Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Τι σημαίνει για το λαό η «ανταγωνιστικότητα»;


 
- Ποιος χάνει και ποιος κερδίζει από τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, την οποία διαπιστώνουν οι ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί;

«Μια ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική θεώρηση για το τι σημαίνει «ανταγωνιστικότητα» στον καπιταλισμό και πώς αυτή επιτυγχάνεται δίνει η Παγκόσμια Επετηρίδα Ανταγωνιστικότητας (World Competitiveness Yearbook - WCY) που συνέταξε το International Institute for Management Development (IMD) του Business School της Λωζάνης, για το 2013. 
Σύμφωνα με τα στοιχεία, η ελληνική καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται στην 54η θέση σε σύνολο 60 χωρών, βελτιώνοντας κατά 4 θέσεις τις επιδόσεις της σε σχέση με το 2012 (58η θέση). Στο σχετικό δελτίο, η άνοδος της Ελλάδας θεωρείται αναμενόμενη, εξαιτίας της «κυβερνητικής πολιτικής και τις κυβερνητικές αποφάσεις στο πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας, των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, και της σημαντικής βελτίωσης της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό». 
Σε άλλο σημείο, εξαίρεται «η εφαρμογή του μεταρρυθμιστικού προγράμματος, με άξονα τις αποκρατικοποιήσεις». Δηλαδή, βασικοί παράγοντες για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μιας οικονομίας στον καπιταλισμό, είναι η «δημοσιονομική πειθαρχία», που σημαίνει περικοπές σε δημόσιες δαπάνες που σχετίζονται με μισθούς, Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία, Πρόνοια και άλλα, οι «μεταρρυθμίσεις», κύρια στους μισθούς και την αγορά εργασίας, όπως και οι ιδιωτικοποιήσεις, που σημαίνει ολοκληρωτική παράδοση στρατηγικών τομέων της οικονομίας στο κεφάλαιο. 
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, οι καλύτερες επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας καταγράφονται στο δείκτη της «επιχειρηματικής αποτελεσματικότητας». Ο συγκεκριμένος δείκτης αφορά κατά κανόνα μέτρα που πήραν οι ίδιοι οι εργοδότες, για να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών τους και να τις αναδιαρθρώσουν σε συνθήκες κρίσης.

 
Ποια ήταν αυτά τα μέτρα; 

Μαζικές απολύσεις, μειώσεις μισθών, διευθέτηση του χρόνου εργασίας (εκ περιτροπής εργασία και άλλα) και η χρήση όλου του πλέγματος των αντεργατικών νόμων, με τους οποίους το αστικό κράτος φιλοδώρησε τους καπιταλιστές. Οι άλλοι δείκτες, με τους οποίους μετριέται η ανταγωνιστικότητα, είναι η «οικονομική αποδοτικότητα», η «κυβερνητική αποτελεσματικότητα» και οι «υποδομές». Αφορούν, δηλαδή, το κατά πόσο προχώρησε η «αναδιάταξη» της κρατικής μηχανής, των δημόσιων οικονομικών και των κρατικών υποδομών, ώστε όλα να προσαρμοστούν καλύτερα στις σύγχρονες ανάγκες των μονοπωλίων. 
Σύμφωνα με το ίδιο δελτίο του IMD, οι πέντε κύριες προκλήσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας το 2013 είναι «η ταχεία προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για τη μείωση των δαπανών του δημόσιου τομέα (...) η ενίσχυση της ρευστότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων (...) ο εξορθολογισμός του φορολογικού συστήματος, με στόχο τη μείωση της φοροδιαφυγής (...) η μείωση της γραφειοκρατίας που αφορά την επιχειρηματικότητα (...) η πάταξη των φαινομένων διαφθοράς στο δημόσιο τομέα». 
Ένα προς ένα αυτά τα μέτρα περιέχονται στο πρόγραμμα της συγκυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, που ευθυγραμμίζονται πλήρως με τα κριτήρια που θέτουν οι διάφοροι ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας μιας καπιταλιστικής οικονομίας. Ο ίδιος ο Τσίπρας δήλωνε στο CNN (Νοέμβρης 2012): «Για να υπάρξει ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, πρέπει να υπάρξουν σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα, τις οποίες φυσικά δεν τις αρνούμαστε».
 
Ένα μήνα μετά, κατήγγειλε την κυβέρνηση ότι «δεν πετυχαίνει κανένα στόχο στο επίπεδο της διαχείρισης του χρέους και στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας».
 Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οι βαρόνοι της κλεψιάς του 
Μεσαίωνα, και οι βαρόνοι της κλεψιάς του σήμερα.
Παίρνοντας αφορμή από τις ανακοινώσεις του IMD, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδας ζήτησε για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων: Την άμεση πληρωμή των οφειλών του κράτους προς τις επιχειρήσεις, το συμψηφισμό των οφειλών των επιχειρήσεων προς το κράτος με τις οφειλές του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα προς τις επιχειρήσεις, την άμεση επιστροφή του ΦΠΑ των εξαγωγικών επιχειρήσεων, την άμεση κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού, ούτως ώστε να βεβαιωθούν οι οφειλές του κράτους προς τις επιχειρήσεις, την επιδότηση της εργασίας και όχι της ανεργίας, με την επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών, την εξαίρεση των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ από τον κανόνα de minimis ούτως ώστε να μπορέσει η πολιτεία να προχωρήσει στην κατά 100% επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών, τη σταθερότητα του φορολογικού πλαισίου, και, τέλος, την άρση τουλάχιστον τριάντα (30) σημαντικών εμποδίων στην επιχειρηματικότητα, «που έχουμε υποσχεθεί ως χώρα στην τρόικα από το 2010»
Οι βιομήχανοι εξασφάλισαν πάμφθηνα εργατικά χέρια, ατομικές συμβάσεις εργασίας, διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, νέα πεδία δράσης με τις συμπράξεις και τις ιδιωτικοποιήσεις. Τώρα, με εργάτες - σύγχρονους δούλους θέλουν και ρευστό για να κάνουν επενδύσεις. 
Αλλη μια απόδειξη ότι η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων τρέφεται από την κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και του λαού και πως η καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα είναι ασυμβίβαστη με τις λαϊκές ανάγκες».

ΚΚΕ: «Για την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας - Για έξοδο από την καπιταλιστική κρίση προς όφελος του λαού»




Κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ, «Για την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας - Για έξοδο από την καπιταλιστική κρίση προς όφελος του λαού», που θα κυκλοφορήσει σε ειδικό ένθετο στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη»...

Το Κάλεσμα της ΚKΕ απευθύνεται στο λαό, καλώντας τον να συζητήσει με τους κομμουνιστές, στη βάση των πολύ σημαντικών αποφάσεων που πήρε το 19ο Συνέδριο του Κόμματος, για το παρόν και το μέλλον της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Σε αυτούς απευθύνεται, ανοίγοντας «στα γεμάτα» τη συζήτηση για την ανάγκη να ενισχυθεί η λαϊκή συμμαχία, για το τι πρέπει να γίνει ώστε να υπάρξει διέξοδος απ' την καπιταλιστική κρίση προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Η σημασία της πρωτοβουλίας αυτής του ΚΚΕ υπογραμμίζεται απ' τις ίδιες τις εξελίξεις καθώς η εργατική τάξη, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι γυναίκες και οι νέοι της εργατικής - λαϊκής οικογένειας δέχονται ανελέητο σφυροκόπημα. 
 
Κατακρεουργούνται δικαιώματα που αφορούν σε μισθούς, Κοινωνική Ασφάλιση, παροχές Υγείας - Πρόνοιας και πολλά άλλα. Το ισχνό λαϊκό εισόδημα λεηλατείται με τα κάθε είδους χαράτσια. Η ανεργία βασανίζει κάθε εργατόσπιτο. Ταυτόχρονα με την επίθεση στα δίκια του, ο άνθρωπος του μόχθου δέχεται επίθεση και στη συνείδησή του.
 
 
 
Ασταμάτητα τα κηρύγματα υποταγής και 
μοιρολατρίας ή επιζήμιων αυταπατών.
 
Μέσα σ' αυτό το σκηνικό το ΚΚΕ πρωτοστατεί να ξεριζωθούν απ' τις λαϊκές συνειδήσεις φόβοι και αυταπάτες, κάλπικα διλήμματα. Εφιστά ταυτόχρονα την προσοχή της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων να μην παγιδευτούν στην προπαγάνδα του δίπολου. 
 
Να απορρίψουν τόσο την πρόταση της ΝΔ όσο και την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αφού και οι δύο - με διαφορετικό μείγμα διαχείρισης ο καθένας - αποσκοπούν στην καπιταλιστική ανάπτυξη, που ισοδυναμεί με κόλαση για το λαό. 
 
 
 
Η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ είναι η μόνη
διαμορφωμένη με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα. 
 
Είναι η μόνη για την οποία αξίζει ο λαός να ενωθεί σε μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία και να παλέψει για την επιβολή της.
 
Αυτά τα ζητήματα επιδιώκει το ΚΚΕ να συζητήσει γόνιμα και δημιουργικά με το λαό...και να πυροδοτήσει ένα διάλογο για την αναγκαιότητα συμπόρευσης με το ΚΚΕ, ισχυροποίησης της πρότασής του.



 

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

KKE: Η Ευρωπαϊκή Ένωση προκαλεί τα εκατομμύρια των ανέργων.


 
Σε ανακοίνωση σχετικά με τη συμφωνία Γαλλίας και Γερμανίας για 
την ανεργία των νέων, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Τα κροκοδείλια δάκρυα των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανεργία αποτελούν πρόκληση για τα εκατομμύρια των ανέργων, ιδιαίτερα των νέων, οι οποίοι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στις άλλες χώρες, έρχονται αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας, που οξύνεται εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης και των αντιλαϊκών πολιτικών.

Τα προγράμματα της ΕΕ όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά ανοίγουν νέους επικίνδυνους δρόμους για το παραπέρα τσάκισμα των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Δίνουν τη δυνατότητα στους μεγαλοεπιχειρηματίες να απολύουν εργαζομένους με σχετικά καλύτερα εργασιακά δικαιώματα και να τους αντικαθιστούν με άλλους, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις και δικαιώματα, με μισθούς πείνας και άθλιες εργασιακές σχέσεις.

Τα λεγόμενα προγράμματα μαθητείας, που μετατρέπουν τους νέους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους, καταδικάζοντάς τους σε μόνιμη εργασιακή ανασφάλεια, περιπλάνηση και μετακίνηση σε όλη την ΕΕ, δηλαδή στη μετανάστευση, υπηρετούν τους στόχους της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Γι' αυτό προσφέρουν επίσης ζεστό χρήμα σε επιχειρηματικούς ομίλους, μέσω επιδοτήσεων και απαλλαγών από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.

Η ΕΕ, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους προσπαθούν με διάφορα μέτρα να ανακυκλώνουν την ανεργία και τη φτώχεια, γιατί φοβούνται το ενδεχόμενο η όξυνση των λαϊκών προβλημάτων να οδηγήσει σε συνειδητοποίηση των αιτιών της κρίσης, σε δυνάμωμα της ταξικής πάλης, που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την πολιτική και την εξουσία τους.


Τα μέτρα αποδεικνύουν ότι η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη όχι μόνο δε θα οδηγήσει στη λαϊκή ευημερία, αλλά θα στηριχθεί στην ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων. Γι' αυτό και οι συζητήσεις στην ΕΕ για χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής και μέτρα ανάπτυξης δε συνιστούν "φιλολαϊκή στροφή", όπως παρουσιάζεται. Οι όποιες αλλαγές στο σημερινό μείγμα διαχείρισης αφορούν το πώς θα υπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων και δε θα ανακόψουν την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων. 

Άλλωστε, τόσο οι εκθέσεις της ΕΕ όσο και η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας αναφέρουν ότι τα αντιλαϊκά μέτρα πρέπει να επιταχυνθούν.

Ο ελληνικός λαός έχει σήμερα στα χέρια του περισσότερες αποδείξεις ότι τα προβλήματά του δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν στα πλαίσια της οικονομίας του κεφαλαίου και της ΕΕ. 

Μόνη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση αποτελεί η πρόταση του ΚΚΕ για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, με το λαό κυρίαρχο και τη δική του διακυβέρνηση - εξουσία. Μόνο αυτή η πρόταση μπορεί να εξασφαλίσει την ανάπτυξη με σκοπό την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, τη σταθερή δουλειά με πραγματικά δικαιώματα για όλους».



Αντιμονοπωλιακή συμμαχία τώρα για την ανατροπή του καπιταλιστικού εργασιακού μεσαίωνα, για την λαϊκή εξουσία.

ΤτΕ: Τσακίσαμε τις συντάξεις, να ενισχύσουμε 
την ιδιωτική ασφάλιση. (ΕΔΩ 902.gr)


Οι συντάξεις που θα χορηγούν από εδώ και πέρα τα ασφαλιστικά ταμεία θα είναι τόσο χαμηλές, ώστε αυτοί που θα τις λαμβάνουν να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αυτό ομολογεί με απροκάλυπτο κυνισμό ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο οποίος, με την Ετήσια Έκθεσή του, που δημοσιοποιήθηκε την Τετάρτη, αναλαμβάνει να περιγράψει στα εκατομμύρια των χρεοκοπημένων νοικοκυριών ότι το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων, όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, έχει ήδη καταργηθεί. 

Με δυο λόγια, μιλάμε για συντάξεις ακόμα χαμηλότερες και από τις σημερινές, που έχουν ήδη περικοπεί δύο και τρεις φορές τα τελευταία χρόνια...

 ...Ανάπτυξη πάνω στα συντρίμμια της αντεργατικής λαίλαπας


Με τον ταξικό κυνισμό που διαχρονικά χαρακτηρίζει την Τράπεζα της Ελλάδας, αφού επισημαίνει ότι «...υπάρχουν σήμερα ενδείξεις ότι η οικονομία εξισορροπεί - σε χαμηλά επίπεδα παραγωγικής δραστηριότητας - και ότι είναι δυνατό να ανακάμψει τον επόμενο χρόνο», υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα τηρηθεί χωρίς αποκλίσεις η εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας... δεν διστάζει να ομολογήσει ότι «σε όρους παραγωγής, απασχόλησης και διαθέσιμου εισοδήματος το τίμημα της προσαρμογής υπήρξε βαρύ».


Επιχαίρει μάλιστα για την αγριότητα της επίθεσης σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, η οποία είχε αποτέλεσμα την περίοδο 2010-2012 να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά 16,4 εκατοστιαίες μονάδες, «γεγονός που καθιστά τη δημοσιονομική βελτίωση της Ελλάδος τη μεγαλύτερη ανάμεσα στις αναπτυγμένες χώρες».


Παρά ταύτα ζητά την «επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών στο δημόσιο τομέα», κυρίως στη δημόσια διοίκηση (απολύσεις προσωπικού), επιβολή νέων φορολογικών μέτρων, την άμεση είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές και την προώθηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων.


Η Έκθεση εκτιμά ότι το ΑΕΠ το 2013 θα υποχωρήσει κατά 4,6% και ότι το 2014 «η οικονομία θα εισέλθει σε θετική τροχιά ανάπτυξης». Η δε ανεργία θα «σταθεροποιηθεί» το 2013 στο 28% και θα αρχίσει να αποκλιμακώνεται από το 2015...


Το τσάκισμα των μισθών καλά κρατεί

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το 2012 το «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος» μειώθηκε κατά 8,1%, ενώ για το 2013 εκτιμάται ότι θα μειωθεί περαιτέρω κατά 7,8%.


Η Έκθεση επισημαίνει ότι «ο στόχος του Μνημονίου που υιοθετήθηκε το Φεβρουάριο του 2012, για μείωση του κόστους εργασίας την τριετία 2012-2014 κατά 15%, εκτιμάται με βάση τους ανωτέρω υπολογισμούς ότι θα υπερκαλυφθεί, καθώς η σωρευτική μείωση την εν λόγω τριετία αναμένεται να φτάσει το 19,2%».

Όλοι την Πέμπτη 6 Ιούνη στις 10 το πρωί,  
στην παναττική συνταξιουχική συγκέντρωση στην Αθήνα, 
στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά).

"Βύθιση του ΑΕΠ, σε νέα ύψη η ανεργία" (ΕΔΩ)

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Προκλητικά παραμύθια...

Δυσκολία αντιμετωπίζει το 38% των εργοδοτών στην Ελλάδα στην κάλυψη θέσεων εργασίας, «αποκαλύπτει» η έρευνα (το δείγμα ήταν 751 εργοδότες), «Ελλειψης Ταλέντου» της «Manpower Group» (της γνωστής πολυεθνικής που «νοικιάζει» εργαζόμενους). 

Γεγονός, που όπως σημειώνεται στην έρευνα,  

«καταδεικνύει το συνεχιζόμενο σημαντικό έλλειμμα απαιτούμενης εμπειρίας (60%), επαγγελματικών δεξιοτήτων (25%) και διαθέσιμων υποψηφίων (17%) που χαρακτηρίζει την ελληνική αγορά εργασίας, σύμφωνα με τις απόψεις των ίδιων των εργοδοτών».


Το κεφάλαιο, το σύστημα και οι φορείς του αναμασούν για ακόμα μια φορά το γνωστό «παραμύθι» ότι η ανεργία - όταν μάλιστα αυτή καλπάζει με ασύλληπτους ρυθμούς με αποτέλεσμα να μετράμε σήμερα «επίσημα» 1,5 εκατομμύριο ανέργους - δεν αποτελεί εγγενές χαρακτηριστικό του συστήματος. 

Προσπαθούν, δηλαδή, να πείσουν ότι η ανεργία είναι διαρθρωτική, ότι στην πραγματικότητα φταίει ο ίδιος ο άνεργος που δεν έχει εμπειρία, που δεν έχει επαγγελματικές δεξιότητες, κ.λπ., άρα και γι' αυτό το λόγο δεν μπορεί να βρει δουλειά. Δηλαδή ένοχος για την κατάστασή του είναι ο ίδιος ο άνεργος, ένοχος για το γεγονός ότι δεν μπορεί να ζήσει την οικογένειά του, είναι ο ίδιος ο άνεργος!!! 

Τρανή απόδειξη άλλωστε της προσπάθειάς τους να πείσουν για τα απίστευτα αποτελεί το γεγονός ότι στη λίστα με τα επαγγέλματα που οι εργοδότες δεν βρίσκουν «έμπειρους» και «δεξιοτέχνες» εργαζόμενους, φιγουράρει το επάγγελμα του «πωλητή»!

... για να βγαίνει «λάδι» η εκμετάλλευση
Για τον άνεργο, τον «εν δυνάμει» άνεργο, τον «απασχολήσιμο», τον εργαζόμενο πρέπει να είναι καθαρό ότι δεν ευθύνεται ούτε στο ελάχιστο για το γεγονός ότι βρίσκεται στην ανεργία. Δεν έχει ούτε την ελάχιστη ευθύνη για την καπιταλιστική κρίση, δεν έχει την ελάχιστη ευθύνη για τις επιλογές του κεφαλαίου να κλείνει επιχειρήσεις, να εκβιάζει στο όνομα της ανεργίας με το τσάκισμα των κατακτήσεων, για δουλειά ήλιο με ήλιο και με μισθούς που δεν επιτρέπουν τη στοιχειώδη επιβίωση.


Ο άνεργος και ο εργαζόμενος έχουν ευθύνη και αυτή αφορά: τη συσπείρωσή τους, την ενιαία πάλη τους ως τάξη, απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών για το δικαίωμα στην εργασία, για ζωή με δικαιώματα, τελικά για μια ζωή χωρίς τους καπιταλιστές και τη δεξιότητά τους να ξεζουμίζουν την εργατική τάξη.

Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη της Τετάρτης 29 Μάη 2013.