Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Ο λαός θα συνεχίζει να πληρώνει για ένα δυσβάσταχτο χρέος...θα συνεχίζει να ματώνει για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας.

* Σε σχόλιό του για την έκθεση αξιολόγησης του 
ΔΝΤ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:


«Η έκθεση αξιολόγησης του ΔΝΤ για την Ελλάδα επιβεβαιώνει ότι τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα από τη μια και τα προνόμια για το κεφάλαιο από την άλλη θα συνεχιστούν, αφού αποτελούν προϋπόθεση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, έχοντας μόνιμο χαρακτήρα.

 
Από την άλλη, αναδεικνύεται ότι η «ελάφρυνση του χρέους» που επιδιώκει το ΔΝΤ, ανταγωνιζόμενο τις χώρες της ΕΕ, δεν αναιρεί την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, ούτε οδηγεί σε πραγματική ανακούφιση για το λαό, όπως υπόσχονται κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση που, παρά τις διαφορές, έχουν κάνει σημαία τους τον παραπάνω στόχο. 

Ο λαός θα συνεχίζει να πληρώνει για ένα δυσβάσταχτο χρέος, ακόμη κι αν αυτό μειωθεί και πάνω από όλα θα συνεχίζει να ματώνει για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας

ΔΝΤ: Η συνέχιση των αντιλαϊκών μέτρων και η διαχείριση 
του χρέους στο επίκεντρο της «έκθεσης αξιολόγησης»  (ΕΔΩ)

*Από το 902.gr

Είναι, λοιπόν, αναγκαίο... να μπει φραγμός στη γιγάντωση της παραπαιδείας και στην απώλεια του μορφωτικού χαρακτήρα του Λυκείου.

Γίνεται χειρότερο το Λύκειο με την «τράπεζα θεμάτων»*
 

Την περασμένη Πέμπτη άρχισαν οι προαγωγικές εξετάσεις των μαθητών της Α' Λυκείου με το καινούριο σύστημα, που προβλέπει ο νόμος για το «νέο Λύκειο».

Σύμφωνα με αυτό, σε κάθε εξεταζόμενο μάθημα (πλην των μαθημάτων επιλογής) ο καθηγητής βάζει τα δύο από τα τέσσερα θέματα προς εξέταση, ενώ τα άλλα δύο κληρώνονται από «τράπεζα θεμάτων». 

Στο τέλος όλα τα θέματα βαθμολογούνται από τον οικείο καθηγητή. Και ο συνολικός βαθμός που θα συγκεντρώσουν οι μαθητές στην Α' Λυκείου (όπως και ο συνολικός βαθμός που θα συγκεντρώσουν στη Β' Λυκείου, την επόμενη χρονιά) θα μετρήσει, με βάση κάποιους συντελεστές, για την πρόσβασή τους στην Ανώτατη Εκπαίδευση. 

Η «τράπεζα θεμάτων» άνοιξε την περασμένη Δευτέρα και οι αντιδράσεις απέναντι στο νέο σύστημα εντάθηκαν - δικαιολογημένα - καθώς πολλά από τα θέματά της χαρακτηρίζονται από υψηλό βαθμό δυσκολίας και δεν απευθύνονται στο «μέσο μαθητή».

Ενα από τα βασικά επιχειρήματα του υπουργείου Παιδείας για την «τράπεζα» είναι ότι έτσι επιτυγχάνεται όλα τα σχολεία να ολοκληρώνουν την ύλη και πρακτικά οι μαθητές όλων των σχολείων να μαθαίνουν τα ίδια πράγματα. Δεν είναι όμως έτσι. Το ενιαίο της ύλης εξασφαλίζεται από τα κοινά βιβλία και τα κοινά αναλυτικά προγράμματα. 

Από κει και πέρα, όμως, δεν μπορεί να αναιρεθούν η ταξικότητα της Εκπαίδευσης, οι διαφορετικές αφετηρίες των σχολείων και των μαθητών αλλά και οι διαφορές από περιοχή σε περιοχή. 

Η «τράπεζα» δεν αναιρεί, αλλά αντίθετα εντείνει αυτές τις ταξικές διαφορές, αφού εντελώς διαφορετική δυνατότητα προετοιμασίας θα έχει ένας μαθητής που μπορεί να κάνει, π.χ., ιδιαίτερα στα μαθήματα που είναι πιο αδύνατος ή αυτός που μπορεί να κάνει φροντιστήριο, από το παιδί που δεν έχει τέτοια οικονομική δυνατότητα. Ταυτόχρονα, τα φροντιστήρια θα διευρύνουν την πελατεία τους από ακόμα μικρότερες ηλικίες.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων υποδέχτηκαν με ικανοποίηση την «τράπεζα» λέγοντας ότι... ανεβάζει το επίπεδο των εξετάσεων. 

Το επίπεδο όμως του σχολείου δεν ανεβαίνει από τις εξετάσεις, αλλά, κατά πρώτο λόγο, από το πώς διαπαιδαγωγούνται τα παιδιά και ακόμα από το τι και πώς μαθαίνουν. Η «τράπεζα» είναι ένα μέτρο που τυποποιεί τη διαδικασία της μάθησης, αφού οι μαθητές θα καταλήξουν να διαβάζουν πιο πολύ τα τυποποιημένα προς εξέταση θέματα, παρά τα βιβλία τους. 


Παράλληλα, οι εκπαιδευτικοί θα χάνουν όλο και περισσότερο τον παιδαγωγικό τους ρόλο και θα μετατρέπονται σε προγυμναστές εξετάσεων. Με το νέο σύστημα συνολικά, το Λύκειο προσδένεται ακόμα πιο έντονα στη διαδικασία της πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση και χάνει ακόμα περισσότερο το μορφωτικό του ρόλο.

Αυτό το «νέο Λύκειο» θα αποθαρρύνει ακόμα περισσότερους μαθητές από το να το επιλέξουν και θα σπρώξει περισσότερα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων εκτός Εκπαίδευσης μετά το Γυμνάσιο. Εξάλλου, λαμβάνοντας υπόψη και τον υψηλό βαθμό δυσκολίας των θεμάτων, εκπαιδευτικοί εκτιμούν ότι απευθύνονται σε ένα 25 - 30% των μαθητών, άρα στόχος αυτών των θεμάτων δεν είναι η αποτίμηση των γνώσεων των μαθητών, αλλά το... «φιλτράρισμά» τους, δηλαδή το να «κοπούν», να αποθαρρυνθούν, να μη συνεχίσουν κάποιοι το Λύκειο και να δοθεί αντίστοιχο μήνυμα και στις επόμενες γενιές.

Ειδικά για φέτος, για τους μαθητές της Α' Λυκείου η αδικία του νέου συστήματος είναι διπλή. Η «τράπεζα θεμάτων» άνοιξε μόλις τρεις μέρες πριν την έναρξη των εξετάσεων και περιλαμβάνει συνολικά πάνω από 9.000 θέματα! 

Πρακτικά, είναι αδύνατο για τους μαθητές της 
φετινής Α' Λυκείου να προετοιμαστούν πάνω σε αυτά. 

Αυτό, όμως, δεν θα συμβεί για τους μαθητές που θα πάνε την επόμενη χρονιά στην Α' Λυκείου, αφού αυτά τα παιδιά, οι μαθητές της Γ' Γυμνασίου, έχουν στη διάθεσή τους από τώρα τα θέματα της «τράπεζας» και θα τα έχουν στη διάθεσή τους όλη τη χρονιά μέχρι να δώσουν εξετάσεις, οπότε γι' αυτούς τα θέματα των εξετάσεων θα είναι γνωστά και διδαγμένα.

 

Επιπλέον, τα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών που είχαμε από την αρχή της χρονιάς έκαναν πολλούς μήνες να καλυφθούν και σε κάποιες περιπτώσεις δεν καλύφθηκαν και καθόλου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα στα περισσότερα σχολεία να υπάρχουν καθυστερήσεις στην κάλυψη της ύλης, η οποία όμως λόγω της «τράπεζας» έπρεπε πάση θυσία να καλυφθεί.

Αποτέλεσμα ήταν οι εκπαιδευτικοί να «τρέχουν» τελικά τα κεφάλαια με υπερεντατικούς ρυθμούς και οι μαθητές να μην προλαβαίνουν να αφομοιώσουν ό,τι διδάσκονται. Έμμεσα, ακόμα και το υπουργείο Παιδείας ομολόγησε ότι υπάρχουν σχολεία που δεν κατάφεραν τελικά να ολοκληρώσουν την ύλη σε κάποια μαθήματα. 

Γι' αυτό, εξάλλου, έδωσε τη δυνατότητα μόνο για φέτος να μπορεί να γίνει και δεύτερη κλήρωση θεμάτων από την «τράπεζα» σε κάποιο μάθημα, αν τα θέματα που κληρώθηκαν την πρώτη φορά εμπίπτουν σε ύλη που δεν έχει διδαχθεί.

Είναι, λοιπόν, αναγκαίο να δυναμώσει ο αγώνας για να καταργηθεί η «τράπεζα θεμάτων», να μη μετρήσουν οι εξετάσεις των μαθητών της Α' Λυκείου για την πρόσβασή τους με το νέο σύστημα, να μπει φραγμός στη γιγάντωση της παραπαιδείας και στην απώλεια του μορφωτικού χαρακτήρα του Λυκείου.

*Από τη στήλη  "ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ"  του  Ριζοσπάστη.

Λαϊκή Συμμαχία, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, η μόνη ελπίδα για το σήμερα και το αύριο του λαού...

 Ανασχηματισμοί!...*


Πολλή συζήτηση γίνεται σχετικά με τον ανασχηματισμό που ετοιμάζεται από πλευράς της συγκυβέρνησης. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, σε προχτεσινή του δήλωση, σημείωσε ότι ο ανασχηματισμός δε θα είναι αποσπασμένος από ένα συνολικότερο σχέδιο πολιτικών πρωτοβουλιών.

Είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για έναν συνηθισμένο ανασχηματισμό, σαν αυτούς που πραγματοποιούν συχνά οι κυβερνήσεις αντικαθιστώντας υπουργούς. Πρόκειται για μια διαδικασία που θα αξιοποιηθεί, με σαφή στόχο τη διεύρυνση της κοινοβουλευτικής στήριξης της κυβέρνησης. 

Όλοι σημειώνουν ότι υπάρχουν 22 ανεξάρτητοι βουλευτές, ενώ παράλληλα γίνεται κακός χαμός στη ΔΗΜΑΡ και τους ΑΝΕΛ, που έχουν σημαντικό αριθμό βουλευτών. Ακόμη, στη συζήτηση πέφτουν και ονόματα «εξωκοινοβουλευτικών» στελεχών της αστικής τάξης, όπως, π.χ. του Καρατζαφέρη. 

Η προοπτική ενός τέτοιου ανασχηματισμού συνοδεύεται και από την ανάλογη προπαγάνδα ότι μπορεί να αλλάξει πολιτική η κυβέρνηση, ότι «έλαβε» το μήνυμα που έστειλε ο λαός στις εκλογές.

Είναι βασικό σε αυτές τις συνθήκες οι εργαζόμενοι να δουν με επιφυλακτικότητα και με εχθρότητα τα αντιλαϊκά σενάρια που εξυφαίνονται, στοιχείο των οποίων είναι και ο ενδεχόμενος ανασχηματισμός της κυβέρνησης. 

Η κυβέρνηση μπορεί να ανασχηματιστεί, η αντιλαϊκή πολιτική όμως όχι. 

Μπορεί, επίσης, να πραγματοποιηθούν ορισμένες αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης, κυρίως στο ζήτημα που αφορά τη δημοσιονομική αυστηρότητα, αλλαγές που προωθούνται άλλωστε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η λιτότητα για τους εργαζόμενους όμως δεν θα αλλάξει.

Ταυτόχρονα με τη συζήτηση περί ανασχηματισμού συνεχίζονται και τα καλέσματα στον ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει τις ευθύνες του, όπως χαρακτηριστικά είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. 

Τα καλέσματα αυτά δεν είναι τυχαία ούτε γίνονται για λόγους εντυπώσεων. Το ζήτημα, άλλωστε, το άνοιξε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ θέτοντας 5 ζητήματα στα οποία η κυβέρνηση «δεν μπορεί να προχωρήσει μόνη», χωρίς να «πάρει υπόψη τη γνώμη» του «πρώτου κόμματος» (ενν. τον ΣΥΡΙΖΑ). 

Αν και αυτό το επιχείρημα αξιοποιείται προκειμένου να ασκηθεί πίεση για εκλογές ή κυρίως για να προβάλει ότι μια κυβέρνηση «αναντίστοιχη με τη λαϊκή επιθυμία δεν μπορεί να κυβερνήσει» - μήνυμα που βεβαίως δεν απευθύνεται στην κυβέρνηση αλλά σε «άλλους» (κύκλους του κεφαλαίου, ιμπεριαλιστικά κέντρα κ.ά.) των οποίων η γνώμη μάλλον είναι καθοριστική στο αν και πότε θα γίνουν εκλογές - αποτελεί στην πραγματικότητα βάση για διάλογο. 

Την ίδια στιγμή, έχει ανοίξει μια παράλληλη συζήτηση για τους όρους συνεννόησης και συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τη σοσιαλδημοκρατία και τη λεγόμενη κεντροαριστερά. Παρόλο που στελέχη του αποκλείουν τη συνεργασία με Βενιζέλο, Παπανδρέου, εντούτοις βάζουν όρους για ένα ενδεχόμενο συνεργασίας (π.χ. να εγκαταλείψει τον μερκελισμό), με δεδομένο μάλιστα ότι η κατάσταση στη ΔΗΜΑΡ συντελεί στις διεργασίες αναμόρφωσης του χώρου.

Επιβεβαιώνεται έτσι αυτό που έλεγε το ΚΚΕ προεκλογικά, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε μπορεί να αποτελέσει αντίβαρο σε αντιλαϊκά σενάρια, αντίθετα γίνεται μέρος τους.

Σε αυτήν την κινούμενη άμμο του πολιτικού σκηνικού η συμπόρευση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων με το ΚΚΕ και την πρότασή του για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, η ανασυγκρότηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και η προώθηση της Λαϊκής Συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση αποτελούν τη μόνη ελπίδα για το σήμερα και το αύριο του λαού.

ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ  -  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ  Έστειλαν 
εκατοντάδες ανθρώπους μέσα στη φουρτούνα (ΕΔΩ)

*Από την στήλη  «Η Άποψή μας»  του Ριζοσπάστη.

Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Ουκρανία: Η αντιδραστική εξουσία του Κιέβου συνεχίζει τον βομβαρδισμό του Σλαβιάνσκ*

 

«Οι στρατιωτικές δυνάμεις του Κιέβου επανέλαβαν από το πρωί της Παρασκευής τους βομβαρδισμούς στην πόλη Σλαβιάνσκ της περιφέρειας του Ντονέτσκ, που αποτελεί ένα από τα προπύργια της αντίστασης ενάντια στην πραξικοπηματική κυβέρνηση των φασιστικών και εθνικιστικών δυνάμεων. 

Από τους βομβαρδισμούς προκλήθηκε φωτιά σε ένα νοσοκομείο 
για παιδιά και μία κλινική, χωρίς  όμως να αναφερθούν θύματα.

Την ίδια ώρα ο νέος «πρόεδρος» της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο, ζήτησε την τιμωρία των ενόπλων ομάδων αυτοάμυνας της ανατολικής Ουκρανίας που κατέρριψαν ελικόπτερο του ουκρανικού στρατού, σκοτώνοντας 11 στρατιώτες και έναν στρατηγό χθες, μαύρη ημέρα για τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις.

«Είμαι πεπεισμένος ότι οι ένοπλες δυνάμεις μας θα φέρουν εις πέρας την επιχείρηση εκκαθάρισης κατά των τρομοκρατών και ότι οι εγκληματίες που χρηματοδοτεί η Ρωσία θα εξουδετερωθούν ή θα βρεθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου», δήλωσε ο νυν «πρόεδρος» Τουρτσίνοφ τον οποίο θα διαδεχθεί στις 7 Ιουνίου ο Πέτρο Ποροσένκο.

Αγνοείται η τύχη μελών του ΟΑΣΕ

O πρωθυπουργός της αυτοανακηρυχθείσας «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Ντονέτσκ στην ανατολική Ουκρανία, Αλεξάντρε Μποροντάι, δήλωσε σήμερα ότι δε διαθέτει καμία πληροφορία για τους 4 παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) που έχουν εξαφανιστεί από την Τρίτη. «Δεν έχουμε καμία πληροφορία για την υπόθεσή τους. Δε γνωρίζουμε πού βρίσκονται και τους αναζητάμε. Είναι πιθανόν να πρόκειται για προβοκάτσια προκειμένου να μας κατηγορήσουν ψευδώς ότι τους κρατάμε αιχμαλώτους» υποστήριξε ο ίδιος. 

Λίγες ώρες νωρίτερα ο αυτονομιστής «δήμαρχος» του Σλαβιάνσκ, Βιατσεσλάβ Πονομάρεφ, είχε επιβεβαιώσει ότι οι 4 παρατηρητές- ένας Δανός, ένας Εσθονός, ένας Τούρκος και ένας Ελβετός- έχουν συλληφθεί από ένοπλους αυτονομιστές. Σύμφωνα με μια πηγή του ΟΑΣΕ, που δεν θέλησε να κατονομαστεί, οι παρατηρητές κρατούνται στην περιοχή του Λουχάνσκ.

Απαντώντας σε ερώτηση που του τέθηκε για τις δηλώσεις του Πονομάρεφ, ο Μποροντάι κράτησε αποστάσεις ενώ αστειεύτηκε για την τάση του δημάρχου του Σλαβιάνσκ να «μεγαλοποιεί τα πράγματα».

Συλλήψεις φασιστών του Δεξιού Τομέα

Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι συνέλαβε τέσσερα μέλη ενός πυρήνα του Δεξιού Τομέα που προετοίμαζαν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Κριμαία ενόψει των εορτασμών 9 του Μάη.

Οι συλληφθέντες σχεδίαζαν να κάψουν τα γραφεία φιλορωσικών οργανώσεων στην πρωτεύουσα της χερσονήσου, Συμφερόπολη και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς για να καταστρέψουν ένα μνημείο του Β Παγκοσμίου Πολέμου και ένα άγαλμα του Λένιν. Οι συλληφθέντες κατηγορούνται για τρομοκρατία και παράνομη κατοχή όπλων και εκρηκτικών».

"ΟΥΚΡΑΝΙΑ  Σφοδρές μάχες στο Σλαβιάνσκ"  (ΕΔΩ)
 
*Από το 902.gr

Να δυναμώσει η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης στην Κούβα

 ΠΑΜΕ, ΕΡΓΑΤΙΚA  ΚΕΝΤΡΑ, ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ
  
Να δυναμώσει την αλληλεγγύη της στο λαό της Κούβας, κόντρα στην υπονομευτική προσπάθεια των ΗΠΑ που αξιοποιεί για το σκοπό της και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καλούν την εργατική τάξη το ΠΑΜΕ, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες. 
Το κείμενο αλληλεγγύης στην Κούβα υπογράφουν τα Εργατικά Κέντρα Αγρινίου, Αρτας, Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου, Ζακύνθου, Θεσπρωτίας, Κεφαλονιάς - Ιθάκης, Λάρισας, Λαυρίου, Λευκάδας, Νάουσας, Παλλεσβιακό και Σάμου και οι Ομοσπονδίες Οικοδόμων, Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, Τύπου και Χάρτου, Φαρμάκου, Λογιστών, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και Συνταξιούχων ΙΚΑ - ΕΤΜ.
 Σε αυτό σημειώνουν:

«Από το 1959 οι ΗΠΑ δεν έχουν παραιτηθεί από 
τα ανατρεπτικά τους σχέδια ενάντια στην Κούβα.

Οι ΗΠΑ έχουν διατηρήσει για δεκαετίες μια πολιτική ενάντια στην Κούβα αυστηρών οικονομικών, χρηματοπιστωτικών και εμπορικών κυρώσεων, οργάνωσης τρομοκρατικών πράξεων και σαμποτάζ με στόχο την υπονόμευση και την ανατροπή της κουβανικής κυβέρνησης.

Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούν τόσο μεθόδους παραδοσιακές όσο και άλλες πιο εξελιγμένες. Οι αμερικάνικες υπηρεσίες χρησιμοποιούν, τα τελευταία χρόνια, και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ θεωρεί ότι τα κοινωνικά δίκτυα είναι ένα σημαντικό διπλωματικό εργαλείο. 

Οι ΗΠΑ προσπαθούν να αξιοποιήσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενάντια στην Κούβα ως μέρος ενός σχεδίου που έχουν ονομάσει "μαλακά πραξικοπήματα", για να ανατρέπουν κυβερνήσεις, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγουν στη χρήση στρατιωτικών δυνάμεων ή πριν αυτές χρησιμοποιηθούν.

Πριν από δύο χρόνια σχεδίασαν τη δημιουργία του "Zun Zuneo", ένα είδος "κουβανικού Twitter", με αντισοσιαλιστική προπαγάνδα και με τη μαζική αποστολή μηνυμάτων με στόχο την κατασκευή ψευδών ιστοριών. Το "Zun Zuneo" είναι μόνο μία σελίδα στην πάνω από 50 χρόνια ιστορία των επεμβάσεων της κυβέρνησης των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα.

Οι ΗΠΑ προσπαθούν να εφαρμόσουν στην Κούβα ένα αποσταθεροποιητικό σχήμα ήδη δοκιμασμένο σε χώρες όπως στη Συρία και στην Ουκρανία. 

Το ΠΑΜΕ, φέτος στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις σε 70 πόλεις της χώρας μας κατήγγειλε την υπονόμευση της Κούβας από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, με τη χρήση του Διαδικτύου.

Καλούμε την εργατική τάξη να δυναμώσει την αλληλεγγύη της στο λαό της Κούβας».

Από τη στήλη  "ΔΙΕΘΝΗ" του  Ριζοσπάστη.

«Κλειδί» η σταθερότητα για τα συμφέροντα του κεφαλαίου



Με στόχο την κυβερνητική σταθερότητα ώστε να εφαρμόζεται απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική κεφαλαίου και ΕΕ, συναντήθηκαν χθες το απόγευμα ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ Αντ. Σαμαράς, και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος.

Συζήτησαν για τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα και σχεδίασαν τις επόμενες κινήσεις τους ώστε να μην αμφισβητηθεί η ικανότητα του κυβερνητικού σχήματος να φέρει σε πέρας τα μέτρα που απαιτούνται προς διασφάλιση νέων κερδών για το μεγάλο κεφάλαιο.
Εστίασαν εξάλλου στα χαμηλά ποσοστά κομμάτων (ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ) από τα οποία μπορούν να αντλήσουν τώρα στήριξη ή και στελέχη, ακόμα και συμμετοχή τους στην κυβέρνηση.

Επίσης, συζήτησαν και για το επικείμενο ανασχηματισμό ο οποίος φαίνεται να μετατίθεται χρονικά, για μετά τα μέσα Ιούνη. Σε κάθε περίπτωση το ΠΑΣΟΚ - «Ελιά» παζαρεύει περισσότερες και καλύτερες θέσεις (π.χ. με τοποθέτηση Λοβέρδου σε παραγωγικό υπουργείο) θεωρώντας ότι μετά το «συνδυαστικό αποτέλεσμα» ευρωεκλογών και τοπικοδιοικητικών εκλογών αυξήθηκε το «ειδικό βάρος» της παράταξης.


Παραπέρα, η κυβέρνηση δρομολογεί κι άλλα μέτρα ενίσχυσης των μονοπωλιακών ομίλων, όπως νέες μειώσεις στη φορολόγησή τους και στο ενεργειακό κόστος για τους μεγαλοβιομήχανους, τάζοντας παράλληλα αποκατάσταση κάποιων «αδικιών», αναφερόμενοι ουσιαστικά στη διαχείριση της ακραίας φτώχειας.

Διαφορετική προσέγγιση καταγράφεται μεταξύ Σαμαρά - Βενιζέλου γύρω από το θέμα του εκλογικού νόμου και το πώς αυτός μπορεί να διευκολύνει τη συγκρότηση σταθερών αστικών κυβερνήσεων: 

Η ΝΔ φέρεται να απορρίπτει το αίτημα του ΠΑΣΟΚ για αλλαγή του εκλογικού νόμου με κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα, εκτιμώντας ότι κάτι τέτοιο δε θα συνέβαλε στο στόχο για εξασφάλιση σταθερών κυβερνήσεων. 

Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, πέρα από την πολιτική πίεση προς το ΣΥΡΙΖΑ (που παλαιότερα, ως ελάσσονα αντιπολίτευση, ξιφουλκούσε υπέρ της απλής αναλογικής, και τώρα εν αναμονή εξουσίας την παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες), τάσσεται με την άποψη ότι μια τέτοια αλλαγή θα έδινε μεγαλύτερη ώθηση στις κυβερνητικές συνεργασίες.

Διαφωνία φαίνεται να υπάρχει και σε σχέση με το ζήτημα του χρόνου προώθησης της συνταγματικής αναθεώρησης: Το ΠΑΣΟΚ διαφωνεί με τη θέληση του πρωθυπουργού να κινήσει άμεσα τις σχετικές διαδικασίες, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει τώρα η αναγκαία συναίνεση από το ΣΥΡΙΖΑ, άρα δεν εξασφαλίζεται ότι θα προχωρήσουν απρόσκοπτα οι ρυθμίσεις που χρειάζεται πραγματικά η αστική τάξη για να κατοχυρώσει την εξουσία της στις σύγχρονες συνθήκες.

Βγαίνοντας ο Ευ. Βενιζέλος από τη σύσκεψη με τον Αντ. Σαμαρά είπε πως είχαν μια πρώτη συστηματική συζήτηση για το αποτέλεσμα των εκλογών και τα μηνύματα που έστειλαν οι Ελληνες πολίτες, σημειώνοντας ότι «υποχρέωσή μας είναι να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των ανθρώπων και να δώσουμε λύσεις σε αυτά που όλοι ξέρουμε ότι είναι τα μεγάλα προβλήματα».

Έσπευσε βέβαια να συμπληρώσει ότι «το πρώτο ζήτημα είναι με ασφάλεια και σταθερότητα να ολοκληρώσουμε την έξοδο από την κρίση», «το έθνος να ενωθεί και πάλι γιατί είναι διχασμένο σε λάθος βάση, όλοι μαζί», «όλες οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου να συστρατευτούμε». Όπερ σημαίνει να υποταχθεί ο λαός στα κελεύσματα των μονοπωλίων, να δεχτεί νέα αντιλαϊκά μέτρα, καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που η κυβέρνηση χαρακτηρίζει αναγκαίες.

Παραπέρα προανήγγειλε ότι η κυβέρνηση θα αναλάβει μια σειρά «μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες», συμπεριλαμβάνοντας σε αυτές και τον ανασχηματισμό. Μεταθέτοντάς τον, βέβαια, για αργότερα είπε ότι «χρειάζεται μια προετοιμασία», ότι «θα γίνει με όρους πολιτικούς, τη στιγμή που πρέπει» και ότι θα ληφθούν υπόψη οι υποχρεώσεις που έχει η χώρα σαν προεδρία στο Συμβούλιο της ΕΕ, άτυπες συνόδους υπουργών που γίνονται τον Ιούνη.

Συμπλήρωσε, τέλος, ότι η συζήτηση με τον Αντ. Σαμαρά έγινε για όλα τα θέματα που περιλαμβάνονται στην προγραμματική συμφωνία μεταξύ ΝΔ - ΠΑΣΟΚ του Ιούνη 2012, άρα και για την αλλαγή στον εκλογικό νόμο (το σημείο 35 της εν λόγω συμφωνίας).

Συνάντηση Σαμαρά - Παπούλια
 
Νωρίτερα, το μεσημέρι, επισκεπτόμενος ο Σαμαράς τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια έκανε για άλλη μια φορά σαφές το στίγμα της κυβερνητικής πολιτικής υποστηρίζοντας: «Το κλειδί είναι η πολιτική σταθερότητα και αυτό το δρόμο της πολιτικής σταθερότητας είμαστε αποφασισμένοι ως κυβέρνηση να τον βαδίσουμε μέχρι τέλους».

Όπως είπε, στόχος του «είναι η ανάπτυξη γιατί μέσα από αυτή θα διορθώσουμε και τις πολλές αδικίες που έχουν γίνει», όταν στην πραγματικότητα η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη όχι μόνο δε θα «διορθώσει αδικίες», αλλά θα πατήσει πάνω στα ερείπια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  του Ριζοσπάστη.

«Αναζήτηση ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων»...

Συναινέσεις...*


«Αναζήτηση ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων»..

Στο πλαίσιο των συνολικότερων διεργασιών στο αστικό πολιτικό σύστημα, αυτή η φράση «φοριέται» όλο και πιο πολύ το τελευταίο διάστημα, πολύ περισσότερο μάλιστα στις μέρες που έχουν μεσολαβήσει μετά τις ευρωεκλογές.

Να μην προχωρήσει δίχως την «ευρύτερη πολιτική συναίνεση», κάλεσε ο Αλ. Τσίπρας τον Αντ. Σαμαρά, σε ό,τι αφορά τα θέματα της διαχείρισης του χρέους, των ιδιωτικοποιήσεων, του διορισμού επιτρόπου στην ΕΕ και διοικητή στην Τράπεζα της Ελλάδας. 

«Να πάρουμε πρωτοβουλίες για συναίνεση και συνεννόηση», ανέφερε προχτές σε συνέντευξη Τύπου ο Ευ. Βενιζέλος, προτάσσοντας κι αυτός συγκεκριμένα ζητήματα, όπως είναι η διαπραγμάτευση για το χρέος, το θεσμικό πλαίσιο και ο εκλογικός νόμος, η εξωτερική πολιτική και η πολιτική Άμυνας. 

«Ελάτε έστω και σαν παρατηρητές στη διαπραγμάτευση», καλούσε τις προάλλες τον ΣΥΡΙΖΑ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σ. Κεδίκογλου. 

Το θέμα της «εθνικής συνεννόησης» θέτουν όλο και πιο συχνά όλα σχεδόν τα αστικά ΜΜΕ, ενώ αντίστοιχες εκκλήσεις απηύθυναν και οι βιομήχανοι στην προχτεσινή συνέλευση του ΣΕΒ.

Αντικειμενικά, πίσω από την κοκορομαχία των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, είναι πια «φως φανάρι» ότι κάτι «ψήνεται», ότι έχουν πέσει συγκεκριμένα ζητήματα στο τραπέζι ενός διαλόγου με φόντο τα συνολικότερα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, ενός «πάρε - δώσε» από το οποίο τίποτα το θετικό δεν έχει να περιμένει ο λαός.

Το κοινό έδαφος για αυτό το διάλογο μεταξύ τους υπάρχει: είναι η στρατηγική τους σύμπλευση στην προσπάθεια στήριξης της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η σύμπλευσή τους στο πλαίσιο της ΕΕ και της Ευρωζώνης, η σύμπλευσή τους στην προσπάθεια να συμβάλουν στην αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού.

Δηλαδή τα διαφορετικά μείγματα διαχείρισης που προτάσσουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης και ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί μεταξύ άλλων να «ακουμπάνε» περισσότερο ή λιγότερο το καθένα τους σε διαφορετικά τμήματα του ντόπιου κεφαλαίου, καθώς και σε διαφορετικά κέντρα σε διεθνές επίπεδο, ωστόσο και τα δύο εντάσσονται στον ίδιο στρατηγικό στόχο.

Από τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν σημάδια ότι βασικό τμήμα του ελληνικού κεφαλαίου προσανατολίζεται στην ανάγκη για αλλαγή του μείγματος διαχείρισης, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τις σύγχρονες ανάγκες του, είναι φυσικό τα όρια ανάμεσα στα δύο μείγματα να «θολώνουν» πολλές φορές και η αναζήτηση «συναινέσεων» πάνω στα κρίσιμα για το κεφάλαιο θέματα να βγαίνει όλο και πιο συχνά στο προσκήνιο, και στο πολιτικό επίπεδο.

Είναι χαρακτηριστικός π.χ. ο τρόπος που χαιρέτισε ο απερχόμενος πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, το εκλογικό αποτέλεσμα, σημειώνοντας ότι «αποτύπωσε τη λαϊκή δυσφορία και την ανάγκη του λαού για ελπίδα (...) απονομιμοποίησε τις πολιτικές της ύφεσης».

Τα αντιλαϊκά σενάρια που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη κυμαίνονται από τη συνεννόηση των κομμάτων της αστικής διαχείρισης για τη «συναινετική» προώθηση των κύριων θεμάτων που απασχολούν το κεφάλαιο και φτάνουν μέχρι την καλλιέργεια εδάφους για τη συγκρότηση κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού» αν κάτι τέτοιο καταστεί αναγκαίο για τη ντόπια αστική τάξη. 

Επιβεβαιώνουν και αυτά τα όσα λέγαμε προεκλογικά: Το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που δε μεταμορφώνεται και δε μεταλλάσσεται, η ενίσχυσή του είναι η μόνη που δε «μεταγγίζεται» στα διάφορα αντιλαϊκά παζάρια. 

Το ΚΚΕ δε δεσμεύεται από αντιλαϊκές αποφάσεις, ανέντιμες υπογραφές και επικίνδυνες συναινέσεις, η ολόπλευρη ισχυροποίησή του είναι η μόνη που δίνει δύναμη στο λαό και το κίνημά του να αντιπαλέψει την επίθεση σε βάρος του, είναι αυτή που ισχυροποιεί την προοπτική της πραγματικής ανατροπής.

*Από την στήλη  «Η Άποψή μας»  του Ριζοσπάστη.
 

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

...η αντικομμουνιστική κατρακύλα τους δεν έχει πάτο.

Κακιά σκουριά


Όποιος κρατάει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στα 
δύο μεγάλα κόμματα θα τον πατήσει το τρένο!  

Την ευθεία αυτή απειλή εκτόξευσε ο κ. Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ, προχτές βράδυ, μιλώντας στο ΜΕΓΚΑ. Δηλαδή; Όποιο κόμμα αρνηθεί να συμπλεύσει ή με τη ΝΔ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ θα το λιώσουν; Αυτό εννοεί ο κ. Παπαδημούλης; 

Έχουν προσαρμοστεί για τα καλά στην ευθύνη της αστικής διαχείρισης, έχει μπει τόσο στο πετσί τους ο ρόλος του εταίρου στο αστικό πολιτικό σύστημα που βιάζονται να δείξουν στο κεφάλαιο και τους έξωθεν συμμάχους του, δίνοντας εξετάσεις, ότι μπορούν να γίνουν καταλύτης στην κοινωνική συναίνεση και συνοχή. 

Αλλά, ποια κόμματα εννοεί; 

Ξέρει ότι όλα πλην ΚΚΕ είναι πρόθυμα να παίξουν το ρόλο της «τσόντας», αφού όλα τον ίδιο «αφέντη» υπηρετούν. Ξέρει ότι όπως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκαν, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν έρθει η ώρα να «χορέψει», θα βρει συνοδούς. Μέχρι για «μεγάλο συνασπισμό» προετοιμάζεται.

Άρα; Εμμέσως πλην σαφώς απειλεί το ΚΚΕ. Μόνο που «σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει»... 
Αντικομμουνιστική κατρακύλα
«Το 'χει πει κι ο Στάλιν: "Καλύτερα ο Μπέος παρά ο Συριζαίος"». Τίτλος άρθρου στη χτεσινή «Αυγή». 

Δείχνει μια τρισάθλια και ελεεινή προπαγάνδα που έγραψε ένας κατ' επανάληψη αντικομμουνιστής, ο γνωστός Αναδρανιστάκης. 

Γιατί δε βρήκε ίχνος αυτοκριτικής στην ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήρε το Δήμο του Βόλου! Γιατί, δηλαδή, δεν μπήκε στη λογική του «μικρότερου κακού», γιατί δεν έσπειρε αυταπάτες για τον υποψήφιο ενός κόμματος που υπερασπίζεται την ΕΕ, τη συμμετοχή στο ευρώ, τις ΣΔΙΤ, την «υγιή επιχειρηματικότητα» κ.ά. 

Βεβαίως, εδώ μπορεί να πει κανείς ότι και η ανοησία του είναι μνημειώδης αφού αναζητά αυτοκριτική στο ΚΚΕ, αντί στον ΣΥΡΙΖΑ που έχασε το δήμο. Αλλά η αντικομμουνιστική κατρακύλα τους δεν έχει πάτο.


Προετοιμάζουν το έδαφος

«Όλοι έχουν ευθύνη για τις ακρότητες, τις υπερβολές, την έλλειψη εθνικής συνεννόησης στα στοιχειώδη. Πρέπει, όμως, να υπάρχει ένα θεσμικό όριο, ένα φράγμα στην υπερβολή, το οποίο δεν θα ξεπερνά κανείς που κατέχει υπεύθυνη θεσμική θέση. 

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να έχει βέτο για το ποιος θα αναλάβει την Τράπεζα της Ελλάδος ούτε να απειλεί ότι δεν θα αναγνωρίσει Πρόεδρο που θα εκλέξει η σημερινή Βουλή. 

Την ίδια στιγμή, βεβαίως, θα έπρεπε ο πρωθυπουργός να έχει προσκαλέσει τον κ. Τσίπρα, προκειμένου να συζητήσουν μαζί τα μεγάλα και ευαίσθητα» («Καθημερινή» 28/5/2014). 

Δεν είναι πρώτη φορά που ο αστικός Τύπος θέτει το ζήτημα της λεγόμενης «εθνικής συνεννόησης», δηλαδή της συνεννόησης και συναίνεσης των κομμάτων της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την προώθηση των βασικών και κρίσιμων (αν όχι όλων) θεμάτων που απασχολούν το κεφάλαιο. 

Υπενθυμίζει ενίοτε και την πιθανότητα, αν καταστεί αναγκαίο, για κυβερνήσεις «μεγάλου συνασπισμού», προετοιμάζοντας το έδαφος.

Από τη στήλη  "Από...μέρα   σε μέρα"  του Ριζοσπάστη.

Χωρίς περίθαλψη και φάρμακα όποιος δεν πληρώνει εισφορές

ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ - ΜΙΚΡΟΙ ΕΒΕ
 
 
Σε τραγική κατάσταση εκατοντάδες 
χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά
 
Τη στέρηση του δικαιώματος  να  έχουν ιατροφαρμακευτική  περίθαλψη  όσοι αυτοαπασχολούμενοι και ΕΒΕ αδυνατούν να καταβάλουν τις εισφορές τους στον ΟΑΕΕ επαναλαμβάνει το υπουργείο Εργασίας με προχτεσινή εγκύκλιο.
 
 Σύμφωνα με τη νομοθεσία, στην περίπτωση που ο ασφαλισμένος διακόψει την άσκηση του επαγγέλματός του, δικαιούται παροχές του κλάδου Υγείας για ένα έτος από τη διακοπή της ασφάλισης, εφόσον έχει εξοφλήσει τις εισφορές του ή τις έχει ρυθμίσει και τηρεί τους όρους της ρύθμισης.
 Δηλαδή, μετά από τον ένα χρόνο, ή αν δεν καταφέρει να ανταποκριθεί στους όρους που βάζει η νομοθεσία, ο αυτοαπασχολούμενος είναι κυριολεκτικά ξεκρέμαστος, χωρίς δικαίωμα σε περίθαλψη και φάρμακα. 

Αποτέλεσμα αυτής της νομοθεσίας, που με τον πιο βάρβαρο τρόπο συνδέει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με τις παροχές των εργαζομένων στα ταμεία, είναι χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ να μη δικαιούνται στοιχειώδεις υπηρεσίες για την υγεία των ίδιων και της οικογένειάς τους. 

Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΕ, το 2012, από τους 774.000 ασφαλισμένους, οι 380.000 δεν μπόρεσαν να πληρώσουν εισφορές και δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Ακόμα, οι καθυστερημένες οφειλές έφτασαν το 2012 στα 5,9 δις ευρώ από 3 δις το 2011. Να σημειωθεί ότι την ίδια ώρα η κρατική επιχορήγηση από 1.315 εκατ. ευρώ το 2012 υποχώρησε στα 800 εκατ. το 2013 (-39,2%), επιδεινώνοντας κι άλλο τα οικονομικά του ΟΑΕΕ.

Παράλληλα, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου έχουν καταληστέψει τα αποθεματικά του ΟΑΕΕ, με αλλεπάλληλους νόμους τις τελευταίες δεκαετίες, όπως έχει γίνει και στο σύνολο των ασφαλιστικών ταμείων.

Έτσι, ενώ ο ΟΑΕΕ θα έπρεπε να διαθέτει 48,8 δις ευρώ αποθεματικά, σύμφωνα με αναλογιστική μελέτη του 2008, τη συγκεκριμένη χρονιά είχε στα ταμεία του μόλις 588 εκατ. ευρώ!

Από τη στήλη   "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ"  του  Ριζοσπάστη.

 

"Η εργατική δύναμη είναι παραγωγός πλούτου και ποτέ κόστος. Τελεία και παύλα"

ΛΙΜΑΝΙ  ΠΕΙΡΑΙΑ
Έτοιμο για την πλήρη παράδοσή του στα μονοπώλια*
«Η εργασία όπως και η γη αποτελούν τη μοναδική πηγή πλούτου. Το ίδιο το κεφάλαιο δεν είναι τίποτα άλλο από συσσωρευμένο προϊόν της εργασίας...»

«Η μοναδική όμως αξία χρήσης, που όταν καταναλώνεται παράγει κέρδος, είναι η εργατική δύναμη». (Το Χρήμα ως Κέρδος)

Που σημαίνει ότι,  η εργατική δύναμη είναι 
παραγωγός πλούτου και ποτέ κόστος. Τελεία και παύλα.


Την ερχόμενη βδομάδα αναμένεται να ανακοινωθούν από το ΤΑΙΠΕΔ ποιοι μονοπωλιακοί όμιλοι, από τους έξι που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για το 67% των μετοχών του ΟΛΠ ΑΕ, θα περάσουν στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού. 

Ταυτόχρονα, χτες ανακοινώθηκαν από την κυβερνητική διοίκηση του ΟΛΠ τα οικονομικά αποτελέσματα του Οργανισμού, τα οποία επί της ουσίας αποτελούν διαφήμιση προς τους επίδοξους μνηστήρες για τις δυνατότητες του λιμανιού. 

Παράλληλα, αποτυπώνουν την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, καθώς αναφέρεται ότι «το μέσο κόστος εργασίας επί του κύκλου εργασιών μειώθηκε σε 46,4% έναντι 71% του 2009 και 52% του 2012», με αποτέλεσμα, όπως αναφέρεται, το μέσο κόστος εργασίας «να είναι πλήρως ανταγωνιστικό με το μέσο όρο των ευρωπαϊκών λιμανιών».

 

Υπενθυμίζεται ότι οι 6 μονοπωλιακοί όμιλοι που διεκδικούν το λιμάνι του Πειραιά είναι οι «APM Terminal», «Cosco», «Ports America Group Holdings», «Cartesian Capital Group», «International Container Terminal Services» και η «Utilico Emerging Markets Limited». 

Όπως αναφέρεται στα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο ΟΛΠ, οι μονοπωλιακοί όμιλοι θα βάλουν στο χέρι το 8ο ανάμεσα στα 10 μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης. 


Μία τεράστια λιμενική υποδομή χτισμένη από το μόχθο του εργαζόμενου λαού, με σημαντική γεωστρατηγική θέση, όπου μόνο το 2013 διακινήθηκαν από και προς τα νησιά της χώρας κοντά 16 εκατομμύρια επιβάτες, με προβλήτες που μπορούν να εξυπηρετήσουν κάθε μεγέθους πλοίο. Χώρια το γεγονός ότι για τα κέρδη των μονοπωλίων βρίσκονται σε εξέλιξη και έργα, όπως η επέκταση του νοτίου λιμένα κρουαζιέρας ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ.

Όσον αφορά τα οικονομικά αποτελέσματα, καταγράφηκε αύξηση των κερδών του ΟΛΠ κατά 30% σε σχέση με το 2012, καθώς τα κέρδη προ φόρων ανήλθαν σε 11.824.617 ευρώ έναντι 9.098.886 του 2012. 


Στα κέρδη συμπεριλαμβάνεται η δραστική μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 35% και συνολικά το χτύπημα των εργασιακών τους δικαιωμάτων. 

Μάλιστα, ειδικά για το «χτύπημα» στους εργαζόμενους ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ, Γ. Ανωμερίτης, σε σχετική του δήλωση ανέφερε: «Σημειώνεται ότι βάση του Ν.4172/2013 καταργήθηκαν όλα τα ιστορικά προνόμια του ΟΛΠ με τα οποία είχε εξοπλισθεί από το 1950 και, επομένως, τα οικονομικά στοιχεία του 2013 αφορούν έναν πλήρως ανταγωνιστικό ΟΛΠ». 

Ο νόμος και τα «ιστορικά προνόμια» αφορούν τα εργασιακά δικαιώματα που είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι του Οργανισμού.

*Από τη στήλη  "ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ" του Ριζοσπάστη. 

Λέσχη Μπίλντερμπεργκ: Τα «καυτά» θέματα στην ατζέντα της ιμπεριαλιστικής σύναξης



Ξεκινάει σήμερα Πέμπτη 29 Μαΐου -θα διαρκέσει έως την 1η Ιουνίου-  στην Κοπεγχάγη η ετήσια συνεδρίαση της διαβόητης Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, αυτού του κλειστού κλαμπ της πλουτοκρατίας, με τη συμμετοχή περίπου 140 διαλεχτών εκπροσώπων αστικών κυβερνήσεων, αστικών κομμάτων, ιμπεριαλιστικών οργανισμών, καθώς και στελεχών δημοσιογραφικών οργανισμών, καθηγητών πανεπιστημίων και βέβαια επιχειρηματιών από 17 ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Κίνα και την Τουρκία.
 
Κατά καιρούς, από τις συνεδριάσεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ έχουν παρελάσει Έλληνες πρωθυπουργοί, υπουργοί αστικών κυβερνήσεων, καθώς και πλήθος εφοπλιστών, τραπεζιτών και άλλων μεγαλοεπιχειρηματιών.

Από την Ελλάδα, φέτος συμμετέχουν ο Γιώργος Ζανιάς, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, ο Λουκάς Τσούκαλης, πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ και η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη (Action Aid Hellas).

Στη σύναξη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ συμμετέχουν επίσης φέτος, όπως είναι αναμενόμενο για ένα τέτοιο κλαμπ, διαλεχτοί εκπρόσωποι ιμπεριαλιστικών οργανισμών και πολυεθνικών, όπως: Κριστίν Λαγκάρντ (ΔΝΤ), Αντερς Φογκ Ράσμουσεν (γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ), Γιόζεφ Άκερμαν (Deutsche Bank), Αλεξάντερ Κιθ (πρώην διευθυντής της NSA), Ρόμπερτ Ζέλικ (Goldman Sachs), Μπρους Κατζ (Brookings Institution), Τσενγκ Λι (Brookings Institution), Έρικ Σμιντ (Google), Κρεγκ Μούντι (Microsoft), Ράιντ Χόφμαν (συνιδρυτής και εκτελεστικός διευθυντής του χώρου κοινωνικής δικτύωσης Linkedln) και οΧένρι Κίσινγκερ. 

Να θυμίσουμε ότι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ είναι ένα κλειστό κλαμπ -ανεπίσημο ιμπεριαλιστικό όργανο- που ιδρύθηκε το 1954 και πήρε το όνομά της από το ομώνυμο ξενοδοχείο της Ολλανδίας όπου έγινε η πρώτη σύναξη. 

Η πρωτοβουλία για τη σύστασή της, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου, ανήκε στον Βέλγο πρίγκιπα Βερνάρδο και στον Γιόζεφ Ρέτινγκερ, εξόριστο Πολωνό πολιτικό επιστήμονα, ο οποίος πρωτοστάτησε και στην «Ευρωπαϊκή Κίνηση» που συστήθηκε για να προωθήσει την ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική ενοποίηση. 

Στόχος της δημιουργίας της διαβόητης Λέσχης Μπίλντερμπεργκ ήταν να συσφίξει τις σχέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη, με σκοπό την ενιαία απάντηση στην αύξηση της επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης στους λαούς της Δυτικής Ευρώπης.

Στο επίκεντρο των συζητήσεων, σύμφωνα με ανακοίνωση του κλαμπ, βρίσκονται τα παρακάτω ζητήματα: Ουκρανία. Η νέα αρχιτεκτονική στη Μέση Ανατολή. Το μέλλον της Ευρώπης. Το πολιτικό και οικονομικό προφίλ της Κίνας. Η προστασία προσωπικών δεδομένων. Το μέλλον της δημοκρατίας και η παγίδα της «μεσαίας τάξης». Η βιωσιμότητα της ανάκαμψης της οικονομίας. Το δημογραφικό και οι οικονομικές του συνέπειες. 

Στην ατζέντα, δηλαδή, της σύναξης βρίσκονται μια σειρά «καυτά» θέματα, μπλεγμένα μέσα στις ασίγαστες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Φυσικά, όπως συμβαίνει πάντα στις συνάξεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, η «ομερτά» δεν θα σπάσει και ποτέ δεν θα δουν το φως της δημοσιότητας πρακτικά ή αποφάσεις για το τι συζητήθηκε και τι αποφασίστηκε. 

Όπως, εξάλλου, ξεκαθαρίζει η ίδια η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, «χάρη στη μυστική φύση της συνεδρίασης, οι συμμετέχοντες δεν δεσμεύονται από τις συμβάσεις του αξιώματός τους ή από προσυμφωνημένες θέσεις. Έτσι, μπορούν να ακούσουν, να εκφραστούν και να μάθουν. Δεν υπάρχει λεπτομερής ατζέντα, δεν προτείνονται διακηρύξεις, δεν γίνονται ψηφοφορίες και δεν γίνονται πολιτικές δηλώσεις»...

Να θυμίσουμε ότι το Μάη του 2009, όταν η τότε σύνοδος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ φιλοξενήθηκε στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης, ήταν και η πρώτη (και μοναδική) φορά που η σύναξη αυτού του κλαμπ βρισκόταν αντιμέτωπη με αγωνιστική λαϊκή κινητοποίηση, σαν κι αυτήν που οργάνωσε τότε το ΚΚΕ  (ΕΔΩ)

Από το 902.gr

Οι λαοί της Ευρώπης θα πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους μόνο όταν συγκρουστούν με την ΕΕ, τα μονοπώλια και την εξουσία τους...

«Πρώτη φορά οι πολίτες... »  
 

Μπόλικο μελάνι χύθηκε το προηγούμενο διάστημα, ειδικά από τις πολιτικές δυνάμεις που ισχυρίζονται ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει πιο φιλολαϊκή, για το πόσο θετική εξέλιξη είναι το γεγονός ότι «σε αυτές τις ευρωεκλογές οι πολίτες ψηφίζουν για πρώτη φορά για τον πρόεδρο της Κομισιόν».

Μπροστάρης στη σχετική καμπάνια στη χώρα μας δεν μπορούσε να μην είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλ. Τσίπρα μάλιστα να σπεύδει να θέσει υποψηφιότητα εκ μέρους του οπορτουνιστικού Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) για την προεδρία της Κομισιόν, του πιο «σκληρού πυρήνα», δηλαδή, της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας της ΕΕ.

Κι όμως, δύο μόλις μέρες μετά τις ευρωεκλογές, την Τρίτη, οι συζητήσεις κατά το «δείπνο εργασίας» των ηγετών των κρατών - μελών της ΕΕ, στις Βρυξέλλες, γύρω από την επιλογή του προσώπου που θα προταθεί ως νέος πρόεδρος της Κομισιόν, ήρθαν να επιβεβαιώσουν τη «σφαγή», τις οξυμένες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ που κρύβονται πίσω από αυτή τη διαδικασία, ήρθαν να δείξουν πόση σχέση έχει αυτή η εκλογή με «την ψήφο των πολιτών» και, πολύ περισσότερο, πόση σχέση έχει όλη αυτή η ιστορία με τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης.


Παζάρια, ανταλλάγματα, βέτο, συμμαχίες και κόντρες μεταξύ των ισχυρότερων κρατών της λυκοσυμμαχίας, βάσει των ιδιαίτερων συμφερόντων της κάθε αστικής τάξης, με βασικό επίδικο το μείγμα αστικής διαχείρισης που θα κυριαρχήσει το επόμενο διάστημα στην ΕΕ, καθώς και την πορεία που θα ακολουθήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, το κατά πόσο θα επιλεγεί η παραπέρα «ομοσπονδιοποίησή» της ή όχι. 

Και όταν «με το καλό» έρθει ο όποιος ενδοϊμπεριαλιστικός συμβιβασμός, θα πάει και στο Ευρωκοινοβούλιο για να ντυθεί και με το μανδύα της «δημοκρατικής νομιμοποίησης»...

Αξιοποιώντας και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, όπου βγήκαν ενισχυμένες οι λεγόμενες «ευρωσκεπτικιστικές» δυνάμεις, δηλαδή αυτά τα αστικά κόμματα που εκφράζουν τη δυσαρέσκεια τμημάτων του κεφαλαίου των χωρών τους απέναντι στην πολιτική της ΕΕ, άνοιξε η συζήτηση για αλλαγή «μείγματος διαχείρισης». 

Η συζήτηση αυτή, βεβαίως, προηγείται πολύ των ευρωεκλογών. 

Τι είδους αλλαγή θα είναι αυτή; Χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής για να στηριχθεί η ανάπτυξη, δηλαδή για να μπορέσουν να διοχετευθούν πόροι για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, διαμορφώνοντας μέτρα πιο αποτελεσματικής διαχείρισης της ακραίας φτώχειας και της ανεργίας, που βεβαίως δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει η οποιαδήποτε ανάπτυξη. 

Όπως και να έχει, όμως, η επισήμανση της Μέρκελ, ότι δεν πρέπει να ξεχάσουμε την ανταγωνιστικότητα, και του Σόιμπλε, ότι ανεξάρτητα από τα δημοσιονομικά μέτρα οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να συνεχιστούν, φανερώνει το χαρακτήρα των αλλαγών που μπορούν να γίνουν εντός της ΕΕ, για όσους είχαν αυταπάτες για φιλολαϊκή αλλαγή.


Δε θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά: Αυτή είναι η ΕΕ, διακρατική ένωση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, λυκοσυμμαχία στην οποία οι διάφορες τάξεις, τα επιμέρους τμήματά τους «σφάζονται» για τη διασφάλιση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους. 

Το μοναδικό πράγμα στο οποίο ομονοούν είναι η θωράκιση της εξουσίας τους απέναντι στους λαούς, η ενίσχυση και διαιώνιση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. 

Από κει και πέρα, όλη η συζήτηση περί «δημοκρατικού ελλείμματος» στους θεσμούς της ΕΕ, ή περί «ενίσχυσης της δημοκρατικής λειτουργίας» της, αποσκοπεί - στην πιο «αθώα» εκδοχή της - στον εγκλωβισμό της λαϊκής αγανάκτησης και δυσαρέσκειας στη λογική του ευρωμονόδρομου και στην αυταπάτη της... φιλολαϊκής βελτίωσής του. 

Οι λαοί της Ευρώπης θα πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους μόνο όταν συγκρουστούν με την ΕΕ, τα μονοπώλια και την εξουσία τους, όταν με την πάλη τους ανοίξουν το δρόμο για την αποδέσμευση από κάθε λυκοσυμμαχία του κεφαλαίου, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την οικοδόμηση της δικής τους εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Από την στήλη  «Η Άποψή μας»  του Ριζοσπάστη.

Ουκρανία: Συνέχιση του μακελειού στα Ανατολικά «υπόσχεται» ο Ποροσένκο

Συνεχίζεται η στρατιωτική επιχείρηση της κυβέρνησης των εθνικιστών και φασιστών του Κιέβου στις ανατολικές επαρχίες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, με τον αριθμό των νεκρών κατοίκων, ενόπλων και αμάχων, από το μακελειό που ξεκίνησε τη Δευτέρα, να ανέρχεται σε δεκάδες, ενδεχομένως και περισσότερους από εκατό.

Κλιμάκωση προαναγγέλλει ο Ποροσένκο

Την ίδια ώρα που η αντιδραστική κυβέρνηση αιματοκυλάει το λαό, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Ουκρανίας, μεγαλοβιομήχανος Πέτρο Ποροσένκο, με κυνικό τρόπο δήλωνε ότι το μακελειό θα συνεχιστεί.


Μιλώντας στη γερμανική εφημερίδα «Bild» μαζί με τον πρώην πυγμάχο και νεοεκλεγμένο δήμαρχο του Κιέβου Βιτάλι Κλίτσκο, ο Ποροσένκο δήλωσε ότι «η αντιτρομοκρατική επιχείρηση άρχισε επιτέλους. Δεν θα επιτρέπουμε πλέον στους τρομοκράτες να απάγουν ανθρώπους στο δρόμο και να τους σκοτώνουν, δεν θα τους επιτρέψουμε πλέον να καταλαμβάνουν κτίρια και να περιφρονούν το νόμο».

Οδοφράγματα και διαδηλώσεις

Πάντως οι ρωσόφωνοι πολιτοφύλακες και κάτοικοι του Ντονέτσκ και άλλων πόλεων της Ανατολικής Ουκρανίας προετοιμάζονται για ν' αντιμετωπίσουν σφοδρότερη επίθεση τις επόμενες μέρες, φτιάχνουν νέα οδοφράγματα και νέοι κατατάσσονται στις δυνάμεις αυτοάμυνας...

Στο μεταξύ, ογδόντα στρατιώτες της Εθνικής Φρουράς, της νεοσύστατης στρατιωτικής μονάδας της πραξικοπηματικής κυβέρνησης του Κιέβου, παραδόθηκαν σε άνδρες των ομάδων αυτοάμυνας, όταν οι τελευταίοι επέδραμαν στη στρατιωτική τους βάση στην επαρχία του Λουγκάνσκ. 

Σύμφωνα με μάρτυρες, η επίθεση διήρκεσε 10 με 15 λεπτά, με ασταμάτητους πυροβολισμούς, ενώ ΜΜΕ αναφέρουν ένα νεκρό από την πλευρά των δυνάμεων αυτοάμυνας. Πηγές των τελευταίων διευκρίνιζαν ότι οι παραδοθέντες θα επιστρέψουν σύντομα στις εστίες τους. 

   
Στο μεταξύ, περίπου 3 χιλιάδες ανθρακωρύχοι διαδήλωσαν στους δρόμους του Ντονέτσκ, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην πραξικοπηματική κυβέρνηση της χώρας, τη «χούντα του Κιέβου», όπως την ονόμαζαν.

Σύλληψη παρατηρητών του ΟΑΣΕ

Ο αυτοανακηρυχθείς δήμαρχος της πόλης Σλαβιάνσκ της Ανατολικής Ουκρανίας επιβεβαίωσε σήμερα ότι οι δυνάμεις αυτοάμυνας «έχουν συλλάβει» τους τέσσερις παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, με τους οποίους ο Οργανισμός έχει χάσει επαφή από την Τρίτη. «Τους συλλάβαμε. Θα διαπιστώσουμε ποιοι είναι, πού πήγαιναν και για ποιον λόγο και θα τους απελευθερώσουμε», δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων «Interfax» ο Βιατσεσλάβ Επονομάστε. 

Ο ΟΑΣΕ ανακοίνωσε χθες ότι έχει χάσει την επαφή του με τους τέσσερις παρατηρητές, ένα Δανό, έναν Εσθονό, έναν Τούρκο και έναν Ελβετό, οι οποίοι φέρεται ότι συνελήφθησαν σε μπλόκο των αυτονομιστών το βράδυ της Δευτέρας.

Από το 902.gr

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Κόντρα σ' αυτές τις διεργασίες, συμφέρον του λαού είναι να δυναμώσει τη δική του παρέμβαση στις εξελίξεις.

 Διεργασίες και σενάρια*


Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στην Ελλάδα αναζωπύρωσε 
τις διεργασίες ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού.

Τα σενάρια και οι αναλύσεις δίνουν και παίρνουν: Τι θα γίνει στην κεντροαριστερά και σε ποια κατεύθυνση θα επιδράσει ο καταποντισμός της ΔΗΜΑΡ; 

Τι ρόλο θα παίξει το Ποτάμι που οι βουλευτές του εντάσσονται στην ευρωομάδα των Σοσιαλιστών; 

Τι μορφή θα πάρει η Ελιά; Τι θα κάνουν οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ «ανεξάρτητοι» βουλευτές; 

Με ποια κόμματα μπορεί να συγκυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν κερδίσει τις επόμενες εκλογές;

Τι θα γίνει με τους ΑΝΕΛ και τον ΛΑ.Ο.Σ,; Τι ρόλο θα παίξουν τα κόμματα «στα δεξιά της ΝΔ», τα οποία συγκέντρωσαν ποσοστό 17% στις εκλογές; 

Πώς θα διαμορφωθεί ο χάρτης στην κεντροδεξιά; Τι πρωτοβουλίες θα πάρει η ΝΔ για την ανασυγκρότηση του χώρου; Υπάρχει ενδεχόμενο κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού» ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, με τη συμμετοχή και άλλων κομμάτων;

Αυτά και άλλα ερωτήματα τροφοδοτούν τα σενάρια 
για τις πολιτικές εξελίξεις την επομένη των ευρωεκλογών. 

Από τη σκοπιά της αστικής τάξης, η συζήτηση αυτή έχει αντικειμενική βάση, καθώς προσπαθεί να εξασφαλίσει εναλλακτικές λύσεις στη διακυβέρνηση. Από τη σκοπιά του λαού, όμως, κανένα από αυτά τα σενάρια δεν έχει σχέση με το πραγματικό του συμφέρον.

Σε κάθε περίπτωση, ο άξονας γύρω από τον οποίο διεξάγεται η όλη συζήτηση είναι ο εξής: Με ποιους όρους, με ποια υλικά και με ποιες συνεργασίες μπορεί η αστική τάξη να εξασφαλίσει σταθερές κυβερνήσεις, που θα προωθούν την πολιτική της και, ταυτόχρονα, θα διασφαλίζουν την ανοχή, αν όχι τη στήριξη, του λαού στα μέτρα που νομοθετούνται σε βάρος του.

Πάνω εκεί πρέπει να προβληματιστεί ο λαός, που έχει συσσωρεύσει πείρα από τις προσπάθειες αναπαλαίωσης του πολιτικού σκηνικού. Το παλιό, που και άλλες φορές τού σέρβιραν για «νέο», αξιοποιήθηκε για να ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις, να χειραγωγήσει συνειδήσεις, να βάλει πλάτη στο πέρασμα αντιλαϊκών μέτρων.

Για παράδειγμα, από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ξεπήδησαν στο παρελθόν κόμματα και κινήσεις που τίποτα θετικό δεν έφεραν στο λαό. Αντίθετα, χρησιμοποιήθηκαν για να εγκλωβιστεί η δυσαρέσκεια που προκαλούσε η αντιλαϊκή πολιτική των κομμάτων που εναλλάσσονταν στη διακυβέρνηση, να απορροφηθούν κραδασμοί.

Πολλά από τα πρόσωπα που στελέχωσαν την κυβέρνηση Παπανδρέου, το 2009, προβλήθηκαν ως «φρέσκα» και «άφθαρτα». Ψήφισαν, όμως, μια σειρά από τα πιο βάρβαρα μέτρα σε βάρος του λαού.

Το αστικό πολιτικό σύστημα πλασάρει για «φρέσκα» πρόσωπα και κόμματα φτιαγμένα από φθαρμένα υλικά, που δηλώνουν αφοσίωση στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, στα μονοπώλια και την ΕΕ. Το ίδιο κάνει και τώρα.

Κόντρα σ' αυτές τις διεργασίες, συμφέρον του λαού 
είναι να δυναμώσει τη δική του παρέμβαση στις εξελίξεις. 

Με τη συμμετοχή του στην οργανωμένη πάλη, στην προσπάθεια ανασύνταξης και αναζωογόνησης του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Με το δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας, που θα βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και θα ανοίγει το δρόμο για την ανατροπή της.

Από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη.

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Από τη θεωρία των «άκρων» στη θεωρία των «αστερίσκων»;... Τόσο θλιβεροί!

Τη φουσκώνει το σύστημα... 



Πολύ κλάμα έπεσε στα αστικά ΜΜΕ όλη τη βδομάδα ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη Κυριακή για την άνοδο της Χρυσής Αυγής στο Δήμο Αθήνας και την Περιφέρεια Αττικής. 

Πανελλαδικά, όμως, στις Περιφέρειες ήταν πίσω από το ΚΚΕ. 

Όλη τη βδομάδα κυριάρχησε στα αστικά ΜΜΕ, στο όνομα ερμηνείας του φαινομένου. Ταυτόχρονα, ξέσπασε το αλισβερίσι με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής και ποιος θα τις καρπωθεί σε Αθήνα και Περιφέρεια Αττικής. 

Δόθηκε η δυνατότητα στο εγκληματικό ναζιστικό μόρφωμα να το παίζει ρυθμιστής. Τι καλύτερη απόδειξη ότι το σύστημα προβάλλει το ναζιστικό μόρφωμα ως ένα από τα εργαλεία του για τη στήριξη του συστήματος κόντρα στο εργατικό κίνημα, βοηθώντας το να συσπειρώνει δυνάμεις;

Ευρωσκεπτικιστές... 

Πολύ κλάμα έπεφτε, επίσης, στα αστικά ΜΜΕ για την άνοδο, με βάση τις δημοσκοπήσεις, των λεγόμενων ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων. 

Εκτιμώντας ότι αυτή η ΕΕ έχει χάσει την αίγλη της στους λαούς, ότι πρέπει να γίνει πιο δημοκρατική, ότι χρειάζεται να ξαναδεί τη λειτουργία των θεσμών της και να δώσει περισσότερες αρμοδιότητες στο Ευρωκοινοβούλιο κ.λπ. Βεβαίως, τα λεγόμενα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα, καθένα απ' αυτά θέλει και μια άλλη ΕΕ. 

Στη Γερμανία, θέλουν την ΕΕ χωρίς το ευρώ. Στη Γαλλία, θέλουν ΕΕ «ελεύθερων εθνικών κρατών». Στη Βρετανία, θέλουν έξοδο από την ΕΕ. 


Πού ενοποιούνται;  

Ότι κανένα απ' αυτά δεν αμφισβητεί την ΕΕ από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, ίσα ίσα στηρίζει τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Επομένως, το κλάμα πάει να συγκαλύψει αυτό το γεγονός. 

Ταυτόχρονα, αποτελούν ένα καλό εργαλείο χειραγώγησης της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στην ΕΕ, εμποδίζοντάς την να πάρει αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό...

Οι έξωθεν παρεμβάσεις
«Οι ΗΠΑ αποφάνθηκαν πως νικητής των ευρωεκλογών στην Ελλάδα θα είναι ο Τσίπρας, με μόνη άγνωστη παράμετρο τη διαφορά του από τους Σαμαρά - Βενιζέλο. Διαπίστωση που σημαίνει αλλαγή όχι μόνο του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα αλλά και των όρων του παιχνιδιού, στον καθορισμό των οποίων επιχειρούν να λάβουν νέα θέση οι ΗΠΑ. 

Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγεί η διττή στροφή που φαίνεται να επιχειρούν τελευταία οι ΗΠΑ, τόσο με τις όχι τυχαίες αποκαλύψεις Γκάιτνερ και "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" - στο πλαίσιο κοινών αγγλοσαξονικών συμφερόντων - για το "πλάνο Ζ" και τις συνωμοσίες των Καννών του 2012 όσο και με τη μονομερή αλλαγή τής υπό σύναψη συμφωνίας με την Ελλάδα για την ανταλλαγή φορολογικών στοιχείων»(«Ελευθεροτυπία», 24-25/5/2014). 

Οι έξωθεν παρεμβάσεις δεν έλειψαν και αυτή τη φορά, όπως και στις εκλογές του 2012. Και από τις ΗΠΑ, και από τη Γερμανία. Παρεμβάσεις που καλλιεργούσαν φοβικά διλήμματα στο λαό και τις επιλογές του στις ευρωεκλογές, χειραγωγώντας τον να ενισχύσει κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος. Άλλη μια απόδειξη για το ρόλο και τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στη σταθερότητα του συστήματος των μονοπωλίων. Γιατί η αναζήτηση έξωθεν συμμαχιών είναι πασίγνωστη. Και στις ΗΠΑ και στους αντιμερκελιστές στην ΕΕ.


Τόσο θλιβεροί... 

«Από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών προκύπτουν και δύο αστερίσκοι, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή. Δεν είναι, βεβαίως, συγκρίσιμα μεγέθη ένα ιστορικό κόμμα, όπως το ΚΚΕ, με ένα νεοναζιστικό μόρφωμα, όπως η Χρυσή Αυγή. 

Η ηγεσία του ΚΚΕ, αγνοώντας την ιστορικότητα της συγκυρίας, ακολουθεί μια αντι-ΣΥΡΙΖΑ γραμμή ενός περίκλειστου κάστρου. Η γραμμή αυτή είναι το λιγότερο ιστορικός αναχρονισμός. Το νεοναζιστικό αγκάθι υπάρχει κίνδυνος να γίνει απόστημα αν δεν αντιμετωπιστεί με πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους» («Αυγή», 26/5/2014).

Από τη θεωρία των «άκρων» στη θεωρία των «αστερίσκων»; 
Στο ίδιο τσουβάλι λοιπόν ΚΚΕ και ΧΑ,  παρά τη σημείωση για ξεκάρφωμα ότι δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη! Τόσο θλιβεροί!

Από τη στήλη  "Από...μέρα   σε...μέρα"  του Ριζοσπάστη.