Στο φόντο της ραγδαίας επιδείνωσης της ζωής της εργατικής οικογένειας, το ταξικό εργατικό κίνημα καλείται να απαντήσει χωρίς καμία αναμονή και καθυστέρηση.

...Στις κρίσεις ξεσπά μια κοινωνική επιδημία που σε κάθε άλλη προηγούμενη εποχή θα φαινόταν σαν παραλογισμός, η επιδημία της υπερπαραγωγής. Η κοινωνία ξαφνικά βρίσκεται πάλι πίσω σε κατάσταση στιγμιαίας βαρβαρότητας. Θα 'λεγε κανείς ότι ένας λιμός, ένας γενικός καταστροφικός πόλεμος της έκοψε όλα τα μέσα ύπαρξης. H βιομηχανία, το εμπόριο φαίνονται εκμηδενισμένα....

Ο εργάτης πέφτει στην αθλιότητα και η μαζική αθλιότητα αυξάνει ακόμα πιο γρήγορα από τον πληθυσμό και τον πλούτο...Η κοινωνία δεν μπορεί πια να ζήσει κάτω από την κυριαρχία της αστικής τάξης, δηλαδή η ύπαρξη της αστικής τάξης δεν συμβιβάζεται άλλο με την κοινωνία. * 

 

Καλπάζει η φτώχεια στις γειτονιές της Αθήνας**

«Διογκώνεται η φτώχεια που κατατρέχει τις λαϊκές οικογένειες της Αθήνας. Χιλιάδες άνθρωποι προσφεύγουν καθημερινά σε δομές του δήμου αναζητώντας έστω ένα πιάτο φαγητό. Εκατοντάδες παιδάκια τρέφονται από ό,τι έχει το συσσίτιο.

Σύμφωνα με στοιχεία του δήμου, μέσω του «Κόμβου Αλληλοβοήθειας» που στήθηκε στο πρώην Φρουραρχείο στο Σταθμό Λαρίσης, διανέμονται τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης (προέρχονται από ιδιωτικές προσφορές) σε 13.000 Αθηναίους που προσέρχονται εκεί για ένα πακέτο μακαρόνια, όσπρια, ρούχα για τα παιδιά, κ.λπ.

Τα γεύματα που μοιράζονται από το Κέντρο Υποδοχής Αστέγων του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) σε άπορους έχουν ανέλθει σε 2.000 ημερησίως. Παράγοντες του ΚΥΑΔΑ επιμένουν ότι δεν καταφεύγουν εκεί μόνο άστεγοι, αλλά και άνθρωποι που εμφανίζουν κάποιο εισόδημα (π.χ. χαμηλοσυνταξιούχοι) αλλά στηρίζουν με αυτό τις οικογένειες των άνεργων παιδιών και εγγονών τους, δεν μένει για τους ίδιους ούτε ευρώ και πηγαίνουν στο Κέντρο να εξασφαλίσουν έστω το φαγητό τους.

Άλλο ένα στοιχείο που συνηγορεί ώστε να μην πετσοκοπούν παραπέρα οι συντάξεις καθώς εξαρτώνται πλέον απ' αυτές και χιλιάδες άλλες οικογένειες πέρα από τους λεγόμενους δικαιούχους.

Ταυτόχρονα, από τα μαγειρεία του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθήνας (ετοιμάζουν τα γεύματα για τα παιδάκια που φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς του δήμου) φεύγουν καθημερινά και μερίδες φαγητού για άλλα 1.500 παιδιά, μαθητές δημοτικών και νηπιαγωγείων, οι δάσκαλοι των οποίων απευθύνθηκαν στο δήμο, κάνοντας δραματικές εκκλήσεις, ζητώντας σίτιση γι' αυτά τα παιδιά. Π.χ.: «(...) να δοθεί βοήθεια σε ένα παιδί του σχολείου μας που φοιτά στην πρώτη τάξη και υποσιτίζεται. Ο μπαμπάς είναι άνεργος και παίρνει φαρμακευτική αγωγή για το λόγο ότι έχει επιληπτικές κρίσεις. Η οικογένεια έχει άλλα δύο παιδιά προσχολικής ηλικίας και μένει σε διαμέρισμα το οποίο δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε νερό».

Έχει σημασία και το γεγονός ότι τα κρούσματα υποσιτισμού, έστω αυτά τα καταγεγραμμένα, αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Τη σχολική χρονιά 2011-12 το Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθήνας (ΔΒΑ) έστελνε σε σχολεία 253 μερίδες φαγητού. Τον Οκτώβρη 2012 ο αριθμός των μερίδων ανέβηκε στις 427. Το Γενάρη 2013 το ΔΣ του ΔΒΑ, κατόπιν πολλαπλασιασμού των αιτημάτων, αποφάσισε «παροχή1.073μερίδων σε 69 σχολεία των Αθηνών λόγω οικονομικής κρίσης». Πλέον είμαστε στα 1.500...

Σημειωτέον ότι το νούμερο αυτό αφορά μόνο παιδιά δημοτικού και νηπιαγωγείου. Δεν υπάρχει ακόμα (τουλάχιστον επισήμως) καταγεγραμμένο τι συμβαίνει σε γυμνάσια και λύκεια, αφού παρατηρείται ότι μεγαλύτερα παιδιά ντρέπονται να δείξουν ή να μιλήσουν ανοιχτά για όσα βιώνουν στο σπίτι.

Παραπέρα, και σε μια άλλη παράμετρο του ζητήματος, προφανώς τα παιδιά πρέπει να ταϊστούν, ωστόσο τίθεται ερώτημα πόσο θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση με βάση τις δυνατότητες του ΔΒΑ. 

Το προσωπικό, λόγω συνταξιοδοτήσεων και απόλυσης συμβασιούχων, μειώνεται σταθερά, τα μαγειρεία είναι όλα κι όλα δύο, παλαιότερη πρόταση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για επτά μαγειρεία, ένα ανά Δημοτικό Διαμέρισμα, δεν εισακούστηκε. 

Σε αυτό το πλαίσιο προβάλλει επιτακτική η ανάγκη να διασφαλιστεί από την κυβέρνηση ότι θα παρέχεται ένα μικρό γεύμα (σάντουιτς, γάλα, χυμός κ.λπ.) σε όλα τα παιδιά, ιεραρχώντας τις λαϊκές γειτονιές και όπου διαπιστώνονται κρούσματα υποσιτισμού παιδιών».

Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί! 

Στο φόντο της ραγδαίας  επιδείνωσης της ζωής της εργατικής οικογένειας,  το ταξικό εργατικό κίνημα καλείται να απαντήσει χωρίς καμία αναμονή και καθυστέρηση. Όχι προτροπές και υποδείξεις στους καπιταλιστές και στα τσιράκια τους να νοιαστούν για την κατάσταση των εργατών -αλλά σχεδιασμένη δράση  απέναντι στη νέα βαρβαρότητα που διαμορφώνεται,  μέτρα αντιμετώπισης της επίθεσης που έχει εξαπολυθεί και που οι συνέπειες της σε βάρος του λαού δεν μπορεί να διαγραφούν πιο καθαρά  απ' ότι σήμερα-  
γιατί  οι σφετεριστές του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και το πολιτικό προσωπικό τους,  εκείνο που πάντα  με κάθε τρόπο και μέσο  πασχίζουν να διασφαλίσουν, είναι το ταξικό τους συμφέρον και μόνο.      

  * Μαρξ - Ένγκελς, ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ του ΚΚ.(εκδ. ΣΕ, σελ.32 και 40).

**Από τη στήλη "Ρεπορτάζ" του Ριζοσπάστη.