ΑΝΕΡΓΙΑ, είναι το αποτέλεσμα αυτής της ανάπτυξης για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση.

Μία η αιτία, μία η λύση*

 

 

«Η ανεργία στα νέα παιδιά είναι προϋπόθεση για να 'χουν οι ξενοδόχοι τζάμπα υπαλλήλους. Αυτή είναι η ανάπτυξη για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Την ίδια ανάπτυξη ευαγγελίζεται και η αξιωματική αντιπολίτευση. Αναγνωρίζουν και οι δυο την ανταγωνιστικότητα σαν προϋπόθεση της ανάπτυξης. Οι διαφορές τους για το αν οι άνεργοι θα πληρωθούν από το ΕΣΠΑ ή τον ΟΑΕΔ δεν αναιρεί το γεγονός ότι όλοι τους μιλάνε για τζάμπα εργάτες.

 

 

 

Πρόσθετα, γενιές πολιτικών των αστικών κομμάτων στηρίζουν την ίδια τους την ύπαρξη στη διαχείριση προγραμμάτων απασχολησιμότητας. Εκτός από προσφορά στο σύστημα γι' αυτούς είναι και όρος για τη δική τους καλοπέραση. Κάθε διαχειριστής ενός προγράμματος για την ανεργία έχει και την πελατεία του.

Μιλάνε για επενδύσεις, το κριτήριο όμως των επενδύσεων είναι πόσο λιγότερη ζωντανή εργασία χρειάζεται. Οι επενδύσεις δε γίνονται στα κουτουρού. Γίνονται σε κλάδους και τομείς που εξασφαλίζουν τη μέγιστη κερδοφορία με λιγότερη ζωντανή εργασία. Ζωντανή εργασία με ακόμα χειρότερους όρους απ' ό,τι γινόταν μέχρι σήμερα. Από κοντά πάνε οι φορολογικές απαλλαγές και απαλλαγές από τις εισφορές, που καταλήγουν να πληρώνουν περισσότερα οι εργαζόμενοι.

Αυτά είναι άμεση συνέπεια της κυριαρχίας της 
ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας. 

Ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα είναι οι ισχυροί μοχλοί για τη συγκέντρωση κεφαλαίων. Αυτό συντελείται σήμερα. Κι αυτό οδηγεί σε περίσσευμα εργατικών χεριών. Αυτό προσπαθούν να αντιμετωπίσουν με τη μερική απασχόληση, την ευκαιριακή απασχόληση, την ετερο-απασχόληση, την κινητικότητα. 

 

Διά ταύτα: εφόσον η ανταγωνιστικότητα είναι ο κινητήρας που παράγει ανεργία, για να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας πρέπει να φύγει από τη μέση η ανταγωνιστικότητα, που όμως είναι προϋπόθεση για τα κέρδη, άρα πρέπει να φύγουν από τη μέση αυτοί που κυνηγάνε τα κέρδη, δηλαδή οι κεφαλαιοκράτες...»*

 

 «...Μόνο η διακυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας μπορεί να το κάνει, καταργώντας την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, κοινωνικοποιώντας τα μονοπώλια, σχεδιάζοντας κεντρικά την οικονομία, με αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους. Για μια τέτοια εξουσία και διακυβέρνηση παλεύει το ΚΚΕ.

Και για την κατάκτησή της, ο λαός 

δεν πρέπει να λυπηθεί καμιά θυσία» ** 

* Ριζοσπάστης, "Δια του Τύπου"

** Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ "Θυσίες για άλλη εξουσία"