Πέραμα: Να δημιουργήσουμε ένα μορφωτικό, πολιτιστικό, πολιτικό κίνημα μέσα στους τόπους δουλειάς

Η τέχνη, από το δικό της μετερίζι, όταν εμπνέεται από την εργατική τάξη, το λαό, μπορεί να συμβάλει στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.

 

Αυτό αναδείχτηκε στη χτεσινή συζήτηση που έγινε στο πλαίσιο της Εικαστικής Έκθεσης «Άνθρωποι Χρώμα+Σίδερο» και είχε θέμα: «Τέχνη και Εργατική Τάξη. Η πολιτιστική μορφωτική δραστηριότητα των συνδικάτων, συστατικό στοιχείο της ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος».

Ομιλητές ήταν ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά  Νίκος Ξουράφης και η Εύα Μελά από την πλευρά της Κίνησης Εικαστικών Καλλιτεχνών «Πέρα(σ)μα». 

 

«Μπορεί από την άποψη της πολιτιστικής μορφωτικής δραστηριότητας, τα συνδικάτα να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος; Σίγουρα ναι. Φυσικά δεν θα δώσουμε συνταγές αλλά θέλουμε να κουβεντιάσομε μερικές σκέψεις για το πώς αυτό μπορεί να γίνει», επισήμανε ο Ν. Ξουράφης και πρότεινε: 

«Τα σωματεία μπορούν να συμβάλουν στη μόρφωση των εργαζομένων κάνοντας γνωστή την ιστορία του εργατικού κινήματος, την ιστορία του ίδιου του συνδικάτου, φέρνοντας τους εργαζόμενους κοντά με τη λογοτεχνία και το πολιτικό βιβλίο. Διοργάνωση εκδηλώσεων όπως συναυλίες, θεατρικά μέσα στους τόπους δουλειάς. Ανάδειξη της ερασιτεχνικής δημιουργίας. Διοργάνωση αθλητικών εκδηλώσεων όπως είναι το ποδόσφαιρο. Ιδιαίτερα για τη νεολαία έχει μεγάλη σημασία η οργάνωση εκδηλώσεων κατά των ναρκωτικών. 

Η ανάδειξη του τρόπου διασκέδασης με βάση τις αξίες της εργατικής τάξης. 

Αξίες που έχουν να κάνουν με τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη για τους ανέργους όπως έγινε με τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών. Αλληλεγγύη όπως αυτή που εκδηλώνεται στους εργάτες της Ζώνης με την Εικαστική Έκθεση. Όλα αυτά είναι που θα βοηθήσουν με πρώτο και κύριο την οργάνωση στους τόπους δουλειάς, να μαζικοποιηθούν τα σωματεία, να γίνουν το αποκούμπι του κάθε εργαζόμενου και της οικογένειάς του, να γίνουν το δεύτερο σπίτι του».

Η Εύα Μελά ανέφερε ότι στον καπιταλισμό η παραγωγή και διακίνηση της τέχνης καθορίζεται από την αγορά και το έργο αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα. Τόνισε ότι ο εργαζόμενος στερείται του δικαιώματος να παράγει τέχνη αλλά και να «γεύεται, να νοιώθει την τέχνη» και ο λόγος είναι ότι «η αστική τάξη μέσα από την υποκουλτούρα και τα σκουπίδια θέλει την τέχνη όπλο της για να χτυπάει τη συνείδηση των εργαζομένων, να τους κρατάει σε χαμηλό επίπεδο για να μη δουν ότι έχουν τη δύναμη να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, όλα όσα τους ανήκουν». 

Από την άλλη, μέσα από την Εικαστική Έκθεση, αυτό που επιδιώκεται να αναδειχτεί είναι ότι η τέχνη μπορεί να γίνει όπλο στους αγώνες του λαού και υπογράμμισε την ανάγκη «να δημιουργηθεί ένα μορφωτικό, πολιτιστικό, πολιτικό κίνημα και μέσα στα εργοστάσια που θα συμβάλλει στην ενίσχυση των ταξικών αγώνων. Σε αυτό το κίνημα είναι απαραίτητο οι εργάτες να φέρουν το δικό τους προοδευτικό, καλλιτεχνικό έργο στους τόπους δουλειάς. Τη δική τους ερασιτεχνική δημιουργία, στηρίζοντας αυτή τη μορφωτική προσπάθεια».

Ακολούθησε συναυλία με τον Αντώνη Ψαραδάκο και αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία από την Ομάδα Νέων Μουσικών.

Aπό το 902.gr