ΘΕΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ: Είναι δικαίωμα της λαϊκής οικογένειας*
Το πλήττουν βάναυσα η πολιτική του
ευρωμονόδρομου, οι κυβερνήσεις και τα μονοπώλια
Άπιαστο όνειρο αποτελούν για όλο και περισσότερες
λαϊκές οικογένειες οι καλοκαιρινές διακοπές. Η εργατική τάξη του τόπου
μας, χτυπημένη ανελέητα από την πολιτική του ευρωμονόδρομου, δεν μπορεί
πια να ξαποστάσει ούτε μερικές μέρες εν μέσω θέρους καθώς η ανεργία, τα
εξευτελιστικά μεροκάματα και οι μισθοί πείνας, η απλήρωτη εργασία, οι
αυξήσεις «φωτιά», οι έτσι κι αλλιώς ψηλές τιμές δεν αφήνουν κανένα
περιθώριο ανάσας.
Μια σειρά έρευνες που βλέπουν και αυτό
το καλοκαίρι το φως της δημοσιότητας τονίζουν ότι όλο και περισσότεροι
Έλληνες από τα φτωχά και μεσαία στρώματα είτε δε θα κάνουν καθόλου
διακοπές, είτε θα περιοριστούν σε ελάχιστες μέρες ανάπαυλας, είτε θα
καταφύγουν σε χωριά, πατρικά, σπίτια συγγενών και φίλων ως
«φιλοξενούμενοι» για να περιορίσουν τα έξοδα.
Στην πραγματικότητα,
δε χρειάζεται καμία τέτοια έρευνα να πιστοποιήσει το αυταπόδεικτο. Μια
παράθεση μερικών μόνων από το κόστος που πρέπει να επωμιστεί σε νησιά
και τουριστικούς προορισμούς της ηπειρωτικής Ελλάδας, ο εργάτης, ο
νεολαίος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, δείχνει αμέσως το γιατί δεν μπορεί
να κάνει διακοπές...
Λαϊκό δικαίωμα οι διακοπές και η αναψυχή
Χρόνια ολόκληρα ΚΚΕ και ΚΝΕ,
τονίζουν ότι είναι αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμα των εργαζομένων, των
νέων και των οικογενειών τους για τουρισμό, διακοπές, ανάπαυση, προαγωγή
της υγείας τους, αναψυχή. Αλλά στα πλαίσια του καπιταλιστικού τρόπου
παραγωγής είναι αδύνατον να εξασφαλιστεί και να υπάρχει το δικαίωμα σε
φθηνές διακοπές, στην αναψυχή και στην περιήγηση για τη συντριπτική
πλειοψηφία των εργαζομένων.
Η τουριστική ανάπτυξη στον καπιταλισμό
συνοδεύεται από τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, τον αποκλειστικό
προσανατολισμό στην ξένη τουριστική κίνηση γιατί μπορεί να εξασφαλίσει
την κερδοφορία, την κατασπατάληση πόρων και περιβαλλοντική καταστροφή,
τις κρίσεις και την ανισόμετρη - άναρχη ανάπτυξη. Και όλα αυτά σε
συνθήκες που έχει αυξηθεί η παραγωγικότητα της εργασίας, έχουν
προοδεύσει τα τεχνικά μέσα και έχουν αναπτυχθεί οι υποδομές.
Ο τουρισμός
και οι διακοπές στα πλαίσια του καπιταλισμού
είναι ένα πολυτελές
εμπόρευμα και όχι κοινωνικό δικαίωμα.
Μόνο στα πλαίσια των
σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής είναι δυνατό να λυθεί προς όφελος του
λαού το ζήτημα της ισόρροπης ανάπτυξης του τουρισμού συνδυασμένα με την
ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων και με ταυτόχρονη προστασία του
περιβάλλοντος. Μόνο με την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης
και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής θα εξασφαλιστούν ο
ελεύθερος χρόνος και ο οργανωμένος κοινωνικός τουρισμός, θα εξαλειφθεί η
αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής...
Ενιαία λαϊκή πάλη
Στα πλαίσια του
καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και όσο ο τουρισμός παραμένει ένα
ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα δε θα διασφαλίζεται το δικαίωμα στις διακοπές,
στην αναψυχή και στην περιήγηση για όλους τους εργαζόμενους. Ακόμα
περισσότερο, δε διασφαλίζεται κανένα δικαίωμα στην εργασία σε αυτούς
τους κλάδους.
Η εργατική τάξη, τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα,
χρειάζεται να αγωνιστούν ενιαία, ώστε να αναπτυχθούν με ευθύνη του
κράτους κοινωνικά προγράμματα τουρισμού για όλους τους εργαζόμενους, να
αναπτυχθούν κρατικές δομές και δίκτυα ξενοδοχείων - κατασκηνώσεων -
εγκαταστάσεων που θα δένεται με την πάλη για κοινωνικοποίηση όλων των
μεγάλων μονάδων ώστε να αξιοποιηθούν για τις λαϊκές ανάγκες. Και αυτά σε
συνδυασμό με την πάλη για ενιαίο αποκλειστικά δημόσιο φορέα στις
μεταφορές και συγκοινωνίες, στη ναυσιπλοΐα.
Να αναπτυχθούν από ενιαίο
δημόσιο φορέα
οι υποδομές με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.
Να γίνουν
λαϊκή περιουσία τα λιμάνια, οι σιδηρόδρομοι και τα αεροδρόμια που θα
ανήκουν αποκλειστικά στο κράτος, η γη, τα νησιά, τα δάση, οι ιαματικές
πηγές και τα λουτρά, οι ορεινοί όγκοι και οι αιγιαλοί, αποκλείοντας
οποιαδήποτε επιχειρηματική δράση. Να αναπτυχθούν αποκλειστικά δημόσιες
και δωρεάν τουριστικές σχολές.
Να καταργηθούν τα διόδια.
Εδώ
εντάσσεται και το μέτωπο ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στο πούλημα
νησιών, ιαματικών πηγών, παραλιών και δασών. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να
αναπτυχθεί η πάλη ενάντια στην επιχειρηματική εκμετάλλευση, είτε αυτή
γίνεται μέσω καπιταλιστών, είτε μέσω φορέων της Τοπικής Διοίκησης.
-Να
είναι ελεύθερη η είσοδος σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, οργανωμένες
πλαζ και πολιτιστικές δραστηριότητες.
-Να ανήκουν σε ενιαίο δημόσιο φορέα
οι ιαματικές πηγές και τα λουτρά, ώστε να αξιοποιούνται δωρεάν για
εργαζομένους και συνταξιούχους που τα έχουν ανάγκη.
-Να αναπτυχθούν
πολιτιστικές - μορφωτικές εκδρομές από τα σχολεία με την κάλυψη των
εξόδων από το κράτος.
-Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής
κατανάλωσης.
Το δικαίωμα στις διακοπές για όλους τους εργαζόμενους
προϋποθέτει επίσης την εξασφάλιση (χρειάζεται αγώνας γι' αυτό),
ολόκληρης της καλοκαιρινής άδειας και του 14ου μισθού για τις διακοπές.
Προγράμματα κοινωνικού τουρισμού στους ανέργους και για όλους τους
εργαζόμενους με οποιαδήποτε μορφή απασχόλησης (μερική απασχόληση,
συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλπ.), τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες
χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Δημόσιες δωρεάν παιδικές κατασκηνώσεις για
τα παιδιά όλων των εργαζομένων και ανέργων, που θα λειτουργούν όλο το
καλοκαίρι. Δημόσιους δωρεάν οργανωμένους χώρους αναψυχής με ειδικό
εξοπλισμό, υποδομές και εκπαιδευμένο προσωπικό για τα ΑμεΑ.
Το
δικαίωμα στις διακοπές είναι ένας κρίκος για να αναπτύσσονται όροι
Λαϊκής Συμμαχίας, να εδραιώνεται ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός
προσανατολισμός στο εργατικό - λαϊκό κίνημα κόντρα στον αντιλαϊκό
χαρακτήρα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που θεωρεί τον τουρισμό
σαν βασική οικονομική δραστηριότητα (βαριά βιομηχανία της Ελλάδας τον
αποκαλούν), προβάλλοντας ότι από την ανάπτυξή του θα ωφεληθεί και ο
λαός.
* Όλο το άρθρο στη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΚΗ" του «Ριζοσπάστη».