Κριτήριο ψήφου η απόδειξη ότι η ΕΕ και ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι γκιλοτίνα για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων

 Κριτήρια ψήφου σ' ένα προς ένα τα μέτωπα* 

 

...Τα διαρθρωτικά μέτρα 

Η νέα συμφωνία κυβέρνησης - τρόικας φέρνει στην επιφάνεια μια σειρά από τα λεγόμενα «διαρθρωτικά μέτρα». Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα πακέτο αναδιαρθρώσεων που έχουν ως στόχο τη διαμόρφωση νέων πεδίων καπιταλιστικής κερδοφορίας και ταυτόχρονα τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, τις βαθιές και μακροχρόνια αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. 

Ο «Ριζοσπάστης» σήμερα φιλοξενεί (ΕΔΩ) αφιέρωμα στις σελίδες του που αναδεικνύει ανάγλυφα το πώς αυτοί οι στόχοι που περιλαμβάνονται στη συμφωνία αποτελούν πάγιους στόχους του κεφαλαίου από την αρχή της δεκαετίας του 1990 αποτυπωμένοι σε όλες τις συνθήκες της ΕΕ. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι δεν είναι απλώς τα μνημόνια, οι δανειακές συμβάσεις, τα μοντέλα διαχείρισης της κρίσης που ευθύνονται για τα δεινά του λαού, αλλά ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και η ΕΕ που τον στηρίζει. 

Κριτήριο ψήφου η απόδειξη ότι η ΕΕ και ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι γκιλοτίνα για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. 

Σ' αυτό πρέπει να δοθεί απάντηση και να είναι ακαριαία. 

Να το πληρώσουν και στην κάλπη τα κόμματα που στηρίζουν την ΕΕ, που παρουσιάζουν σαν μονόδρομο την Ευρωένωση των μονοπωλίων, ή καλλιεργούν αυταπάτες ότι η λυκοσυμμαχία μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. Με ισχυρό ΚΚΕ στις κάλπες του Μάη.

...η έξοδος από το μνημόνιο... 

Κριτήριο ψήφου και οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για έξοδο από το μνημόνιο που θα ανακουφίσει το λαό. Ψεύτικες υποσχέσεις, σε μια περίοδο μάλιστα που έχουν διαμορφωθεί τέτοιοι μηχανισμοί σε επίπεδο ΕΕ, με επιτήρηση χωρών και επιβολή αντιλαϊκών μέτρων, που μπορούν να κάνουν τη δουλειά που έκανε μέχρι σήμερα η τρόικα. 

Ως εκ τούτου, το δίλημμα που βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι στις ευρωεκλογές κρίνεται το «ή Μνημόνια ή Ευρώπη των λαών» όχι μόνο δε στέκει, αλλά είναι και παραπλανητικό, ιδιαίτερα όταν προέρχεται από δυνάμεις που είναι υπέρ της ΕΕ. Η ΕΕ σημαίνει μνημόνια διαρκείας, δεν μπορεί να γίνει Ευρώπη των λαών. Ακόμη και αν αυτά τα μνημόνια δεν ονομάζονται έτσι, αλλά αποκτήσουν στην πορεία άλλο όνομα.

...και το μνημόνιο διαρκείας 

Στο μεταξύ, πυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα πάνω από τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που έχουν απομείνει. Κυβέρνηση και τρόικα συμφώνησαν ή δρομολογούν ανατροπές, όπως: Παραπέρα μείωση των εργοδοτικών εισφορών που θα διευρύνει την τρύπα στα έσοδα των Ταμείων και ήδη έχει ξεκινήσει η συζήτηση για τα επόμενα αντιασφαλιστικά μέτρα, στο όνομα της «βιωσιμότητας» του ασφαλιστικού συστήματος. 

Μείωση των τριετιών και μάλιστα με την επίκληση της προστασίας των μακροχρόνια ανέργων. Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Στο τραπέζι παραμένει η αυστηροποίηση του πλαισίου για την κήρυξη απεργίας από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά και η νομοθέτηση του «λοκ άουτ» για λογαριασμό της εργοδοσίας.

Οι μάχες μπροστά 

Το πώς αυτή η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού, πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τους εργαζόμενους, μπροστά και στην 24ωρη πανελλαδική απεργία στον ιδιωτικό τομέα, που κηρύχτηκε για τις 9  Απρίλη.

 Οι δυνάμεις που συγκροτούν τη συνδικαλιστική πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ πέρα από την ευθύνη τους διαχρονικά για την επίθεση σε βάρος των εργαζομένων ετοιμάζονται να υπογράψουν με τις εργοδοτικές Ενώσεις Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που νομιμοποιεί τους μισθούς πείνας των 586 ευρώ μεικτά και παραπέμπει στη δευτέρα παρουσία οποιαδήποτε συζήτηση για αυξήσεις στους μισθούς. 

Το ίδιο κάνουν και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, που 

παρουσιάζουν τα μέτρα ως αποτέλεσμα του μνημονίου. 

Αναπαράγουν στο κίνημα τη λογική της ανάθεσης, αφού όλα θα τα λύσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ!!! ... καλλιεργώντας αυταπάτες ότι μια άλλη διαχείριση, χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, μπορεί να ανακόψει την επίθεση, να φέρει πίσω κατακτήσεις.

Μπροστά στην απεργία πρέπει να σημάνει συναγερμός. 

Με ευθύνη του κάθε σωματείου, να αξιοποιηθεί η οργάνωση της απεργίας στους κλάδους στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του κινήματος.

*Από τη στήλη  "Ανασκόπηση  Εβδομάδας"  του Ριζοσπάστη.