Συμφέρον του λαού είναι να συγκρουστεί με την εξουσία του κεφαλαίου, δυναμώνοντας το ΚΚΕ.

  "Ο καπιταλισμός είναι ένα γηραλέο τέρας,

που επιβιώνει σκοτώνοντας".

Σύστημα σάπιο*

Το σκηνικό συγκάλυψης και εκφυλισμού που προσπάθησαν να στήσουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης στη Βουλή, με αφορμή την ψηφοφορία για τη λίστα Λαγκάρντ, είναι άλλο ένα στοιχείο που πιστοποιεί ότι το σάπιο αστικό σύστημα δεν μπορεί παρά να έχει και θεσμούς που έχουν κυριολεκτικά σαπίσει. Το Κοινοβούλιο, εξαιτίας των αρνητικών για το λαό πολιτικών συσχετισμών, είναι ούτως ή άλλως εργαλείο νομιμοποίησης της βάρβαρης πολιτικής που διευθύνει η εκάστοτε κυβέρνηση.

Αν όμως ψάξει κανείς πόσες φορές, την τελευταία μόνο τριετία, το Κοινοβούλιο έχει γίνει πλυντήριο μέτρων με διαδικασίες που ξεπερνούν κάθε όριο ακόμα και αυτής της πολύφερνης δημοκρατίας, αντιλαμβάνεται ότι καμιά φιλολαϊκή εξέλιξη δεν πρόκειται να προκύψει μέσα από αυτό.

Με διαδικασίες εξπρές και για πολλοστή φορά, το Κοινοβούλιο ενέκρινε τις προάλλες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου με μέτρα που προστίθενται στα προηγούμενα και συντρίβουν το λαό. Τα μνημόνια πέρασαν με διαδικασίες που κάνουν αστεία όποια προσπάθεια των αστών να υπερασπιστούν την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ολα αυτά με την κάλυψη του Συντάγματος, το οποίο επικαλούνται σαν θεματοφύλακα της δημοκρατίας, προσαρμόζοντας την ερμηνεία του στην κάθε περίσταση.

Μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, τσάκισμα δικαιωμάτων, ιδιωτικοποιήσεις και μέτρα φοροαφαίμαξης του λαού περνάνε με το μανδύα του κοινοβουλευτισμού και του Συντάγματος. Κι όταν κάποιος πάει να αντιδράσει, πολύ περισσότερο όταν υιοθετεί ταξικά αιτήματα στον αγώνα του, τότε αναλαμβάνει η αστική Δικαιοσύνη να βγάλει παράνομες και καταχρηστικές εννιά στις δέκα απεργίες.

Ακόμα και στο ζήτημα της λίστας Λαγκάρντ, ο εκφυλισμός κάθε διαδικασίας στόχο έχει, να μείνει ελεγχόμενη η κατάσταση για τα αστικά κόμματα, χωρίς να ακουμπήσει τα ιερά και τα όσια του συστήματος που υπηρετούν. Θέλουν να καλλιεργήσουν την ψευδαίσθηση ότι το σύστημα έχει τη δυνατότητα να αυτοκαθαίρεται, χωρίς να λυπάται ακόμα και τα δικά του παιδιά. Ταυτόχρονα, όμως, δε θέλουν να πάει η συζήτηση στην ουσία της υπόθεσης.

Ποια είναι αυτή; Οτι το κεφάλαιο στην Ελλάδα, εκπρόσωποι του οποίου περιέχονται στη λίστα Λαγκάρντ, έχουν συσσωρεύσει στο εσωτερικό και το εξωτερικό αμύθητο πλούτο, κλεμμένο ιδρώτα του λαού. Οτι αυτά τα κεφάλαια αναζητούν τρόπο να επιστρέψουν και να επενδυθούν στην Ελλάδα, για να πολλαπλασιαστούν μέσα από ένα νέο κύκλο εκμετάλλευσης των εργαζομένων και κλοπής της δημόσιας περιουσίας. Οτι το πολιτικό προσωπικό των αστών διαπλέκεται αναπόφευκτα μαζί τους και είναι ο καπιταλισμός αυτός που γεννά τη διαφθορά.

Όλα αυτά θέλουν να τα κρατήσουν στο σκοτάδι. Γι' αυτό περιορίζουν τη συζήτηση στους χειρισμούς του ενός ή του άλλου υπουργού, στοχοποιώντας ορισμένους από αυτούς και πάνω εκεί οικοδομούν τον καυγά στο δίπολο.

Τι έχει να περιμένει ο λαός από τους θεσμούς ενός συστήματος, που έχει για αποστολή να τον φτωχαίνει, προκειμένου το κεφάλαιο να γίνεται πιο ανταγωνιστικό;  Τι μπορεί να προσδοκά από κόμματα που λένε ότι βελτιώνοντας τάχα τους θεσμούς ενός συστήματος σάπιου, θα εξασφαλίσουν λαϊκή ευημερία; Τίποτε απολύτως. 

Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το κράτος είναι του κεφαλαίου και οι θεσμοί του εργαλεία άσκησης της εξουσίας του. Συμφέρον του λαού είναι να συγκρουστεί με την εξουσία του κεφαλαίου, δυναμώνοντας το ΚΚΕ. Φιλολαϊκό κράτος σημαίνει τα μέσα παραγωγής στα χέρια του λαού, με δική του την εξουσία, που θα ξεπατώσει από τη ρίζα τους θεσμούς του χτες.

* "Επωνύμως",  Ριζοσπάστης,  Παρασκευή 18 Γενάρη 2013