Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

"Την ξαστεριά και για τις γυναίκες θα την φέρει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της με λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία"



Πόσες «Ματιές Γυναικών» μπορεί να έχει η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, η 8η Μάρτη; Και όμως υπάρχει και η ματιά των γυναικών της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας (ΕΓΕ) που επικεντρώνει το νόημα αυτής της μέρας σε μια επιστολή προς την Κριστίν Λαγκάρντ, την πρόεδρο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η παροιμιώδης αυτή επιστολή των γυναικών της ΕΓΕ, στην οποία δεν υπάρχει ούτε σαν λέξη ο καπιταλισμός, ούτε μια αναφορά στις πολιτικές της ΕΕ, εστιάζει την ευθύνη για όλα τα δεινά των γυναικών στο χρήμα και στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Άφθονα τα κροκοδείλια δάκρυα για τις συνταξιούχες μανάδες που προστρέχουν σε βοήθεια των ανέργων παιδιών τους, για την αυξανόμενη γυναικεία ανεργία, την πιθανολογούμενη μείωση του κατώτατου μισθού και άλλα παρόμοια. Δεν θα μπορούσε να λείπει η αναφορά στην άγνοια των γυναικών για την καταναλωτική τους συμπεριφορά που γεμίζει τις τράπεζες με ενυπόθηκα δάνεια και το επιτηδευμένο lifestyle της αγοράς, μέσα στο οποίο χάνεται η ελληνική παράδοση.

Και η επιστολή καταλήγει στο ζητούμενο, 
στον επιθυμητό στόχο της κυρίαρχης τάξης.

Καλεί τις γυναίκες να αγωνιστούν για την «κοινωνία των πολιτών ώστε κάθε γυναίκα - ανεξάρτητα από την ηλικία, τη μόρφωση και την ενασχόλησή της - να εισπράττει το σεβασμό του κοινωνικού περίγυρου…»

Η 8η Μάρτη δεν είναι μέρα αφιερωμένη γενικά στις γυναίκες, αλλά συγκεκριμένα στις γυναίκες που βιώνουν την ταξική εκμετάλλευση, την κοινωνική καταπίεση και τη φυλετική ανισοτιμία. Η 8η Μάρτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το εργατικό κίνημα, με τους αγώνες των εργατριών και την ιστορία τους. 

Η ματωμένη απεργία της 8ης Μάρτη 1857 αναδείχτηκε σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος ακριβώς γιατί έθεσε στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της πάλης για τα εργασιακά δικαιώματα και κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών. Είναι, δηλαδή, η μέρα των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, των γυναικών του μεροκάματου και του καθημερινού μόχθου.

Σε αυτές τις γυναίκες, η ΕΓΕ γύρισε την πλάτη και σαν κυβερνητική γυναικεία οργάνωση όταν ήταν το ΠΑΣΟΚ μονοκομματικά στην εξουσία και τώρα που το ΠΑΣΟΚ συγκυβερνά στην τρικομματική κυβέρνηση. 

Αυτές τις γυναίκες τις παραμυθιάζει όλα αυτά τα χρόνια ότι η ΕΕ θα τους εξασφαλίσει όχι μόνο «τα χρυσά κουτάλια» στη ζωή τους, αλλά την ισότητα και την υπεράσπιση όλων των δικαιωμάτων τους. 

Αυτές τις γυναίκες καλούσε με επιμονή σε κάθε προεκλογική περίοδο να ψηφίσουν γυναίκες - σύμφωνα με τις υποδείξεις της ΕΕ για περισσότερες γυναίκες στα Κέντρα Λήψης των Αποφάσεων - ώστε να γίνει η πολιτική φιλική προς τις γυναίκες και να τις απαλλάξει από τα δεινά της «ανδροκρατούμενης» κοινωνίας.

Στο ερώτημα της επιστολής «πότε θα κάνει ξαστεριά» δεν θα αργήσουν να απαντήσουν οι άνεργες γυναίκες, οι μερικά απασχολούμενες, εκείνες που στο όνομα της ισότητας θα πάρουν σύνταξη στα 65 και 67 χρόνια τους, οι νέες που τους έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα να κάνουν οικογένεια και να μεγαλώσουν παιδιά, εκείνες που στέλνουν τα παιδιά τους νηστικά στα σχολεία, εκείνες που σπρώχνονται να γεννήσουν στο σπίτι για να πάρουν το εξευτελιστικό επίδομα, οι γυναίκες του μικρομάγαζου που έκλεισε, οι γυναίκες της φτωχής αγροτικής οικογένειας, οι μανάδες που έχουν παιδιά στη χρήση ναρκωτικών ουσιών και τόσες άλλες που βίωσαν και βιώνουν στο πετσί τους τις ταξικές, αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ και των πολιτικών υπηρετών τους στη χώρα μας. 

Την ξαστεριά και για τις γυναίκες θα την φέρει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της με λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία, με την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και την ΕΕ, με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και τη μονομερή διαγραφή του χρέους. (Από 902.gr)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου