Υποκρισία στη νιοστή:
Το μεγάλο κεφάλαιο
φοροαπαλλάσσεται δε φοροαποφεύγει.
Το κυνήγι της φοροδιαφυγής, στην καλύτερη των περιπτώσεων, οδηγεί σε μια ακόμα ρύθμιση μονοπωλιακού ενδιαφέροντος, ώστε να στριμωχτούν κάποιοι από τους «μικρότερους». Το γεγονός ότι δείχνουν μερικά μεγάλα ψάρια σαν φοροδιαφεύγοντες (αν και στα ψιλά γράμματα αναφέρουν πως όλα γίνονται νόμιμα), αφορά στο χτίσιμο άλλοθι για το χοντρό κυνήγι. Έτσι κι αλλιώς, η αγορά βρίσκεται σε φάση ξεσκαρταρίσματος από «περιττούς», όλους αυτούς δηλαδή τους μικρομεσαίους που ακόμα ελπίζουν πως ο καπιταλισμός τους χωράει όλους (επειδή τους το εγγυάται ο Τσίπρας δε σημαίνει ότι και θα συμβεί...).
Αλλά τα γερόντια τι φταίνε να τα τρέχουν στις εφορίες να αποκτήσουν κλειδάριθμο; Εκτός κι αν πρόκειται γι' αυτό που χυδαία λέγεται στην αγορά: Ενάμισι εκατομμύριο συνταξιούχοι επί 50 ευρώ το κεφάλι στο λογιστή για να τους καταθέσει ηλεκτρονικά τη φορολογική δήλωση, 75 εκατομμύρια τζίρος, να ένας επίσης παράγοντας που θα ζεστάνει την αγορά που έχει παγώσει... Σε άλλη εποχή θα γράφαμε «μαγγούρα που σας χρειάζεται», αλλά τώρα με τα καινούργια νομοθετήματα περί εξώθησης σε βίαιες πράξεις πρέπει να προσέχουμε και τις λέξεις.
Δες την Ευρωπαϊκή Ένωση
πόσο προσεκτική είναι στις λέξεις της: Από το 1992 χρησιμοποιεί μόνο
τρεις: Ανταγωνιστικότητα, απασχόληση, ανάπτυξη. Γύρω απ' αυτές χτίζει
όλες τις πολιτικές της κι ακόμα δεν έχει καταφέρει να λύσει την εξίσωση
που επισήμως τελικό ζητούμενό της έχει τη δημιουργία νέων θέσεων
εργασίας. Οι κακές γλώσσες, βέβαια, λένε πως οι λέξεις είναι απλά ο
φερετζές. Από κάτω υπάρχει μόνο μια συνάρτηση: Ανάπτυξη κερδών -
ξεζούμισμα εργατών.
Το γεγονός ότι στη συνάρτηση εμπλέκονται παράγοντες όπως το «κόστος Ενέργειας» δεν αναιρεί το βασικό πρόβλημα που είναι η όλο και πιο βασανιστική πορεία του κεφαλαίου προς την όλο και πιο μεγάλη μεγέθυνσή του. Γεγονός που το οδηγεί σε καταστάσεις σαν το ξεσκαρτάρισμα που λέγαμε παραπάνω.
Κι επειδή τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα, από σελίδα σε σελίδα στον αστικό Τύπο οι προπαγανδιστές αυτού ή του άλλου συμφέροντος αναγκάζονται να παίζουν μπουνιές με τα κείμενά τους. Έτσι, διαβάζεις δίπλα δίπλα άρθρα όπου στο ένα υμνούνται τα πλεονεκτήματα των εναλλακτικών μορφών Ενέργειας (με το αέριο μέσα) και παραδίπλα εκκλήσεις για αξιοποίηση του κατά τ' άλλα τρισκατάρατου λιγνίτη. Σημαίνει αυτό επιστροφή στο λιγνίτη; Όχι, ακριβώς. Για τις ανάγκες της στιγμής προβάλλουν τον λιγνίτη ως πιο φτηνό απέναντι στο πιο ακριβό αέριο, ώστε να μένει ανοιχτός ο δρόμος για «νέες τεχνολογίες», δηλαδή νέες κερδοφορίες. Άσε που και οι λιγνίτες είναι για πούλημα.
Ήδη έχει τονωθεί αρκετά η αγορά των φωτοβολταϊκών, αλλά είναι κλειστή ακόμα η αγορά εξόρυξης φυσικού αερίου από σχιστολιθικά πετρώματα. Μια απλή αντιπαραβολή των διαφόρων κειμένων αρκεί για να δείξει πως σε μια Σύνοδο Κορυφής όπως αυτή της ΕΕ καθένας από τους συμμετέχοντες προσέρχεται με την ατζέντα των μονοπωλίων που εκπροσωπεί. Και σ' αυτήν την ατζέντα καλείται η εργατική τάξη να επιλέξει μονοπώλιο που θα υπηρετήσει.
Δια ταύτα;
Το λένε απλά τα στελέχη του ΚΚΕ, όταν καλούνται στα κανάλια να πάρουν
θέση απέναντι στα μεγαλεπήβολα περί ανάκαμψης - ανάπτυξης που
ακούγονται:
Αυτή η ανάκαμψη θα βασιστεί σε συνθήκες εξαθλίωσης για την εργατική τάξη. Θα είναι μία ανάκαμψη που δε θα εξυπηρετεί, δε θα βολεύει το λαό, απλά και μόνο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Οι οποίοι θα επιδιώξουν νέα συσσώρευση και νέα εκτεταμένη φτώχεια.
Η εργατική τάξη πρέπει να διεκδικήσει την απελευθέρωσή της από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, αυτό είναι το βασικό ζητούμενο στο οποίο πρέπει να παλέψει σήμερα, για τα σημερινά προβλήματα ο λαός, αλλά μην έχοντας αυταπάτη ότι μπορεί κάτι να λύσει εάν δεν πάει σε ριζικές ανατροπές.
*Ριζοσπάστης, "Δια του Τύπου" ΕΔΩ
φοροαπαλλάσσεται δε φοροαποφεύγει.
Το κυνήγι της φοροδιαφυγής, στην καλύτερη των περιπτώσεων, οδηγεί σε μια ακόμα ρύθμιση μονοπωλιακού ενδιαφέροντος, ώστε να στριμωχτούν κάποιοι από τους «μικρότερους». Το γεγονός ότι δείχνουν μερικά μεγάλα ψάρια σαν φοροδιαφεύγοντες (αν και στα ψιλά γράμματα αναφέρουν πως όλα γίνονται νόμιμα), αφορά στο χτίσιμο άλλοθι για το χοντρό κυνήγι. Έτσι κι αλλιώς, η αγορά βρίσκεται σε φάση ξεσκαρταρίσματος από «περιττούς», όλους αυτούς δηλαδή τους μικρομεσαίους που ακόμα ελπίζουν πως ο καπιταλισμός τους χωράει όλους (επειδή τους το εγγυάται ο Τσίπρας δε σημαίνει ότι και θα συμβεί...).
Αλλά τα γερόντια τι φταίνε να τα τρέχουν στις εφορίες να αποκτήσουν κλειδάριθμο; Εκτός κι αν πρόκειται γι' αυτό που χυδαία λέγεται στην αγορά: Ενάμισι εκατομμύριο συνταξιούχοι επί 50 ευρώ το κεφάλι στο λογιστή για να τους καταθέσει ηλεκτρονικά τη φορολογική δήλωση, 75 εκατομμύρια τζίρος, να ένας επίσης παράγοντας που θα ζεστάνει την αγορά που έχει παγώσει... Σε άλλη εποχή θα γράφαμε «μαγγούρα που σας χρειάζεται», αλλά τώρα με τα καινούργια νομοθετήματα περί εξώθησης σε βίαιες πράξεις πρέπει να προσέχουμε και τις λέξεις.
Το γεγονός ότι στη συνάρτηση εμπλέκονται παράγοντες όπως το «κόστος Ενέργειας» δεν αναιρεί το βασικό πρόβλημα που είναι η όλο και πιο βασανιστική πορεία του κεφαλαίου προς την όλο και πιο μεγάλη μεγέθυνσή του. Γεγονός που το οδηγεί σε καταστάσεις σαν το ξεσκαρτάρισμα που λέγαμε παραπάνω.
Κι επειδή τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα, από σελίδα σε σελίδα στον αστικό Τύπο οι προπαγανδιστές αυτού ή του άλλου συμφέροντος αναγκάζονται να παίζουν μπουνιές με τα κείμενά τους. Έτσι, διαβάζεις δίπλα δίπλα άρθρα όπου στο ένα υμνούνται τα πλεονεκτήματα των εναλλακτικών μορφών Ενέργειας (με το αέριο μέσα) και παραδίπλα εκκλήσεις για αξιοποίηση του κατά τ' άλλα τρισκατάρατου λιγνίτη. Σημαίνει αυτό επιστροφή στο λιγνίτη; Όχι, ακριβώς. Για τις ανάγκες της στιγμής προβάλλουν τον λιγνίτη ως πιο φτηνό απέναντι στο πιο ακριβό αέριο, ώστε να μένει ανοιχτός ο δρόμος για «νέες τεχνολογίες», δηλαδή νέες κερδοφορίες. Άσε που και οι λιγνίτες είναι για πούλημα.
Ήδη έχει τονωθεί αρκετά η αγορά των φωτοβολταϊκών, αλλά είναι κλειστή ακόμα η αγορά εξόρυξης φυσικού αερίου από σχιστολιθικά πετρώματα. Μια απλή αντιπαραβολή των διαφόρων κειμένων αρκεί για να δείξει πως σε μια Σύνοδο Κορυφής όπως αυτή της ΕΕ καθένας από τους συμμετέχοντες προσέρχεται με την ατζέντα των μονοπωλίων που εκπροσωπεί. Και σ' αυτήν την ατζέντα καλείται η εργατική τάξη να επιλέξει μονοπώλιο που θα υπηρετήσει.
Αυτή η ανάκαμψη θα βασιστεί σε συνθήκες εξαθλίωσης για την εργατική τάξη. Θα είναι μία ανάκαμψη που δε θα εξυπηρετεί, δε θα βολεύει το λαό, απλά και μόνο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Οι οποίοι θα επιδιώξουν νέα συσσώρευση και νέα εκτεταμένη φτώχεια.
Η εργατική τάξη πρέπει να διεκδικήσει την απελευθέρωσή της από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, αυτό είναι το βασικό ζητούμενο στο οποίο πρέπει να παλέψει σήμερα, για τα σημερινά προβλήματα ο λαός, αλλά μην έχοντας αυταπάτη ότι μπορεί κάτι να λύσει εάν δεν πάει σε ριζικές ανατροπές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου