"Πέτρα πάνω στην πέτρα δεν πρόκειται να αφήσουν, θα γονατίσουν το λαό για την ανάκαμψη και ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων"

«Ο μεγάλος ρόλος που παίζουν, το δημόσιο χρέος και το αντίστοιχό του φορολογικό σύστημα,  στην κεφαλαιοποίηση του πλούτου και στην απαλλοτρίωση των μαζών, ώθησε πλήθος συγγραφείς,..να κάνουν το λάθος να αναζητούν σ’ αυτό τη βασική αιτία της αθλιότητας των σύγχρονων λαών» * 

«...Το δημόσιο χρέος, δηλ. το ξεπούλημα του κράτους - αδιάφορο αν είναι απολυταρχικό, συνταγματικό η δημοκρατικό κράτος - βάζει τη σφραγίδα του στην κεφαλαιοκρατική εποχή. Το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού είναι το δημόσιο χρέος τους . Γιαυτό είναι πέρα για πέρα συνεπής η σύγχρονη θεωρία που λέει πως ένας λαός γίνεται πιο πλούσιος, όσο πιο βαθιά βουτιέται στα χρέη. Το δημόσιο χρέος γίνεται το credo (πιστεύω) του κεφαλαίου. Και από την στιγμή που εμφανίζεται η χρέωση του δημοσίου, τη θέση του αμαρτήματος ενάντια στο άγιο πνεύμα, για το οποίο δεν υπάρχει άφεση, την παίρνει η καταπάτηση της πίστης απέναντι στο δημόσιο χρέος.

... Επειδή το δημόσιο χρέος στηρίζεται στα κρατικά έσοδα, που οφείλουν να καλύπτουν τις χρονιάτικες τοκοχρεολυτικές κλπ. πληρωμές, το σύγχρονο φορολογικό σύστημα έγινε αναγκαίο συμπλήρωμα του συστήματος των εθνικών δανείων... Από την άλλη μεριά, η αύξηση των φόρων, που προκλήθηκε με τη συσσώρευση απανωτών δανείων, αναγκάζει την κυβέρνηση σε κάθε περίπτωση καινούργιων εκτάκτων εξόδων να καταφεύγει διαρκώς σε καινούργια δάνεια. Έτσι, το σύγχρονο φορολογικό σύστημα, - που άξονάς του είναι οι φόροι στα πιο αναγκαία μέσα συντήρησης (επομένως και το ακρίβαιμά τους), κρύβει μέσα του το σπέρμα της αυτόματης προοδευτικής αύξησης. Η υπερφορολόγηση δεν είναι επεισόδιο, αλλά μάλλον αρχή ... » *


 Έτσι συμβαίνει και σήμερα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι από τους "ευαίσθητους" ανθρωπιστές οικονομολόγους, που σαν άλλοι "συγγραφείς", κάνουν το λάθος(;) να προβάλουν το δημόσιο χρέος, ως την αιτία της καπιταλιστικής κρίσης. Όσο σημαντικό κι αν είναι, αυτό καθαυτό, το πρόβλημα του δημόσιου χρέους, δεν παύει να είναι απότοκο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. H οικονομική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι κρίση υπερπαραγωγής, δηλαδή, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Είναι η κρίση που γεννιέται περιοδικά, από και μέσα στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, δυσχεραίνοντας όλο και περισσότερο το επόμενο ξεπέρασμά της..**

Την καλύτερη επιβεβαίωση των πάρα πάνω, την δίνει σήμερα, συνεχίζοντας την πολιτική των προκατόχων της,  η τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ).
 
"Με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο κλιμακώνεται η σφοδρή επίθεση του κεφαλαίου, συνέχεια του πολυνομοσχεδίου που ψήφισαν τις προάλλες και αφορούσε το χτύπημα μισθών, συντάξεων, εργατικών δικαιωμάτων.
Πάνω σε αυτά που ήδη διέλυσαν, έρχονται να επιβάλλουν τους νέους ασήκωτους φόρους και τα βαριά χαράτσια, με νέα μέτρα όπως η κατάργηση του αφορολόγητου ορίου για τα παιδιά κάθε λαϊκής οικογένειας, η ολοσχερής κατάργηση των «ελαφρύνσεων» που μετά και τις προηγούμενες παρεμβάσεις τους ακόμη τρεμόπαιζαν στα πόδια τους, η ουσιαστική κατάργηση και του γενικού αφορολόγητου ορίου μισθωτών και συνταξιούχων κ.ά.
Με ατζέντα τις νέες καταιγιστικές ρυθμίσεις και για την τελική διαμόρφωση του νομοσχεδίου, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας συναντήθηκε  με τους εκπροσώπους των κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) που στηρίζουν τη συγκυβέρνηση. 

Πέτρα πάνω στην πέτρα δεν πρόκειται να αφήσουν, θα γονατίσουν το λαό για την ανάκαμψη και ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων... Η συνέχεια του άρθρου "Φορολογία: Γονατίζουν το λαό για να ενισχυθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου" στο 902. gr

*Καρλ Μαρξ, “το ΚΕΦΑΛΑΙΟ”, I τόμ., "Συγχρονη Σκέψη" Αθήνα 1975, σελ. 778 -781.** "Το Χρήμα ως Κέρδος"  ΕΔΩ