Λαϊκή Συμμαχία, ο δικός μας δρόμος...

Με τη Λαϊκή Συμμαχία μπορούμε*

 

Να τες ξανά οι εκκλήσεις περί «εθνικής συνεννόησης». Δεν πρόκειται για εφαρμογή τού «βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντε - έξι». Η επιδίωξη για περιορισμό των λαϊκών αναγκών κάτω από την ομπρέλα των αναγκών της αστικής τάξης που βαφτίζονται «εθνικό συμφέρον» είναι διαχρονική, στην κάθε χρονική στιγμή, όμως, βρίσκει διαφορετική έκφραση. 

Αυτό που σήμερα θέλουν να περάσουν είναι ότι απέναντι στην απειλή του φασισμού «είμαστε όλοι μαζί» και άρα όλοι μαζί πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε. Αποσπούν το φασισμό από τη μήτρα που τον γεννά (το μονοπωλιακό κεφάλαιο και την ανάγκη του να τσακίσει το εργατικό κίνημα) και τον δείχνουν σαν σκιάχτρο τραμπούκου που πρέπει όλοι μαζί να λιθοβολούμε. Ετσι εξαγνισμένοι σε μια μαϊμού αντιφασιστική κολυμπήθρα οι αστοί μπορούν να συνεχίζουν την επίθεσή τους στο εργατικό κίνημα.

"Δεν έχουμε καιρό, σωστά μιλήσαν οι μαντατοφόροι" 

Στον πόλεμο που διεξάγεται και είναι πραγματικός πόλεμος (τσάκισμα μισθών, εξαφάνιση της ασφαλιστικής κάλυψης, ελαχιστοποίηση των συντάξεων, κερδοσκοπική αξιοποίηση της ανάγκης για Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία) η αστική τάξη διαμορφώνει τις συμμαχίες της, πότε με το βούρδουλα (αυτό κάνει όταν χρησιμοποιεί είτε την κρατική καταστολή είτε τις ορδές της ΧΑ) και πότε με χαϊδέματα στην πλάτη για το «κοινό καλό».

Κι αυτό την ώρα που χωρίς ανάπαυλα βομβαρδίζει τις θέσεις των εργατών, απειλεί να ισοπεδώσει κάθε ανάχωμα που έχουν στήσει οι εργάτες με πολύ κόπο και αίμα στη διαχρονική πάλη τους για να αντιμετωπίσουν τους καπιταλιστές.

Η ταξική διαφορά που καταγράφεται καθημερινά, ορίζει και τις πραγματικές ενότητες που μπορούν να υπάρχουν: Πολιτικά κόμματα και κοινωνικές δυνάμεις που στηρίζουν την καπιταλιστική κερδοφορία συγκροτούν έναν συμπαγή πόλο ακόμα και την ώρα που διαφορετικά συμφέροντα στο εσωτερικό τους οδηγούν σε μάχες μεταξύ τους.

Αντίστοιχα, το σύνολο των κοινωνικών δυνάμεων που υφίστανται τις επιπτώσεις από την επιθετικότητα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, συγκροτούν μια ενότητα ακόμα κι όταν τμήματα αυτών των κοινωνικών δυνάμεων είναι εγκλωβισμένα στα κόμματα της διαχείρισης. Αυτός ο διαχωρισμός δείχνει και το δρόμο για τη λύση του προβλήματος υπέρ ή κατά αυτής ή της άλλης τάξης. Οσοι συνδέουν τα συμφέροντά τους με τη μακροημέρευση του καπιταλισμού συγκροτούν ήδη πόλο «εθνικής συνεννόησης».

Ακριβώς απέναντι βρίσκονται οι κοινωνικές δυνάμεις που έχουν 

συμφέρον από την κατάργηση της εξουσίας των μονοπωλίων. 

Μιλάμε για τη λαϊκή - κοινωνική συμμαχία στην οποία κάνει αναφορά το ΚΚΕ και η οποία δεν είναι κάτι αφηρημένο αλλά προσωποποιείται στον εργάτη και τον υπάλληλο, τον αυτοαπασχολούμενο στην πόλη και τον φτωχομεσαίο αγρότη στο χωριό, στο παιδί της λαϊκής οικογένειας που πασχίζει να σπουδάσει και συναντά απέναντι όλο το μηχανισμό των μονοπωλίων που από νωρίς εκπαιδεύει σκλάβους, στις γυναίκες στα εργατόσπιτα που κατανοούν πως ο δρόμος για τη δική τους ισότιμη παρουσία περνά μέσα από την απελευθέρωση όλης της τάξης. 

Τα φύτρα αυτής της συμμαχίας υπάρχουν γύρω μας, επιβάλλεται να πολλαπλασιαστούν. Η εγρήγορση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ όχι μόνο για όσα συμβαίνουν στο εργοστάσιο, αλλά κι εκείνα που συμβαίνουν στη γειτονιά, η συγκρότηση των λαϊκών επιτροπών που παρεμβαίνουν για να σηκωθεί όποιος έχει ανάγκη, μας δείχνουν το δρόμο έτσι που να καταστεί η λαϊκή συμμαχία πραγματικό αντίπαλο δέος στην εξουσία των μονοπωλίων, την κάθε πολιτική της έκφραση, άρα και το φασισμό.

"Η Άποψή Μας", από τη στήλη "Από...μέρα  σε...μέρα" του ριζοσπάστη.