Θέλοντας η κυβέρνηση, μετά την απόφαση του Γιούρογκρουπ, να τονίσει την πολυθρύλητη κοινότητα των συμφερόντων, μεταξύ κεφαλαίου και εργαζομένων, ισχυρίστηκε ότι ήρθε η ώρα για ανάκαμψη, με μέτωπο στην ανεργία. Ισχυρισμός, που θέλει να γίνει πιστευτός από τους εργαζόμενους, απλά επειδή αυτός είναι ο ισχυρισμός της.
Ποια ανάπτυξη θα φέρουν;*
«...Πέρα από την προσπάθεια να καλλιεργήσει προπαγανδιστικά την ψευδαίσθηση πως κάτι καλό προμηνύει για το λαό η συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, η κυβέρνηση, με τις εξαγγελίες της για ανάκαμψη και μείωση της ανεργίας, βάζει αντικειμενικά στο τραπέζι το ζήτημα «ανάπτυξη από ποιον για ποιον...»
Ανάπτυξη λοιπόν, από ποιον για ποιον;
Ανάπτυξη, γιατί ανάκαμψη, χωρίς ανάπτυξη, δηλαδή αύξηση του κεφαλαίου, όπως γινότανε, και ένας λόγος πάρα πάνω σήμερα, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα (επιστημονικοτεχνική ανάπτυξη, αυτοματοποίηση, ρομποτική, π.χ. Foxconn ) δεν γίνεται.
Παρενθετικά, βλέπουμε ότι αναπόδραστα οι καπιταλιστές είναι υποχρεωμένοι, να αυξήσουν σε δυσθεώρητα αντίστροφη αναλογία το σταθερό κεφάλαιο, μειώνοντας δραματικά το μεταβλητό κεφάλαιο. Την πηγή του κέρδους. Αυτό μοιάζει να είναι, σ' αυτή την ιστορική συγκυρία, το δυσεπίλυτο, έως και αξεπέραστο πρόβλημα της καπιταλιστικής πραγματικότητας. Κλείνει η παρένθεση.
Ας δεχτούμε ότι θα ευοδωθούν οι "ανιδιοτελής προσπάθειες" και οι "ευγενικές προσδοκίες" της τρικομματικής κυβέρνησης και τελικά θα γίνει η "ανάκαμψη με μέτωπο την ανεργία", που θα φέρει την ανάπτυξη, που θα κερδίσουμε με «εθνική ενότητα» την αξιοπιστία μας στις αγορές, που θα βρουν δουλειά οι άνεργοι και "ντίλι-ντίλι-ντίλι ήρθε ο ποντικός, πήρε το φιτίλι μέσα από το καντήλι, που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντίλι, ντίλι-ντίλι-ντίλι..." Πώς να τους πάρεις στα σοβαρά. Είναι η κατάσταση τέτοια που δεν επιτρέπει να το γυρίσουμε στη πλάκα, διαφορετικά...είναι της πλάκας.
Ανάπτυξη λοιπόν, που σημαίνει, αύξηση του κεφαλαίου, που σημαίνει ότι το κεφάλαιο μπορεί να αυξηθεί μόνο όταν ανταλλάσσεται με εργατική δύναμη, όταν φέρνει στη ζωή μισθωτή εργασία. Το κεφάλαιο, ποιος διαφωνεί, προϋποθέτει τη μισθωτή εργασία, η μισθωτή εργασία προϋποθέτει το κεφάλαιο. Το ένα προϋποθέτει το άλλο, το ένα παράγει το άλλο. Η εργατική δύναμη του μισθωτού εργάτη, μπορεί να ανταλλαχθεί μονάχα, με κεφάλαιο, αυξάνοντας το κεφάλαιο. Αύξηση του κεφαλαίου λοιπόν, σημαίνει αύξηση της εργατικής τάξης.
Μα τι σημαίνει αύξηση του παραγωγικού κεφαλαίου;
Σημαίνει αύξηση της δύναμης της συσσωρευμένης εργασίας (του κεφαλαίου) πάνω στην ζωντανή εργασία (στους εργαζόμενους). Δηλαδή, αύξηση της κυριαρχίας της αστικής τάξης, πάνω στην εργαζόμενη τάξη. Οι εργαζόμενοι είναι ανάγκη τώρα και με επιμέλεια να κατανοήσουν στο βαθμό που απαιτεί το ταξικό τους συμφέρον ότι: όταν η μισθωτή εργασία παράγει τον ξένο πλούτο, την εχθρική της δύναμη, το κεφάλαιο, που την εξουσιάζει, κυλάνε προς αυτή μέσα συντήρησης, με τον όρο ότι ξανακάνει τον εαυτό της (η μισθωτή εργασία) ένα μέρος του κεφαλαίου, μοχλό, που τον ξαναρίχνει (τον πλούτο ) σε μια επιταχυνόμενη κίνηση αύξησης. Με δυο λόγια, πάρα πέρα ενίσχυση και διεύρυνση της κυριαρχίας της αστικής τάξης πάνω στην εργαζόμενη τάξη.
Όταν επομένως λένε, ότι τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα συμφέροντα των εργαζομένων είναι τα ίδια, όπως υπονοούν οι κυβερνητικοί, με τα περί «εθνικής ενότητας» κλπ., αυτό σημαίνει μονάχα ότι: το κεφάλαιο και η μισθωτή εργασία είναι οι δυο πλευρές του νομίσματος, μιας και της αυτής σχέσης. Όσο ο μισθωτός εργάτης, θα παραμένει μισθωτός εργάτης, η τύχη του θα εξαρτιέται από το κεφάλαιο. Αυτή είναι η πολυθρύλητη κοινότητα συμφερόντων του εργάτη και του κεφαλαιοκράτη.
«Τέλος: ..όσο πιο γρήγορα η εργατική τάξη μεγαλώνει και αυξάνει την εχθρική της δύναμη, τον ξένο πλούτο που την εξουσιάζει, τόσο περισσότερο θα της επιτρέπεται κάτω από ευνοϊκότερες συνθήκες να εργάζεται ξανά για την αύξηση του αστικού πλούτου, για τη διεύρυνση της εξουσίας του κεφαλαίου, και θα πρέπει να' ναι ευχαριστημένη ότι σφυρηλατεί για τον εαυτό της, τις χρυσές αλυσίδες με τις οποίες η αστική τάξη, τη σέρνει πίσω της»**
Ποιό θα είναι το κέρδος του λαού από μια τέτοια ανάπτυξη; Μισθοί πείνας, τσακισμένες εργασιακές σχέσεις, αφαίμαξη εισοδήματος, ισοπέδωση κάθε κοινωνικής υπηρεσίας. Αυτή είναι η ανάπτυξη, που τάζουν στο λαό. Κόλαση που πρέπει να αποτρέψει ο λαός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου