Κάθε εμπόδιο (στα κέρδη) για καλό*
«Στους σταθμούς του μετρό, του ηλεκτρικού, στις στάσεις των λεωφορείων οι λιγοστές ψυχές που κυκλοφορούν επιτρέπουν στην κυβέρνηση να δηλώνει αισιόδοξη για την έκβαση της μάχης με τους απεργούς καθώς έχει στη διάθεσή της ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο μέχρις ότου όσοι από τους επιβάτες μπορούν να πληρώσουν το 1,40 ευρώ εισιτήριο εμφανιστούν μαζικά στις αποβάθρες.
Στις τηλεοράσεις τα ανακοινωθέντα διαδέχονται το ένα το άλλο. Οι ανταποκριτές μεταδίδουν από το μέτωπο:
Το έθνος (των καπιταλιστών) κατήγαγε νίκην λαμπράν.
Όλα βαίνουν καλώς στην ειδική στρατιωτική περιοχή μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως και Λένορμαν.
Ολόκληρη η ζώνη από τον Ασπρόπυργο (στο ύψος της «Χαλυβουργίας») ως και τα Σεπόλια έχει αποδοθεί από τις Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης στις φίλιες οικονομικές δυνάμεις για την ανεμπόδιστη ανάπτυξη των επιχειρηματικών τους σχεδίων.
Επόμενος σταθμός: ΔΕΗ, ή όπου αλλού η χρεία (ανάπτυξης των καπιταλιστικών κερδών) τες κουρταλεί.
Η κυβέρνηση διά του αρμόδιου υπουργού εξέφρασε την ικανοποίησή της γιατί, όπως είπε, οι εργαζόμενοι με τις χακί στολές έβαλαν σε κίνηση τα μέσα σταθερής τροχιάς.
Με το χιούμορ που τον διακρίνει ο έτερος της κυβέρνησης, Β. Βενιζέλος, είχε ήδη δηλώσει ότι η επίταξη ήταν αναγκαία για να ηττηθούν με αξιοπρέπεια οι απεργοί.
Η ΔΗΜΑΡ κατέγραψε τη διαφωνία της με την επίταξη και τη συμφωνία της ότι η κυβερνητική πολιτική που περιλαμβάνει την επίταξη πρέπει να συνεχιστεί ανεμπόδιστα.
Ανεμπόδιστα θα εφαρμοστεί αυτή η πολιτική ακόμα κι αν αλλάξει η κυβέρνηση, διαβεβαίωσε και τους πέραν του Ατλαντικού συμμάχους, ο τέταρτος της παρέας, Αλ. Τσίπρας...»
Τι κίνημα χρειάζεται λοιπόν; **
«Η αγανάκτηση των εργαζομένων του Μετρό, που η κυβέρνηση τους καταργεί τη Συλλογική Σύμβαση, τσακίζει τους μισθούς και τους συκοφαντεί προκλητικά και προσβλητικά, είναι δικαιολογημένη και δε χωράει συζήτηση ότι έπρεπε να αντισταθούν.
Ο αγώνας τους ήταν και δίκαιος και επιβεβλημένος. Ας μην πανηγυρίζουν η κυβέρνηση και τα αφεντικά της γιατί υποχρέωσαν, με το μαχαίρι στο λαιμό, τους εργαζόμενους να γυρίσουν στη δουλειά τους.
Η εργατική τάξη θα διδάσκεται κάθε μέρα από την πείρα της και θα ορθώσει την οργανωμένη δύναμή της στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, και τότε θα μπει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
όταν δεν έχει άμεσα χειροπιαστά αποτελέσματα.
Γι' αυτό δε δικαιολογείται καμία απογοήτευση. Από όλους τους αγώνες η εργατική τάξη διδάσκεται και γίνεται πιο δυνατή. Η ανοργάνωτη υποχώρηση των εργαζομένων, χωρίς συλλογική απόφαση, πρέπει να διδάξει και τους εργαζόμενους και όλους όσοι παίζουν με τα προβλήματα των εργαζομένων, τι σημαίνει στις σημερινές συνθήκες οργάνωση αγώνων.
Απαιτούνται αγώνες με σχέδιο, με καλή προετοιμασία των εργαζομένων, συμμαχία, κλιμάκωση, κατάλληλη διαφώτιση, συλλογική ευθύνη, προετοιμασία για εναλλαγή μορφών πάλης, πρόβλεψη και ετοιμότητα χειρισμών μπροστά σε κάθε είδους σχέδια της εργοδοσίας, του κράτους.
Απαιτείται πάνω απ' όλα η συμμετοχή και η σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων, των άμεσα ενδιαφερόμενων σε κάθε φάση του αγώνα. Σε αυτό τον αγώνα δεν υπήρχε τέτοιο σχέδιο.
Απαιτείται ηγεσία ικανή και έμπειρη να σχεδιάζει, να σταθμίζει όλα τα δεδομένα. Ολοι πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα γιατί μπροστά μας είναι τα μεγάλα προβλήματα.
Συμπεράσματα για το τι κίνημα χρειάζεται και πώς αυτό το κίνημα προετοιμάζεται για να έχει αποτελέσματα. Κίνημα σχεδιασμένο και οργανωμένο για ρήξεις και ανατροπές, που δε γίνεται με μεγάλα λόγια και συνθήματα για απεργίες διαρκείας, χωρίς ετοιμότητα»
Οι εργαζόμενοι οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η αντεργατική καταιγίδα θα συνεχιστεί - ανεξάρτητα από το ύψος των ελλειμμάτων που σήμερα είναι εμφανώς μικρότερα - γιατί όσο βαθαίνει η κρίση τόσο πιο λυσσαλέα θα είναι η επίθεση της πλουτοκρατίας και των αστικών κομμάτων εναντίον τους» ***
* "Δια του Τύπου"
** "Πρώτη Σελίδα"
*** "Η Άποψή Μας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου