...αντίπαλος για τους εργαζόμενους είναι το ίδιο το κεφάλαιο

Το δίλημμα είναι: `Η με το κεφάλαιο ή με το λαό*

Από την πλευρά της κυβέρνησης, η βδομάδα ξεκίνησε με πανηγύρια για τη συμφωνία με την τρόικα και έκλεισε με πανηγύρια για το περιεχόμενο του πολυνομοσχεδίου με το οποίο γίνεται νόμος η συμφωνία.

 

Από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η βδομάδα άρχισε με διαβεβαιώσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο ότι μια άλλη κυβέρνηση θα τα καταφέρει καλύτερα και έκλεισε με διαβεβαιώσεις προς τα λαϊκά στρώματα ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει τον Στουρνάρα σαν Τσοχατζόπουλο (για ποινικά κολάσιμες πράξεις έκανε λόγο ο Τσίπρας, αναφερόμενος στο πολυνομοσχέδιο).

Και οι δύο πίνουν νερό στο «εθνικό συμφέρον», που η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το υπηρετεί, νομοθετώντας όσα τα αστικά επιτελεία εκτιμούν ότι έπρεπε να νομοθετηθούν πριν από είκοσι χρόνια. Η αντιπολίτευση, επίσης, ισχυρίζεται ότι θα υπηρετήσει το ίδιο «εθνικό συμφέρον» πιο αποτελεσματικά. Προσπαθώντας ταυτόχρονα να πείσει το λαό ότι η ασκούμενη πολιτική είναι αντιλαϊκή επειδή είναι αναποτελεσματική και όχι επειδή υπηρετεί το κεφάλαιο.

Και οι δύο δεν μπορούν να κρύψουν πως με όποιο τρόπο κι αν «ντύνουν» την πολιτική τους αυτή είναι μια πολιτική κομμένη και ραμμένη ακριβώς στα μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου (μια ματιά στις τελευταίες δηλώσεις Δραγασάκη διαλύει κάθε αυταπάτη).

Πέρα, όμως, από τα καλέσματα για «εθνική ομοψυχία» του ενός και για κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» του άλλου βρίσκεται η κοινωνία της εκμετάλλευσης με τάξεις που έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα. Βρίσκεται το γεγονός ότι οι εργάτες, τα φτωχά - λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να βαδίσουν μαζί με τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, την ΕΕ. Κι αυτό ακριβώς συγκαλύπτουν και οι δύο.

Ο Αντ. Σαμαράς ισχυρίστηκε ότι «ένα θλιβερό κεφάλαιο κλείνει και μια νέα εποχή ξεκινά για τη χώρα μας. Που θα απελευθερώσει πλέον το μεγάλο αναπτυξιακό δυναμικό της. Και θα γίνει αληθινό υπόδειγμα ανταγωνιστικότητας, εξωστρέφειας και ευημερίας». 

Από την πλευρά του, σαφές μήνυμα στην αστική τάξη ότι «ο βασικός διαπραγματευτικός στόχος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η συλλογική και συνολική ανάπτυξη» της καπιταλιστικής οικονομίας, έστειλε και ο Αλ. Τσίπρας.

Η τέτοιου τύπου πολιτική αντιπαράθεση συσκοτίζει το γεγονός ότι με αυτήν ή την άλλη μορφή πολιτικής εντός των τειχών του καπιταλισμού οι εργαζόμενοι έχουν απέναντί τους το ίδιο το κεφάλαιο από τα συμφέροντα του οποίου εκπορεύονται οι διάφορες παραλλαγές της μίας και αδιαίρετης αντεργατικής πολιτικής. Το ότι ο αντίπαλος είναι το ίδιο το κεφάλαιο και εκεί πρέπει να στραφούν τα βέλη αποδείχτηκε περίτρανα στα κεντρικά γεγονότα αυτής της βδομάδας.

*Από τη στήλη  "ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ" του Ριζοσπάστη.