Ας σταχυολογήσουμε ενδεικτικά:
- Υπέρμαχος της παραμονής της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ...
- Από τη θέση του μπαλαντέρ, το Ποτάμι πιάνει στασίδι για κυβερνητικός εταίρος διαθέσιμος για συνεργασίες με τον έναν ή τον άλλο πόλο του αστικού πολιτικού συστήματος, αφού «ο κόσμος θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας», αλλά δεν πρόκειται να μπει σε κυβέρνηση με «σταλινικούς και ακροδεξιούς», -να τη και η αντιεπιστημονική «θεωρία των δυο άκρων»- πιστεύοντας σε μια «συμμαχία του καλού» για τη σωτηρία του τόπου.
- Η επιλογή του για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας εξαρτάται απόλυτα από το πρόσωπο που θα προταθεί, αν είναι ένας «κοσμοπολίτης», που «τιμά τη χώρα», καθώς έχει βαρεθεί να βλέπει να ζητούν λύσεις από τους συνταξιούχους της πολιτικής.
Μέσα σε συνθήκες που το αστικό πολιτικό σύστημα ψάχνεται για τα καλά και αναζητά σχήματα τέτοια που να παίξουν το ρόλο του «πρωταγωνιστή» ή και του κομπάρσου στο παιχνίδι του διπολισμού, της απορρόφησης της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ανώδυνους δρόμους, να τοι εμφανίζονται αυτοί που επαγγέλλονται τη «νιότη», τη «φρεσκάδα» και το «άφθαρτο», ενώ κουβαλάνε επάνω τους όλη τη σκουριά ενός παρελθόντος που προσπαθεί να μεταμφιεστεί για να επιβιώσει και στο μέλλον.
Δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις για να βγάλουν συμπέρασμα οι εργαζόμενοι:
Αφού η κοίτη του Ποταμιού είναι η ΕΕ, η εκβολή του είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Μόνο ένα ορμητικό ποτάμι του λαϊκού κινήματος που θα διεκδικήσει τον πλούτο που παράγει, θα απαλλάξει το λαό μας από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και τους επίδοξους «σωτήρες» που βρίσκονται στην ίδια όχθη του ποταμού.
Από το 902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου