Δεν είναι μοιραίο αποτέλεσμα της βροχής..

Μεγάλα αντιπλημμυρικά έργα που θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί εδώ και δεκαετίες στην Αττική, βρίσκονται ακόμα στη φάση των εξαγγελιών ή - το πολύ - των ...μελετών: 

 

Διευθέτηση του ρέματος Αχαρνών (Καναπίτσα), του ρέματος Αγίου Γεωργίου (συμβολή των ρεμάτων Καλυβίων και Κουβαρά), του χειμάρρου Αγίου Γεωργίου (Γιαννούλας) του Θριασίου Πεδίου κ.ά. 

 

Κι όλα αυτά όταν, όπως έχει τονίσει η Ομοσπονδία Οικοδόμων, έργα σαν αυτά της αντιπλημμυρικής προστασίας και της αντισεισμικής θωράκισης όχι μόνο ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες και σώζουν ζωές, αλλά θα μπορούσαν να προσφέρουν ανακούφιση από την ανεργία και την αναδουλειά που δέρνει σήμερα τον τομέα των κατασκευών.

 

Η συνολική πολιτική εμπορευματοποίησης της γης οδηγεί και στις πλημμύρες.

 

Τα ρέματα μπαζώνονται το ένα μετά το άλλο. Ποτάμια, που αποτελούν τη φυσική απόληξη των νερών στη θάλασσα, χτίζονται. 

 

 

Οι μελέτες για την κατασκευή των αντιπλημμυρικών 

έργων  είναι  σε  πολλές  περιπτώσεις  ξεπερασμένες. 

 

Τα λεγόμενα «μεγάλα έργα» δεν είναι ενταγμένα σε ένα συνολικότερο σχεδιασμό αντιπλημμυρικής προστασίας, με αποτέλεσμα να προκαλούν και τα ίδια πλημμύρες. Οι υποδομές μηδαμινές. 

 

Έτσι, ενώ παλιότερα το 80% του νερού της βροχής πήγαινε στο έδαφος και το 20% στη θάλασσα, τώρα τα ποσοστά αυτά έχουν αντιστραφεί. Επίσης, οι κυβερνήσεις και οι Τοπικές Διοικήσεις συνεχώς υπόσχονται αντιπλημμυρικά έργα, τα οποία καρκινοβατούν και ουδέποτε πραγματοποιούνται.

 

Οι καταστροφές που σημειώθηκαν και χτες δεν είναι μοιραίο αποτέλεσμα μιας μεγάλης βροχής, αλλά το φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που υποτάσσει τη ζωή, το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων στους νόμους του κέρδους. 

 

Το επαναλαμβανόμενο σχεδόν κάθε χρόνο αυτό σκηνικό της καταστροφής καταδεικνύει πόσο επικίνδυνη για τη ζωή και την περιουσία του λαού είναι η πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων, που προωθούν την εμπορευματοποίηση της γης και την κατασκευή έργων υποδομής μόνο όταν αυτά είναι κερδοφόρα για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και όχι για τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας.

 

Από τη στήλη   "ΡΕΠΟΡΤΑΖ"  του  Ριζοσπάστη.