Σαν «δυο σταγόνες νερό»...

Επικίνδυνη συναίνεση*

 

 

Έγραψε η «Καθημερινή», 2/10/2014: «Η ανάγκη να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στην εξωτερική πολιτική δεν θέτει υπό αμφισβήτηση το αξίωμα ότι "τα πάντα είναι οικονομία". 

 

Όλα τα σημαντικά γεωπολιτικά ζητήματα που εξελίσσονται τον τελευταίο καιρό άπτονται της οικονομίας και επηρεάζουν, άμεσα ή έμμεσα, την ελληνική κοινωνία. Από τον τεράστιο κίνδυνο που ελλοχεύει λόγω της δράσης του "Ισλαμικού Κράτους" στη γειτονιά μας μέχρι το τι κάνουμε με τη Ρωσία και την Ουκρανία. 

 

Ταυτόχρονα, η αξιοποίηση των όποιων πηγών ενέργειας υπάρχουν στην ελληνική ή και την κυπριακή επικράτεια δεν είναι φυσικά μόνο θέμα διπλωματίας, αλλά και οικονομίας.

 

Χρειάζονται λεπτοί διπλωματικοί χειρισμοί και η δημιουργία λειτουργικών συμμαχιών ώστε να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη και να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι που είναι υπαρκτοί στη δύσκολη γειτονιά στην οποία βρισκόμαστε.

 

Χρειάζεται η αναγκαία προεργασία, όχι μόνο στο επίπεδο των πολιτικών ηγεσιών και των αρμόδιων υπηρεσιών, αλλά και της κοινωνίας. Στην εξωτερική πολιτική μπορεί και πρέπει να υπάρξει έγκαιρα συνεννόηση και χάραξη εθνικής στρατηγικής για τη διαχείριση των πολλών σημαντικών θεμάτων που έχουμε μπροστά μας».

 Αν και η «εθνική στρατηγική» είναι δεδομένη αφού τόσο η συγκυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση είναι σταθερά προσανατολισμένες στη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που οξύνονται, αυτό που επιδιώκουν είναι μια ευρύτατη λαϊκή συναίνεση σε αυτά τα επικίνδυνα για το λαό σχέδια. 

Χρειάζεται, λοιπόν, επαγρύπνηση... 

 

Σαν δυο σταγόνες νερό

 

Σαν «δυο σταγόνες νερό» μοιάζουν οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της συγκυβέρνησης για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες. 

 

Ενώ και οι δύο προτάσεις επικαλούνται την ανακούφιση των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, στην πραγματικότητα αυτό που εξασφαλίζουν είναι ότι τα χαράτσια που έχει φορτωθεί ο λαός όλα αυτά τα χρόνια θα πληρωθούν, ότι θα συνεχιστεί η αφαίμαξη των εργατικών λαϊκών εισοδημάτων. 

 

Το ποιος πήρε τις προτάσεις από ποιον ελάχιστη σημασία έχει. 

 

Αποτελεί πάντως άλλη μια απόδειξη ότι οι διαχειριστικές διαφορές, όταν υπηρετείς την κοινή στρατηγική ανάκαμψης για λογαριασμό του κεφαλαίου, δεν είναι και πολύ μεγάλες.  

 

Τα βαρύγδουπα περί σεισάχθειας του ΣΥΡΙΖΑ  

πήγαν  περίπατο... πριν  καν   διατυπωθούν. 

 

*Από τη στήλη  "Από...μέρα   σε...μέρα"  του Ριζοσπάστη.