"Αλλος ο σκοπός μας, αλλού τα βόλια μας" *

Το εργατικό κίνημα είχε και διατηρεί ένα προνόμιο: Αναλύει την πραγματικότητα με το φιλοσοφικό εργαλείο που λέγεται «διαλεκτικός υλισμός».

Εξηγεί τα δεδομένα με όρους επιστήμης, την πολιτική οικονομία στο προκείμενο. Καθορίζει τους στόχους του με όρους επαναστατικής στρατηγικής, δηλαδή πετά στα σκουπίδια κάθε σκουριασμένη ιδέα και υψώνει - προβάλλει καθετί που είναι ικανό να καταστήσει την εργατική τάξη κυρίαρχη.

Με αυτά τα δεδομένα το εργατικό κίνημα είναι υποχρεωμένο να εξετάζει τις «στρακαστρούκες» (ψάχνει πάντα την αιτία), αναζητά τη βάση πάνω στην οποία εμφανίζεται κάθε φαινόμενο (άρα και δείχνει ως προοπτική το σκοπό του), και κατ' επέκταση αφού ξεδιαλέξει την ήρα απ' το στάρι πράττει μόνο αυτό που το συμφέρον της εργατικής τάξης επιβάλλει.

 

Η αστική προπαγάνδα θα γράψει πολλά, θα εικονογραφήσει σενάρια επί σεναρίων.

Για παράδειγμα: «Επανεμφάνιση αντάρτικου πόλης -Πού στρέφονται οι έρευνες για την επίθεση κατά της ΝΔ» («Καθημερινή») -«Ανησυχία στο Μαξίμου για πιθανή ανασυγκρότηση του αντάρτικου πόλεων» («Βήμα»-ηλεκτρονική έκδοση). **

Περίεργη και ύποπτη η θεωρία περί ανασυγκρότησης αντάρτικου πόλεων που έσπευσε να βγάλει «προς τα έξω» το κυβερνητικό επιτελείο με αφορμή τις τελευταίες βομβιστικές επιθέσεις με αποκορύφωμα την ένοπλη επίθεση στα κεντρικά γραφεία της ΝΔ.

Τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι εύλογα και αμείλικτα, πολύ περισσότερο που δεν έχουν παρουσιαστεί, τουλάχιστον μέχρι τώρα, οποιαδήποτε στοιχεία από τις έρευνες που να στηρίζουν την παραπάνω θεωρία. Τι επιδιώκει λοιπόν η κυβέρνηση λανσάροντας την παραπάνω θεωρία; Το σίγουρο είναι ότι τη βολεύει εξαιρετικά και πολλαπλώς η κατασκευή ενός «αόρατου» και ασύλληπτου εχθρού, που να δικαιολογεί την κήρυξη ενός «πολέμου» εναντίον του, με ό,τι αυτός συνεπάγεται: λήψη «έκτακτων» μέτρων στο όνομα της ασφάλειας, ενεργοποίηση των μηχανισμών καταστολής, «συστράτευση» του λαού.

Διά ταύτα: Κρατάμε ως πραγματικό δεδομένο μόνο ότι μια βολίδα τρύπησε ένα τζάμι και έπεσε στο πάτωμα ενός γραφείου της ΝΔ, ψάχνουμε να βρούμε ποιο ταξικό συμφέρον εξυπηρετεί το συμβάν, καταγράφουμε την ανάγκη των καπιταλιστών να περάσουν διά πυρός και σιδήρου μια πολιτική που στέλνει έναν αιώνα πίσω την εργατική τάξη.

Η πείρα στη χώρα μας αλλά και η διεθνής, έχει καταδείξει ότι οι κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», πέρα από το να δικαιολογήσουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη, και για να πάρουν πρόσθετα μέτρα συρρίκνωσης και κατάργησης των δημοκρατικών και ατομικών δικαιωμάτων και ενίσχυσης των μηχανισμών καταστολής των λαϊκών αγώνων.

Με άλλα λόγια, στο στόχαστρο δεν βρίσκονταν η «τρομοκρατία» αλλά η χειραγώγηση και η ιδεολογική τρομοκρατία και υποταγή του λαού στην κυρίαρχη πολιτική. Ο λαός όμως έχει την πείρα να διακρίνει τι κρύβεται πίσω από τις τρομο-υστερίες που του λανσάρουν για να τον δέσουν χειροπόδαρα.  Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να χάνει τον πραγματικό αντίπαλο, που δεν είναι άλλος από την εξουσία των μονοπωλίων, και προς τα εκεί πρέπει να κατευθύνει πιο αποφασιστικά την οργανωμένη αντεπίθεσή του.

Η εργατική τάξη δεν πρέπει να παραμείνει αδιάφορη απέναντι σε ό,τι εκπορεύεται από την αστική τάξη, αντίθετα να συνειδητοποιεί ότι πρέπει να εναντιώνεται με την πάλη της σ' αυτά που εκπορεύονται από την αστική τάξη γιατί είναι ενάντιά της.

Που σημαίνει ότι, η εργατική τάξη,  πρέπει - επιβάλλεται, να είναι ιδιαίτερα θερμή μπροστά σε μία ανάγκη: Πώς θα ανατρέψει την εξουσία των καπιταλιστών, πώς θα συγκεντρώσει δυνάμεις γι' αυτό το  σκοπό. Πώς θα οικοδομεί από σήμερα τα στοιχεία της δικής της εξουσίας.

Κατά συνέπεια δηλώνουμε ανοιχτά: Κανένας φόβος, ψηλά το κεφάλι, ούτε λεπτό χαμένο από τον κύριο στόχο μας: Την οργάνωση της εργατικής τάξης έτσι και μέχρι να γίνει ικανή να ανατρέψει την εξουσία των καπιταλιστών, να εγκαταστήσει τη δική της εξουσία.
 
  *  Από τον Ριζοσπάστης, "ΔΙΑ του Τύπου"  ΕΔΩ
** "Κατασκευάζουν βολικούς «εχθρούς»;" ΕΔΩ