Το θέμα βέβαια για το λαό είναι αν θα συνεχίσει να υπομένει και μέχρι πότε, την αντεργατική πολιτική που τον τσακίζει...

 Ποιον βολεύει;*

Τα σωστά ερωτήματα είναι προϋπόθεση για τις σωστές απαντήσεις.  

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι ποιον βολεύει η κάλπικη αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ με περιεχόμενο «κουμπαράδες», εξαγορές κ.λπ.; 

Ποιον βολεύει σε συνθήκες που στην ημερήσια διάταξη μπαίνουν αρνητικές εξελίξεις στην οικονομία της Ευρωζώνης, που θα έχουν επίδραση και στην περίφημη επιδιωκόμενη ανάκαμψη; 

Ποιον βολεύει σε συνθήκες που επίσης στην ημερήσια διάταξη βρίσκονται νέα αντιλαϊκά μέτρα, μέτρα μονιμοποίησης της φτώχειας, χτύπημα στο Ασφαλιστικό, στη συνδικαλιστική δράση; 

Σε συνθήκες που οξύνεται η ένοπλη ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση στη Μέση Ανατολή που η Ελλάδα συζητά με κάθε τρόπο την περαιτέρω εμπλοκή της σε αυτές τις συγκρούσεις; 

Ποιον βολεύουν άραγε οι αλληλοκατηγορίες για τους κινδύνους από τη λεγόμενη αποσταθεροποίηση της χώρας; 

Ποιον βολεύει η άμεση εμπλοκή της Δικαιοσύνης στην πολιτική αντιπαράθεση; 

Σίγουρα αυτούς που θέλουν το λαό στη γωνία, φοβισμένο, να υποτάσσεται στους σημερινούς αντιλαϊκούς μονόδρομους, να τους ανέχεται, να αυταπατάται ότι μια αλλαγή στην κυβέρνηση στα χνάρια του ίδιου δρόμου κάτι καλό θα φέρει. 

Αυτός που βολεύεται έχει όνομα και επώνυμο, ονομάζεται μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, μονοπώλια, κεφάλαιο και είναι αυτοί που αποτελούν το βασικό αντίπαλο του λαού, που τις περισσότερες φορές μένει αθέατος...

«Πυλώνες σταθερότητας»

 

Ανούσιες κοκορομαχίες για τα μάτια του λαού, ουσιαστικότατες εξετάσεις για τα συμφέροντα του κεφαλαίου: Έτσι θα παίζεται το έργο της αντιπαράθεσης μεταξύ συγκυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ. 

Σε πρώτο πλάνο, π.χ., μας προβάλλουν αυτές τις μέρες τη νέα αποπροσανατολιστική κόντρα με αφορμή τις καταγγελίες περί χρηματισμού βουλευτών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ως συνήθως, όμως, πρέπει να κοιτάξει κανείς λίγο πίσω από τις γραμμές για να δει ότι, την ίδια στιγμή που στήνουν τέτοιους καυγάδες, συμπλέουν μια χαρά στο ζήτημα της εξασφάλισης «σταθερότητας», όχι βεβαίως υπέρ των λαϊκών δικαιωμάτων, αλλά υπέρ των στόχων του κεφαλαίου.

«Περιφρουρούμε με κάθε τρόπο το αίσθημα σταθερότητας, δείχνοντας ότι η Ελλάδα μένει στο δρόμο της εξυγίανσης, των πλεονασμάτων, των μεταρρυθμίσεων και της ανάπτυξης», είπε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή. 

Δηλαδή; Είμαστε, λέει στα μονοπώλια, ο εγγυητής της σταθερότητας για συνέχιση των αντιλαϊκών περικοπών, των ματωμένων πλεονασμάτων και των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων, όλα προϋποθέσεις για την καπιταλιστική ανάκαμψη.

«Το μεγάλο δυστύχημα για εσάς είναι ότι δεν μπορείτε να αποσταθεροποιήσετε το ΣΥΡΙΖΑ δίχως ταυτόχρονα να αποσταθεροποιήσετε και τη χώρα», ανέφερε λίγο νωρίτερα από το ίδιο βήμα ο Αλ. Τσίπρας. 

Δηλαδή; Εμείς είμαστε, λέει, οι εγγυητές της συνέχισης του αντιλαϊκού δρόμου του κεφαλαίου και της ΕΕ , ενώ η παρούσα κυβέρνηση αδυνατεί να τα διασφαλίσει...

Το θέμα βέβαια για το λαό είναι ένα: Τι δουλειά έχει να διαλέξει ποιος από τους δύο «πυλώνες σταθερότητας» θα συνεχίσει την αντεργατική πολιτική που τον τσακίζει για τα κέρδη του κεφαλαίου;

*Από τη στήλη  "Από...μέρα   σε...μέρα"  του Ριζοσπάστη.