Γι' αυτό χρειάζεται σήμερα ισχυρό ΚΚΕ.

Χρειάζεται άλλος δρόμος

Την περασμένη βδομάδα και την Κυριακή που μας πέρασε, ο «Ριζοσπάστης» ανέδειξε το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων που προτείνει ο ΟΟΣΑ για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, σχολιάζοντας ότι αυτές καμιά σχέση δεν έχουν με τη διαχείριση του χρέους, τα μνημόνια και γενικότερα τη «δημοσιονομική προσαρμογή».

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι αλλαγές, που προτείνει ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός και υιοθετούν κυβέρνηση και τρόικα, οδηγούν σε ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων και σε παραπέρα χτύπημα των μικρών παραγωγών, αυτοαπασχολούμενων και ΕΒΕ. Αντίστροφα, ευνοούν τους μονοπωλιακούς ομίλους, που δραστηριοποιούνται στον κλάδο των τροφίμων, του λιανικού εμπορίου και αλλού.

Την ίδια στόχευση, όμως, έχουν και τα μέτρα για τα εργασιακά, που συζητούν η τρόικα και η κυβέρνηση, όπως διέρρευσε την περασμένη Παρασκευή. 

Απ' όποια μεριά κι αν το δει κανείς, ο νέος γύρος επίθεσης στις Συλλογικές Συμβάσεις, στις τριετίες, στο δικαίωμα στην απεργία, στόχο έχει να μειώσει την τιμή της εργατικής δύναμης και να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Πρόκειται, δηλαδή, για πάγιες επιδιώξεις του κεφαλαίου στην Ελλάδα και σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, που δεν προέκυψαν σε συνθήκες κρίσης, ούτε βέβαια πρόκειται να ανακληθούν αν υπάρξει ανάκαμψη.

Η ίδια η τρόικα, επιχειρηματολογώντας, για παράδειγμα, υπέρ της πλήρους απελευθέρωσης των απολύσεων, επικαλείται τις σχετικές ευρωπαϊκές οδηγίες και την ενσωμάτωσή τους σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ - πλην της Ελλάδας - και μάλιστα πριν από την κρίση.

Όσο για τις «μεταρρυθμίσεις», που αφορούν στην παραπέρα μείωση του λεγόμενου «μισθολογικού» και μη «μισθολογικού κόστους», αυτές είναι γενικός κανόνας της ΕΕ από τη σύστασή της, στο όνομα του να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων. 

Για παράδειγμα, η μείωση των εργοδοτικών εισφορών προχώρησε γρηγορότερα σε άλλες χώρες, σε συνδυασμό με γενικότερες αντιασφαλιστικές ανατροπές (Επαγγελματικά Ταμεία, ιδιωτική Ασφάλιση) που προβλέπουν οι κατευθύνσεις της ΕΕ για την αναμόρφωση των ασφαλιστικών συστημάτων.

Τι επιβεβαιώνεται; 

Ότι στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, οι ανατροπές σε βάρος των εργαζομένων και του λαού είναι μονόδρομος για το κεφάλαιο, ανεξάρτητα από το αν η οικονομία είναι σε κρίση ή ανάπτυξη, από το αν σε μια χώρα υπάρχουν μνημόνια ή όχι. Οι ανατροπές αυτές καμιά σχέση δεν έχουν με το χρέος και το «μείγμα» με το οποίο αυτό θα διευθετηθεί, με το αν θα ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες και πώς.

Η διαπίστωση αυτή αφορά ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στα λόγια καταγγέλλει τα αντεργατικά μέτρα και τα «χρεώνει» στο μνημόνιο, κοροϊδεύοντας το λαό ότι, αν κυβερνήσει, θα φρενάρει την επίθεση των εργοδοτών και ταυτόχρονα θα διασφαλίσει τη θέση του ελληνικού κεφαλαίου στην ΕΕ και θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά του!

Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, οι εργαζόμενοι πρέπει να αλλάξουν δρόμο, να παλέψουν για ανάπτυξη χωρίς καπιταλιστές και με σκοπό την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Αυτός είναι ο δρόμος, για τον οποίο παλεύει το ΚΚΕ και προϋποθέτει την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με λαϊκή - εργατική εξουσία. 

Για να γίνει αυτός ο δρόμος πραγματικότητα χρειάζεται σήμερα ο λαός, οι εργαζόμενοι να συγκροτήσουν μαχητική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση ενάντια στην ΕΕ, στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις του, βάζοντας εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση. Συμβάλλοντας στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας. 

Γι' αυτό χρειάζεται σήμερα ισχυρό ΚΚΕ.

Από την στήλη «Η Άποψή μας»  του Ριζοσπάστη.