρατική χρηματοδότηση και η διακρατική (ο προϋπολογισμός της ΕΕ συγκροτείται με τις εισφορές των κρατών - μελών) οι εγγυήσεις για τη στήριξη των καπιταλιστικών επενδύσεων, αποτελούν κεφάλαια των κρατών και της ΕΕ που προέρχονται και από τη φορολογία των λαών. 

Εκτός, λοιπόν, από την εκμετάλλευση των εργαζομένων στην παραγωγική διαδικασία, τόσο οι εργαζόμενοι όσο βεβαίως και τα άλλα λαϊκά στρώματα πληρώνουν τη στήριξη των καπιταλιστικών επενδύσεων. 

Ένα, λοιπόν, το κρατούμενο για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Ταυτόχρονα, αποκαλύπτεται ανάγλυφα ότι χωρίς κρατική ή διακρατική, δηλαδή ευρωενωσιακή χρηματοδότηση των καπιταλιστικών επενδύσεων, οι μονοπωλιακοί όμιλοι δεν προχωρούν σε επενδύσεις. 

Αυτό να το συνειδητοποιήσουν βαθιά οι άνθρωποι του μόχθου, γιατί την ίδια ώρα, εκτός από τη βαριά φοροληστεία τους, έχουν γίνει και συνεχίζονται οι μεγαλύτερες από ποτέ περικοπές δαπανών από τους κρατικούς προϋπολογισμούς για τομείς που αφορούν άμεσα τη ζωή της εργατικής, λαϊκής οικογένειας όπως Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, Ασφάλισης, άλλων αναγκών κάνοντάς τους τη ζωή κόλαση. 

Αυτή η επιλογή κρατικής ενίσχυσης της καπιταλιστικής κερδοφορίας δεν αποτελεί κουσούρι ενός συγκεκριμένου μείγματος διαχείρισης αλλά γνώρισμα συνολικά του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. 

Άλλωστε, βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών του επεκτατικού μείγματος και της κριτικής προς τη σημερινή ασκούμενη διαχείριση είναι ότι δε διοχετεύονται πόροι στην «πραγματική οικονομία»...

Δεν ξέρουμε αν θα ευοδωθεί ή όχι το εγχείρημα Γιούνκερ, επειδή σε συνθήκες σαν τις σημερινές με στασιμότητα στην οικονομία δεν επενδύουν οι καπιταλιστές. Αλλά είτε ευοδωθεί είτε όχι έχει σημασία να συνειδητοποιηθεί από τους εργαζόμενους ότι είναι άλλο ένα εγχείρημα για την ενίσχυση του κεφαλαίου, ενώ στους ίδιους έχουν τσακίσει μισθούς και όλα τα εργασιακά δικαιώματα, για να είναι η εκμετάλλευση τους βαθειά και αποτελεσματική για το κεφάλαιο.

Χρειάζεται ακόμη να συνειδητοποιήσουν οι λαϊκοί άνθρωποι ότι τέτοια εγχειρήματα στηρίζει αναφανδόν ο ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκονται στον πυρήνα της στρατηγικής του. Δημόσιες επενδύσεις και ενίσχυση των επιχειρηματιών για ανάπτυξη λέει. 

Ο Δ. Παπαδημούλης είπε ότι το πακέτο της Κομισιόν «είναι μόνο λόγια...16 δισ. ευρώ από τον προϋπολογισμό της ΕΕ και 5 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ από νέα κεφάλαια, και είχατε υποσχεθεί ότι θα δημιουργήσετε κάποιου είδους μόχλευση που θα πολλαπλασίαζε τα κεφάλαια επί 15»

Δηλαδή, θεωρεί αδύναμο το πακέτο Γιούνκερ, ζητώντας προφανώς περισσότερα ευρωενωσιακά κεφάλαια για επενδύσεις και ως κίνητρο για ιδιωτικές επενδύσεις (Πηγή: www.capital.gr).

Αλλά απ' όλα αυτά δε θα κερδίσουν η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, που, διεκδικώντας ικανοποίηση των αναγκών τους,  μόνο με αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη, μπορούν να βάζουν εμπόδια στο κεφάλαιο και την πολιτική του, να αποσπάσουν ορισμένες νίκες σε κατεύθυνση αποδέσμευσης από την ΕΕ, ανατροπής της εξουσίας του,  κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων.

Κρατικό χρήμα και αναδιαθρώσεις για 
την ανάκαμψη των μονοπωλίων (ΕΔΩ)

*Ολόκληρο το άρθρο στην στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  του  Ριζοσπάστη.

ΚΚΕ: «...Τώρα χρειάζεται λαϊκός ξεσηκωμός για να εμποδίσουμε τα νέα αντιλαϊκά μέτρα...»

Δεδομένα τα αντιλαϊκά μέτρα στα 
παζάρια κυβέρνησης και τρόικας


Νέα συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου είχαν το μεσημέρι Σαμαράς και Βενιζέλος, παρουσία του Γκίκα Χαρδούβελη, καθώς συνεχίζονται τα παζάρια με την τρόικα για τα νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Σύμφωνα με πληροφορίες στη σύσκεψη εξετάστηκε, μεταξύ άλλων, η αύξηση του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ, ενώ ερωτηθείς για το αν υπάρχει τέτοια συζήτηση ο υπουργός Οικονομικών απάντησε «πολλά γίνονται».

Ένα σενάριο που εξετάζει η συγκυβέρνηση είναι να κατατεθεί στη Βουλή ένα νομοσχέδιο-«σκούπα» με όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που θα συμφωνηθούν.

Χθες το Euroworking Group (ΕΔΩ) επισήμανε ότι η τρόικα και η κυβέρνηση πρέπει να «εργαστούν εντατικά» για να ολοκληρωθεί η «αξιολόγηση» μέσα στο Δεκέμβρη.


Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ 

«Οι διαπραγματεύσεις κυβέρνησης και τρόικα δεν αφορούν τη λήψη ή όχι νέων αντιλαϊκών μέτρων, που είναι δεδομένη, αλλά τον τρόπο και χρόνο μετάβασης στη νέα φάση επιτήρησης, κατά την οποία θα συνεχιστεί ο σφαγιασμός των λαϊκών δικαιωμάτων.

Είτε το μνημόνιο τελειώσει τυπικά στις 31/12/2014 είτε παραταθεί για κάποιους μήνες ακόμη, είτε συμμετέχει στο νέο πρόγραμμα το ΔΝΤ είτε όχι, το σίγουρο είναι ότι θα είναι εδώ οι μηχανισμοί εποπτείας της ΕΕ και οι επιδιώξεις του κεφαλαίου, δηλαδή τα μνημόνια διαρκείας σε βάρος του λαού.


Τώρα χρειάζεται λαϊκός ξεσηκωμός για να εμποδίσουμε τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, να απαιτήσουμε κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων και ν' ανοίξουμε το δρόμο για ν' απαλλαγούμε οριστικά από την ΕΕ, το χρέος και τα μονοπώλια, απ' τις κυβερνήσεις - σημερινές ή αυριανές - που αναγνωρίζουν και υπηρετούν αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο».

Μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων

Τα παζάρια συγκυβέρνησης και τρόικας αφορούν... (ΕΔΩ)

Οι εργαζόμενοι να μην υποκύψουν ούτε στους εκφοβισμούς και την καταστροφολογία, ούτε στις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις...

Τα αδιέξοδα*


«Αδιέξοδο στο Παρίσι», αυτό διατυμπάνιζαν χτες όλα τα αστικά ΜΜΕ, σχετικά με τις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης - τρόικας, αναπτύσσοντας μια σειρά σενάρια για το τι πρόκειται να γίνει. 

Από τη φιλοκυβερνητική πλευρά, εκφράζεται η ανησυχία για αβεβαιότητα, ανασφάλεια, κινδύνους πολιτικής αποσταθεροποίησης. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, μιλάνε για ταπείνωση της κυβέρνησης στο Παρίσι, για ανικανότητα διαπραγμάτευσης, για την κυβέρνηση που είναι έτοιμη να δεχτεί ό,τι θέλουν οι δανειστές. 

Την ίδια στιγμή, μια σειρά από παράγοντες του αστικού πολιτικού συστήματος επαναφέρουν το ζήτημα της ανάγκης συνεννόησης ανάμεσα στις βασικές δυνάμεις της αστικής διαχείρισης, έτσι ώστε να μπορέσει να συγκροτηθεί ένα διαπραγματευτικό μέτωπο και να δοθεί μήνυμα πολιτικής σταθερότητας στους δανειστές.

Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα δεν μπορούμε να το προβλέψουμε. Αρκετά ενδεχόμενα είναι, πάντως, ανοιχτά. 

Για τους εργαζόμενους είναι βασικό ζήτημα να μην αποπροσανατολιστούν σε αυτές τις συνθήκες. Να μην υποκύψουν ούτε στους εκφοβισμούς και την καταστροφολογία για τον κίνδυνο η Ελλάδα να μείνει μόνη της, που επισείει η κυβέρνηση, ούτε στις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις, που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι μια κυβερνητική εναλλαγή με αυτόν στο τιμόνι θα εξασφαλίσει μια φιλολαϊκή διαπραγμάτευση.

Μπροστά τους βρίσκεται η συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου που θα είναι εδώ όπως και να εξελιχθεί η διαπραγμάτευση, με κάθε κυβέρνηση στο έδαφος του αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης του κεφαλαίου και της ΕΕ. 

Μπροστά τους βρίσκεται μια ζωή με τσακισμένα δικαιώματα, με 
υποβαθμισμένες λαϊκές ανάγκες, μια ζωή μειωμένων απαιτήσεων. 

Δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να κάνουν τα αδιέξοδα του συστήματος δικά τους αδιέξοδα. Έχουν τη δυνατότητα να βγουν από τους φαύλους κύκλους του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, να απεγκλωβιστούν από τα διάφορα αντιλαϊκά σενάρια της υποταγής και της αναμονής. 

Μόνος δρόμος που υπάρχει είναι να γίνουν οι ίδιοι, το εργατικό - λαϊκό κίνημα πραγματική αντιπολίτευση στα μονοπώλια, στα κόμματά τους, στην εξουσία τους, στην ΕΕ.

Αυτόν το δρόμο δείχνουν τόσο το πανελλαδικό συλλαλητήριο την 1η Νοέμβρη όσο και η χτεσινή πανεργατική απεργία, παρά τις δυσκολίες με τις οποίες αναμετρήθηκε και την υπονόμευσή της από τον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό. 

Με ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα και λαϊκή συμμαχία να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση, να διαμορφωθούν προϋποθέσεις για ριζική ανατροπή της σημερινής κατάστασης με ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων με το λαό, την εργατική τάξη να συγκροτούν τη δικιά τους εξουσία. 

Προϋπόθεση είναι η ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ με κάθε τρόπο. Χρειάζεται, λοιπόν, ετοιμότητα και επαγρύπνηση, ο λαός να παρέμβει με κάθε τρόπο στις εξελίξεις.

*Από τη στήλη «Η Άποψη μας» του Ριζοσπάστη.

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

Ηλίας Σταμέλος: Είμαστε αποφασισμένοι και αισιόδοξοι 
γιατί πιστεύουμε στο δίκιο του λαού, στη δύναμή του.


Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, πλήθος κόσμου συμμετείχε 
στην κεντρική  συγκέντρωση  της  «Λαϊκής  Συσπείρωσης»

Κάλεσμα προς το λαό της Καισαριανής να στηρίξει με την ψήφο του, στις επαναληπτικές εκλογές την Κυριακή 30 Νοέμβρη, τη «Λαϊκή Συσπείρωση» απηύθυνε ο Ηλίας Σταμέλος,  υποψήφιος δήμαρχος, μιλώντας στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση, η οποία έγινε στην κεντρική πλατεία της πόλης, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες (Δείτε ΕΔΩ το βίντεο από την ιστοσελίδα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Καισαριανής)

«Ανεξάρτητα τη γνώμη, τις επιφυλάξεις, που μπορεί να έχει κάποιος, σας καλούμε μαζικά να στηρίξετε το ψηφοδέλτιο της "Λαϊκής Συσπείρωσης".

Για να αποκτήσει η Καισαριανή δημοτική αρχή που να είναι στήριγμα στην πάλη για να κερδίσουμε τη ζωή μας, τη ζωή των παιδιών μας», υπογράμμισε ο υποψήφιος δήμαρχος.


Στη συγκέντρωση μίλησε ο Γιάννης Πρωτούλης, (video) μέλος 
της  ΚΕ του ΚΚΕ  και  περιφερειακός  σύμβουλος  Αττικής.

Πλήθος κόσμου παρακολούθησε τις ομιλίες, αλλά το καλλιτεχνικό πρόγραμμα ματαιώθηκε. Η «Λαϊκή Συσπείρωση» ευχαρίστησε τους Χρήστο ΘηβαίοΒαγγέλη ΚορακάκηΜίλτο ΠασχαλίδηΜιρέλλα Πάχου και Κατερίνα Μακαβού, οι οποίοι προσήλθαν, αλλά δεν ήταν δυνατόν λόγω των καιρικών συνθηκών να παρουσιάσουν το πρόγραμμά τους... (περισσότερα ΕΔΩ)