...χωρίς μνημόνια διαρκείας και δεσμεύσεις για μεταρρυθμίσεις υπέρ των μονοπωλίων. Σ' αυτήν την πάλη όλες οι δυνάμεις.

Καβγάς για να εξασφαλιστεί «εθνική συνεννόηση»*

...Από  την  αρχή  της  βδομάδας  η  συναίνεση  κυριαρχούσε  στον  αστικό  Τύπο.  

Με κλιμακώσεις  «έντασης», αλλά πάντα με κοινό παρονομαστή, τη συναίνεση.

Μέχρι που έφτασαν στην Παρασκευή και άρχισαν πια να μιλάνε για τις δυνατότητες που υπάρχουν για «εθνική συνεννόηση», στην οποία ο καθένας έδινε, δήθεν, διαφορετικό χρώμα, παρότι μια τέτοια συνεννόηση είχε πάντα κι έχει ένα μόνο αποτέλεσμα: 

Την υποταγή των εργατών στα συμφέροντα των αφεντικών...

 

...Αλλά και αντίσταση με προοπτική

Απέναντι στο σκοτάδι, που σηματοδοτεί για την εργατική τάξη η επικράτηση της μιας ή της άλλης από τις αστικές δυνάμεις, υπάρχει ελπίδα.

Σ' αυτό που συμβαίνει έξω στο δρόμο, κοντά δυο μήνες τώρα, για την προετοιμασία του πανελλαδικού συλλαλητηρίου. Στο δρόμο για την ανασύνταξη του κινήματος. Εκεί όπου οι εργάτες κουβεντιάζουν και αποφασίζουν στη συνέλευση, κάνουν πέρα τους εργατοπατέρες, στήνουν όρθια τα συνδικάτα τους, συσπειρώνονται στην ταξική γραμμή. 

Δηλώνουν αποφασισμένοι στην πράξη να επιβάλουν να ακουστεί η δική τους φωνή, κάνουν καθαρό ότι δε δέχονται να ζήσουν με ψίχουλα, χτίζουν συμμαχία, ανοίγουν δρόμο με προοπτική τη δική τους απελευθέρωση.

Ελπίδα υπάρχει στην πρόταση του ΚΚΕ για την συγκρότηση μιας μεγάλης Λαϊκής Συμμαχίας των εργαζομένων, των φτωχών ΕΒΕ και αγροτών, των γυναικών και της νεολαίας ενάντια στο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, το δρόμο που διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για να αλλάξει ο κοινωνικός και πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων υπέρ του λαού. 

Για να αποκτήσει ο λαός τη δύναμη και την πίστη ότι μπορεί να ανατρέψει αυτό το σάπιο σύστημα, ότι μπορεί να πάρει ο ίδιος την εξουσία. Ελπίδα υπάρχει στη με κάθε τρόπο ενίσχυση του ΚΚΕ παντού.

Διά ταύτα: Ουσιαστική ανακούφιση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να υπάρξει, αν δε δυναμώσει η πάλη για κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων αλλά και των προηγούμενων, που έβαλαν τις βάσεις για σαρωτικές ανατροπές κύρια σε εργασιακά και ασφαλιστικό. 

Αν δε δυναμώσει η πάλη σε αντιπαράθεση με τις συνολικές επιδιώξεις του κεφαλαίου και τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Αυτή η πάλη δεν μπορεί παρά να συνδέεται με το στόχο της αποδέσμευσης της Ελλάδας από την ΕΕ, με την εξουσία στα χέρια του λαού, που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και θα βάλει την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης προς όφελός του, χωρίς μνημόνια διαρκείας και δεσμεύσεις για μεταρρυθμίσεις υπέρ των μονοπωλίων. Σ' αυτήν την πάλη όλες οι δυνάμεις.
 

*Από τη στήλη  "Ανασκόπηση Εβδομάδας" του Ριζοσπάστη.