Η «βοήθεια» στην Ουκρανία

Η επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ στην Ουκρανία, στον 
ανταγωνισμό τους με την καπιταλιστική Ρωσία, συνεχίζεται.

Εκτός από την πολιτική στήριξη στο τμήμα της αστικής τάξης και στις πολιτικές δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στην ανατροπή της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς και βρίσκονται σήμερα στην κυβέρνηση του Κιέβου, υπάρχει και η οικονομική. 

Ήρθαν, λοιπόν, και τα «πακέτα βοήθειας», τα οποία παρουσιάζονται ως λύση για τον ουκρανικό λαό, που βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση εξαιτίας της καπιταλιστικοποίησης της Ουκρανίας. Πρώτα ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Τζ Κέρι, έταξε 1 «δισ.» δολάρια, ενώ προχτές η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε «βοήθεια» 11 «δισ.» ευρώ για τα επόμενα 2 χρόνια. 

Ανακοινώθηκε, επίσης, εκστρατεία ανεύρεσης διεθνών χορηγών με πρωτοβουλία διαφόρων «ευαγών ιδρυμάτων», όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων κλπ.

Τα χρήματα, είτε με τη μορφή δανείων είτε ως άμεσες επενδύσεις, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις λαϊκές ανάγκες, αλλά θα καταλήξουν στην ενίσχυση του ουκρανικού κεφαλαίου, ώστε να συνεχιστεί το ξεζούμισμα των Ουκρανών εργατών και των λαϊκών στρωμάτων.

Η πείρα που έχει και ο δικός μας λαός από τα λεγόμενα «πακέτα διάσωσης» της ΕΕ, παλιότερα, της τρόικας πρόσφατα, είναι πικρή. Πάντα τέτοια πακέτα συνοδεύουν σκληρά μέτρα, αντιλαϊκά μνημόνια διαρκείας, που εφαρμόζονται στην πλάτη των εργαζομένων, ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. 

Στην Ουκρανία συμβαίνει ακριβώς το ίδιο.

Βασικό στοιχείο του ενδιαφέροντος της ΕΕ για την Ουκρανία είναι οι δρόμοι μεταφοράς ενέργειας, το τεράστιο δίκτυο αγωγών προς την ΕΕ, τόσο για οικιακή  όσο και για βιομηχανική χρήση.

Στο λεγόμενο λοιπόν «πακέτο βοήθειας» προβλέπεται ο «εκσυγχρονισμός του συστήματος των αγωγών μεταφοράς του φυσικού αερίου» που περνάει από τις γειτονικές χώρες της Ουκρανίας, αρχικά από τη Σλοβακία, την Πολωνία και την Ουγγαρία. Πρέπει να σημειωθεί ότι και τα αποδεδειγμένα αποθέματα της Ουκρανίας σε σχιστολιθικό φυσικό αέριο προκαλούν το ενδιαφέρον συνεργασίας ουκρανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων. 

Ιδιαίτερη, επίσης, βαρύτητα δίνεται μέσω της συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΕ στη δημιουργία ζωνών ελεύθερων συναλλαγών, δηλαδή ζωνών ακόμα μεγαλύτερης δράσης των μονοπωλιακών ομίλων σε μια σειρά από τομείς, όπως πχ ο αγροτικός τομέας αλλά και βιομηχανικοί κλάδοι που είναι κυρίως αναπτυγμένοι στο ανατολικό τμήμα της χώρας.

Ο λαός της Ουκρανίας υφίσταται σήμερα τις τραγικές συνέπειες, όπως και όλοι οι λαοί της πρώην ΕΣΣΔ, της ανατροπής του σοσιαλισμού. Ο φυσικός πλούτος, οι σιτοβολώνες και η βαριά βιομηχανία που αξιοποιούνταν για την εργατική - λαϊκή ευημερία την περίοδο της ΕΣΣΔ, από λαϊκή ιδιοκτησία πέρασαν στα χέρια καπιταλιστών, όπως άλλωστε έγινε και στη Ρωσία μετά την αντεπανάσταση.

Σήμερα, αυτά τα «γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα» γίνονται στη δίνη των ενδοαστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων πραγματική «κατάρα» για τον ουκρανικό λαό. Τα μονοπώλια της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ρωσίας που από κοινού εκμεταλλεύονται τους λαούς, μπορούν να βρίσκουν συμβιβασμούς, αλλά μπορεί και να συγκρούονται ανοιχτά, όπως συμβαίνει σήμερα. 

Μονόδρομος επομένως για τους λαούς, για να μπορούν να ζουν ειρηνικά και να αναπτύσσουν αμοιβαία συνεργασία, είναι να ξεμπερδεύουν με την εξουσία των μονοπωλίων και τον ιμπεριαλισμό, εγκαθιδρύοντας τη δική τους εργατική λαϊκή εξουσία.

Από την στήλη  «Η Άποψη μας»  του Ριζοσπάστη.