Χρόνια Πολλά - Καλή Χρονιά και... καλό ξεκίνημα με τα μάτια ανοιχτά!

«Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν. Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σαν βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών». (Κ. Μαρξ, από τη 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη)

 «…Στην κοινωνική παραγωγή της ζωής τους, οι άνθρωποι, έρχονται σε σχέσεις καθορισμένες, αναγκαίες, ανεξάρτητες από την θέλησή τους, σε σχέσεις παραγωγής, που αντιστοιχούν σε μια ορισμένη βαθμίδα ανάπτυξης των υλικών παραγωγικών τους δυνάμεων. 

Το σύνολο των παραγωγικών αυτών  σχέσεων,  αποτελεί την οικονομική διάρθρωση της κοινωνίας, την  βάση την υλική,  που πάνω της υψώνεται ένα νομικό και πολιτικό εποικοδόμημα και που σ’ αυτήν αντιστοιχούν ορισμένες πάλι κοινωνικές  μορφές  συνείδησης.

Ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής, καθορίζει γενικά την εξέλιξη της  κοινωνικής, πολιτικής  και διανοητικής ζωής. 

Το τι είναι οι άνθρωποι, δεν καθορίζεται από τη συνείδησή τους, αλλά αντίθετα, το κοινωνικό τους Είναι, καθορίζει τη συνείδησή τους.

Όταν φτάσει σ’ ένα ορισμένο βαθμό η ανάπτυξη  των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας, αυτές οι δυνάμεις, έρχονται σε αντίφαση με τις υπάρχουσες σχέσεις παραγωγής ή -πράγμα που αποτελεί μόνο τη νομική για αυτό έκφραση-  με τις σχέσεις ιδιοκτησίας, που μέσα σ’ αυτές, είχανε, ως τα τότε κινηθεί. 

Αυτές οι σχέσεις, από μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, γίνονται τώρα φραγμοί τους.  Τότε αρχίζει  μια εποχή κοινωνικής επανάστασης.

Όταν μεταβάλλεται η οικονομική βάση, ανατρέπεται λιγότερο ή περισσότερο, γοργότερα ή αργότερα, ολόκληρο το τεράστιο εποικοδόμημα.

Όταν αντικρίζουμε τέτοιου είδους  ανατροπές, πάντα θα πρέπει να ξεχωρίζουμε την υλική ανατροπή των οικονομικών όρων της παραγωγής -που πρέπει να την εξακριβώνουμε πιστά με τη βοήθεια των φυσικών επιστημών- από  τις νομικές, πολιτικές, θρησκευτικές, καλλιτεχνικές ή φιλοσοφικές μορφές, κοντολογίς, από τις ιδεολογικές μορφές, που μ’ αυτές συνειδητοποιούν οι άνθρωποι αυτή τη σύγκρουση και την αποτελειώνουν. 
  
Όπως δεν μπορούμε να κρίνουμε ένα άτομο από τη γνώμη που έχει το ίδιο για τον εαυτό του, έτσι δεν μπορούμε να κρίνουμε μια τέτοια εποχή ανατροπής από τη συνείδηση που έχει για τον εαυτό της.

Αυτή τη συνείδηση  πρέπει να  την εξηγήσουμε με τις αντιφάσεις  της υλικής ζωής, με τη σύγκρουση που υπάρχει ανάμεσα στις κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις και τις σχέσεις παραγωγής.

Ποτέ δεν εξαφανίζεται ένα κοινωνικό συγκρότημα, πριν αναπτυχθούν όλες  οι παραγωγικές δυνάμεις που να μπορεί να χωρέσει.  Και, ποτέ, δεν έρχονται να καταλάβουν τη θέση του  καινούργιες  κι ανώτερες σχέσεις παραγωγής, πριν ωριμάσουνε γι αυτές, οι υλικοί όροι, μέσα στους κόλπους της ίδιας της παλιάς κοινωνίας. 

Για το λόγο αυτό, η ανθρωπότητα, ποτέ δεν  βάζει μπροστά της, παρά μόνο τα προβλήματα εκείνα που μπορεί  να λύσει.

Γιατί, αν ρίξουμε μια καλύτερη ματιά, θα δούμε πως κι αυτό ακόμα το ίδιο το πρόβλημα,  ξεπηδά μονάχα, όταν υπάρχουν ή τουλάχιστον βρίσκονται στη γέννησή τους, οι υλικοί όροι για την λύση του…

Οι αστικές παραγωγικές σχέσεις, είναι η τελευταία ανταγωνιστική μορφή της κοινωνικής παραγωγής, κι όχι με την έννοια ενός ατομικού ανταγωνισμού, αλλά ανταγωνισμού που γεννιέται από τους κοινωνικούς όρους της ζωής των ατόμων. Όμως, οι παραγωγικές δυνάμεις που αναπτύσσονται μέσα στην αστική κοινωνία, δημιουργούνε ταυτόχρονα και τους υλικούς όρους για τη λύση αυτού του ανταγωνισμού.

Μ’ αυτή, λοιπόν, την κοινωνική διαμόρφωση κλείνει κι η προϊστορία της ανθρώπινης κοινωνίας… (Κ. Μαρξ, «Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας», Εκδ. «Οικονομικής και Φιλοσοφικής Βιβλιοθήκης» Αθήνα 1956, σελ.6-8)

Στο πάρα πάνω απόσπασμα, από τον πρόλογο της  «Κριτικής της Πολιτικής Οικονομίας» του Καρλ Μαρξ, διατυπώνονται  συνοπτικά οι νόμοι της κοινωνικής εξέλιξης, που πρώτοι στην ιστορία ο Μαρξ με τον Ένγκελς αποκάλυψαν.

Οι νόμοι της κοινωνικής εξέλιξης,* δηλαδή, οι πιο γενικές, ουσιώδεις και επαναλαμβανόμενες συναρτήσεις και σχέσεις που υπάρχουν στο επιφανειακό  χάος των κοινωνικών φαινομένων.

Οι νόμοι της κοινωνικής εξέλιξης, όπως και οι νόμοι της φύσης έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα, δηλαδή υπάρχουν και δρουν ανεξάρτητα από τη συνείδηση των ανθρώπων, με τη διαφορά ότι, ενώ στη φύση δρουν τυφλές δυνάμεις και οι γενικοί νόμοι εμφανίζονται με την αλληλεπίδραση αυτών των δυνάμεων, στην κοινωνία δρουν άνθρωποι  που έχουν συνείδηση, έτσι ώστε, οι νόμοι της κοινωνικής εξέλιξης εκδηλώνονται με τη σκόπιμη δράση των ανθρώπων. Που σημαίνει ότι στην ταξική, ανταγωνιστική κοινωνία, αντικειμενικός νόμος εξέλιξής της, είναι ο ταξικός αγώνας που, σε ένα ορισμένο στάδιο εξέλιξης του, οδηγεί στην επαναστατική αλλαγή ενός συστήματος από άλλο. 

Ο μαρξισμός, αφού αποκάλυψε τους αντικειμενικούς νόμους της κοινωνικής εξέλιξης, έδειξε τις αντιθέσεις του καπιταλισμού και απέδειξε το αναπόφευκτο της κατάργησής του και της νίκης του κομμουνισμού. 
  
Από τα πάρα πάνω, γίνεται φανερό ότι "...Η σοσιαλιστική διανόηση μόνο τότε μπορεί να υπολογίζει σε γόνιμη δράση όταν βάλει τέλος στις αυταπάτες... και παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη εικόνα της πραγματικότητάς μας, σαν καθορισμένου συστήματος σχέσεων παραγωγής, να δείξει τον αναγκαίο χαρακτήρα της εκμετάλλευσης και της απαλλοτρίωσης των εργαζομένων μέσα σ' αυτό το σύστημα, να δείξει τη διέξοδο εκείνη απ' αυτό το καθεστώς, την οποία υποδείχνει η οικονομική εξέλιξη...."    
(Β. Ι. Λένιν, "Για τους κανόνες της κομματικής ζωής…" Εκδ. ΣΕ,  σελ. 21.)

Ζούμε σε ιστορική εποχή.
  
Έχουν ωριμάσει οι αντικειμενικές συνθήκες για την ανατροπή των σφετεριστών του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. Μας το βεβαιώνουν οι νόμοι της κοινωνικής εξέλιξης -μέσω της οικονομικής εξέλιξης- με όλη τη στοιχειώδη δύναμή τους και μας καλούν να εναρμονιστούμε με αυτήν, για  να  ανταποκριθούμε στο ιστορικό μας χρέος.
 
Που σημαίνει ότι σήμερα -περισσότερο από κάθε άλλη ιστορική περίοδο- η πρωτοπορία της  εργατικής τάξης, οφείλει, ανταποκρινόμενη στο ιστορικό χρέος της τάξης, να οδηγήσει τον λαό, με την ολόπλευρη ανάπτυξη του ταξικού αγώνα, μέχρι την έξοδο απ' αυτό το εκμεταλλευτικό καθεστώς, μέχρι την κατάργηση, δηλαδή, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας.
 
Οπλισμένοι με την επαναστατική θεωρία του μαρξισμού, με την πλούσια πείρα των προηγούμενων, καθώς και των πρόσφατων ταξικών αγώνων, μπορούμε να αντικρίσουμε με αισιοδοξία  τον καινούργιο χρόνο, αισιοδοξία, που πηγάζει από το αναπόφευκτο της κατάργησης του εκμεταλλευτικού συστήματος και της νίκης του κομμουνισμού, της πραγματικής, δηλαδή, απελευθέρωσης του ανθρώπου.

Χρόνια  Πολλά - Καλή Χρονιά και...
καλό ξεκίνημα με τα μάτια ανοιχτά.  
 
* "Σύντομο Κοινωνικοπολιτικό Λεξικό", 
   Εκδ. "Σύγχρονη Εποχή", Αθήνα 1995, σελ. 190.  

Ο ορυκτός πλούτος είναι λαϊκή περιουσία...

Ανταγωνισμοί επιχειρηματιών για το ζεόλιθο*

Η περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης αποτελεί παράδειγμα του αξιόλογου δυναμικού που διαθέτει η χώρα σε ορυκτό πλούτο και ενεργειακές πηγές, και ταυτόχρονα των μεγάλων δυνατοτήτων ανάπτυξης της εγχώριας εξορυκτικής, ενεργειακής και μεταλλουργικής βιομηχανίας.

Πρόκειται για μια περιοχή πλούσια σε μεταλλευτικά ορυκτά, όπως χρυσό, άργυρο, χαλκό, ψευδάργυρο, μόλυβδο, αντιμόνιο, ζεόλιθο...

Χρήσιμο ορυκτό

 

Ο ζεόλιθος, τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται στο επίκεντρο του πολέμου των επιχειρηματικών συμφερόντων. Ο ζεόλιθος είναι ένα φυσικό πορώδες ορυκτό που προσφέρει τη δυνατότητα δέσμευσης βακτηριδίων, αερίων, οργανικών και ανόργανων ενώσεων, με δυνατότητα χρήσης σε πλήθος περιβαλλοντικών βιομηχανιών, ενεργειακών και αγροτικών εφαρμογών. 

Ο ζεόλιθος χρησιμοποιείται, μεταξύ άλλων, για τον καθαρισμό αστικών λυμάτων και βιομηχανικών υγρών αποβλήτων, για την παραγωγή άοσμης και συνεκτικής ζεολυματολάσπης, την κατεργασία ζεολυματολάσπης και βιομηχανικής λάσπης για ασφαλή απόθεση, την εξυγίανση και οξυγόνωση υδάτινων οικοσυστημάτων, τη δέσμευση και την απομάκρυνση βακτηρίων, ως υλικό αποσμητικών, ως βελτιωτικό αγροτικών καλλιεργειών.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι χρήσεις του ζεόλιθου είναι αναγκαίες για την προστασία και θεραπεία του περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με στοιχεία, οι ανάγκες της χώρας μας σε ζεόλιθο υπολογίζονται σε τουλάχιστον 100.000 τόνους και καλύπτονται αποκλειστικά από εισαγωγές από γειτονικές χώρες (Βουλγαρία, Τουρκία, κ.λπ.). 

Στα κοιτάσματα που εντοπίσθηκαν στον Εβρο, στην περιοχή των Πετρωτών (έως 100 εκατ. τόνων) και της Κίρκης (αντίστοιχα μεγάλες ποσότητες), ο ζεόλιθος είναι πολύ μεγάλης καθαρότητας (η περιεκτικότητα φτάνει το 87%, από τις υψηλότερες συγκεντρώσεις στον κόσμο).

Γιατί δεν αξιοποιείται; Ποιο είναι το πραγματικό εμπόδιο και δεν προχωρούν σε παραγωγή ακόμη και αδειοδοτημένες μονάδες;...

...Στο πλαίσιο του δρόμου ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ, με λαϊκή εξουσία και οικονομία, με κοινωνικοποιημένα τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, θα μπορούσε ο ορυκτός πλούτος να αξιοποιηθεί σε όφελος της ευημερίας του λαού.

Τι γίνεται όμως σήμερα, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης; 

Ο ορυκτός πλούτος παραδίδεται στους επιχειρηματικούς ομίλους και η αξιοποίησή του εξαρτάται από το ποσοστό κέρδους που μπορεί να αποφέρει, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων.

Πώς μπορεί να αξιοποιηθεί σε όφελος του λαού

 

Το ΚΚΕ ανέδειξε τον ενδοεπιχειρηματικό πόλεμο που ξέσπασε, με την παράδοση του ζεόλιθου στους επιχειρηματικούς ομίλους ως συμβολή του κράτους στην ανάπτυξη της κερδοφορίας τους, προβάλλοντας και την πολιτική, όλες τις προϋποθέσεις, με τις οποίες η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου θα είναι σε όφελος του λαού.

Με αφορμή τον «πόλεμο» ανάμεσα στις ενδιαφερόμενες εταιρείες που «ορέγονται» να αρπάξουν το πολύτιμο ορυκτό, η ΝΕ Εβρου του ΚΚΕ τοποθετήθηκε με ανακοίνωσή της.

Σημείωνε τότε: «Στον πόλεμο αυτό, πίσω από τις εταιρείες, ανοιχτά πια, στοιχίζονται πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και από κοντά και διάφοροι "ειδικοί", που τους πήρε ο καημός για την ανάπτυξη της περιοχής μας, περιδιαβαίνουν τα τοπικά ΜΜΕ, "σπρώχνουν" και αυτοί το ζεόλιθο της περιοχής στα σαγόνια πολυεθνικών ομίλων.

Στην παρέα τους προστέθηκε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που με δηλώσεις του στην Αλεξανδρούπολη τάχθηκε υπέρ της παράδοσης των κοιτασμάτων ζεόλιθου στις εταιρείες, χαρακτηρίζοντας τις επενδύσεις αυτές ήπιας μορφής.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή ήταν και είναι σταθερά αντίθετο στο ξεπούλημα του ζεόλιθου στους διάφορους "επενδυτές".  

Ο ορυκτός πλούτος είναι λαϊκή περιουσία και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παραχωρείται σε μεγάλους, ντόπιους ή ξένους, επιχειρηματικούς ομίλους. Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου πρέπει να γίνεται σε όφελος του λαού, στο πλαίσιο ενός κεντρικού σχεδιασμού, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και όχι για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου.

Μια τέτοια αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας μας θα έχει στο κέντρο της προσοχής της τους εργαζόμενους, το λαό της περιοχής και όχι την κερδοφορία της εταιρείας, θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας με μόνιμη σταθερή δουλειά, με δικαιώματα».

Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  του  Ριζοσπάστη.

Ανθρώπινη ζωή και κερδοφορία...

Μια σειρά ερωτήματα που έθεσαν τα ταξικά συνδικάτα, από την πρώτη ώρα της ναυτικής τραγωδίας με το «Norman Atlantic», παραμένουν αναπάντητα από την κυβέρνηση, την εταιρεία που είχε ναυλώσει το πλοίο, καθώς και την πλοιοκτήτρια εταιρεία.

Από τα μισόλογα, τις αλληλοκατηγορίες για το μπάχαλο στις λίστες των επιβατών, τις μαρτυρίες των διασωθέντων και τα στοιχεία που αποκάλυψαν τα ναυτεργατικά σωματεία, προκύπτουν πλευρές που αφορούν συνολικά τις θαλάσσιες συγκοινωνίες, την προστασία και ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στα καράβια, ναυτεργατών και επιβατών, και πρέπει να προβληματίσουν τους εργαζόμενους και το λαό.

Ένα πρώτο αδιαμφισβήτητο στοιχείο είναι ότι το πλήρωμα ήταν ανεπαρκές, για να αντιμετωπίσει ένα συμβάν τέτοιας έκτασης. Το ελλιπές, όμως, πλήρωμα είναι αποτέλεσμα της μείωσης των οργανικών συνθέσεων στα πλοία, του ελάχιστου δηλαδή προβλεπόμενου προσωπικού, προκειμένου οι εφοπλιστές να περιορίσουν το λεγόμενο «εργατικό κόστος» στα καράβια και να αυξάνουν τα κέρδη τους.

Τη στρατηγική αυτή επιλογή, με βάση και κατευθύνσεις της ΕΕ, υπηρετούν με συνέπεια όλοι οι αντιναυτεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν και στην Ελλάδα τα τελευταία κυρίως χρόνια, με το σημερινό υπουργό Ναυτιλίας να χαρακτηρίζει «αναχρονισμό» το προηγούμενο καθεστώς για τις οργανικές συνθέσεις στα πλοία.

Όταν, όμως, οι ναυτεργάτες, με πρωτοπόρες τις ταξικές δυνάμεις, αντέδρασαν σ' αυτές τις αλλαγές, ο αγώνας τους λοιδορήθηκε και συκοφαντήθηκε από αυτούς που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς και τους αγνοούμενους.

Τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία αποκάλυψαν, επίσης, ότι το συγκεκριμένο πλοίο είχε ελεγχθεί λίγες μέρες πριν το ναυτικό «ατύχημα» και είχαν διαπιστωθεί ελλείψεις σε σημεία που σχετίζονται άμεσα με την τραγωδία που ακολούθησε. 

Η απάντηση της κυβέρνησης είναι ότι η πλοιοκτήτρια εταιρεία είχε διορία να καλύψει τις ελλείψεις και γι' αυτό ήταν «νόμιμη».

Αποδείχτηκε, όμως, ότι οι επιβάτες και το πλήρωμα 

του  «Norman  Atlantic»  δεν  είχαν  καμιά  διορία. 

Τι δείχνει αυτό; 

Ότι όλη η νομοθεσία και ο μηχανισμός των ελέγχων, είτε αφορά τις Λιμενικές Αρχές, είτε τους ιδιωτικούς πλέον νηογνώμονες, είναι προσαρμοσμένα στα εφοπλιστικά συμφέροντα, τα προστατεύουν σαν κόρη οφθαλμού και γι' αυτό είναι επικίνδυνα για τη ζωή και την ασφάλεια στη θάλασσα. 

Το επιβεβαιώνει περίτρανα το ναυτικό «ατύχημα» με το «ΣΑΜΙΝΑ», που βούλιαξε με όλα τα «πιστοποιητικά ασφαλείας» στα συρτάρια του.

Τεράστια ερωτηματικά υπάρχουν ακόμα για τις συνθήκες που ξέσπασε η πυρκαγιά, το χρόνο και τον τρόπο αντίδρασης της εταιρείας και των αρμόδιων αρχών, την όλη διαδικασία και τα μέσα της διάσωσης.

Αυτό που μένει, όμως, σαν γενική αίσθηση, είναι η προσπάθεια να απλωθεί ένα «πέπλο προστασίας» γύρω από τη ναυτιλιακή εταιρεία, να αθωωθεί συνολικά το εφοπλιστικό κεφάλαιο, να φορτωθούν οι ευθύνες στους «λάθος χειρισμούς» του πληρώματος. Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο μετά από κάθε ανάλογο περιστατικό, πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν χαμένες ανθρώπινες ζωές.

Απ' όπου κι αν πιάσει κανείς το νήμα, καταλήγει στο ίδιο σημείο: Όσο τα καράβια και οι θαλάσσιες συγκοινωνίες είναι στα χέρια ιδιωτών, όσο κίνητρο για να γυρνάει η προπέλα είναι το καπιταλιστικό κέρδος, η ανθρώπινη ζωή, η ασφάλεια επιβατών και ναυτεργατών θα βγαίνουν στη διατίμηση, μαζί με το δικαίωμα στη γρήγορη, σύγχρονη και φτηνή ακτοπλοΐα.

Με τραγικό τρόπο αναδεικνύεται, λοιπόν, το ασυμβίβαστο των εργατικών - λαϊκών αναγκών (στην προκειμένη περίπτωση της ασφαλούς εργασίας και μεταφοράς), με τους στόχους κερδοφορίας του κεφαλαίου. 

Την ίδια στιγμή, που, τόσο η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η κατοχύρωση της ανάκαμψης των κερδών είναι προϋπόθεση για τη λαϊκή ευημερία. 

Την ίδια στιγμή, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι η σωτηρία του λαού δεν προϋποθέτει το ξήλωμα όλου του αντεργατικού, αντιλαϊκού πλαισίου που δίνει και στους εφοπλιστές το δικαίωμα να ασυδοτούν.

Από τη στήλη «Η Αποψή μας» του Ριζοσπάστη.

Με πίστη στο δίκιο μας, να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει!

Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του ΠΑΜΕ

Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του το ΠΑΜΕ αναφέρει:

«Εργάτες, εργάτριες, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ εύχεται σ΄ όλους καλή και αγωνιστική χρονιά, με νέες δυνάμεις στον αγώνα.

Οι φουρτούνες και τα βάσανα για τον εργατόκοσμο μέσα στο 2014 περίσσεψαν. Τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους, η Ευρωπαϊκή Ένωση χτυπούσαν κάθε εργατικό δικαίωμα της εργατικής τάξης.

Όμως είμαστε και εμείς εδώ. Παρόντες! 

Το ΠΑΜΕ, τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα, οι επιτροπές αγώνα και οι σωματειακές επιτροπές, όλοι εκείνοι που δώσαμε τη μάχη απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους, στην αντιλαϊκή πολιτική. 

Πεισματάρηδες, ανυπόταχτοι και ονειροπόλοι.  

Με τις θέσεις και τους αγώνες μας. Τις πορείες και τις απεργίες μας. Τις καταλήψεις και τις συγκρούσεις μας με την εργοδοτική τρομοκρατία, την καταστολή, τον αυταρχισμό και την κρατική βία. Με τις διαδηλώσεις μας σ’ όλες τις πόλεις. Τη στέρεη σχέση μας με τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία, τις γυναίκες κι όλα τα λαϊκά στρώματα. 

Μέσα στο 2014 δώσαμε αρκετούς και πολύμορφους αγώνες. Με σημαντική αξία αφού χιλιάδες νέοι άνθρωποι, κυρίως εργαζόμενοι, μπολιάστηκαν και μπολιάζονται μέσα από τη δράση με τις αξίες του κινήματός μας. Τη συλλογική προσπάθεια. Την ανυπακοή. Την κόντρα με τους βιομήχανους, με τις κυβερνήσεις, την ΕΕ. 

Στα αποτελέσματα προσμετρούμε την ενίσχυση της γραμμής σύγκρουσης με τις αντιλήψεις της ταξικής συνεργασίας και τα αστικά εργαλεία της ανταγωνιστικότητας και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. 

Μέσα από την καθημερινή δράση γίνεται όλο και πιο ορατή η άποψη ότι δεν είναι «ίδιες» όλες οι δυνάμεις μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Όμως, όπως γράφει και ο ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος, «όχι πως κάναμε και τίποτα σπουδαίο». Το καθήκον μας κάναμε. Και μάλιστα όχι όσο έπρεπε.

Η νέα χρονιά που θα μπει πρέπει να μας βρει ετοιμοπόλεμους, σε εγρήγορση, να προετοιμαστούμε για σκληρές συγκρούσεις. Να μην παραπλανηθούμε από τη δικομματική πόλωση, τα εκβιαστικά διλήμματα και τις αντιπαραθέσεις που είναι ξένες προς τα συμφέροντα μας, να μη λυγίσουμε στην τρομοκρατία, στις εργοδοτικές απειλές, στο βρώμικο ρόλο του νέου και παλιού εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα, όταν παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις από απόσταση, όταν δε συμμετέχουν στη δράση, όταν περιμένουν τις λύσεις από σωτήρες και μεσσίες. 

Η στόχευση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων και μεγαλοξενοδόχων, είναι να μάθουμε να ζούμε με τα λίγα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς ασφάλιση, να τα “βγάζουμε πέρα” με τα ψίχουλα. 

Εδώ και τώρα πρέπει να γίνει καθολικό αίτημα της εργατικής τάξης και να αγωνιστεί γι’ αυτό, το σύνθημα “αναπλήρωση και πλήρης αποκατάσταση όλων των απωλειών μας”.

Τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις που χάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες, με θυσίες, με συγκρούσεις, κάτω από την καθημερινή δράση χιλιάδων εργατών σε κάθε κλάδο. Μόνο η εργατική - λαϊκή δράση μπορεί να τα φέρει πίσω και να τα διευρύνει σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες μας. 

Πιο απαιτητικά σήμερα, πρέπει να δυναμώσουν και να αυξηθούν οι εργατικοί αγώνες, η συλλογική δράση. Ιδιαίτερα τώρα που σκοπεύουν να βάλουν χέρι στη συνδικαλιστική δραστηριότητα και στους αγώνες των εργαζόμενων πρέπει να γίνουν βήματα στην οργάνωση στα συνδικάτα, στις σωματειακές επιτροπές, να αγκαλιαστούν οι λαϊκές επιτροπές, οι επιτροπές ανέργων. 

Να οργανωθεί καλύτερα η αλληλεγγύη! 

Να αποκρούσουμε με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τη συνεχή επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, στο ασφαλιστικό, στα εργασιακά δικαιώματα. Να βροντοφωνάξουμε ακόμα πιο δυνατά για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους. Να βρεθούμε από την πρώτη στιγμή δίπλα στους χιλιάδες συναδέλφους μας που για πέντε μήνες θα βρεθούν στους τόπους δουλειάς για να ξεγελάσουν τη φτώχεια και την ανέχεια.

Να ισχυροποιήσουμε το ΠΑΜΕ. Να βάλουμε μπρος για διεκδικήσεις σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς, να οργανώσουμε την απάντηση μας, τη μαχητική παρουσία στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα μαγαζιά. 

Να είμαστε σε διαρκή ετοιμότητα. Αταλάντευτα, ταξικά, αγωνιστικά!

 

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ στην κατεύθυνση αυτή θα δώσει όλες της τις δυνάμεις, θα βρεθούμε ακόμα πιο κοντά στην εργατική τάξη, στις αγωνίες της, στις διεκδικήσεις της σε κάθε χώρο δουλειάς. 

Δίνουμε ραντεβού στο δρόμο του αγώνα για να γίνουμε ακόμα πιο αποτελεσματικοί στη μάχη για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. 

Με πίστη στο δίκιο μας, να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει!».

Μήνυμα του ΚΚΕ στο λαό για τη νέα χρονιά

 

Σε μήνυμά του το ΚΚΕ στο λαό για τη νέα χρονιά, τονίζει:

«Το ΚΚΕ απευθύνεται με αίσθημα ευθύνης και αισιοδοξία στους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, στους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της πατρίδας μας.

Το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να ξεπεράσει ο λαός τις δυσκολίες, τα εκβιαστικά διλήμματα, αλλά και τις αυταπάτες, ώστε να γίνει τη νέα χρονιά ένα σημαντικό βήμα αγωνιστικής παρουσίας, λαϊκής συμμαχίας, δυναμικής αντιπολίτευσης, ενίσχυσης της πάλης για συνολική ανατροπή. Να γίνει ο ίδιος ο λαός πρωταγωνιστής στις εξελίξεις, ώστε να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα με πραγματική ευημερία για το λαό και τα παιδιά του. 

Γι' αυτό χρειάζεται να είναι πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ, 

και μέσα στο λαϊκό κίνημα, και μέσα στο κοινοβούλιο.

Η νέα χρονιά μπορεί να είναι πραγματικά διαφορετική για το λαό, αν απέναντι στους εκβιασμούς, την κινδυνολογία και τις αυταπάτες κυβέρνησης - αξιωματικής αντιπολίτευσης, αντιτάξει τα δικά του όπλα.

Κι αυτά τα όπλα είναι ο αγώνας, η συμμαχία του για να διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες που θυσιάζονται στο βωμό της επιβίωσης ενός σάπιου συστήματος, είναι η μη αναγνώριση του χρέους, γιατί δεν το δημιούργησε ο ίδιος, είναι το αίτημα για ολοσχερή και μονομερή διαγραφή του, να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν.

Είναι ο στόχος για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για κοινωνικοποίηση του πλούτου, για να μπορεί να πάρει ο λαός στα χέρια του τις παραγωγικές και αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει η χώρα. 

Αυτά είναι τα όπλα του λαού, αυτό το δρόμο προτείνει το ΚΚΕ, και γι' αυτό και το δυνάμωμά του και στις εκλογές μπορεί να βάλει και εμπόδια στη σημερινή πολιτική, να διεκδικήσει μέτρα ανακούφισης για τη λαϊκή οικογένεια που υποφέρει, πάνω απ' όλα να ανοίξει το δρόμο για μία ριζικά διαφορετική προοπτική.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με τα εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλλήματα, στο όνομα της δήθεν σταθερότητας και ομαλότητας, έχουν στόχο να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση, για κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Η επόμενη μέρα που υπόσχεται, δεν θα είναι απαλλαγμένη από τη φτώχεια, την ανεργία για την πλειοψηφία της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. 

Από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχοντας στο δικομματικό παιχνίδι, εφησυχάζει και αποπροσανατολίζει το λαό, ότι δήθεν με μια άλλη διαπραγμάτευση η επόμενη μέρα μπορεί να είναι διαφορετική για το λαό. 

Παρά τις διαφορές τους για το μείγμα διαχείρισης, όλοι αυτοί κινούνται μέσα στα δεσμά της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που φέρνει κέρδη και προνόμια στους λίγους, φτώχεια και ανεργία στους πολλούς. 

Καλλιεργούν ψεύτικες προσδοκίες, ότι με την επιστροφή στην όποια καπιταλιστική ανάκαμψη μπορεί να ανακάμψει και το λαϊκό εισόδημα, τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ αποτελεί το πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια του λαού, και αυτό το όπλο μπορεί ο λαός να το δυναμώσει παντού, και στις εκλογές της 25ης Γενάρη του 2015. 

Την επόμενη μέρα ο λαός χρειάζεται ακόμα πιο δυνατό το ΚΚΕ παντού, αφού αποτελεί τον πραγματικό γνήσιο αντίπαλο στα μονοπώλια, στην ΕΕ των μνημονίων διαρκείας. 

Αποτελεί εγγύηση για να μην εξαπατήσουν πάλι το λαό. 

Θα σταθεί απέναντι σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις, που δεν εγγυώνται την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών για το εισόδημα και τη ζωή του λαού. 

Το ΚΚΕ θα πρωταγωνιστήσει μέσα και έξω από τη Βουλή, για να υπάρχει μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση, κίνημα μαζικό, οργανωμένο και αποφασισμένο για το ψωμί και το δίκιο του λαού.

Το ΚΚΕ δεσμεύεται να συνεχίσει ακόμη πιο αποφασιστικά, για να ανταποκριθεί με επιτυχία στις ανάγκες και τα καθήκοντα της εποχής, για την προοπτική του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, που είναι περισσότερο αναγκαίος και επίκαιρος από ποτέ».

...κλιμάκωση των αντιλαϊκών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων... με «ισχυρή δέσμευση» και «ευρεία στήριξη» στην απαραίτητη «μεταρρυθμιστική διαδικασία».

Μνημόνια διαρκείας *

 

 

Η κλιμάκωση των αντιλαϊκών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που έχει ανάγκη το κεφάλαιο είναι το κοινό μήνυμα που απέστειλαν χτες οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. 

Τόσο η ΕΕ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όσο και η πλευρά του ΔΝΤ, βάζοντας στην άκρη την όποια «νέα» κυβερνητική διαχείριση, επικεντρώνουν στη στρατηγική κατεύθυνση των αναδιαρθρώσεων, που αποτελούν τις πάγιες και διαχρονικές αξιώσεις του κεφαλαίου.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο επίτροπος Οικονομίας της ΕΕ Π. Μοσκοβισί εστίασε κατά το χτεσινό μήνυμά του στην ανάγκη για «ισχυρή δέσμευση» και «ευρεία στήριξη» στην απαραίτητη «μεταρρυθμιστική διαδικασία». 

Η ΕΚΤ επισημαίνει ότι βρίσκεται εν αναμονή των προτάσεων της νέας κυβέρνησης, προτάσεων που αφορούν το «πώς είναι καλύτερο να προχωρήσουμε με την αξιολόγηση», σε συνεργασία με την Κομισιόν και το ΔΝΤ. 

Το ΔΝΤ, με τη σειρά του, επισημαίνει ότι οι συζητήσεις για την ολοκλήρωση αξιολόγησης θα συνεχιστούν μόλις αναλάβει η νέα κυβέρνηση, σε συνεργασία με την Κομισιόν και την ΕΚΤ. «Το φθηνό χρήμα δε θα πρέπει να μειώσει τις μεταρρυθμίσεις σε ορισμένες χώρες. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από τις δομικές μεταρρυθμίσεις εάν θέλουμε μια διαρκή ανοδική πορεία», διαμήνυσε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε.

Σε κάθε περίπτωση, η όποια διαχείριση εντός των τειχών του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το μείγμα πολιτικής, θα απαιτεί διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα, γιατί μόνο έτσι θα ανακάμπτουν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των μονοπωλίων.

 

ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ Δεδομένα τα αντιλαϊκά μέτρα 

ανεξαρτήτως κυβερνητικού διαχειριστή  (ΕΔΩ)

 

Από τη στήλη "Από...μέρα   σε...μέρα"  του Ριζοσπάστη.

«...Και το πιο σημαντικό, χωρίς προκαταβολή απ' τον επόμενο χρόνο, όπως γινόταν δεκαετίες»

«Κοινωνική σωτηρία» με 1,28 ευρώ τη μέρα!*
 

 

Στις 20/11, που οι συνταξιούχοι διαδήλωναν με αιχμή την επαναφορά των «δώρων», ο υπουργός Εργασίας Ι. Βρούτσης τους έκλεισε την πόρτα και με θράσος ανακοίνωσε: «Έχοντας πετύχει ταμειακή ισορροπία, η καταβολή των συντάξεων του Ιανουαρίου 2015 θα γίνει από 19-22 Δεκεμβρίου 2014. Και το πιο σημαντικό, χωρίς προκαταβολή απ' τον επόμενο χρόνο, όπως γινόταν δεκαετίες». 

Η κυβέρνηση προκαλεί. Οχι μόνο πετσόκοψε τις συντάξεις, αλλά λέει στους συνταξιούχους να είναι και ευχαριστημένοι που θα πάρουν στην ώρα τους τα ψίχουλα που τους δίνει!

Θεωρεί, μάλιστα, επίτευγμα ότι η καταβολή έγινε χωρίς «προκαταβολές» από το 2015, όταν οι συνταξιούχοι και γενικά οι ασφαλισμένοι είναι οι μόνοι που δε φταίνε για την οικονομική κατάσταση στα Ταμεία, αφού είναι οι μόνοι συνεπείς στην καταβολή των ασφαλιστικών τους εισφορών.

Θυμίζουμε ότι το 2014, η συγκυβέρνηση προσπάθησε να χρυσώσει το χάπι των περικοπών στους συνταξιούχους, δίνοντας 500 ευρώ εφάπαξ σ' εκείνους με τα χαμηλότερα εισοδήματα, στο πλαίσιο του διαβόητου «κοινωνικού μερίσματος».  

Το ίδιο «γαλαντόμα», όμως, αποδεικνύεται και η αξιωματική αντιπολίτευση, με βάση τις δεσμεύσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ απ' τη ΔΕΘ, καθώς και την πρόταση νόμου που κατέθεσε στις 22/12. 

Σύμφωνα με αυτήν, ζητάει να επανέλθει το δώρο Χριστουγέννων μόνο για όσους συνταξιούχους έχουν εισόδημα κάτω από 700 ευρώ.  

«Με βάση τα επίσημα στοιχεία του Ιουλίου 2014, η ρύθμιση αυτή αφορά 1.162.920 συνταξιούχους, που παίρνουν μηνιαίες κύριες συντάξεις κάτω από 700 ευρώ και συνολικό ετήσιο κόστος 543.055.600 ευρώ, όπως αυτό παρουσιάστηκε αναλυτικά στην παρουσίαση της σχετικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ», αναφέρεται σε ανακοίνωση για την κατάθεση της πρότασης.

Με βάση τα επίσημα στοιχεία τον Ιούλη 
του 2014, οι συνταξιούχοι ήταν 2.656.855. 

Δηλαδή, στους υπόλοιπους 1.493.935 (2.656.855 - 1.162.920) συνταξιούχους «τρέχουν τα λεφτά απ' τα μπατζάκια» και δε χρειάζονται έστω και την εφάπαξ προσφορά της 13ης σύνταξης. 

Αλλά και οι «τυχεροί», θα πάρουν μόλις 467 ευρώ το χρόνο (543.055.600 ευρώ/1.162.920 συνταξιούχους) ή 1 ευρώ και 28 λεπτά τη μέρα! Αυτή είναι η «τεράστια επιχείρηση κοινωνικής σωτηρίας, η οποία ταυτόχρονα θα αλλάξει το κλίμα στη χώρα και θα επανεκκινήσει την οικονομία», όπως έλεγε με στόμφο ο Αλ. Τσίπρας απ' την Κοζάνη (20/12), αναμασώντας και τις αόριστες δεσμεύσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού.  

Είναι φανερό ότι τόσο η συγκυβέρνηση, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό που τάζουν στο λαό είναι η διαχείριση της φτώχειας του και μάλιστα στην πιο ακραία μορφή της. 

«Κοινωνική σωτηρία» με 500 ευρώ εφάπαξ από το «κοινωνικό μέρισμα», σε μερίδα των πιο φτωχών συνταξιούχων, ή με 1,28 ευρώ τη μέρα αύξηση για λιγότερους από μισούς συνταξιούχους, δε γίνεται...

*Από τη στήλη  "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ  ΣΥΜΜΑΧΙΑ"  του  Ριζοσπάστη.