"...η ελευθερία που έχει το κεφάλαιο να συντρίβει τον εργαζόμενο"

 

«...οι ιδέες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, 

που εμείς υπηρετούμε...»

 "...Μιλώντας χτες σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ με θέμα «τη βία των άκρων» ο Αντ. Σαμαράς χρησιμοποίησε σκόπιμα τους όρους «άκρα αριστερά» και «άκρα δεξιά» για να περιγράψει «τα άκρα», τα οποία ταύτισε με τη βία και τη μισαλλοδοξία, ενώ ισχυρίστηκε ξεδιάντροπα ότι είναι «συγκοινωνούντα δοχεία»...  
...και στην προσπάθειά του να χαράξει ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην αστική δημοκρατία και τα κόμματα που την υπηρετούν από τη μια και «τα άκρα» από την άλλη, θέλοντας να θολώσει τα νερά και να αποκρύψει την ιδεολογικοπολιτική και οργανική συνάφεια του ναζιστικού φασιστικού μορφώματος με την εξουσία των μονοπωλίων και τα κόμματα της πλουτοκρατίας θυμήθηκε ότι «...οι ιδέες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που εμείς υπηρετούμε, έχουν επιβιώσει σε πολύ χειρότερες εποχές. Δε φοβόμαστε, επομένως, να αντιπαρατεθούμε με όσους επιλέγουν τη βία κόντρα στη λογική, δεν φοβόμαστε και δεν διστάζουμε να αντιπαρατεθούμε με κηρύγματα μίσους»"*

Η ζωή στον καπιταλισμό, μας έχει μάθει ότι όταν οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων, των σφετεριστών του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, καταφεύγουν στην σαθρή και τετριμμένη προπαγάνδα των πιο σκοτεινών κύκλων της εποχής του ψυχρού πολέμου, στους γνωστούς αστικούς αφορισμούς, όπως στη προκειμένη περίπτωση της "θεωρίας των δυο άκρων",  είναι έτοιμοι να προσφέρουν στο λαό νέο πακέτο αθλιότητας και δυστυχίας.
Αλλά συγχρόνως αυτή η αστική προπαγανδιστική ένδεια φανερώνει με τον πιο έγκυρο τρόπο το ιστορικό αδιέξοδο του ληστρικού καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος.

Ποιες είναι τελικά οι ιδέες της ελευθερίας και της δημοκρατίας 
που εσείς υπηρετείτε; Γιατί δεν τις λέτε και σε μας να τις μάθουμε;

Ποιες  είναι οι ιδέες  σας για την ελευθερία και την δημοκρατία μέσα στη σημερινή κατάσταση της κοινωνίας,  που με  παρρησία μας λέτε  ότι υπηρετείτε; Ποια ελευθερία λοιπόν και ποιανού; Η ελευθερία που με συνέπεια υπηρετείτε, αποδείχνεται κάθε στιγμή - άτιμη κρίση -  ότι δεν έχει να κάνει με την ελευθερία ενός απλού ατόμου μπροστά σ' ένα άλλο άτομο. 

Είναι η ελευθερία που έχει το κεφάλαιο να συντρίβει τον εργαζόμενο.

Αυτή η φαινομενικά ανερμάτιστη επιχειρηματολογία, αυτές οι αστικές  αντιλήψεις για ελευθερία, δημοκρατία κλπ., δεν είναι τίποτε άλλο  παρά προϊόντα των αστικών σχέσεων παραγωγής και ιδιοκτησίας, όπως και το δίκαιο σας είναι η θέληση της τάξης σας που αναγορεύτηκε σε νόμο.  Θέληση που το περιεχόμενό της καθορίζεται από τις υλικές συνθήκες ύπαρξης της τάξης σας,  δηλαδή από την  ελεύθερη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.  

"Ο καπιταλισμός είναι ένας γέρος που επιβιώνει σκοτώνοντας" **

Να ονοματίζει κανείς δράση για ελευθερία και δημοκρατία την καταλήστευση των εργαζομένων, να χαρακτηρίζει βία την στοιχειώδη αντίδραση των εργαζομένων για την υπεράσπιση της ζωής τους και λογική την όπου γης επίθεση, για άμεση και έμμεση εξόντωση των εργαζομένων, που έχουν εξαπολύσει οι ιμπεριαλιστές και τα μονοπώλια, είναι η αποθέωση της υποκρισίας, και πράγματι γι αυτό απαιτείται απύθμενο θράσος.

Κι όμως δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ούτε να απορούμε που οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων δείχνουν να μην καταλαβαίνουν πώς μπορεί μια χώρα να πλουτίζει σε βάρος μιας άλλης, γιατί αλλιώς πώς θα καμώνονταν, πως  δεν καταλαβαίνουν ότι στο εσωτερικό μιας χώρας, μια τάξη, η τάξη τους, μπορεί να πλουτίζει σε βάρος μιας άλλης τάξης, της τάξης των εργαζομένων.       

Για τους εργαζόμενους πρέπει να γίνει καθαρό ότι ο καπιταλισμός στο μονοπωλιακό του στάδιο έχει ξεπεράσει τα όριά του. Η οικονομική εξέλιξη υποδείχνει ότι το καπιταλιστικό σύστημα, ότι και να λένε οι πολιτικοί και θεωρητικοί εκπρόσωποί του,  έφτασε στο τέλος του,  δεν μπορεί πλέον  να δώσει  καμία λύση στις ανάγκες και στα  προβλήματα του λαού.   

Μόνη λύση το ξεπέρασμά του.

        

  * Ριζοσπάστης, "Μηρυκάζει τη «θεωρία των άκρων» ενάντια στο κίνημα" ΕΔΩ
** Σαμίρ Αμίν, Αιγύπτιος οικονομολόγος.