ΚΚΕ: Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα.

Επικίνδυνη η ιδιωτικοποίηση του νερού*

Η διαχείριση του νερού, που είναι όρος ζωής για το λαό και τα παιδιά του, οδηγείται στα χέρια επιχειρηματιών. Έτσι η Υγεία των εργατικών λαϊκών νοικοκυριών θα είναι πλέον υπόθεση των πολυεθνικών που θα διαχειρίζονται αυτόν το φυσικό πόρο με γνώμονα την κερδοφορία τους. Οι σχεδιασμοί ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς. 

Για παράδειγμα, πολλοί δήμοι του Λεκανοπεδίου της Αττικής παραδίδουν τα δίκτυά τους στην ΕΥΔΑΠ. Την ίδια στιγμή ο διαγωνισμός για την απόκτηση του 51% της Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης βρίσκεται στο τελικό στάδιο, με μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους να έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους.

Η συνεχής κερδοφορία της ΕΥΔΑΠ (το 2011 είχε καθαρά κέρδη 26 εκατ. ευρώ, ενώ για το 2012 τα κέρδη αναμένεται να φτάσουν τα 36,5 εκατ. ευρώ) έχει προσελκύσει πολλούς επιχειρηματικούς ομίλους. Η ΕΥΔΑΠ στην περίπτωση που πουληθεί στους επιχειρηματικούς ομίλους γύρω στα 250 με 300 εκατ. ευρώ, όπως υπολογίζεται, αυτοί δε θα χρειαστεί καν να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να την αγοράσουν, γιατί με βάση σχετική κοινοτική οδηγία μέσα σε 90 μέρες θα μπορούν να διεκδικήσουν και δικαστικά τα 750 εκατ. ευρώ που χρωστούν οι Δήμοι και το ελληνικό Δημόσιο προς την εταιρεία. 

Δηλαδή, θα εισπράξουν αμέσως πολλαπλάσια 
χρήματα από όσα θα δώσουν. 

Η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ έχει μια σειρά αρνητικές επιπτώσεις. Ένα από τα πιο σημαντικά είναι ότι τίποτα δεν εξασφαλίζει καθαρό και ασφαλές για την υγεία νερό. Για παράδειγμα, τα δίκτυα είναι σε κακό χάλι και μια ιδιωτική εταιρεία ουδόλως θα ενδιαφερθεί για την ανακατασκευή τους με νέα και ασφαλή δίκτυα για τη Δημόσια Υγεία, τη ζωή του λαού. Οι λαϊκές οικογένειες θα πληρώνουν ακόμη πιο ακριβό το νερό. Οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις θα αντιμετωπίσουν μεγαλύτερο πετσόκομμα των μισθών τους και εντατικοποίηση της δουλειάς.

Έχει ιδιαίτερη σημασία να δούμε ορισμένα στοιχεία από τη διεθνή εμπειρία σε μια σειρά χώρες όπου έχει ιδιωτικοποιηθεί η διαχείριση του νερού. Στη Βρετανία ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν κατά την περίοδο 1989-1993 είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής του νερού σε πρώτη φάση 50% και συνολικά κατά 245% μέχρι το 2006.

Οι παρεχόμενες υπηρεσίες 
ύδρευσης  υποβαθμίστηκαν δραστικά.

Οι εταιρείες περιόρισαν στο ελάχιστο δυνατό τις επενδύσεις σε έργα υποδομής. Στην Αργεντινή το 1993 ιδιωτικοποιήθηκε το σύστημα ύδρευσης - αποχέτευσης του Μπουένος Αϊρες. Ύστερα από 4 χρόνια διαπιστώθηκε ότι η πολυεθνική εταιρεία τηρούσε μόνο το 45% των υποχρεώσεών της όσον αφορά στις νέες συνδέσεις, τα τιμολόγια πήγαν στα ύψη. 

Δέκα χρόνια μετά την ανάληψη των δικτύων από ιδιωτική εταιρεία, διαπιστώθηκε ότι μόλις στο 12% των λυμάτων γινόταν επεξεργασία, ενώ η υπόλοιπη ποσότητα διοχετευόταν χωρίς καμιά επεξεργασία στον ποταμό Ρίο Ντε Λα Πλάτα.
 

Στον αντίποδα της πολιτικής που θέτει σε κίνδυνο την Υγεία του λαού, που ιδιωτικοποιεί το νερό και αφήνει ανεκμετάλλευτες τεράστιες ποσότητες, το ΚΚΕ τονίζει ότι το νερό πρέπει να αποτελεί κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα. Ο αγώνας ενάντια στην πολιτική ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης του νερού έχει μόνο μία νικηφόρα προοπτική, του δρόμου ανάπτυξης της λαϊκής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, ώστε η αξιοποίηση του νερού να σχεδιάζεται, να υλοποιείται και να ελέγχεται με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία.

*Ριζοσπάστης,"ΕΠΩΝΥΜΩΣ",  Πέμπτη 2 Μάη 2013.