Κυριακή 3 Νοέμβρη: Απεργία υπεράσπισης της Κυριακής αργίας

Κάλεσμα συμμετοχής, οργάνωσης και αλληλεγγύης από τις

ταξικές δυνάμεις για την απεργία την Κυριακή 3 Νοέμβρη *

 

 

Εκατόν τρία  χρόνια μετά την κατάκτηση από την εργατική τάξη της χώρας μας της Κυριακής ως ημέρα Αργίας (3 Ιανουαρίου του 1910 η ημερομηνία που για πρώτη φορά εφαρμόστηκε στην Ελλάδα η Κυριακή Αργία), στο πλαίσιο της ανειρήνευτης ταξικής πάλης, και το θέμα της Κυριακής Αργίας επανέρχεται στις μέρες μας από το στρατόπεδο της ΕΕ, της κυβέρνησης, του κεφαλαίου για την κατάργησή της και από το στρατόπεδο του συνεπούς ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, των δυνάμεων της λαϊκής συμμαχίας για την υπεράσπισή της. Για την ακρίβεια ποτέ δεν σταμάτησε η «μάχη χαρακωμάτων» για την Κυριακή Αργία.

Οι εκάστοτε αρνητικοί συσχετισμοί δύναμης σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, τα γενικότερα πολιτικοοικονομικά και κοινωνικά δεδομένα διαμόρφωναν τις εξελίξεις γύρω από το ζήτημα. Ποτέ το ζήτημα αυτό δεν ήταν ξεκομμένο από τη συνολική επίθεση που δέχονταν οι εργαζόμενοι στους μισθούς, το χρόνο εργασίας, τις συνθήκες εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις, τις ΣΣΕ κλπ. Και όχι μόνο στον κλάδο του εμπορίου και των υπηρεσιών.

Αυτοί ήταν «πρώτοι στο σκόπευτρο» αλλά αμέσως μετά 

ακολουθούσαν και ακολουθούν και οι άλλοι κλάδοι εργαζομένων. 

Αλλά το ζήτημα άνοιγε και ανοίγει ταυτόχρονα με τη σταδιακή εδραίωση των μεγάλων ισχυρών εμπορικών ομίλων, των πολυεθνικών και των πολυκαταστημάτων στην αγορά με το βίαιο εκτόπισμα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, βιοτεχνιών και καταστημάτων. 

Απαραίτητη προϋπόθεση πέραν των άλλων θεμάτων ήταν και είναι να λυθεί 

σε όφελος των μονοπωλιακών ομίλων το φλέγον θέμα της Κυριακής Αργίας.

Κυβερνήσεις, εργοδοτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, φορείς και ινστιτούτα της άρχουσας τάξης και του κεφαλαίου, προσωπικό που «απηχούσε με επιστημονικό και πολιτικό μανδύα και λόγο» το «μονόδρομο» για την κατάργηση της Κυριακής Αργίας, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που είναι «τελάληδες» της γραμμής των μεγαλοεπιχειρηματιών, επιστράτευσαν και επιστρατεύουν τα πιο «απίθανα επιχειρήματα, τεχνάσματα και μαγγανείες» για να πείσουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα ότι είναι προς το συμφέρον της τον αιώνα που διανύουμε, όπου τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας έχουν φθάσει στο απόγειό τους, αυτοί που παράγουν όλο αυτό τον πλούτο πρέπει να «ξεχάσουν» την Κυριακή Αργία, για την ακρίβεια όχι μόνο να την ξεχάσουν αλλά να τη δουλέψουν και τζάμπα ή σχεδόν τζάμπα «υπέρ εργοδοτών».

Αλλά ας σκεφτούμε ποιο μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας, της 

οικονομίας, σε ποια εξουσία συντελούνται όλες αυτές οι εξελίξεις; 

Ποιες ανάγκες εξυπηρετούνται, σε όφελος τίνος επιλύεται στις μέρες μας, αντί ο παραγωγός του πλούτου να απολαμβάνει τα αγαθά, τα επιτεύγματα της προόδου, της έρευνας, της επιστήμης και της τεχνολογίας που του επιτρέπουν να δουλεύει λιγότερες μέρες και ώρες, αξιοποιώντας δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο του, με αναβαθμισμένα κοινωνικοασφαλιστικά - μισθολογικά δικαιώματα, απεναντίας να βλέπει ότι «έχουν πέσει πάνω του λυτοί και δεμένοι, ότι είναι για το καλό του να δουλεύει από ήλιο σε ήλιο 7 μέρες τη βδομάδα, χωρίς δικαιώματα».

Αλήθεια ποιος στέκεται εμπόδιο και δεν αφήνει

να γίνει η πρώτη εκδοχή έναντι της δεύτερης; 

Ποιος έχει τα μέσα παραγωγής στα χέρια του; Ποιος έχει την εξουσία και σχεδιάζει την οικονομία με κριτήριο το κέρδος των λίγων έναντι των πολλών; Ποιος δρόμος ανάπτυξης επιβάλλει και η Κυριακή Αργία να «συνθλιβεί στις μυλόπετρες της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας»; «Για πόσο ακόμη οι εργαζόμενοι θα παίζουν στο γήπεδο που συμφέρει την εργοδοσία και τους μονοπωλιακούς ομίλους και που θα χάνουν το ματς από τα αποδυτήρια;». 

Τελικά που βρίσκεται η διέξοδος; Με ποια γραμμή, με τι 

συμμαχίες, με τι προσανατολισμό και στόχευση, με ποια προοπτική;

Η απεργία την Κυριακή 3 Νοέμβρη και οι απεργιακές κινητοποιήσεις που καλούν και οργανώνουν οι ταξικές δυνάμεις στο χώρο του εμπορίου και των υπηρεσιών με την αναγκαία έκφραση της μαζικής, ταξικής αλληλεγγύης και συμπαράστασης για την υπεράσπιση της Κυριακής Αργίας, αλλά και το κάλεσμα του ΠΑΜΕ και της Λαϊκής Συμμαχίας για τη γενική απεργία στις 6 Νοέμβρη βάζουν επί τάπητος αυτά τα καθήκοντα στην πρώτη γραμμή.

*Από το 902.gr