"...Αυτός είναι ο οπορτουνισμός"

 

 Ο οπορτουνισμός ήταν και είναι ο κυριότερος εχθρός 

του σοσιαλισμού μέσα στο εργατικό κίνημα.

«Tα ποσοστά ανεργίας των νέων στη χώρα μας είναι η ντροπή και το αίσχος της τρόικας και των εγχώριων υποτελών της μνημονιακών κυβερνήσεων, που με τις βάρβαρες και υφεσιακές πολιτικές τους καταστρέφουν ολοσχερώς την παραγωγική βάση και εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, στέλνοντας στα τάρταρα την οικονομία και την κοινωνία», σχολίασε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Δ. Στρατούλης. *

«"ντροπή" και "αίσχος", "βάρβαρες υφεσιακές πολιτικές...στέλνοντας στα τάρταρα την οικονομία και την κοινωνία» 

Αυτό είναι. "Η τρόικα και οι εγχώριοι υποτελείς της" μετά από αυτή την καθώς πρέπει  κριτική, νοιώθουν καταντροπιασμένοι, συντετριμμένοι, εκμηδενισμένοι. 

"Ο Περσέας χρειαζόταν μια κουκούλα από σύννεφο για να κυνηγάει τα τέρατα".  Οι οπορτουνιστές,  κατεβάζουν την κουκούλα βαθιά και σκεπάζουνε μάτια κι αυτιά, για να μπορούν να αρνούνται την ύπαρξη των  τεράτων.  Όχι ο καπιταλισμός, όχι η  κρίση, αποτέλεσμα του εμπορευματικού τρόπου παραγωγής και ανταλλαγής, αλλά κακοί πολιτικοί και οικονομολόγοι  που  εφάρμοσαν κάποιες κακές πολιτικές.  Συνεπώς, όχι αγώνας για  κατάργηση του συστήματος της μισθωτής εργασίας,  αλλά αντικατάσταση των κακών πολιτικών και ανίκανων  οικονομολόγων.  Άρα, αρκεί να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας, έντιμοι πολιτικοί, με σύμβουλους  ικανούς οικονομολόγους και όλα θα ισιώσουν.  Για τους οπορτουνιστές, δεν είναι το πρόβλημα ο καπιταλισμός, αλλά κάποιες κακές πολιτικές και κακοί πολιτικοί εκπρόσωποί του. 

Με την καθώς πρέπει αυστηρή πολιτική και οικονομική κριτική που κάνουν στους σφετεριστές του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου,  όπως και οι οικονομολόγοι που τους συμβουλεύουν, θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε, ότι αυτοί, οι εκμεταλλευτές,  υπολογίζοντας τις αυστηρές και χειμαρρώδεις παρατηρήσεις  τους,  θα ντραπούν για τον άπληστο  χαρακτήρα τους, θα κατανοήσουν,  ότι  με την "υφεσιακή" πολιτική τους σπρώχνουν  τον λαό προς την καταστροφή,  την αθλιότητα, την ανεργία,  την πείνα, τον αφανισμό, και θα συμμορφωθούν. 

"Η καταδίκη αυτή της αστικής τάξης, των ξένων και εγχώριων  εκπροσώπων της, θυμίζει την καταδίκη του λούτσου που αποφασίστηκε να τον πετάξουν στο ποτάμι".  Παλιά ιστορία.

Πάρα κάτω.  Αφού τους έχει τσακίσει το ηθικό ευθύς εξ αρχής,  τρόικας και τρικοματικής κυβέρνησης,  εμφανίζεται  για άλλη μια φορά, ο πραγματικός και βασικός σκοπός της  κριτικής που κάνουν οι  οπορτουνιστές, στο πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης.

 «Σήμερα», είπε, «είναι αναγκαίος όσο ποτέ ο συντονισμός της δράσης και των αγώνων των δυνάμεων της Αριστεράς, των συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη, με στόχο να ανατραπούν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές λιτότητας και τα μνημόνια της καταστροφής που έχουν μετατρέψει την Ευρωζώνη - και κυρίως τη χώρα μας- σ’ έναν απέραντο εργασιακό και κοινωνικό ερειπιώνα.»
  
Πόσο δραματικά  φιλολαϊκές  που ακούγονται οι οπορτουνιστικές ωραιολογίες; 

Αν δεν πάρει κανείς τοις μετρητοίς, την δραματικά οργισμένη οπορτουνιστική φρασεολογία, για την  αντιμετώπιση  των λαϊκών προβλημάτων μέσα από τον  "συντονισμό της δράσης και των αγώνων των δυνάμεων της Αριστεράς"  και δοκιμάσει να σκαλίσει πιο βαθιά, θα δει ότι έχει μπροστά του, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τους πιο γνήσιους  ιδεολογικούς εκπροσώπους της μικροαστικής τάξης, που μπορούν ακόμα και σήμερα, την ιστορική στιγμή που ο καπιταλισμός πνέει τα λοίσθια,  να ονειρεύονται τη βελτίωση, την υποστήριξη και την σωτηρία του "λαϊκού" νοικοκυριού της, με κάποια άλλη συνταγή διαχείρισης του εκμεταλλευτικού οικονομικού συστήματος.

Το να καλεί κανείς τους εργαζόμενους, κάτω από συνθήκες ολικής κατάρρευσης του καπιταλιστικού συστήματος, σε πάλη για τη διατήρηση  της  Ευρωζώνης και της ΕΕ, μοιάζει με το να καλεί τους εργαζόμενους  να θυσιαστούν,  στην κυριολεξία, για τη διατήρηση της μισθωτής δουλείας. 

Μια είναι η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τις οπορτουνιστικές ηγετικές φανφάρες. Η προσπάθεια  εγκλωβισμού των εργαζομένων, σε ανώδυνες και ελεγχόμενες από  το σύστημα λαϊκές αντιδράσεις, δια του αποπροσανατολισμού τους.  Αυτός είναι ο οπορτουνισμός.

Γιατί με όλα αυτά τα τερτίπια, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να αποσπούν τους εργαζόμενους, από το καθήκον  και την άμεση ανάγκη  που δείχνει και απαιτεί η οικονομική εξέλιξη από αυτούς. Την οργάνωση  και τον συντονισμό της πάλης των εργαζομένων με κατεύθυνση την οριστική κατάργηση της μισθωτής δουλείας, δηλαδή την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. 

*Στην Ελλάδα το υψηλότερο ποσοστό άνεργων νέων της Ευρωζώνης  ΕΔΩ