«...Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στον καπιταλισμό, δεν μπορεί να υπάρξει. Για τους εργαζόμενους είναι μονόδρομος η αντεπίθεση και η ρήξη με το κεφάλαιο και την εξουσία του».

Η κρίση συνεχίζεται*

 

 

Η αισιοδοξία ότι η κρίση στην Ευρωζώνη φτάνει στο τέλος της είναι λανθασμένη, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο των «Financial Times». 

 

Ταυτόχρονα, οι οίκοι «Ernst & Young» και «Price Waterhouse Coopers» σχετικά με τα «κόκκινα δάνεια» στην Ευρωζώνη, δηλαδή για αυτά που έχουν πάψει να αποπληρώνονται στις τράπεζες, εκτιμούν τα εξής: 

 

Το ύψος των δανείων αυτών στην Ευρωζώνη φτάνει τα 940 

δις ευρώ και είναι αυξημένο κατά 120 δισ. σε σχέση με πέρυσι. 

 

Η «Price Waterhouse Coopers», το υπολογίζει για ολόκληρη την ΕΕ στο 1,2 τρις. ευρώ, ποσό διπλάσιο σε σύγκριση με το αντίστοιχο προ τετραετίας. Και λένε ότι αργά ή γρήγορα οι τράπεζες θα αναγκαστούν να τα διαγράψουν από τα χαρτοφυλάκιά τους και στη συνέχεια να ζητήσουν (όπως πάντα) νέα βοήθεια από το κράτος. 

 

Βεβαίως, μέρος των «κόκκινων δανείων» αποτελούν χρέη των λαϊκών νοικοκυριών, αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους είναι δάνεια επιχειρήσεων. Και οι επιχειρήσεις λόγω κρίσης δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν. Η παραπάνω εικόνα δείχνει ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση συνεχίζεται, ενώ η καταστροφή κεφαλαίου δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. 

 

Αυτό σημαίνει η διαγραφή από τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών

των «κόκκινων δανείων», δηλαδή καταστροφή κεφαλαίου. 

 

 

Ταυτόχρονα, οι άνεργοι είναι 19,2 εκατομμύρια στην Ευρωζώνη και 26,7 εκατ. σε όλη την ΕΕ. Ακόμη 120 εκατομμύρια Ευρωπαίοι ή το 24% του συνολικού πληθυσμού των «28» (ο ένας στους τέσσερις...) βρίσκονται ήδη ή κινδυνεύουν άμεσα να βρεθούν σε καθεστώς φτώχειας. Εδώ η καταστροφική δράση της κρίσης είναι αμείλικτη. 

 

Τι σημαίνουν όλ' αυτά; 

 

Ότι ακόμη και αν έρθει ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, όπως προβλέπουν επιτελεία της ΕΕ, αυτή θα είναι αναιμική και πάντως δεν πρόκειται να αναστρέψει την πορεία πτώχευσης των λαών. Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στον καπιταλισμό, δεν μπορεί να υπάρξει. Για τους εργαζόμενους είναι μονόδρομος η αντεπίθεση και η ρήξη με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

 

* Από τη στήλη "Από...μέρα   σε...μέρα" του Ριζοσπάστη.