Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η επίθεση του κεφαλαίου είναι στρατηγική, σχεδιασμένη πολύ πριν από την κρίση και τα μνημόνια.

Απεργία στις 9 Απρίλη

Η χτεσινή συμφωνία κυβέρνησης - τρόικας για νέες ανατροπές στα εργασιακά και το Ασφαλιστικό διαλύει αυταπάτες ότι ενδεχόμενη ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας θα σταματούσε την αντιλαϊκή επίθεση. Πολύ περισσότερο ότι θα έφερνε πίσω εκείνα που αφαιρέθηκαν τα τελευταία χρόνια.

Μπροστά μας έχουμε την παραπέρα συρρίκνωση των μισθών, μέσω και της μείωσης των «τριετιών», με το κάλπικο επιχείρημα ότι έτσι θα αντιμετωπιστεί η ανεργία! 

Την ίδια ώρα, βέβαια, απελευθερώνουν τις ομαδικές απολύσεις, κάτι που θα οδηγήσει σε νέα αύξηση των ανέργων. Προωθούν τη μείωση ή κατάργηση των πενιχρών οικογενειακών και άλλων επιδομάτων του ΟΑΕΔ, ως συνέπεια της μείωσης των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών.

Εξαιτίας της «τρύπας» στα έσοδα των Ταμείων, που θα μεγαλώσει από τη συγκεκριμένη ρύθμιση, σχεδιάζουν νέες αλλαγές στο Ασφαλιστικό, με μείωση συντάξεων και αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Αυτά είναι τα νέα δεδομένα που διαμορφώνει η συμφωνία με την τρόικα και προστίθενται στις αντεργατικές ανατροπές που έχουν συντελεστεί μέχρι σήμερα.

Το πώς αυτή η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού, πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τους εργαζόμενους, μπροστά και στην 24ωρη πανελλαδική απεργία στον ιδιωτικό τομέα, που κηρύχτηκε για τις 9 Απρίλη.

Οι δυνάμεις που συγκροτούν τη συνδικαλιστική πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ έχουν ευθύνη και συνέδραμαν διαχρονικά την επίθεση σε βάρος των εργαζομένων. Ακόμα και τώρα, αποφασίζουν απεργία κάτω από την πίεση των εξελίξεων και ετοιμάζονται στο τέλος της βδομάδας να υπογράψουν με τις εργοδοτικές Ενώσεις Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που νομιμοποιεί τους μισθούς πείνας των 586 ευρώ μεικτά και παραπέμπει στη δευτέρα παρουσία οποιαδήποτε συζήτηση για αυξήσεις στους μισθούς.

Αυτός είναι ο ρόλος τους και με τέτοιο 

κριτήριο πρέπει να τους κρίνουν οι εργαζόμενοι.

Υπονομεύουν την απεργία πριν καν την κηρύξουν. Το ίδιο έκαναν και στην πανεργατική απεργία στις 6 Νοέμβρη του περασμένου χρόνου, το ίδιο κάνουν σε κάθε εργατική κινητοποίηση. Δε θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν την αντίσταση των εργαζομένων, πολύ περισσότερο την αντεπίθεση στην πολιτική που τους χαντακώνει. 

Υπηρετούν το στόχο της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, στηρίζουν τη λογική του ευρωμονόδρομου και της αναζήτησης της λύσης για τους εργαζόμενους μέσα στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Το ίδιο κάνουν και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάζουν τα μέτρα ως αποτέλεσμα του μνημονίου. Αναπαράγουν στο κίνημα τη λογική της ανάθεσης, αφού όλα θα τα λύσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ!!! ... καλλιεργώντας αυταπάτες ότι μια άλλη διαχείριση, χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, μπορεί να ανακόψει την επίθεση, να φέρει πίσω κατακτήσεις. 

Οι εξελίξεις όμως επιβεβαιώνουν ότι η επίθεση του κεφαλαίου 

είναι στρατηγική, σχεδιασμένη πολύ πριν από την κρίση και τα μνημόνια. 

Προωθείται μεθοδικά από την ΕΕ και τα κόμματά της, τόσο σε φάση ανάκαμψης όσο και σε φάση κρίσης.

Μπροστά, λοιπόν, στην απεργία πρέπει να σημάνει συναγερμός. Με ευθύνη του κάθε σωματείου, να αξιοποιηθεί η οργάνωση της απεργίας στους κλάδους, να αξιοποιηθεί στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του κινήματος.

Από την στήλη «Η Άποψη μας» του Ριζοσπάστη.