Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

"Αν η ελευθερία δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας , εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα"*

Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ για την εργατική Πρωτομαγιά, στις 10 π.μ., στο Σύνταγμα**

Πρωτομαγιά του 1944: Αθάνατοι οι 200 της Καισαριανής

Ήταν, γράφει ο Ν. Καραντηνός,** «μέρα μουντή πνιγμένη στην ομίχλη. Λένε όσοι τη ζήσανε, πως το πρωινό εκείνο πνιγόσουν. Δεν ανάσαινες. Ηταν Δευτέρα. Ηταν Πρωτομαγιά του 1944. Και το ημερολόγιο έλεγε πως ο ήλιος θα 'βγαινε στις 5.33΄... Από την Κυριακή κιόλας το ρολόι της ζωής για 200 παλικάρια είχε αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση.

Ήταν 200 αντιφασίστες. Δεσμώτες όλοι της Ακροναυπλίας κι εξόριστοι της Ανάφης, που η μεταξική δικτατορία τους είχε παραδώσει στους χιτλερικούς. Μια τραγωδία με 200 πρωταγωνιστές... Από τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη ως το νεολαίο το Σοφή. Η πρώτη πράξη γράφτηκε χαράματα, στο Χαϊδάρι. Στο προσκλητήριο του θανάτου. Με την ιαχή της λευτεριάς. Κι η άλλη, όλο το πρωινό, στην αδούλωτη γειτονιά της Καισαριανής: Το Σκοπευτήριο.

(...) Ο Στέλιος Φραγκίσκος, Ακροναυπλιώτης, θυμόνταν: "Τέτοιο δράμα, τέτοια μέρα η Καισαριανή δεν την ξανάζησε. Περιμένοντας να ακούσει 10 φορές την ομοβροντία και δέκα φορές τις χαριστικές βολές, που τις διέκοπταν τα τραγούδια κι οι ζητωκραυγές των μελλοθάνατων".

(...) Η Μαίρη Παρασκευοπούλου ήταν τότε 14 χρόνων. Είχε βρεθεί σε μια ταράτσα. Και καθώς θυμάται κόντευε μεσημέρι. Ήταν η ταράτσα του αστυνομικού Θάνου. Από εκεί με τα κιάλια παρακολουθούσαν. Διέκρινες μια ομάδα να σηκώνει τα χέρια. Είδε τα χέρια ψηλά με τ' άσπρα πουκάμισα. Και είχε καρφωθεί στη μνήμη της η κραυγή και μια ριπή: Αδέλφια Γεια σας. Και με το Γεια σας, η ριπή. Κι αμέσως μετά οι χαριστικές βολές».

Τα κορμιά των 200 της Καισαριανής μάτωσαν το χώμα του Σκοπευτηρίου. Τους είχαν χωρίσει σε εικοσάδες. Ο Ν. Σουκατζίδης είχε μείνει στην τελευταία για να μεταφράζει. Με μια φωνή οι μελλοθάνατοι είπαν τις τελευταίες τους κουβέντες: Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω το ΚΚΕ. Ζήτω η λευτεριά...*

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ*

“Σκοπευτήριο Καισαριανής”

Εδώ πέσαμε . Παιδιά του λαού . Γνωρίζετε γιατί.

Γυμνοί, κατάσαρκα φορώντας της σημαίες,

- η Ελλάδα τις έραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο-.

Ακούσατε τις ομοβροντίες

στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα.

Είδατε τα πουλιά,

που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες,

αγγίζοντας με τα φτερά τους,

τον ανατέλλοντα πυρφόρον.

Είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς

ν' ανοίγουν στο μέλλον.

Εμείς, μερτικό δε ζητήσαμε... Τίποτα...

....Μόνο θυμηθείτε το : αν η ελευθερία

δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας,

εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα

Γεια σας



"Νυν και Αεί"

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού

Πρωτομαγιά με το σουγιά
χαράξαν το φεγγίτη
και μια βραδιά σαν τα θεριά
σε πήραν απ' το σπίτι...

** "Ριζοσπάστης" Κυριακή 30 Απρίλη 2006

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

"Άλλη η αγωνία του λαού" *

Ta nea metra
Η μία..

Με αναλυτικό τρόπο καταγράφει ο αρμόδιος τομεάρχης Εργασίας της ΝΔ τις θυσίες που πλήρωσαν οι εργαζόμενοι στον ένα χρόνο της εφαρμογής του μνημονίου. Πράγματι, όλα όσα αναφέρει στη προχθεσινή δήλωσή του ο Ν. Νικολόπουλος ισχύουν. Είναι γνωστό τοις πάση πως και «όλες οι συντάξεις - ακόμα και οι πολύ μικρές - μειώθηκαν, ενώ καταργήθηκαν η 13η και η 14η σύνταξη», και «αυξήθηκαν τα όρια συνταξιοδότησης - στα 40 χρόνια δουλειάς - και άλλαξε ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων για ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις», και «μειώθηκε η αμοιβή της υπερωριακής εργασίας κατά 20%», και «θεσμοθετήθηκαν οι Ειδικές Επιχειρησιακές Συμβάσεις για να μειωθούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα», και «καθιερώθηκαν ετήσιες συμβάσεις μαθητείας με αμοιβή κάτω από τον κατώτατο μισθό», και «αυξήθηκε το επιτρεπτό όριο απολύσεων από το 2% στο 5% και μειώθηκε η αποζημίωση των απολυμένων μέσα από τον περιορισμό του χρόνου προειδοποίησης», και «αυξήθηκε σε 9 μήνες (από 6) η περίοδος που επιτρέπεται η εκ περιτροπής απασχόληση» και πολλά ακόμα. Τι δε λέει όμως το στέλεχος της ΝΔ στην ατυχή απόπειρα δημαγωγίας που κάνει; Ότι σχεδόν στο σύνολό τους τα παραπάνω αντεργατικά μέτρα είναι και μέτρα που υποστηρίζει η ηγεσία της ΝΔ στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας, ότι πολλά από αυτά τα έχει στηρίξει στη Βουλή και σε κάθε περίπτωση δεν έχει δεσμευτεί ότι θα πάρει πίσω κανένα από τα παραπάνω αντεργατικά μέτρα. Αντίθετα, θεωρεί ότι είναι «ένα το κρατούμενο» και προτείνει δέσμη συμπληρωματικών μέτρων που στηρίζουν «μια έξοδο από την κρίση» προς όφελος της πλουτοκρατίας.

...και η άλλη όψη του νομίσματος.

Yπέρτατος στόχος της κυβέρνησης, και της τρόικας, για το αμέσως επόμενο διάστημα είναι, πώς θα κλιμακώσει την αντιλαϊκή επίθεση, πώς δηλαδή θα υλοποιήσει τα βάρβαρα μέτρα που περιλαμβάνονται στο πακέτο των 76 δισ. ευρώ και όχι μόνο. Από την άποψη αυτή, ο λαός δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες και πρέπει να ακούει βερεσέ τα αστικά ΜΜΕ και τα ακριβοπληρωμένα καθεστωτικά παπαγαλάκια, που, σε όλους τους τόνους και όλο το 24ωρο, «ανησυχούν» και «αγωνιούν», για το αν η κυβέρνηση θα καταφέρει εγκαίρως να εξειδικεύσει τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, αν θα ανασυντάξει τις δυνάμεις της και πάρει όλα τα «αναγκαία» μέτρα, για να αποφευχθεί τάχα η χρεοκοπία, αν θα πείσει τις αγορές και άλλα τέτοια πολλά. Είναι ολοφάνερο ότι τα αστικά ΜΜΕ εκφράζουν την αγωνία της πλουτοκρατίας και κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να τη μετατρέψουν και σε αγωνία ευρύτερων λαϊκών μαζών.

Λοιπόν, η μόνη αγωνία που πρέπει να διακατέχει το λαό, είναι πώς θα εμποδιστεί και τελικά πως θα ανατραπεί η κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική και η εξουσία των μονοπωλίων... Ο λαός δεν έχει καμιά σχέση με τα ελλείμματα, τα κρατικά χρέη, τις δυσκολίες του κράτους να δανειστεί, για να δώσει κι άλλα λεφτά στους μεγαλοεπιχειρηματίες για να σωθούν από την κρίση. Τίποτα δεν έχει να κερδίσει ο λαός από τη σωτηρία του κεφαλαίου. Χάνει και θα χάσει ακόμη περισσότερα. Ας κλείσει τ' αυτιά του σ' αυτήν την επικίνδυνη προπαγάνδα. Χωρίς φόβο να πει ως εδώ, δεν πάει άλλο. Να βουλιάξουν η καπιταλιστική οικονομία και τ' αφεντικά, μαζί με τα πολιτικά τους κόμματα. Να το κάνει ο ίδιος με τον αγώνα του, βάζοντας φρένο στα χειρότερα, διεκδικώντας τη ζωή του σε ρότα ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου. Λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση με το ΚΚΕ.


Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ για την εργατική Πρωτομαγιά, στις 10 π.μ., στο Σύνταγμα


*Ριζοσπάστης, Τετάρτη 27 Απρίλη 2011

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

1η ΜΑΗ, MEPA THΣ ΠAΓKOΣMIAΣ EPΓATIKHΣ TAΞHΣ


Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ
για την εργατική Πρωτομαγιά, στις 10 π.μ., στο Σύνταγμα*



Έργο που απεικονίζει την
ιστορική απεργία στο Σικάγο

Έτσι "γεννήθηκε" η Πρωτομαγιά

Η Εργατική Πρωτομαγιά γεννήθηκε στην Αμερική το 1886, με τη ματωμένη εξέγερση των εργατών του Σικάγου για 8 ώρες δουλιά, 8 ώρες ανάπαυση - μόρφωση, 8 ώρες ύπνο.

Δυο χρόνια μετά από εκείνη την εξέγερση, το Διεθνές Συνέδριο του Λονδίνου έκανε δεκτή την πρόταση Βέλγου αντιπροσώπου για την πρώτη Κυριακή του Μάη ως μέρα Παγκόσμιας Εργατικής Εκδήλωσης για το 8ωρο. Η οριστική απόφαση για την καθιέρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς ως μέρας αγώνα και απεργίας την 1η Μάη, πάρθηκε στις 14 Ιούλη του 1889 στο 2ο Συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς. Στην Ελλάδα για πρώτη φορά η Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάστηκε το 1893 από τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο Ομιλο του Σταύρου Καλλέργη. Το 1894 γιορτάστηκε στο Στάδιο από όλες τις σοσιαλιστικές ομάδες, όπου εγκρίθηκε ψήφισμα στο οποίο προβάλλονται τα εξής αιτήματα:

"α. Την Κυριακήν να κλείνωνται τα καταστήματα καθ' όλην την ημέραν και οι εργάται να αναπαύονται. β. Οι εργάται να εργάζονται επί 8 ώρας την ημέρα και να απαγορευθεί η εργασία εις τους ανηλίκους. γ. Να απονέμεται σύνταξις εις τους εργάτας παθόντας και καταστάντας ανίκανους προς συντήρηση εαυτών και της οικογενείας των".



Εργατική Πρωτομαγιά
Σύντομη αναδρομή του Παγκόσμιου
και του Ελληνικού κινήματος,
μέσα από γκραβούρες, φωτογραφίες,
και έργα τέχνης αφιερωμένα στην 1η του Μάη.




Πρώτη του Μάη

Στίχοι: Θωμάς Μπακαλάκος
Μουσική: Θωμάς Μπακαλάκος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Πρώτη του Μάη και πώς
τους εργάτες ξεσηκώνεις.
Πρώτη του Μάη με φως,
φως της εργατιάς θαμπώνεις.
Παλεύει η εργατιά.

Δεν είν αργία,
είν απεργία.
Παλεύει η εργατιά.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Ποίηση: Μπέρτολτ Μρεχτ
Μουσική: Χανς Άισλερ
Τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη

Τώρα ήρθ' η ώρα
για μάχη και για ζωή
γροθιά μου η γροθιά σου

δίπλα φίλε στάσου

η πείνα είναι ντροπή

Όταν σφίξουμε τα χέρια οι λαοί αυτής της Γης θα γενεί παράδεισος μας κι αφεντάδες της εμείς

Τώρα ήρθ' η ώρα για μάχη και για ζωή...

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Αφου είσαι ανθρώπινο πλάσμα, κι ανάγκη σου πρώτη το ψωμί
Από τα λόγια τα παχιά μην περιμένεις τροφή

Γι αυτό εμπρός μαρς ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Από το Σικάγο στην Καισαριανή
ΕΔΩ

*Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ για την 1η MAH. EΔΩ

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

" Ο λαός μπορεί να καθορίσει και να σφραγίσει προς το συμφέρον του τις εξελίξεις"


Μέσα από τη συνέντευξη Τύπου της Αλέκας Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, την περασμένη εβδομάδα, και τη μεγάλη σε όγκο, παλμό και μαχητικότητα πολιτική συγκέντρωση, που διοργάνωσε το ΚΚΕ, (Δευτέρα 18/4/2011) στο Σύνταγμα, παρουσιάστηκε αναλυτικά η πρόταση του ΚΚΕ, για διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση προς όφελος του λαού.

"Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση μπορεί να υπάρξει μόνο όταν ο καπιταλισμός ανατραπεί, όταν θα αποτελούν κοινωνική λαϊκή περιουσία βασικοί κλάδοι παραγωγής, π.χ. επεξεργασίας πρώτων υλών, μεταποίησης, παραγωγής μηχανημάτων, ενέργειας, οι μαζικές μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες, το συγκεντρωμένο εμπόριο, με στόχο όσο το δυνατόν πιο αυτοδύναμη οικονομία και μείωση της εξάρτησης από το εξωτερικό εμπόριο και των συναλλαγών με καπιταλιστικές οικονομίες. Οπου η γη θα κοινωνικοποιηθεί, το ίδιο και οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα. Θα διαμορφωθούν κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επεξεργασία αγροτικών προϊόντων. Δίπλα στα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής δημιουργείται ο παραγωγικός συνεταιρισμός. Που με κεντρικό σχεδιασμό θα αξιοποιούνται όλες οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας σε όφελος του λαού, θα εξαλειφθεί η ανεργία, θα καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα σε Υγεία, Πρόνοια, Ασφάλιση, Παιδεία, Πολιτισμό, Αθλητισμό, θα υπάρχουν φτηνά και καλά διατροφικά προϊόντα.
Αυτός είναι ο δρόμος του λαού, αυτή η διέξοδος που καλεί το ΚΚΕ το λαό να παλέψει και να επιβάλει".*

Οι υλικές προϋποθέσεις για το πέρασμα στο σοσιαλισμό έχουν παραωριμάσει. Η ίδια η κρίση και οι εξοντωτικές για τον λαό συνέπειές της, δείχνουν ότι ο καπιταλισμός πλέον είναι ξεπερασμένος. Απαιτείται γιαυτό, το επιβάλουν οι συνθήκες, ο λαός με πιο γρήγορο ρυθμό, να εναρμονιστεί μ’ αυτή την ιστορική πραγματικότητα".

Έτσι γίνεται φανερό, μέσα από τις ομιλίες της Αλέκας Παπαρήγα, ότι το ΚΚΕ επικεντρώνει τη δράση του, στην προετοιμασία της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, με βασική επιδίωξη, μέσα από την παρουσίαση της σημερινής πραγματικότητάς, σαν καθορισμένου συστήματος σχέσεων παραγωγής, να δείξει πλατιά, τον αναγκαίο χαρακτήρα της εκμετάλλευσης και της απαλλοτρίωσης των εργαζομένων μέσα σ’ αυτό το σύστημα, να δείξει την διέξοδο εκείνη από αυτό το καθεστώς, την οποία υποδείχνει η οικονομική εξέλιξη. Δηλαδή, την μόνη πραγματική πολιτική διεξόδου προς όφελός του λαού. Που δεν είναι άλλη από την κατάργηση των καπιταλιστών και της ιδιοκτησίας τους.

Ο λαός είναι, που μπορεί να καθορίσει και να σφραγίσει προς το συμφέρον του τις εξελίξεις.

Άντε και ΚΑΛΗ ...ΑΝΑΣΤΑΣΗ


Τι σημαίνει λαϊκή οικονομία; ΕΔΩ

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα
στη Συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα ΕΔΩ

*Ριζοσπάστης, Τετάρτη 20 Απρίλη 2011

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

"Το μέλλον του κόσμου είναι η λαϊκή εξουσία, ο σοσιαλισμός"


Υποχρεωμένη να υπερασπιστεί τη διαιώνιση του καπιταλισμού, η αστική οικονομική σκέψη, απορρίπτει τους βασικούς νόμους του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Επόμενα δεν γίνεται να δεχτεί, ότι οι αντιφάσεις και οι αντιθέσεις του καπιταλισμού - που γεννιούνται και αναπτύσσονται στη διαδικασία της καπιταλιστικής παραγωγής - όταν οξυνθούν, εξαιτίας της συνεχούς επαναστατικής βελτίωσης της παραγωγικότητας, (η επιστημονικοτεχνική επανάσταση σήμανε τη ριζικά ποιοτική μεταμόρφωση των παραγωγικών δυνάμεων, με βάση την μετατροπή της επιστήμης σε άμεση παραγωγική δύναμη, σε βασικό παράγοντα της κοινωνικής παραγωγής) έχουν σαν συνέπεια, τη διαρκώς αυξανόμενη συσσώρευση κερδών και κεφαλαίων (υπερσυσσώρευση) , που κάνουν αδύνατη τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου και οδηγούν, βίαια, στο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης.

Έτσι οι αστοί οικονομολόγοι, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η οικονομική κρίση, δεν είναι τίποτ' άλλο, παρά ένα τυχαίο γεγονός, το οποίο θα μπορούσε να αποτραπεί, αν είχαν προηγηθεί κατάλληλοι χειρισμοί από την πλευρά αυτών που ασκούν την οικονομική διαχείριση. Αυτό και μόνο το γεγονός καταδεικνύει την κρίση της αστικής οικονομικής σκέψης, τις αντιεπιστημονικές της ερμηνείες και προσεγγίσεις. Τα αστικά κόμματα και οι πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν την τάξη των εκμεταλλευτών, μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα που επιβάλουν οι ίδιοι οι νόμοι του καπιταλιστικού συστήματος, καταφεύγουν σε ελιγμούς, άλλοτε προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν το λαό, να του καλλιεργήσουν ανύπαρκτες ελπίδες, να τον αποπροσανατολίσουν, βαφτίζοντας την καπιταλιστική κρίση, άλλοτε κρίση "εξ αιτίας της απληστίας των αετονύχηδων", άλλοτε «κρίση χρέους», άλλοτε κρίση του «καζινοκαπιταλισμού» και πάει λέγοντας.

Τελευταία, απ' όλα αυτά τα ψευτοεπιχειρήματα, εκείνο που φαίνεται να βρίσκει ανταπόκριση μέσα στο λαό, γιατί στοχεύει κατευθείαν στο ένστικτο αυτοσυντήρησης του ανθρώπου, είναι ο ισχυρισμός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των βιομηχάνων, ότι δεν υπάρχει άλλη πρόταση διεξόδου από την κρίση. «Θέλω να ξέρετε πως από μένα θα ακούτε μόνο τη γλώσσα της αλήθειας», (“λεφτά υπάρχουν”, “δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα” κλπ) είπε, ανάμεσα στ' άλλα, ο πρωθυπουργός στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. «Όσοι μας κάνουν εύκολη κριτική για το μηχανισμό στήριξης ας μας πουν την εναλλακτική τους πρόταση. Ευθαρσώς. Διότι μία ήταν η εναλλακτική πρόταση: Η εναλλακτική θα 'ταν η φτώχεια και η μιζέρια. Οι μαζικές απολύσεις από ΔΕΚΟ και Δημόσιο. Η πιθανή μας έξοδος από το ευρώ. Κλειστές οι τράπεζες, χρεοκοπημένες οι εταιρείες». Τι μας λέει; Ή θα ζήσετε μέσα στη φτώχια και στην εξαθλίωση ή θα ζήσετε μέσα σε πιο μεγάλη φτώχια και εξαθλίωση!! Καταπληκτικά αποστομωτικός ο πρωθυπουργός. Δεν είναι μόνο το ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, απειλή το λαό με περισσότερη φτώχια, από αυτή που βιώνει εξ αιτίας της πολιτικής του, αλλά κυρίως, ότι πίσω από τις απειλές, η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό προσπαθούν να κρύψουν την πραγματική πρόταση διεξόδου από την κρίση. Την πραγματική διέξοδο από την κρίση, που καθαρά και ξάστερα, χωρίς μα και μου, προτείνει στο λαό το ΚΚΕ. Είναι τα αδιέξοδα των δικών τους επιδιώξεων, που τους επιβάλουν την "διαπίστωση", ότι δεν υπάρχουν άλλες προτάσεις εκτός από τη δική τους. Εννοώντας βεβαίως, προτάσεις, στα όρια του δικού τους ιστορικά ξεπερασμένου οικονομικού και κοινωνικού συστήματος. Ταυτίζοντας, έτσι, απολύτως αυθαίρετα τα συμφέροντα των τραπεζοβιομηχάνων μ' αυτά των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Όλα αυτά έχουν τη "λογική" τους εξήγηση. Πως είναι δυνατό, να δεχτούν τα αρπαχτικά του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, ότι υπάρχει πρόταση διεξόδου από την κρίση, όταν, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι αυτή στρέφεται αντικειμενικά ενάντια στα συμφέροντα τους. Δηλαδή, ενάντια στην κυριαρχία της πλουτοκρατίας και των αντιπροσώπων της.

Αυτό είναι που σε τελική ανάλυση τρομάζει τους αστούς και τα κόμματά τους. Η κρίση δείχνει αντικειμενικά τα όρια του καπιταλισμού. Η πρόταση του ΚΚΕ δείχνει την πραγματική διέξοδο από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Γι' αυτό την πολεμούν, δείχνουν να την αγνοούν, και όταν γίνεται φανερή η υποκρισία τους, προσπαθούν να την συκοφαντήσουν.

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από τους εργαζόμενους, είναι ότι ο καπιταλισμός έχει μπει προ πολλού στο δρόμο που δεν έχει γυρισμό. Με αυτήν την έννοια είναι υπερώριμες πλέον οι συνθήκες για την ιστορική του αντικατάσταση. Το μέλλον του κόσμου είναι η λαϊκή εξουσία, ο σοσιαλισμός.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

"η εφτάχρονη δικτατορία, το πιο πηχτό σκοτάδι, μέσα στο οποίο έζησε ο ελληνικός λαός, στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα"



Αφιερωμένο στη μνήμη των συναδέλφων στο ΚΕΤεΣ, αγαπημένων μου Πατρινών φίλων, Μάκη Γερογιάννη και Χρήστου Πετούση. 

Τον Απρίλη του 1967, έκλεινα ένα χρόνο θητείας στο στρατό. Στο ΚΕΤεΣ Πατρών, όπου είχα παρουσιαστεί και απ' όπου τελικά απολύθηκα.
Πρωί της 21 Απριλίου του 1967, όπως κάθε μέρα μετά την αναφορά, πήγα στο γραφείο "Οργάνωσης και Προόδου", όπου υπηρετούσα τη θητεία μου.
Θα ήτανε περασμένες 12 το μεσημέρι, όταν ακούστηκε η κορνέτα να σημαίνει συναγερμό. Στη στιγμή όλη η δύναμη του στρατοπέδου, βρισκότανε σε παράταξη. Το περίεργο ήταν ότι απουσίαζαν όλοι οι αξιωματικοί. Αναρωτιόμαστε τι να συμβαίνει; Το ίδιο και οι παρόντες υπαξιωματικοί. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο λοχαγός Γ. Κ., ο οποίος με φανερή σύγχυση και με ένα αινιγματικό μισο - χαμόγελο, μισό - απορία, μας είπε: "Από τις πρωινές ώρες ο στρατός ανέλαβε την εξουσία". Τελειώνοντας αυτή του τη φράση, έκανε μια χειρονομία με τα δυο του χέρια, μισογυρίζοντας τις παλάμες του, έτσι που η μια να βλέπει την άλλη, και ήτανε σαν να μας έλεγε "Δεν έχω καταλάβει. Τι δουλειά έχει ο στρατός μ' αυτά τα πράγματα;". Και συνέχισε λέγοντας: "Ο καθ' ένας σας θα πάει εκεί που θα τον στείλει ο λόχος του. Θα περάσουμε δύσκολες ώρες. Άντε κι ο θεός βοηθός". Αυτά, καμία άλλη εξήγηση ή πληροφορία.

Σε μένα δόθηκε η διαταγή - είχα το βαθμό έφεδρου λοχία - να πάω με μια διμοιρία στο στρατόπεδο του Ρίου. Μπήκαμε σε ένα ΡΕΟ για να πάμε στον προορισμό μας. Μέσα στο κέντρο της πόλης, μείναμε από βλάβη. Εκεί να δεις αμηχανία. Αλλά και πολλά γέλια μεταξύ μας. Ο οδηγός να προσπαθεί, μεσ' τα λάδια, να διορθώσει τη βλάβη, κι εμείς να μοιάζουμε με τους γενναίους του Μπρανκαλεόνε. Το πραξικόπημα τους μάρανε. Τρομάρα τους.

Η βλάβη δεν διορθώθηκε. Ειδοποιήσαμε να μας στείλουν άλλο όχημα. Με τα πολλά φτάσαμε στο Ρίο με πάρα πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Ώσπου να τακτοποιηθούμε, να ορίσουμε τις σκοπιές, άρχισε να σουρουπώνει.
Ήμουνα στο θάλαμο φρουράς. Συζητούσαμε μεταξύ μας, οι στρατιώτες που βρίσκονταν στο θάλαμο, προσπαθώντας να καταλάβουμε, τι επί τέλους είχε γίνει; Τι πάει να πει "ο στρατός ανέλαβε την εξουσία". Όταν μπήκε στο θάλαμο ένας στρατιώτης, λέγοντάς μου: "Λοχία έλα σε παρακαλώ στην πύλη, γιατί έχει έρθει ένα ζευγάρι και μας ικετεύει να μη τους σκοτώσουμε!! Τι είναι αυτό; Ο σκοπός κι εγώ, δεν καταλαβαίνουμε, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε!! Έλα σε παρακαλώ"
Ειλικρινά βρέθηκα μπροστά σε μια κωμικοτραγική κατάσταση. Δυο νέοι άνθρωποι, ένας άνδρας και μια γυναίκα σε έξαλλη κατάσταση από φόβο για τη ζωή τους.
Τους λέω, πείτε μας, τι σας συμβαίνει. Ξέρετε κάτι που εμείς δεν ξέρουμε;
"Για λόγους που δεν έχει νόημα να σου πούμε, χάσαμε την αίσθηση του χρόνου, έτσι τώρα που θέλουμε να γυρίσουμε στο σπίτι μας, να κινδυνεύει η ζωή μας" είπαν.
Από ποιους κινδυνεύει η ζωή σας;  Τους ρώτησα.
"Από σας, από τον στρατό. Ακούσαμε στο ραδιόφωνο ότι όποιος βρίσκεται στο δρόμο μετά τη δύση του ήλiου θα πυροβολείται".
Πάγωσα. Είναι δυνατόν, αυτά που ακούω να είναι αλήθεια; Αναρωτήθηκα. 
Εμείς βέβαια δεν είχαμε καμία τέτοια διαταγή και τους το είπα, αλλά δεν μπορούσα να μη πιστέψω και αυτά που μου έλεγαν, γιατί η ταραχή τους, επιβεβαίωνε τα λόγια τους.
Βλέποντας εμένα σκεφτικό, συνέχισαν λέγοντάς:
"Λοιπόν, δυο λύσεις υπάρχουν. Ή θα μας φιλοξενήσετε στο στρατόπεδο μέχρι το ξημέρωμα ή θα μας πάτε συνοδεία στην αφετηρία των λεωφορείων. Το λεωφορείο κάνει στάση έξω από το σπίτι μας. Μόνοι μας δεν πηγαίνουμε στην αφετηρία". 
 
Τους πήγα μαζί με δυο στρατιώτες συνοδεία στην αφετηρία. Μας ευχαρίστησαν ήρεμοι, αλλά πολύ συγκινημένοι. Ανταλλάξαμε ευχές για Καλό Πάσχα. Συνέχισαν να μας χαιρετάνε μέσα από το λεωφορείο, μέχρι που αυτό χάθηκε στη στροφή του δρόμου.

Έτσι άρχισε για μένα η εφτάχρονη δικτατορία, το πιο πηχτό σκοτάδι, μέσα στο οποίο έζησε ο ελληνικός λαός, στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Τέλος της κατασκηνωτικής περιόδου στη Κερατέα




Το τραγούδι του αποχωρισμού

Μήπως πρέπει να φύγουμε χωρίς ελπίδα πια
πως θα ξανανταμώσουμε όλοι μαζί ξανά;

Όχι, δεν χωριζόμαστε για πάντοτε παιδιά
μα θα ξαναβλεπόμαστε αδέλφια μας συχνά

..................................................................

Παλιό κι ωραίο παρελθόν που ζήσαμε μαζί
ας μείνει για παράδειγμα σ' όλη μας τη ζωή

Απο antixyta, Τετάρτη 20 Απριλίου 2011.

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

"Η εργατική τάξη της χώρας μας έχει πείρα, μπορεί να κάνει το βήμα μπροστά"

Πανοραμικό στιγμιότυπο από τη χθεσινή
μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα

"Παντού οι καπιταλιστές σπεκουλάρουν με το πρόβλημα που οι ίδιοι δημιουργούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, στα δικά μας, η αξιοποίηση της ανεργίας από αστικές γραφίδες. Αυτοί ακριβώς που δεν τους καίγεται καρφί για την καταστροφή των εργατών, επικαλούνται την καταστροφή για να εκβιάσουν συστράτευση στο δικό τους άρμα. Καμιά συναίνεση στη πολιτική τους. Πρέπει να πληρώσουν για την καταστροφή που προκαλούν. Και θα πληρώσουν μόνο αν χάσουν αυτό από το οποίο πηγάζει η εξουσία τους. Την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Ο στόχος δεν είναι ουτοπικός. Αντίθετα, με κρύο μυαλό οι εργάτες μπορούν να υπολογίσουν ένα προς ένα όσα έχουν πράγματι να κερδίσουν μόλις οι καπιταλιστές φύγουν από τη μέση. Το κείμενο του ΚΚΕ για τη διέξοδο περιγράφει βήμα βήμα τι θα κάνει η λαϊκή εξουσία. Η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ χτες το βράδυ στο Σύνταγμα παρουσίασε αναλυτικά τα όργανα και το ρόλο της λαϊκής εξουσίας.

Σ' αυτά πρέπει να επικεντρώνεται πλέον η συζήτηση. Αυτό είναι άμεσο πολιτικό καθήκον για τους κομμουνιστές. Αυτήν τη δέσμευση αναλαμβάνουν χιλιάδες κομμουνιστές σ' όλη τη χώρα. Να ανοίξει αυτή η συζήτηση πλατιά στην κοινωνία, πριν απ' όλα μέσα στους χώρους δουλειάς. Ετσι που μαζί με τους αναγκαίους άμεσους αγώνες να γίνεται άμεσο το ίδιο το αίτημα να νικήσει ο λαός. Κανένας φοβισμένος. Οταν ο λαός θέλει μπορεί!

Κανένας αποπροσανατολισμός γύρω από όποια λύση συμφέρει τους καπιταλιστές δεν πρέπει να περάσει. Κανένα σενάριο για τη σωτηρία του συστήματος δεν πρέπει να υποστηριχτεί από τα λαϊκά στρώματα. Η συσπείρωση στο ΚΚΕ, η οργάνωση των αγώνων στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής είναι ο μόνος δρόμος πια.

Η ρήξη και η ανατροπή δεν είναι θέμα μιας μέρας. Είναι θέμα συσχετισμών, που πρέπει να ανατρέπονται υπέρ του λαϊκού κινήματος από σήμερα. Κανένας φόβος για την πολιτική αστάθεια. Αντίθετα ακόμα περισσότερη οργάνωση του αγώνα για να είναι όσο το δυνατόν πιο ανίσχυρη η αστική εξουσία. Οσο αυτοί δυσκολεύονται τόσο καλύτερα για το λαό. Όσο αυτοί αδυνατίζουν τόσο πιο ισχυρό το λαϊκό κίνημα.

Το παράδειγμα λαών που στήριξαν την όποια ελπίδα τους σε ξένες πλάτες δεν είναι το δικό μας. Ο ελληνικός λαός, επειδή ακριβώς υπάρχει με τα φωτεινά ιστορικά του παραδείγματα, το ΚΚΕ, έχει την πείρα να αντιμετωπίσει την αστική τάξη και την εξουσία της έτσι κι εκεί ακριβώς που την πονάει. Στην ίδια την παραγωγή, στερώντας από τους αστούς τον πλούτο που οι εργάτες παράγουν και τους ανήκει. Η εργατική τάξη της χώρας μας έχει πείρα, μπορεί να κάνει το βήμα μπροστά".

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ, από τον Ριζοσπάστη, Τρίτη, 19 Απριλη 2011

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

"Δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αρκεί ο λαός να αποφασίσει"

"κινητήρια δύναμη αντεπίθεσης και ανατροπής, είναι το εργατικό κίνημα, η ταξική πάλη.."

Την περασμένη Τετάρτη (13 Άπρίλη), η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, παραχώρησε συνέντευξη Τύπου. Αναλύοντας τις θέσεις του ΚΚΕ για την κρίση, είπε:

"Δώστε βάση στις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις μας για την εξέλιξη της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, με βάση και την εμπειρία, ανεξάρτητα αν συνεχίζετε να διατηρείτε και επιφυλάξεις και δισταγμούς να συμφωνήσετε στο σύνολο των θέσεων μαζί μας.

Απευθυνόμαστε στους εργατοϋπάλληλους, στους συνταξιούχους, στους αυτοαπασχολούμενους, στη φτωχή αγροτιά, στη νεολαία και τις γυναίκες που ανήκουν στα εργατικά, λαϊκά στρώματα.

Ξέρετε καλά ότι εδώ και χρόνια προβλέψαμε και προειδοποιήσαμε ότι θα ερχόταν οικονομική κρίση, η οποία στην Ελλάδα θα ήταν πολύ πιο βαθιά. Σήμερα που η κρίση είναι σε εξέλιξη ακόμα, που βαθαίνει και οξύνεται και θα κρατήσει πολύ περισσότερο απ' ό,τι λεγόταν από τα κυβερνητικά στόματα, το ΚΚΕ προειδοποιεί ότι όταν επέλθει η ανάκαμψη, αυτή θα είναι αδύνατη, θα συνοδεύεται από εκτεταμένη ανεργία, πληθωρισμό, φτώχεια. Τα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν στο όνομα της κρίσης θα παραμείνουν, θα προστίθενται και νέα με το ψεύτικο επιχείρημα ότι έτσι η χώρα δε θα ξαναζήσει κρίση. Η νέα κρίση που θα έρθει, θα είναι ακόμα πιο οξυμένη από τη σημερινή, ενώ κρίση θα ξεσπάσει και σε άλλες χώρες της ΕΕ.

Γνωρίζοντας σε βάθος πώς λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα δεν αιφνιδιαστήκαμε, είχαμε επεξεργασμένες θέσεις αποκάλυψης και διεκδικητικούς στόχους υπέρ του λαού, με συγκεκριμένη και καθαρή πολιτική γραμμή, χωρίς ταλάντευση. Είχαμε άμεση αντίδραση με λαϊκές κινητοποιήσεις που σίγουρα δυσκόλεψαν την ακόμα πιο γρήγορη λήψη μέτρων, προβληματίσαμε νέες εργατικές, λαϊκές δυνάμεις. Είχαμε άμεση παρέμβαση υπέρ εργαζομένων και οικογενειών που δεν μπορούσαν να πληρώσουν το ηλεκτρικό ρεύμα, καλλιεργήσαμε κλίμα αλληλεγγύης, εμπνεύσαμε πνεύμα αγώνα, αντίστασης σε νέες λαϊκές δυνάμεις, σε νέους και νέες. Αν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ κρατούσαμε στάση υποχώρησης, συμμόρφωσης και υποταγής είναι βέβαιο ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα σήμερα, και κυρίως δεν θα υπήρχε ελπίδα για το αύριο.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι και κατά την προεκλογική περίοδο του 2009 και λίγες μέρες μετά τις εθνικές εκλογές καλέσαμε το λαό να ετοιμάσει το δικό του πόλεμο ως απάντηση στον πόλεμο που ήταν πανέτοιμη η κυβέρνηση να εξαπολύσει, με αποκορύφωμα την αναγγελία του βάρβαρου Μνημονίου και μάλιστα με φόντο το Καστελόριζο.

Ο λαός να βάλει σκοπό να κατακτήσει τη δική του εξουσία

Σήμερα ο λαός έχει πολύ περισσότερους λόγους να εμπιστευθεί τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ για το πού τραβάει η κατάσταση, για τη διέξοδο από την κρίση που συμφέρει το λαό. Να στηριχθεί με εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ, να συμπαραταχθεί μαζί του στα άμεσα μέτωπα πάλης για την ανάπτυξη ενός ισχυρού εργατικού, λαϊκού και νεανικού κινήματος που δίνει ελπίδα ότι θα παρεμποδίσουμε τα χειρότερα, θα δυσκολέψουμε να περάσουν νέα βάρβαρα μέτρα, θα ανατρέψουμε τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης που επικρατεί στο κοινοβούλιο, στα ηγετικά όργανα του κινήματος, ώστε ο λαός να ελπίσει ότι θα έλθουν καλύτερες μέρες. Οι καλύτερες μέρες δεν μπορούν να έλθουν, αν ο λαός με εμπιστοσύνη στο δίκιο του, στην οργανωμένη δύναμη και παρέμβασή του, δεν βάλει ως σκοπό του να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων, να κατακτήσει την δική του εξουσία. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αρκεί ο λαός να αποφασίσει. Αρκεί ο λαός να μη διασπείρει την επιλογή του σε κόμματα που έχουν ευθύνη για τα λαϊκά βάσανα, που με τις επιλογές τους αποπροσανατολίζουν, εμποδίζουν τη χειραφέτηση από παραπλανητικά διλήμματα και εκβιασμούς..."

Όλη η συνέντευξη ΕΔΩ

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

"Η κρίση, τα μέτρα, η διέξοδος" *

"Ο καπιταλισμός είναι ένα γηραλέο τέρας
που επιβιώνει σκοτώνοντας"

Με τις διαδοχικές ομιλίες στο Υπουργικό Συμβούλιο, την Κοινοβουλευτική Ομάδα και το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, στην ουσία εξήγγειλε, παρουσιάζοντας τους στόχους του «Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Προγράμματος», την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επέλασης, με νέα μέτρα που αφορούν την περίοδο 2011-2015. Οι διαδοχικές ομιλίες του Γ. Παπανδρέου (στο Υπουργικό Συμβούλιο, εγκρίθηκε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα) ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι ο πόλεμος που έχει κηρύξει η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό δεν έχει ημερομηνία λήξης. «Συγκεκριμένη ημερομηνία εξόδου της χώρας από την κρίση δεν υπάρχει», διαμήνυσε ο πρωθυπουργός στον λαό, απευθυνόμενος στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

"Η κρίση, τα μέτρα, η διέξοδος"

Ορισμένα μόνο από τα μέτρα, όπως έχουν διαρρεύσει, είναι: Νέα μείωση των μισθών και απολύσεις στο Δημόσιο. Χτύπημα των επικουρικών ταμείων και των ΒΑΕ στην Ασφάλιση. Περικοπή ή μερική κατάργηση των 980 φορολογικών απαλλαγών (ιατρικές δαπάνες, ενοίκια, δίδακτρα, τόκοι στεγαστικού δανείου κλπ.). Περικοπές κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων, όπως επιδόματα ανεργίας, ΕΚΑΣ, επιδόματα πολυτέκνων και ΑμΕΑ, μέσω και της σύνδεσής τους με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, που σημαίνει άγριο τσεκούρι και πιο μαζική εξαθλίωση. Ένταξη στον ανώτατο συντελεστή, 23%, του ΦΠΑ σε δεκάδες είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Ταυτόχρονα θα ανακοινώσουν τις ιδιωτικοποιήσεις - μαμούθ των 50 δισ. ευρώ (αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας το έχουν βαφτίσει) ως ένα δήθεν μέτρο συμβολής στην αποπληρωμή των χρεών.

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Δημιουργία ακόμη πιο ευνοϊκών συνθηκών δράσης του κεφαλαίου, στα πλαίσια αντιμετώπισης της κρίσης. Φαινομενικά παρουσιάζονται ως μέτρα που απαλλάσσουν από έξοδα το κράτος για να μειώνει τα ελλείμματα, να έχει κρατικά έσοδα για να διευκολύνεται στην αποπληρωμή του χρέους. Όπως και με τις ιδιωτικοποιήσεις θα εισπράξει το κράτος, για να αποπληρώνει το χρέος. Αλλά αυτή είναι η μισή και γι αυτό η παραπλανητική αλήθεια. Γιατί όλα τα παραπάνω μέτρα, οι αναδιαρθρώσεις, μειώνουν ακόμη πιο δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης. Αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης. Δίνουν ανάσα στους επιχειρηματίες, τώρα στην κρίση, και στρώνουν έδαφος για άκρατη κερδοφορία μετά το ξεπέρασμά της. Από τις περικοπές στην Ασφάλιση, την κατάργηση των ΒΑΕ και κάποιων επιδομάτων απαλλάσσονται οι επιχειρηματίες. Η κατάργηση φοροελαφρύνσεων, που σημαίνει φοροληστεία του λαού, συνοδεύεται από τις τεράστιες φοροελαφρύνσεις του κεφαλαίου που προηγήθηκαν. Από την αύξηση του ΦΠΑ, οι επιχειρηματίες δεν πληρώνουν δεκάρα τσακιστή, τα πληρώνει όλα ο λαός. Από τις περικοπές των λεγόμενων κοινωνικών επιδομάτων τσακίζονται τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα. Τι πάει να πει περιουσιακά κριτήρια; Ένας άνεργος που έχει ένα διαμερισματάκι για την οικογένειά του, κόβοντάς του το επίδομα πώς θα ζει; Θα ρευστοποιεί κομμάτι - κομμάτι το διαμερισματάκι;

Οι ιδιωτικοποιήσεις δε γίνονται για την αποπληρωμή του χρέους. Θα ιδιωτικοποιηθεί ότι έχει απομείνει σε κρατική ιδιοκτησία από επιχειρήσεις και μάλιστα στρατηγικής σημασίας, όπως ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, άλλες πρώην ΔΕΚΟ, βεβαίως και δημόσια γη κλπ. Οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται για να βρουν διέξοδο τα αδιάθετα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια (κρίση υπερσυσσώρευσης υπάρχει) για επενδύσεις και μάλιστα οι ιδιωτικοποιήσεις (αγορά φτηνή για το κεφάλαιο), μαζί με τις αναδιαρθρώσεις (φτηνότατοι εργαζόμενοι), αποτελούν το καλύτερο πεδίο για το κεφάλαιο και την κερδοφορία του. Όλα επομένως γίνονται προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, πτωχεύοντας το λαό. Το «άλλο μείγμα πολιτικής» που προβάλλει η ΝΔ κάνοντας τάχα φιλολαϊκή - αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, ο «σωστός τρόπος εφαρμογής του μνημονίου» του ΛΑ.Ο.Σ. δεν αμφισβητούν την αναγκαιότητα ενίσχυσης του κεφαλαίου. Και οι δύο επίσης είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων... Η αντιμετώπιση του «νόμιμου χρέους» και όχι του παράνομου, που ζητά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, είναι δήθεν λιγότερο επώδυνη για το λαό διέξοδος. Αλλά είναι λογική στην ίδια ρότα. Η αναδιανομή που συνοδεύει την πρότασή του είναι ουτοπία. Το κεφάλαιο δε μοιράζεται τα κέρδη του...

*Ριζοσπάστης, 13 Απριλίου 2011

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

"Πάμε να αλλάξουμε την Ελλάδα οριστικά.."*

"Καμία διαδικασία αλλαγής δεν ήταν ποτέ εύκολη"

"...Χρειάζεται κόπο, χρόνο, φαντασία, καινοτομία, υπομονή και συλλογική προσπάθεια όλων μας. Στο τέλος της όμως βρίσκεται μια άλλη Ελλάδα, η Ελλάδα που αξίζουμε ως πολίτες, η Ελλάδα της δημιουργικότητας, της βιώσιμης ανάπτυξης, των δικαιωμάτων και των ευκαιριών για όλους, μια πατρίδα που στέκεται αυτόνομη στα πόδια της και κοιτά το μέλλον με αισιοδοξία και σιγουριά που ανοίγει ορίζοντες για τη νέα γενιά...( Ήμαρτον Παναγία μου!!)

...Και αυτό κάνουμε με τον μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό, τον Οδικό Χάρτη, που συζητάμε σήμερα.

Γιατί ακόμα και αν σήμερα με ένα μαγικό ραβδί το χρέος μας όχι απλώς μειωνόταν, αλλά μηδενιζόταν, αλλά κατά τ’ άλλα δεν άλλαζε τίποτα στη χώρα μας, θα ήταν θέμα ελάχιστων ετών να ξαναβρεθούμε πάλι στο δύσκολο σημείο, με υπέρογκο χρέος, στις πλάτες του Ελληνικού λαού. Ζητούμενο είναι να χτυπήσουμε τις βαθύτερες αιτίες του προβλήματος..."

Είπε ανάμεσα στ' άλλα ο πρωθυπουργός στη σημερινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Ναι, πράγματι η αλήθεια είναι, ότι αν δεν ανατραπεί η βαθύτερη αιτία, που δεν είναι άλλη από αυτό καθαυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα, που γεννά τη κρίση και την αθλιότητα, δεν είναι δυνατό να αλλάξει τίποτα προς το πραγματικό συμφέρον του λαού. Αντίθετα ο πρωθυπουργός, στη ρότα διάσωσης των εκμεταλλευτών, με τα όσα είπε, επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι ετοιμάζονται για τον λαό νέα άμεσα βάρβαρα μέτρα, όπως: Νέα μείωση μισθών στο Δημόσιο, χτύπημα επικουρικών ταμείων και ΒΑΕ στην Ασφάλιση, περικοπές επιδομάτων ανεργίας, ΕΚΑΣ, πολυτέκνων, ΑμΕΑ, μέσω σύνδεσής τους με εισοδηματικά κριτήρια, περικοπή ή μερική κατάργηση 980 φορολογικών απαλλαγών (ιατρικές δαπάνες, ενοίκια, δίδακτρα, τόκοι στεγαστικού δανείου κλπ.), ένταξη στον ανώτατο συντελεστή 23% του ΦΠΑ δεκάδων ειδών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Που σημαίνουν εγγυημένη μαζική εξαθλίωση. Το έχουν δηλώσει με κάθε τρόπο, όπως και σήμερα στο υπουργικό συμβούλιο, ότι ετοιμάζουν ιδιωτικοποιήσεις 50 δισ. ευρώ για επενδύσεις αδιάθετων υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων. Οι ιδιωτικοποιήσεις (θα αγοράσει φτηνά το κεφάλαιο) με τις αναδιαρθρώσεις (μισθοί Κίνας) συνθέτουν το προσφορότερο πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ιδιωτικοποιούν ότι απέμεινε σε κρατική ιδιοκτησία (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, λιμάνια, αεροδρόμια, δημόσια γη, ακτές κλπ.). Την ίδια ώρα πυκνώνουν οι συζητήσεις για αναδιάρθρωση του χρέους, που σημαίνει απαξίωση, δηλαδή καταστροφή μέρους του κεφαλαίου. Γιατί, αυτή είναι η "οπτική" των καπιταλιστών. Η καταστροφή εργατικής δύναμης (αναδιαρθρώσεις, ανεργία), και κεφαλαίου είναι άλλωστε, αντικειμενική προϋπόθεση για έξοδο του καπιταλισμού από την κρίση, όπως νομοτέλεια είναι η κρίση. Καμιά νομοτέλεια όμως δεν λέει ότι τις κρίσεις αντικειμενικά τις πληρώνει ο λαός. Το αντίθετο. Ο λαός είναι εκείνος που μπορεί να καταργήσει νομοτελειακά τις κρίσεις, να βάλει τέλος σ΄ αυτές τις επικίνδυνες επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου. Γιαυτό σ' αυτή την δύσκολη συγκυρία, σε πρώτη προτεραιότητα, πρέπει να αρνηθεί οργανωμένα και αποφασιστικά, να υποστεί νέες θυσίες, και να αλλάξει συγχρόνως, τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, παίρνοντας στα χέρια του την πρωτοβουλία των κινήσεων. Τώρα είναι η ώρα.


*Όλη η ομιλία Παπανδρέου, στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου ΕΔΩ


Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 18 Απρίλη


Τη
Δευτέρα 18 Απρίλη, στις 7.30 μ.μ. το ΚΚΕ διοργανώνει μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, με ομιλήτρια την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Αλέκα Παπαρήγα, απευθύνοντας στο λαό κάλεσμα συμπόρευσης, οργάνωσης και αντεπίθεσης, για την απόκρουση και την ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής που οδηγεί το λαό στην πτώχευση για τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Στο κάλεσμά του για τη συγκέντρωση, το ΚΚΕ σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Εργαζόμενη, εργαζόμενε, νέα, νέε, αυτοαπασχολούμενε, άνεργε,

Το ΚΚΕ σε καλεί σε συμπόρευση και κοινή δράση.

Εμπιστεύσου το ΚΚΕ. Οπως και χτες έτσι και σήμερα σου λέει την αλήθεια και οι προβλέψεις του επαληθεύονται. Ο δρόμος των άγριων θυσιών υπέρ της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρηματιών δεν πρόκειται να έχει τέλος ούτε κανένα όφελος για εσένα. Οδηγεί το λαό στη φτώχεια και έφερε την κρίση.

Είναι απάτη ότι προς όφελος του λαού υπάρχει "άλλο μείγμα πολιτικής", που ισχυρίζεται η ΝΔ, "σωστός τρόπος εφαρμογής του μνημονίου" που λέει ο Καρατζαφέρης, ή "μορφή αναδιάρθρωσης του χρέους" που προτείνουν οι διάφορες τάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ολες αυτές οι μορφές διαχείρισης της κρίσης έχουν το ίδιο αποτέλεσμα: Γκρέμισμα των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών κατακτήσεων, κλείσιμο των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επιχειρηματιών.

Το μνημόνιο διαρκείας δεν μπορεί να το σταματήσει ένα τυφλό ξέσπασμα οργής. Είναι παγίδα οι προτάσεις συμμαχίας του λαού με τμήματα της πλουτοκρατίας για να δημιουργηθεί μια "πατριωτική κυβέρνηση", ή αριστερή συμμαχία για κεντροαριστερή κυβέρνηση. Αυτά τα σενάρια δένουν το λαό στο άρμα της πλουτοκρατίας, οδηγούν τους λαϊκούς αγώνες σε αδιέξοδα και το εργατικό κίνημα σε διάλυση.

Λύση για το λαό υπάρχει μόνο με λαϊκή συμμαχία, οργάνωση και ισχυρό ΚΚΕ, με στόχο ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στην εξουσία.

Η χώρα μας έχει όλες τις δυνατότητες να υπάρχει ανάπτυξη προς όφελος των λαϊκών αναγκών και όχι των μονοπωλίων, μόνο αν οι μεγάλες επιχειρήσεις γίνουν λαϊκή κοινωνική περιουσία και διευθύνονται από μια λαϊκή εξουσία. Αυτός ο δρόμος της λαϊκής συμμαχίας και της πάλης για λαϊκή εξουσία μπορεί να ορθώσει αποτελεσματικά εμπόδια στη βάρβαρη επίθεση της κυβέρνησης, των κομμάτων και των οργανισμών που υπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Οργανωμένη ανυπακοή και αντεπίθεση, να μην πτωχεύσει ο λαός, να μην πληρώσει την κρίση και το χρέος που δημιούργησε η πλουτοκρατία. Για τα σύγχρονα λαϊκά δικαιώματα, για λαϊκή εξουσία».

Ριζοσπάστης, Τρίτη 12 Απρίλη

Σοβαρά επεισόδια και τραυματισμοί στον Πειραιά ΕΔΩ
(Video) ΕΔΩ

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

16ο Συνέδριο της ΠΣΟ στην Αθήνα


Συνέδριο με διεθνή απήχηση*

Αρχίζουν σήμερα στην Αθήνα οι εργασίες του 16ου Συνεδρίου της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας με τη συμμετοχή άνω των 800 αντιπροσώπων από 104 χώρες και από τις πέντε ηπείρους. Ενα συνέδριο με διεθνή απήχηση και σημασία που συσπειρώνει αγωνιστές και ταξικά συνδικάτα, τα οποία εκπροσωπούν τους καημούς και τις ελπίδες εκατομμυρίων εργατών και εργατριών σε όλο τον κόσμο. Ενα συνέδριο ταξικό, ανοιχτό και δημοκρατικό, που οργανώνεται από εργάτες και εργάτριες, οι οποίοι εθελοντικά εχουν στρατευτεί στις γραμμές του ταξικού αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.
Το συνέδριο της ΠΣΟ γίνεται σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, οξύνεται η επίθεση των μονοπωλίων στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, σε συνθήκες που η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα έχει φτάσει σε σημείο παροξυσμού, με αδιάψευστο μάρτυρα τις ιμπεριαλιστικές βόμβες που λίγες εκατοντάδες μίλια νοτιότερα σημαδεύουν το λαό της Λιβύης. Μια επίθεση που δεν γνωρίζει «σύνορα» και όρια, που καταδικάζει ολόκληρους λαούς σε πείνα και εξαθλίωση, εποφθαλμιά τον πλούτο και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές χωρών και περιοχών και δεν διστάζει να προχωρήσει σε νέους τυχοδιωκτισμούς ενάντια σε λαούς και χώρες που αντιστέκονται.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η καπιταλιστική κρίση, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η ραγδαία χειροτέρευση της θέσης των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων σε όλο τον κόσμο, θέτουν ακόμα πιο επιτακτικά την ανάγκη για ένα εργατικό κίνημα που θα μάχεται αταλάντευτα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στο κεφάλαιο. Ενα κίνημα που σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο θα γίνεται κήρυκας και οργανωτής της ανειρήνευτης πάλης όλων των εργαζομένων ενάντια στα μονοπώλια, ντόπια και διεθνικά, ένα κίνημα που ούτε στιγμή δεν θα υποστέλλει τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού και μέσα σε οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν θα ξεχνά την αποστολή του: Να παλεύει αδιάλλακτα ενάντια στο σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς, να αποτινάξει απόο πάνω του και απ' όλους τους λαούς την ταξική εκμετάλλευση.
Προϋπόθεση και όρος για ένα τέτοιο κίνημα, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε χώρας μέσα στις οποίες δρουν και δουλεύουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στην ΠΣΟ, ο επίμονος αγώνας ενάντια στις δυνάμεις που εξωραΐζουν τον καπιταλισμό, ενάντια στο ρεφορμισμό και στον οπορτουνισμό. Δυνάμεις που όσες μορφές και αν αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου, όσα «καπέλα» και αν φορούν ανάλογα με την ιστορική συγκυρία και τη χώρα, δεν παύουν να είναι δυνάμεις που στέκονται απέναντι στα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα, δυνάμεις που εντέλει επιδιώκουν να σώσουν όχι τους εργάτες αλλά το καπιταλιστικό σύστημα.
Από σήμερα και για τέσσερις μέρες, εκατοντάδες συνδικαλιστές στο συνέδριο της ΠΣΟ θα συζητήσουν και θα αποφασίσουν για το πώς το παγκόσμιο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ξεπερνώντας αντικειμενικές δυσκολίες και υποκειμενικές αδυναμίες, ακόμα πιο αποφασιστικά θα οργανώσει τους αγώνες των «κολασμένων» της γης. Ακόμα πιο συνειδητά και συγκροτημένα θα βγει στο στίβο της ταξικής πάλης, εκπροσωπώντας το παγκόσμιο προλεταριάτο και τους συμμάχους του στον αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές τους. Ακόμα πιο επίμονα θα αντιπαλέψει τον ιμπεριαλισμό σε όλες τις εκδοχές του, δεν θα διαλέγει ιμπεριαλιστή και εκμεταλλευτή, δε θα παρασύρεται από τα κελεύσματα της «ταξικής συνεργασίας», σταθερά στρατευμένο στην υπόθεση της εργατικής τάξης, με όλα τα μέσα.

*Ριζοσπάστης "Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ"