Ο καπιταλισμός ό,τι είχε να δώσει το έδωσε.

Σάπιο σύστημα σε ανάπτυξη και κρίση*

"Ο καπιταλισμός είναι ένα τέρας που επιβιώνει σκοτώνοντας"
 

Τα στοιχεία για την εξέλιξη του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη και τις χώρες - μέλη της, τα οποία δημοσιοποίησαν η Γιούροστατ και οι εθνικές στατιστικές υπηρεσίες, έρχονται να επιβεβαιώσουν το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης και τα νέα δεδομένα που γεννάει η συρρίκνωση ή επιβράδυνση ισχυρών καπιταλιστικών οικονομιών, που αποτελούν τον πυρήνα της Ευρωζώνης.

Η παραπέρα συρρίκνωση του ΑΕΠ στη Γαλλία και στην Ιταλία, η βύθισή του στην Κύπρο και στην Ελλάδα, αλλά και η επιβράδυνση της γερμανικής οικονομίας επαληθεύουν τα ζόρια του κεφαλαίου να ξεκολλήσει από την κρίση. Κάνουν ταυτόχρονα φύλλο και φτερό τις διακηρύξεις με τις οποίες η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποσπάσει την ανοχή του λαού στα νέα μέτρα, υποσχόμενη ανάκαμψη τον επόμενο χρόνο και «φως στο τούνελ».

Ακόμα κι αν έρθει αυτή η ανάκαμψη, τίποτα φιλολαϊκό δεν πρόκειται να φέρει. Το επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο η πείρα από τις χώρες που σήμερα καταγράφουν αναιμική μεγέθυνση του ΑΕΠ και την ίδια ώρα νομοθετούν αντιλαϊκά, με τη δικαιολογία ότι έτσι προστατεύουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ώστε να μη διολισθήσει σε κρίση. 

Το παράδειγμα της Γερμανίας είναι χαρακτηριστικό. Είναι από τις ελάχιστες χώρες της Ευρωζώνης που το ΑΕΠ της δε συρρικνώνεται αλλά δεν αυξάνει κιόλας (+0,1%) και η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο πακέτο μέτρων για μετά τις εκλογές. 

Στην κατεύθυνση αυτή είναι και οι «συστάσεις» που απηύθυνε χτες στη Γερμανία ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μ. Μπαρόζο, μιλώντας σε ημερίδα στο Βερολίνο.

«Η Γερμανία δεν πρέπει να χαλαρώνει. 

 Το χρέος είναι πολύ υψηλό» 

«Πρέπει να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα στον τομέα των υπηρεσιών και να αναπροσαρμόσει τους μισθούς, ανάλογα με την αύξηση της παραγωγικότητας», δήλωσε. Αρα, είτε με κρίση, είτε με (αναιμική) ανάπτυξη, είτε με περιοριστικό μείγμα διαχείρισης, όπως στην Ευρωζώνη, είτε με επεκτατικό, όπως στις ΗΠΑ, τη νύφη της ανταγωνιστικότητας την πληρώνει ο λαός. 

Κι εκεί βρίσκεται το κλειδί για να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει τίποτα να περιμένει από ένα σύστημα που λειτουργεί για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και, ταυτόχρονα, οξύνει διαρκώς τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Γιατί αυτό κάνει ο καπιταλισμός: Προσπαθεί διαρκώς να μεγαλώσει τα περιθώρια κέρδους για τα μονοπώλια και αυτά τσακώνονται για το ποιο θα κυριαρχήσει, με το λαό να βουλιάζει βαθύτερα στη φτώχεια.

Αν στην Ελλάδα προκύψει ανάπτυξη, η όποια αστική κυβέρνηση θα ζητήσει θυσίες για να μην ξανακυλήσει η οικονομία σε κρίση. Ο φαύλος κύκλος δεν έχει τέλος. 

Ο καπιταλισμός ό,τι είχε να δώσει το έδωσε. 

 
Η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων τρέφεται από την υποτίμηση της εργατικής δύναμης, την ιδιωτικοποίηση των πάντων, το ξεπάτωμα των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτών. Να γιατί είναι αναγκαία η συμμαχία όλων αυτών που πλήττονται από τα μονοπώλια, όπως λέει το ΚΚΕ. 
 

Μόνο η λαϊκή συμμαχία μπορεί να βάλει φρένο στα χειρότερα, επειδή έχει καθαρό το πού πρέπει να κατευθυνθεί η πάλη και δεν ξεγελιέται από αυταπάτες και ελιγμούς. Κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ με μονομερή διαγραφή του χρέους, είναι όροι αναγκαίοι για να οργανώσει ο λαός την οικονομία προς όφελός του, να σωθεί και να ευημερήσει.

*Ριζοσπάστης, "Η Άποψή Μας".