Πώς η αντιμνημονιακή ρητορεία γίνεται υλοποίηση του μνημονίου...

3 Φλεβάρη 2014: «Οι αυτοδιοικητικές εκλογές γενικά, και οι εκλογές για την Περιφέρεια Αττικής ειδικότερα, είναι η αρχή του τέλους των πολιτικών του μνημονίου».

Δήλωση της Ρένας Δούρου υποψήφιας -τότε- περιφερειάρχη Αττικής με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις περιφερειακές εκλογές.

2 Οκτώβρη 2014: «Σήμερα οι Περιφέρειες είναι υποχρεωμένες να δράσουν μέσα στο συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει και που έχει τη μορφή της Κοινής Υπουργικής απόφασης 24001 του Ιουνίου 2013. Μια Κοινή Υπουργική απόφαση που διαπνέεται από μία συγκεκριμένη φιλοσοφία. Μια φιλοσοφία που υποτάσσει το δικαίωμα της ασφαλούς πρόσβασης των παιδιών στο σχολείο στην ανάγκη των οικονομιών. 

Της περικοπής δηλαδή των δαπανών, στο πλαίσιο της μνημονιακής πολιτικής. Με συνέπεια τον περιορισμό του αριθμού των δρομολογίων με δημόσια σύμβαση.» «(...) Εχοντας (σ.σ. η περιφερειακή αρχή του ΣΥΡΙΖΑ) να εφαρμόσει το δεδομένο, αρνητικό, νομοθετικό πλαίσιο. (...) προτείνοντας, από θέση ευθύνης πλέον, σειρά λύσεων προκειμένου να μπορέσουν όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά να μετακινηθούν φέτος με δημόσια σύμβαση».

Δήλωση της Ρένας Δούρου, ως περιφερειάρχης πια, κατά τη διάρκεια περιφερειακού συμβουλίου στο οποίο συζητιέται το θέμα της μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία... Δήλωση που διαπιστώνει το συγκεκριμένο πλαίσιο και ...δηλώνει ότι θα κινηθεί μέσα σε αυτό, χωρίς να λύσει το πρόβλημα στο σύνολό του. 

Ο δε αντιπεριφερειάρχης Ανατολικής Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Φιλίππου δηλώνει ότι η περιφέρεια δεν μπορεί να κάνει πολλά γιατί: «(...) έχουμε μια θηλιά στο λαιμό μας».

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι δε χρειάζεται κανένας ιδιαίτερος σχολιασμός. Ωστόσο, αξίζει να δει κάποιος αυτές τις δύο δηλώσεις για να αντιληφθεί πολλά και διάφορα.

Το πώς δηλαδή οι προεκλογικές κορόνες ότι θα «σκίσουν το μνημόνιο» στην Περιφέρεια και δήθεν «φιλολαϊκής αντιμνημονιακής διαχείρισης» μετατρέπονται σε απόλυτη συμμόρφωση στο σημερινό αντιλαϊκό πλαίσιο και, βέβαια, σε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και αποφάσεις που είναι κόντρα στα συμφέροντα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Έστω και αν αυτή η συμμόρφωση συνοδεύεται με κλάματα και οδυρμούς για τον αντιλαϊκό χαρακτήρα αυτού του πλαισίου και ευχές για την ανατροπή του.

Οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ, στην ίδια συνεδρίαση, ζητούσαν από τη διοίκηση του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει συγκεκριμένη απόφαση, να δώσει χρήματα από το πλεόνασμα της Περιφέρειας για να καλύψει τις ανάγκες των παιδιών και των οικογενειών τους. 

Θυμάστε ότι η Ρένα Δούρου προεκλογικά, το Μάρτη του 2014, είχε πει: «Η Περιφέρεια έχει πλεόνασμα γιατί κλειδώνει τα χρήματα την ώρα που οι άνθρωποι πεινάνε;». 

Είπαν  λοιπόν  οι  εκλεγμένοι  του  ΚΚΕ, 

«κάντε το και θα έχετε και τη δική μας ψήφο».

Βεβαίως, κάτι τέτοιο δεν έγινε και η διοίκηση του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε ένα ψήφισμα - ευχολόγιο σχετικά με το πρόβλημα της μεταφοράς των μαθητών, που αποδοκιμάστηκε από πολλούς γονείς και μαθητές που βρίσκονταν στην αίθουσα.

Αυτό που ζουν οι γονείς και οι μαθητές, με τη μεταφορά από και προς τα σχολεία, δυστυχώς για το ΣΥΡΙΖΑ και τη Ρένα Δούρου, δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της «μνημονιακής» πολιτικής των περικοπών. 

Είναι πολύ απλά το λεγόμενο «Νέο Σχολείο».  

Που, όπως είναι γνωστό, έχει αποφασιστεί πριν την τρόικα, πριν το μνημόνιο από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι το λεγόμενο «αυτόνομο σχολείο», που θα λειτουργεί με την ευθύνη των γονιών, του διευθυντή, του μάνατζερ, της τοπικής κοινωνίας, των τοπικών επιχειρηματιών. 

Και που μία πλευρά του είναι και η μεταφορά των μαθητών με το κόστος να βαραίνει τους γονείς. Αλλά όπου Ευρωπαϊκή Ενωση, κάνει «τζιζ» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως, η Ρένα Δούρου και ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δε στρέφονται ενάντια σε αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο (ούτε μπορούν, ούτε το θέλουν άλλωστε) αλλά ούτε καν στις λεγόμενες μνημονιακές πολιτικές (που θα έσκιζαν), εγκαταλείπουν δηλαδή ακόμα και τη θολή «αντιμνημονιακή» τους ρητορεία.

Και κάτι τελευταίο: Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, που διοικεί στην Περιφέρεια Αττικής, ρίχνει τις ευθύνες στους «από πάνω» για μια αρμοδιότητα που ασκεί η περιφέρεια. Στους νόμους, τη γραφειοκρατία, τις Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις, στο μνημόνιο. Σωστά όλα αυτά. 

Όμως,  δε  συγκρούεται  με  αυτό  το  αντιλαϊκό 
πλαίσιο αλλά το αποδέχεται και το «διαχειρίζεται». 

Πράγμα λογικό, γιατί και στις προεκλογικές του διακηρύξεις πρόβαλε το στόχο μιας Περιφέρειας που θα δώσει ώθηση στην επιχειρηματικότητα, την ανάπτυξη υπέρ του κεφαλαίου κ.λπ. Βεβαίως η διοίκηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια επιχειρηματολογεί ότι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση τότε όλα αυτά θα αλλάξουν.

Δεν αποκλείεται όμως στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο να είδαμε μια εικόνα από το μέλλον μιας κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ... Και που τότε οι «από πάνω» και η θηλιά που θα επικαλεσθούν θα είναι η ΕΕ, οι «αντοχές της οικονομίας», οι διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας κ.λπ. κ.λπ. συνολικά το καπιταλιστικό πλαίσιο το οποίο αποδέχονται. 

Και αν βεβαίως εντός τέτοιου πλαισίου δεν μπορούν σήμερα να δώσουν απάντηση, να συγκρουστούν με αυτό για το θέμα της μεταφοράς των μαθητών, που δε χρειάζεται και καμιά ανατροπή του καπιταλισμού, σκεφθείτε τι θα γίνει με πολύ πιο σοβαρά προβλήματα που αφορούν εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες, που έρχονται σε συνολική σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ....

Από τη στήλη  "ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ"  του Ριζοσπάστη.